Semua Bab พลาดรักสัมพันธ์ลวง: Bab 31 - Bab 40

“กรอยู่มั้ยคะ”“อยู่ค่ะ เดี๋ยวแจ้งให้นะคะ”นีรนาราเงยหน้าขึ้นมาตอบด้วยรอยยิ้มสุภาพแม้จะรู้สึกไม่ชอบใจกับสายตาที่อริสามองเธอก็ตาม “ครับคุณนีน”วิกรกดรับสายในเวลาไม่นาน สรรพนามที่กลับไปเป็นเหมือนเดิมกับน้ำเสียงราบเรียบที่ได้ยินนีรนาราเองก็ไม่รู้ว่ามันเปลี่ยนไปตอนไหน ถึงจะอยากถามก็ทำได้แค่ปล่อยผ่านไปเหมือนเดิม“คุณไออุ่นมาพบค่ะบอส”“ให้เข้ามาได้ครับ”“ค่ะ”“เชิญได้เลยค่ะคุณไออุ่น”นีรนารารายงานคนที่ยืนจ้องอยู่อย่างกดดัน แม้จะแปลกใจที่บอสเธอยอมให้เข้าพบง่ายต่างจากที่เคยแต่ก็ทำได้เพียงมองตามร่างระหงที่เข้าไปด้วยอาการดีใจเท่านั้น สถานะตอนนี้คงไม่มีสิทธิ์ไปถามอะไรนอกจากเรื่องงาน ตั้งแต่คืนนั้นท่าทางของวิกรก็ดูแปลกไป มันห่างเหินและมีกำแพงบางอย่างที่เธอก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งที่ก่อนหน้านี้มันเหมือนจะดีมากๆอยู่แล้วแต่ตอนนี้ที่วิกรกลับมาอยู่ด้วยกันกลับดูยิ่งห่างไกลกว่าเดิมจนเธอไม่กล้าพูดอะไรอีกเลยแทนที่จะได้ใช้เวลาด้วยกันก็กลายเป็นว่าวิกรยุ่งจนแทบไม่ได้เจอนอกจากที่ทำงาน กลับไปก็ต่างคนต่างนอนแยกห้องเพราะวิกรมีธุระกับเพื่อนทุกวัน แถมตอนเช้าก็ออกไปไวจนเธอไม่เคยได้เจอ ความอึดอัดที่มีสะสมทุกวันๆ

“พี่ชายสุดหล่อครับ”“โทรมาขออะไรอีกเจ้าแสบ”วิกรรีบดักคอน้องชายที่ต่อสายทางไกลมาหาทันที ทำเอาปลายสายหัวเราะลั่นที่พี่ชายรู้ทันก่อนจะแก้ตัวออกมา“ได้โปรดอย่ามองผมเป็นคนแย่แบบนั้นครับพี่ ผมแค่คิดถึง”“งั้นเสื้อที่แชร์มาให้ดูก็แค่แชร์เฉยๆเนอะ”“อันนั้นแชร์ไปให้โอนครับพี่ชาย”“ไปเล่นตลกมั้ย”“ผมตลกได้แต่ไม่ตลอดครับพี่ เพราะปกติผมถนัดหล่ออย่างเดียว”“อือ แล้วแต่แกเลยกันต์”วิกรตัดบทอย่างเอือมๆกรอกตาให้กับความขี้เล่นของน้องชาย แต่หากน้องมาเห็นว่าตัวเองยิ้มกว้างอยู่แบบนี้คงได้ล้อเลียนกันอีกแน่ๆ“โอ้โห แห้งมาก ผมหล่อน้อยกว่าพี่ก็ได้ครับ”“โคตรไร้สาระเลยจริงๆ แล้วกชกับคุณย่าล่ะ”“ไปเดินเล่นริมแม่น้ำเหมือนเดิมครับ”“คุณย่า…ท่านโอเคดีใช่มั้ย”วิกรถามด้วยความเป็นห่วง น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นแผ่วลงเมื่อนึกถึงความรู้สึกของคนเป็นย่าที่ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้างแล้ว“ครับ ไม่ต้องห่วงพวกเราเลยพี่ ทางนี้สบายมากเราคุยกันทุกวันไม่มีเหงา พี่กับแม่เถอะเป็นไงบ้างครับ ผมโทรไปทีไรแม่ก็บอกว่าสบายดีตลอดเลยแต่ก็ไม่อยากจะเชื่อ”“ก็ดีแหละ แต่ไว้ใจให้อยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆพี่เลยไปอยู่ด้วยก่อน”วิกรบอกตามตรง ตอนแรกก็ยอมออกมา

“นีน อยู่ไหนครับ”เสียงจากปลายสายอ้อแอ้ฟังแทบไม่รู้เรื่อง นีรนาราที่ตื่นขึ้นหลังหลับไปไม่นานตั้งสติก่อนจะถามออกมาอย่างไม่แน่ใจนัก“พี่กร…เมาเหรอคะ”“นีน”“พี่กร อยู่ที่ไหนคะเนี่ย”นีรนาราถามย้ำเพราะอีกฝ่ายเอาแต่เรียกชื่อเธอเหมือนไม่ได้ฟังเธอเลย ขยับตัวลุกพิงหัวเตียงอย่างงัวเงียเปิดโคมไฟข้างๆแล้วหยิบนาฬิกามาดูถึงเห็นว่านี่มันตีสองกว่าๆแล้ว“นีน พี่คิดถึง…นีน”“พี่กร อยู่กับใครคะ”“นีนครับ”“พี่กร ตอบนีนก่อนนะคะว่าพี่อยู่ไหนเดี๋ยวนีนไปหาโอเคมั้ยคะ”นีรนาราเกลี้ยกล่อมคนเมาที่เริ่มจะงอแงในแบบที่เวลาปกติไม่มีทางทำอะไรแบบนี้เด็ดขาด แล้วถ้าขืนยังปล่อยให้อีกคนพูดต่อคงไม่ได้รู้เรื่องกันสักทีแน่ๆ“จะมาหาพี่เหรอ จริงเหรอครับ”“จริงค่ะ บอกนีนก่อนนะว่าพี่อยู่ไหน”“ห้อง พี่อยู่ห้อง…ห้องของเรา”คำตอบนั้นทำเอานีรนารายิ้มออกมาอย่างเอ็นดู คำว่าห้องของเรามันน่ารักจนแทบลืมว่าที่ผ่านมาเราหมางเมินต่อกันขนาดไหน นีรนาราลงจากเตียงก่อนจะบอกวิกรอีกครั้งแล้วรีบวางสาย“โอเคค่ะ รอนีนแป้บนึงนะคะ”—------------------“พี่กร พี่กรคะ”นีรนาราที่เดินหาคนเมาเรียกด้วยความเป็นห่วง ดีที่เวลานี้ไม่ค่อยมีรถเธอเลยใช้เวลามาไม่

“สวัสดีครับ”วิกรกดรับเบอร์แปลกที่โทรมากลางดึกด้วยความสงสัยว่าใครกันติดต่อมาเวลานี้ ยังไม่ทันได้ถามอะไรเสียงจากปลายสายก็ดังขึ้นซะก่อนจนต้องขมวดคิ้วเพราะฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง“กร ฮึก กรคะ”“ใครครับ”“แม้แต่เสียง ฮึก กรก็จำไม่ได้แล้วเหรอคะ”ถ้อยคำตัดพ้อกับเสียงสะอึกสะอื้นยิ่งทำเอาขมวดคิ้วหนัก ก่อนจะเรียกชื่อออกมาอย่างไม่แน่ใจนัก หากเจ้าตัวไม่ได้ร้องไห้อยู่ก็คงฟังออกมากกว่านี้“ไออุ่นเหรอครับ”“กร ฮึก ทำไมไม่ยอมให้เราเจอเลยคะ เกลียดเราขนาดนั้นเลยเหรอ”“ไออุ่น เราไม่ได้เกลียดครับแต่เราไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องเจอกันแล้วช่วยเข้าใจเราด้วยนะครับ”วิกรพยายามอธิบายอย่างใจเย็นแม้จะรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับอริสามากก็ตามที วันนั้นที่จำใจออกไปคุยเพราะอัคคีขอก็ว่าตัวเองพูดชัดเจนไปแล้ว ทั้งความรู้สึกทั้งสถานะมันไม่มีทางที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก “แต่เราไม่เคยลืมกรเลยนะ ฮึก เรารักกร รักมาตลอด ต่อให้เราต้องไปอยู่กับใครเราก็ไม่ลืมกรเลย ตอนนี้เรากลับมาแล้วไงกร เราอยากมีกรเหมือนเมื่อก่อนนะ”“แต่มันเป็นไปไม่ได้ตั้งแต่ที่ไออุ่นออกไปจากชีวิตเราแล้วครับ ช่วยเข้าใจเราด้วยนะ”“กร เราขอร้อง ให้โอกาสเราอีกครั้งนะคะ

“ค่ะพี่เหนือ”นีรนารารับสายจากขุนเขาด้วยความแปลกใจ เพราะปกติอีกฝ่ายแทบไม่เคยโทรมาหาหากไม่มีธุระจำเป็นจริงๆ ขนาดจะแชทคุยกันก็ยังนานๆครั้งเลยด้วยซ้ำ พอเป็นแบบนี้ใจคอก็ไม่ค่อยดีขึ้นมาเพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับที่บ้านเธอ‘นีน คือพี่มีเรื่องอยากคุยด้วยตอนนี้สะดวกมั้ยครับ’“ได้ค่ะ พอมีเวลานิดนึงพี่เหนือมีอะไรเหรอคะ”นีรนารามองนาฬิกาที่ยังเหลือเวลาจากช่วงพักอยู่นิดหน่อยก่อนจะตั้งใจฟัง แต่ขุนเขากลับทิ้งช่วงไปสักพักก่อนจะพูดอึกอักจนนีรนาราพลอยลุ้นไปด้วย‘คือ พี่เผลอหลุดปากเรื่องที่นีนมีแฟนกับลุงพัทไปอ่ะครับ แต่พี่ไม่ได้ตั้งใจนะก็ลุงเค้ามาถามเรื่องแต่งงานพี่เลยอธิบายไปแต่พูดละเอียดเกินไปหน่อย พี่ขอโทษนะครับ…’ขุนเขาที่ตั้งใจจะโทรมาขอโทษอธิบายเสียงอ่อยอย่างรู้สึกผิด กลัวเหลือเกินว่านีรนาราจะเข้าใจผิดหลังจากคุยกับพ่อของนีรนาราเสร็จก็รีบโทรมาบอกทันที“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่เหนือ ยังไงวันนึงพ่อก็ต้องรู้อยู่แล้ว นีนเองก็ตั้งใจจะบอกเร็วๆนี้เหมือนกันค่ะ”นีรนารายิ้มออกมาได้เมื่อไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอย่างที่กลัว แต่จะว่าไม่กังวลก็ไม่ใช่เพราะรู้ดีว่าพ่อต้องโทรมาคุยภายในวันนี้แน่ๆ ไอ้ที่ว่าตั้งใจจะบอกก็ไม่