บททั้งหมดของ หมออาเธอร์พ่ายรัก: บทที่ 51 - บทที่ 60

ลูกศรรู้สึกหนักบริเวณเอวทีแรกเธอคิดว่าเป็นแขนของอาเธอร์พอได้ยินเสียงใสของออกัสเธอก็รู้เลยว่าเจ้าตัวแสบปลุกแม่ด้วยวิธีแปลกๆอีกแล้ว"ออกัสลูกตื่นนานแล้วเหรอครับ" ออกัสมองแม่ที่ปากพูดกับแกแต่ตายังไม่ลืมขึ้นมามองลูกเลย"แม่ตื่นครับ ไปกินข้าวกัน" ออกัสเขย่าแขนแม่"ได้ๆแม่ตื่นแล้ว ลูกลงจากตัวแม่ก่อนได้ไหมเจ้าหมูอ้วนแม่หนักนะลูก" ลูกศรแกล้งจี้พุงกลมของเจ้าหนูอย่างหยอกล้อเรียกเสียงหัวเราะและกรี๊ดร้องของแกออกมาดังๆ"ฮ่าๆแม่กัสจักรจี้ หยุดนะ!" ออกัสดิ้นลงจากตัวแม่รีบวิ่งไปหลบข้างตู้เสื้อผ้าของแม่หวังจะซ่อนตัว"มาให้แม่จับซะดีๆออกัส" ลูกศรปีนลงจากเตียงไปไล่จับเจ้าหนูที่วิ่งหนีแม่ไปรอบห้องนอนสุดท้ายก็หนีไม่พ้นโดนแม่จับตัวเอาไว้ได้อยู่ดี"แม่อย่าทำกัสนะ" เจ้าหนูมองแม่อย่างขอร้องอ้อนวอนทำให้คนเป็นแม่หอมแก้มฟอดใหญ่ได้กลิ่นแป้งจากตัวลูก"ยายอาบน้ำให้ออกัสแล้วเหรอลูก""ครับยายอาบน้ำให้กัสแล้ว""แล้วนี้พ่อของออกัสไปไหนเหรอลูกทำไมแม่ไม่เห็นอยู่ในห้องเลยหรือเข้าห้องน้ำอยู่" ลูกศรมองหาคนเป็นพ่อถามความเอาจากลูกชายตัวน้อยในอ้อมกอด"พ่อไปช่วยตารดน้ำต้นไม้หน้าบ้านครับ ยายบอกให้กัสมาปลุกแม่ไปกินข้าว" ออกัสบอกท

"นายพูดจริงเหรออาเธอร์" ตอนนี้ลูกศรมาทำเรื่องยื่นเอกสารขอทุนเรียนต่อแบบให้เปล่าเฉพาะทางที่มหาลัยรัฐด้านการแพทย์ชื่อดังของประเทศแล้วอาเธอร์ก็ขอมาด้วยตอนนี้เราสองคนเลยกำลังจะเดินทางกลับบ้าน"จริงฉันจะพาเธอไปแนะนำกับกลุ่มเพื่อนของฉันอย่างเป็นทางการ ปกติจะนัดเจอกันทุกวันศุกร์ที่ผับร้านประจำของเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่ม" อาเธอร์อธิบายขนาดที่ขับรถออกจากมหาลัย"ก็ได้ แต่ว่าออกัสไม่ได้นอนกลับเราลูกจะยอมเหรออาเธอร์" ลูกศรเป็นกังวลเกี่ยวกับลูกน้อยที่บ้าน"ยอมอยู่แล้วไม่ต้องห่วงลูกนะ ปกติคืนวันศุกร์ออกัสจะนอนกับปู่ย่าอยู่แล้ว เดือนหน้าแกก็เข้าเรียนอนุบาลแล้วฉันคิดว่าลูกควรแยกห้องนอนกับพ่อแม่เพื่อหัดนอนคนเดียวได้แล้วนะ""ก็จริงลูกกำลังโตขึ้นอีกนิดแล้วเราควรฝึกให้แกนอนเองคนเดียวได้แล้ว ฉันเห็นด้วยกับนาย" "ฉันคิดว่าจะจ้างอินทีเรียดีไซน์มาตกแต่งห้องนอนให้ลูกตามตัวการ์ตูนซุปเปอร์ฮีโร่ที่ลูกชอบแกน่าจะยอมแยกห้องนอนกับพ่อแม่อย่างง่ายดายเชียวล่ะ" อาเธอร์วางแผนเอาไว้พร้อมกับบอกลูกศร"จะไม่เปลืองเงินมากไปหน่อยหรือเปล่า อีกไม่กี่ปีลูกก็โตแล้วเขาอาจจะเบื่อไม่ชอบพวกการ์ตูนซุปเปอร์ฮีโร่อีกแล้วตามวัยของแกที่โตขึ้นเร

"เหมือนพ่อก็ดี แต่ขออย่าใจร้อนจนมีเรื่องซกต่อยเหมือนนายคืนนี้แล้วกันไม่อย่างนั้นเราสองคนต้องไปพบผู้ปกครองประจำฉันก็ไม่ไหวนะอาเธอร์" คนเป็นแม่พูดแล้วนึกภาพตามอย่างสยองชวนจะปวดหัวได้ในอนาคตที่กลัวจะเกิดขึ้น"ไม่หรอกฉันจะพยายามสอนให้แกไม่เหมือนตัวเองในเรื่องนี้ให้ได้นิสัยน่ารักใจเย็นเหมือนแม่ไปเยอะๆแล้วกันนะที่รัก" อาเธอร์กอดเอวลูกศรซบหน้ากับบ่าเล็กอย่างออดอ้อนเหมือนล่ะคนกับเมื่อตอนอยู่ในลานจอดรถที่ผับลึกลับ"หวังว่าจะเป็นอย่างนายพูดในอนาคตนะอาเธอร์ เฮ้อนอนกันเถอะพรุ่งนี้เรายังต้องมีอะไรทำอีกเยอะ""ไปนอนกันเถอะครับ" อาเธอร์ตวาดอุ้มร่างลูกศรขึ้นแล้วพาไปนอนยังครอกนอนของลูกที่เราเรียกว่าเตียงนอนมาตลอดสามปีที่ผ่านมา"ฝันดีนะลูกศร ฉันรักเธอนะ" ลมหายใจที่มีกลิ่นเหล้าเป่ารดใบหน้าของลูกศรพร้อมกับจูบหน้าผากเธอค้างเอาไว้นิ่งเนินนาน"ฉันก็รักนายเหมือนกันอาเธอร์""อาเธอร์หนักลงไปนอนดีๆได้ไหม" ปรากฏว่าคนเมาหลับไปแล้ว ทำให้ลูกศรต้องใช้แรงผลักเขาให้นอนลงข้างตัวก็หนักมากยังจะมาหลับกลางอากาศอีกนะ บอกรักเธอทั้งทีนึกว่าจะโรแมนติกหลังทะเลาะกันที่ไหนแล้วคนเมากับหลับไปอย่างไม่รู้ตัวแล้วลูกศรรู้สึกตัวตื่นนอนก

มหาลัยชื่อดังด้านการแพทย์ออกัสกับพ่อได้มาส่งแม่ที่มหาลัยก่อนที่พ่อจะไปส่งเจ้าหนูไปโรงเรียนอนุบาลต่อ"แม่ตั้งใจเรียนนะครับ" ลูกศรที่กำลังปลดเบลเอี้ยวตัวหันหลังไปมองเด็กน้อยที่ถูกพ่อบังคับนั่งอยู่ในคาร์ซีทด้านหลังส่งเสียงดังมาบอกแม่เหมือนที่แม่เคยบอกแกในทุกวันที่ไปโรงเรียน"ฮ่าๆรับทราบครับ แม่จะตั้งใจเรียนนะออกัสน้อย ลูกเองก็ตั้งใจเรียนเหมือนกันอย่าดื้ออย่าซนเชื่อฟังคุณครูนะลูก" แม่ลูบหัวทุยอย่างเอ็นดูลูกชายตัวน้อย"กัสไม่ดื้ออยู่แล้วครับแม่" เจ้าหนูแกว่งเท้าไปมาอย่างอารมณ์ดียิ้มโชว์ฟันทุกซีกให้คนเป็นแม่"ดีมากครับออกัส แม่รักลูกนะ" "กัสก็รักแม่ครับ""ฉันไปเรียนแล้วนะอาเธอร์" พอร่ำลาลูกชายแล้วก็หันมาลาพ่อของลูกต่อ"ครับที่รักเย็นนี้เจอกันที่บ้านของเรานะครับ ผมรักคุณนะลูกศร" พอเห็นสองแม่ลูกบอกรักกันคนเป็นพ่อที่ปกติเป็นคนปากหนักก็ต้องทำให้ได้บอกรักลูกศรเหมือนกัน"ฉันก็รักคุณอาเธอร์ กินข้าวเที่ยงให้ตรงเวลาด้วยอย่ามัวแต่ทำงานจนลืมกินข้าวนะเข้าใจไหม""เข้าใจแล้วครับคุณแฟนสุดที่รัก""ไปจริงๆแล้วนะสองพ่อลูกเดินทางปลอดภัยรีบไปส่งลูกได้แล้วบ่ายบ๊ายค่ะ""บ่ายบ๊ายแม่" โบกมือลาพ่อแต่ลูกชายก็พูดขึ

"ออกัสอยู่ไหนทำไมวันนี้ไม่มารอรับพ่อกลับจากที่ทำงานเหมือนทุกวันล่ะเนี้ย พ่อซื้อขนมมาเยอะเลยไม่รู้ว่าจะมีใครมาช่วยกินให้หมดไหมนะ" อาเธอร์เดินเข้าไปในห้องรับแขกมองจากที่ไกลๆเห็นออกัสนั่งอยู่บนตักกอดคอซบหน้ากลมๆกับซอกคอแม่อย่างออดอ้อนออเฉาะ ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นอาเธอร์คงหึงจนกระซากมันมาต่อยสักหมัดแล้วแต่ผู้ชายคนนี้เป็นเจ้าหนูวัยสามขวบที่เขาปั้นมากับมือเลยได้แต่ยิ้มอย่างเอ็นดู"พ่อกลับมาแล้ว ลูกไปหาพ่อสิครับออกัสนู้นมองดูสิพ่อมีขนมมาให้ลูกหลายกล่องเลยนะน่ากินมาก" ลูกศรพูดกับเจ้าหนูที่ร้องไห้งอแงกับแม่พร้อมกับบอกว่ากัสเจ็บตรงนี้มันมีเลือดซึมออกมาเยอะๆเลยครับแม่"ฮึกพ่อฮือกัสเจ็บตรงนี้มีเลือดออกเยอะๆเลยครับฮือ" ออกัสลงจากตักแม่ เดินแตะตะช้าๆไปหาพ่อพร้อมกับชี้ตรงหัวเข่าให้พ่อได้ดูแผล ใบหน้าเล็กมีน้ำตานองหน้า"มาๆพ่อเป็นหมอเดียวจะช่วยรักษาให้ลูกรับรองไม่นานแผลของหนูก็จะหายแล้วนะครับออกัสไม่ต้องร้องไห้แล้วนะลูก" พ่อวางถุงใส่กล่องขนมวางเอาไว้นั่งคุกเข่าพร้อมกับก้มลงไปเป่าแผลที่หัวเข่าให้กับเจ้าหนู"โอมเพี้ยงคุณหมอขอให้ออกัสหายเจ็บนะครับลูก""ขอบคุณพ่อกัสยังเจ็บอยู่ไม่ได้หายนะกัสเจ็บฮือ" ออกัสขยับ