16) แค่อยากสนิทกัน 

“ไม่ต้อง กูตอบให้ก็ได้ว่าคุณนีนใช่มั้ย”

“ทำไมมึงแสนรู้วะคี”

พีรวิชญ์หันไปถามอย่างอึ้งๆเป็นผลให้อัคคีหันมายกกำปั้นใส่ทันทีจนขยับตัวหลบแทบไม่ทัน

“กูไม่ใช่หมา มึงจะเอาใช่มั้ยพีนัท”

“ใจเย็นเพื่อนกูหยอกๆครับ แหม่…หัวร้อนเก่งจังอ่ะ”

“แล้วยังไง ใช่แบบที่กูพูดมั้ย”

อัคคีเลิกสนใจท่าทางแสนกวนของเพื่อนแล้วหันไปจี้กับวิกรแทน ส่วนคนที่โดนจ้องกดดันก็ยอมรับออกมาอย่างหมดท่า ไม่ชอบความรู้สึกพ่ายแพ้อะไรแบบนี้เลยจริงๆ

“อือ”

“นั่นไง ซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้วะ”

“มึงซื้อหวยด้วยเหรอคี”

พีรวิชญ์ขัดขึ้นมาอีกครั้งด้วยใบหน้าที่สุดจะทึ่ง แต่พอได้ยินคำถามจากอัคคีก็ถอยกลับที่เดิมแทบไม่ทัน

“อันนี้มึงก็หยอกใช่มั้ย”

“โอเค กูไม่เล่นก็ได้”

“กูเหลือเวลาอีกยี่สิบนาทีพูดมา”

อัคคียกนาฬิกาขึ้นมาดูก่อนจะเอ่ยเร่งให้เพื่อนรีบพูดธุระ เพราะมีงานต้องรีบไปจัดการต่อแม้จะเป็นช่วงเวลาที่ดึกแล้วก็ตาม วิกรที่เห็นว่าดึงเวลามานานพอควรแล้วก็ยอมเอ่ยปากเรื่องที่อยากจะพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังขึ้น

“กูแค่อยากสนิทกับเค้าแต่ดูเค้าจะมีกำแพงสูงลิ่วเลยมึง”

“ก็เลยอยากจะปีนกำแพงว่างั้น”

“ก็ไม่ขนาดนั้น แค่อยากให้การแสดงมันเนียนกว่านี้เดี๋ยวแม่กูจับได้ไง”

“ม