Semua Bab พลาดรักสัมพันธ์ลวง: Bab 11 - Bab 20

“คือ เอ่อ ผม”วิกรยังคงอ้ำๆอึ้งๆ จะนั่งลงก็เกรงใจจะขอตัวกลับก็เป็นห่วงเพราะนีรนารายังไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่นัก และดูเหมือนมีเรื่องที่ไม่สบายใจเอามากๆเพียงแค่ไม่รู้จะถามยังไงให้เจ้าตัวยอมเอ่ยปากระบายออกมาให้ฟัง ส่วนคนเมาที่ยังมึนเบลอก็ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากการดื่ม พอเห็นว่าบอสตัวเองยังยืนนิ่งก็รีบชวนต่อทันที ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในห้องมีสิ่งที่ต้องการหรือเปล่าอาจจะเพราะความเคยชินที่ว่าถ้าเป็นวิกรเรื่องอะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น“อ้อ บอสจะดื่มกับนีนนี่นา เหล้าหรือไวน์ดีคะ”“ผม เอ่อ เดี๋ยวผมไปดูก่อนว่ามีอะไรบ้างรอแป้บนะครับ”วิกรบอกพลางรีบเดินเข้าไปดูในโซนห้องครัว โรงแรมที่มาพักก็เป็นโรงแรมในเครือของบริษัทตัวเองอยู่แล้วเพราะงั้นถึงได้รู้โครงสร้างห้องและการบริการดีว่าห้องแบบนี้จะต้องมีเครื่องดื่มหลายอย่างไว้รองรับ นอกเสียจากว่าจะอยากสั่งนอกเหนือจากนี้เอง“มีแค่นี้ครับ คุณนีนดื่มได้ใช่มั้ย”วิกรเดินกลับมาพร้อมชูขวดไวน์แดงให้นีรนาราดู “ได้หมดค่ะ นั่งด้วยกันสิคะ”“ครับ”วิกรตอบรับก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ พอหันไปมองถึงได้เห็นว่านีรนารานั้นเอาแต่เหม่อมองออกไปที่กระจกระเบียง วิวตอนกลางคืนมีเพียงแ

“คุณนีน เย็นนี้ว่างมั้ยครับ”“ก็ ว่างค่ะบอสจะให้ทำอะไรเหรอคะ”นีรนาราตอบพลางมองหน้าวิกรด้วยความสงสัย หากเป็นเมื่อก่อนคงไม่คิดอะไรนอกจากรับคำสั่งอย่างเดียวด้วยความเคยชิน แต่เพราะตอนนี้มีข้อตกลงต่อกันแล้วอะไรๆก็เลยไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป“คือ ผมมีเรื่องจะรบกวนหน่อยครับ คุณแม่ผมอยากให้ชวนคุณไปทานข้าวเย็นที่บ้านคุณนีนจะไปได้มั้ยครับ“ได้ค่ะ”เมื่อเห็นว่าคำขอไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงนีรนาราก็รับคำทันทีโดยไม่ได้คิดอะไรมาก วิกรยิ้มพอใจก่อนจะชวนให้นีรนาราไปด้วยกันเอาไว้ล่วงหน้า “งั้นเดี๋ยวตอนเย็นไปพร้อมผมเลยนะครับ”“ค่ะบอส”—----------------------“คุณแม่ ทำไมทำหน้าแบบนั้นครับ”วิกรที่อึดอัดมานานเอ่ยถามขึ้นอย่างทนไม่ไหว สายตาที่จับจ้องแฝงความกดดันที่มองสลับไปมาระหว่างนีรนาราและตัวเค้าเองนั้นทำให้ไม่สบายใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ไม่ใช่ว่าแม่ของเค้าไปรู้อะไรมาหรอกใช่ไหมนะ“ก็แม่กำลังจะจับผิดคนน่ะสิ”“จับผิดเหรอครับ เรื่องอะไรครับคุณแม่”วิกรแสร้งถามด้วยสีหน้าใสซื่อ มือก็ยังคงตักอาหารต่ออย่างไม่สะทกสะท้านแม้ในใจจะหวั่นจนแทบเก็บอาการไม่ไหวก็ตาม“ถามจริงๆนะคะ เราสองคนไม่ได้กำลังโกหกแม่ใช่มั้ย”“แค่กๆ”จบค

“ทำแบบนั้น แบบเมื่อคืนเหรอครับ”“บอสคะ!”นีรานาราเรียกอีกคนเสียงดังอย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่แทนที่วิกรจะหยุดกลับแกล้งนีรนาราต่อซะอย่างนั้น“ก็นีนไม่ระบุเรื่องพี่จะรู้เหรอว่าเรื่องอะไร ถ้าเป็นเรื่องนั้นถึงอยากทำพี่ก็ไม่ทำที่ทำงานหรอกครับ มันเวลาน้อย”“บอส! ถ้ายังไม่หยุดเล่นนีนจะไม่คุยด้วยแล้วนะคะ”“โอเคครับ งั้นนีนก็บอกมาสิว่าเรื่องอะไรพี่จะได้ทำตามที่นีนบอกไง”วิกรบอกยิ้มๆก่อนจะก้มลงเซ็นเอกสารต่อปล่อยให้นีรนาราลอบถลึงตาใส่ด้วยความโมโหแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากขอร้องอีกคนให้เลิกเล่นกับใจเธอซะที ความหวั่นไหวกับคนที่ไม่ควรไม่ใช่เรื่องตลก และเธอก็ไม่อยากสัมผัสความเจ็บปวดแบบเดิมซ้ำๆอีกแล้วเพราะแค่ตอนนี้เธอยังดึงตัวเองขึ้นมาจากความมืดมิดแทบไม่ไหวเลย“เราเรียกกันแบบนี้เฉพาะนอกเวลางานได้มั้ยคะ ส่วนตอนทำงานให้เรียกกันเหมือนเดิมเถอะค่ะมันดูไม่เหมาะสม”“ไม่เหมาะสมเหรอครับ เราคบกันแล้วนะเรียกแบบเดิมดูแปลกกว่าอีก ไม่ห่างเหินเกินไปเหรอครับ”“เราไม่ได้คบกันจริงซะหน่อยค่ะ”จบประโยคนั้นทั้งห้องพลันเงียบกริบ แม้แต่เสียงปลายปากกาที่วิกรตวัดเซ็นก็หยุดชะงักก่อนเจ้าตัวจะเงยหน้าขึ้นมองนีรนาราที่ยังคงไร้รอยยิ้มเหม

“บอสไม่ทานข้าวเช้าเหรอคะ”“ไม่เป็นไรครับวันนี้ผมรีบ คุณนีนไปเองได้ใช่มั้ยครับ”“ได้ค่ะ ไม่ต้องห่วง”บทสนทนาที่ดูเหมือนปกติแต่ดันไม่ปกติเท่าไรนักสำหรับนีรนาราจบลงเพียงเท่านั้น เธอมองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินออกไปก่อนจะถอนหายใจออกมา คนที่ลีลาจนเธอต้องเตือนเพราะกลัวไปทำงานสาย ไหนจะบังคับให้ขึ้นรถไปด้วยกันทุกวันนั่นอีก แบบนี้มันไม่ใช่เรื่องปกติแล้ว ยิ่งเป็นแบบนี้ก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดเข้าไปใหญ่แต่เธอจะทำอะไรได้นอกจากปล่อยไปเหมือนเดิม—----------------------“ค่ะบอส”“วันนี้ผมมีงานอะไรอีกมั้ยครับ”“ไม่มีแล้วค่ะ”“งั้นผมจะขอกลับก่อน ถ้ามีอะไรด่วนก็โทรหาได้เลยนะครับ”“ได้ค่ะบอส”นีรนาราวางสายก่อนจะทำงานต่อ วันนี้ทั้งวันยุ่งจนเกือบลืมไปแล้วว่าบอสเธอเป็นอะไร จนอีกฝ่ายเดินออกจากห้องไปโดยไม่หันมามองเธอก็ได้แต่มองตามงงๆแล้วก้มทำงานต่อ ไม่รู้ว่ารีบอะไรถึงไม่ลากันสักนิดเลยแปลกจริงๆนั่นแหละ“พี่นีนๆ”“หืม อะไรเหรอฝ้าย”นีรนาราเงยหน้ามองรุ่นน้องแผนกข้างๆที่เดินเข้ามาด้วยท่าทางระแวดระวังราวกับกลัวใครเห็น ทั้งที่ก็แทบไม่มีใครอยู่แถวนี้ด้วยซ้ำ“วันนี้บอสเค้าเป็นอะไรอ่ะพี่ ตึงทั้งวันเลย”“จริงเหรอ พี่ก็ว่าปกติ

“ว่าไงนะคะ!”“ตกใจทำไมครับ ไปเปิดประตูด้วยกันเร็วคุณแม่จะได้ตกใจไง”วิกรถามคนน้องราวกับลืมไปว่าเมื่อครู่ตัวเองก็เพิ่งจะตกใจมาเหมือนกัน แต่คำชวนนั้นทำเอานีรนาราที่ไม่ทันตั้งตัวขืนแรงดึงของวิกรเอาไว้ทันที“เดี๋ยวค่ะ แล้วนีนอยู่นี่จะเป็นไรมั้ยคะ คุณวิต้องไม่พอใจแน่ๆเลยทำไงดีคะ”“นีนครับ นีน ใจเย็นๆ ลืมแล้วเหรอครับว่าพี่ให้นีนมาอยู่นี่ทำไม ตอนนี้ก็ได้เวลาใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้แล้วไงครับ”“เอ่อ…ขอโทษค่ะ พอดีนีนตื่นเต้นไปหน่อย”นีรนาราที่นึกขึ้นได้ก็ยิ้มออกมาอย่างเขินๆที่ลืมเรื่องนี้ไปสนิท วิกรขำเบาๆก่อนจะถามอีกครั้งด้วยสายตาที่เอ็นดู“พร้อมมั้ยครับ”“ค่ะ”“วันนี้ถ้าพี่ทำอะไรเกินเลยไปก็ขอโทษไว้ล่วงหน้าเลยนะครับ”“หมายถึงอะไรคะ”นีรนาราชะงักกับประโยคที่ดูไม่น่าไว้ใจจนต้องรีบถามออกมาทันที วิกรยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเอื้อมมือไปโอบรอบเอวบางมาแนบชิดแล้วตอบออกมา“ก็แบบนี้ครับ ไปกัน”นีรนาราหน้าร้อนผ่าวกับการกระทำที่แนบชิดอย่างไม่เคยปฏิบัติต่อกันมาก่อน เพราะถึงจะมีเรื่องนั้นเข้ามาเกี่ยวข้องเราก็แนบชิดกันแค่บนเตียงเท่านั้น ส่วนเวลาปกติต่างก็เคารพความเป็นส่วนตัวกันและกันตลอดเวลา“สวัสดีครับคุณแม่”วิกร