Semua Bab พลาดรักสัมพันธ์ลวง: Bab 1 - Bab 10

แสงไฟสีส้มภายในห้องที่ถูกหรี่ลงจนเหลือเพียงความสว่างน้อยนิด ไม่อาจบดบังใบหน้างดงามที่บัดนี้ภายในดวงตาที่เคยกลมโตกลับหรี่ปรือและหยาดเยิ้มเต็มไปด้วยความรู้สึก มันระคนไปด้วยความเจ็บปวดและสุขสมจนดูยั่วยวนชวนมองมากกว่าในยามปกติ มากเสียจนคนที่มองอยู่ไม่อาจควบคุมตัวเองได้และเผลอโจนจ้วงเข้าใส่ด้วยความลืมตัว“อื้อ”เสียงหวานครางกระเส่ายามถูกเคล้นคลึงและขบกัดด้วยริมฝีปากร้อน เรียวลิ้นที่ทำหน้าที่อยู่นั้นสร้างความหวามไหวไปทั่วร่าง ไม่ต่างจากจุดอ่อนไหวด้านล่างที่ถูกโจนจ้วงเน้นหนักราวจะตราตรึงความซ่านเสียวให้เธอจนแทบขาดใจ เรือนร่างเย้ายวนขาวผ่องบิดเร่าไปตามคลื่นความกระสันที่สาดซัด แอ่นหน้าอกเข้าหาสัมผัสอย่างไม่อาจควบคุม ขณะที่เอวบางกลับถูกกดตรึงติดที่นอนนุ่ม รับการตอกอัดที่เร่งเร้าหนักหน่วงจนต้องแหงนเงยหน้าครวญครางอย่างสุดจะกลั้น“ไม่ ไม่ไหว”มือขาวทั้งจิกทั้งข่วนเข้าที่แขนแกร่งด้วยความกระสันที่เกินต้าน ยิ่งถูกความแข็งแกร่งที่เร่าร้อนตอกอัดเข้ามาจนจุกแน่น ใบหน้าสวยยิ่งบิดเบ้กัดปากส่ายหน้าราวกับจะทนไม่ไหวเข้าจริงๆ“อา อีกนิด”เสียงทุ้มกระซิบพร่าตรงใบหู ก้มลงจูบแก้มเนียนอย่างปลอบประโลม สวนทางกับส

“คุณนีน ผมขอกาแฟแก้วนึงครับ”เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นเมื่อนีรนารารับสาย เป็นเรื่องปกติที่พอถึงช่วงบ่ายวิกรก็จะโทรออกมาที่โต๊ะเลขาหน้าห้องเพื่อขอกาแฟเป็นแก้วที่สองของวัน“ได้ค่ะ”นีรนารารับคำอย่างเคยชินก่อนจะวางสายแล้วลุกไปจัดการให้ทันทีด้วยความคล่องแคล่ว ผ่านมาเป็นอาทิตย์ได้แล้วหลังจากคืนนั้นที่ทำเอาสติรวนจนต้องจัดการตัวเองพักใหญ่ แต่นีรนาราก็ดำเนินชีวิตและหน้าที่การงานต่อได้ด้วยความนิ่งที่มี ทำตัวเป็นปกติที่สุดเพื่อให้ทุกวันผ่านไปได้อย่างดี และไม่เปิดโอกาสใดๆให้วิกรพูดถึงเรื่องคืนนั้นขึ้นมาได้ และดูเหมือนว่าพอเธอทำแบบนี้ วิกรเองก็ไม่กล้าจะรื้อฟื้นอะไรขึ้นมาอีกเช่นกัน พอเป็นแบบนี้ทุกอย่างก็ดูจะกลับมาปกติสุขเหมือนเคย“เย็นนี้คุณนีนมีธุระอะไรมั้ยครับ”“ไม่มีค่ะ”“งั้นช่วยอะไรผมหน่อยได้มั้ยครับ”“อะไรคะ”นีรนาราเงยหน้าถามวิกรด้วยความแปลกใจ เพราะปกตินอกจากสั่งงานแล้วคำว่าขอให้ช่วยไม่เคยออกมาจากปากวิกรเลยสักครั้ง“ช่วยไปเลือกของขวัญวันเกิดคุณแม่ให้ผมที แล้วก็จะชวนคุณนีนไปที่งานด้วยครับ”“ได้ค่ะ”นีรนารารับคำทันทีอย่างไม่ติดใจอะไรเพราะเรื่องที่ขอก็เป็นเรื่องปกติที่เธอเคยทำให้อยู่แล้ว เพี

“นี่ลูกมีแฟนเหรอ ใครคะ”วิภาดาถามด้วยสีหน้าตื่นเต้นจนแทบทนรอไม่ไหว วิกรยิ้มก่อนจะผายมือไปฝั่งตรงข้ามตัวเองและพูดออกมาด้วยสีหน้าภูมิใจ“นี่ไงครับ”“คะ…”นีรนาราตกตะลึง มองมือของวิกรที่อยู่ด้านหน้าตัวเองแข็งค้าง บอสมีแฟนโดยที่ไม่เคยรู้เธอก็ตกใจมากแล้ว แต่พอเห็นว่าแฟนคือใครก็ทำเอาตกใจยิ่งกว่านี่เธอไปเป็นแฟนของบอสตอนไหนกัน!“อะไรนะ นี่ลูกกับหนูนีน”วิภาดาเองก็ตกใจมากไม่ต่างจากนีรนาราสักนิด เธอมองหน้าลูกชายสลับกับนีรนาราอย่างงุนงงและไม่อยากเชื่อ“เดี๋ยวค่ะ คือ…”นีรนาราที่กำลังจะแย้งออกมาพลันต้องเงียบเสียงลงเมื่อถูกวิกรแย่งพูดซะก่อน“ครับ คุณนีนคือคนที่ผมคบอยู่แล้วก็จะมาขออนุญาตจากคุณแม่นี่แหละครับ รู้อย่างงี้แล้วจะให้ไปทำความรู้จักกับใครอีกมั้ยครับ”“จริงเหรอ ไม่อยากเชื่อเลย เดี๋ยวนะเป็นไปได้ด้วยเหรอเนี่ย”“เป็นไปแล้ว งั้นคุณแม่จะอนุญาตมั้ยครับ”วิกรถามย้ำเมื่อเห็นอาการนิ่งอึ้งของคนเป็นแม่ โดยไม่ได้สังเกตสักนิดว่าคนที่ตกใจยิ่งกว่าก็คือนีรนาราที่ถูกใส่สถานะให้โดยไม่ทันตั้งตัว“กล้าถามแบบนั้นได้ยังไงตากร”“คุณแม่…ไม่ชอบเหรอครับ”ใบหน้าหล่อหม่นลงพลางถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วในตอนท้ายเมื่อ

“นี่มึงทำอะไรลงไปวะกร”อัคคีถามขึ้นหลังจากฟังเรื่องเล่าที่แสนจะน่าปวดหัวจากวิกรจบ เรื่องที่คิดว่าจะจบมาตั้งแต่คืนนั้นตอนนี้วิกรดันสร้างเรื่องขึ้นมาใหม่จนวุ่นวายยิ่งกว่าเดิม“กูก็อยากถามตัวเองเหมือนกันแหละ”วิกรกุมขมับก่อนจะตอบด้วยสีหน้าสิ้นหวังไม่ต่างจากน้ำเสียง ความมั่นอกมั่นใจที่เคยมีติดตัวมาตลอดเหมือนถูกทำหล่นหายตั้งแต่ที่เผชิญกับเรื่องราวไม่คาดคิดที่ผ่านมา“บ้าบอมาก”“กูแค่คิดว่าถ้าคบใครแล้วแม่ก็น่าจะเลิกวุ่นวายหาคู่ให้กูซะที แล้วคุณนีนดันอยู่ตรงนั้นพอดีไง”“มึงก็เลยเลือกใช้เค้าแบบไร้สติเลยว่างั้น”“มึงเลิกซ้ำเติมกูเถอะ นี่ก็เครียดจะตายห่าแล้ว”วิกรโวยวายก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดเมื่อนึกถึงหน้าเลขาคนสวยสุดเนี้ยบขึ้นมา อัคคีที่เห็นอาการแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนของเพื่อนก็ส่ายหัวก่อนจะถามถึงนีรนาราด้วยความสนใจ รู้จักกันมาก็นานไม่คิดว่าจะกลายเป็นคนที่ทำให้วิกรเสียอาการแบบนี้ได้“แล้วคุณนีนว่าไง”“นิ่งๆ กูถามว่าโกรธมั้ยเค้าก็บอกเปล่า กูไม่กล้าคุยอะไรด้วยเลยทุกวันนี้ทำงานด้วยก็เกร็งจะตายละ”วิกรบอกด้วยความอึดอัดใจ ผ่านมาเป็นอาทิตย์สิ่งที่แอบคาดหวังว่าจะผ่อนคลายต่อกันมากขึ้นกลาย

“พี่นีน”“อ้าว กลับมาแล้วเหรอนึกว่าจะถึงมืดๆซะอีก”นีรนาราที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องนอนมองปาริฉัตรและอรัณย์ที่กำลังขนกระเป๋าเข้าห้อง เพราะเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาปาริฉัตรไม่มีเรียน เลยได้โอกาสกลับไปหาพ่อแม่ที่จังหวัดน่านพร้อมกับอรัณย์ นีรนารารีบเข้าไปช่วยน้องขนของฝากที่แม่ชอบเตรียมกลับมาให้เสมอทุกครั้งที่ใครได้กลับบ้านราวกับกลัวลูกจะอดอยาก ทั้งที่ความจริงตัวเองก็ส่งมาให้บ่อยๆอยู่แล้วเหมือนกัน “ก็อยากกลับช้ากว่านี้แต่แม่เร่งให้เตรียมกลับตั้งแต่เช้าเลยอ่ะ ไม่ได้บินนานขนาดนั้นซะหน่อย”“ดีแล้วจะได้พัก เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไปเรียนอีกไม่เหนื่อยเหรอ”นีรนาราบอกเมื่อได้ยินน้องสาวบ่น ปาริฉัตรติดแม่มากๆยิ่งมาเรียนไกลแบบนี้ก็ยิ่งต้องหาเวลากลับไปบ่อยๆเพราะคิดถึงแม่ ต่างจากนีรนาราที่ไม่ค่อยได้สนิทกับพ่อแม่มากนักเนื่องจากไม่ค่อยพูดเหมือนกับน้องสาว“ไม่เหนื่อยหรอกฉัตรมีพลังเยอะแยะ”“แล้วนั่นน่ะลืมเอาปากมารึไง ยืนเงียบอยู่ได้”นีรนาราส่ายหัวให้กับน้องสาวที่ทำท่าทางแข็งแรงให้ดู ก่อนที่จะหันไปแซวอรัณย์ที่ยังคงเงียบทั้งที่ความจริงมักจะพูดไม่หยุด อรัณย์ที่กำลังปรับสภาพตัวเองถึงกับโวยวายออกมาด้วยใบหูที่ยังคงแดงเ