เมื่อลงจากรถตู้ที่คนขับรถไปรับที่สนามบิน รถไปส่งอาเธอร์ที่โรงพยาบาลเพราะต้องเร่งเคลียร์งานไม่อยากเสียเวลานานเลยไม่กลับบ้านพร้อมลูกศรกับออกัส ลงจอดสนิทหน้าประตูใหญ่ประตูรถเปิดออก"คุณย่ากัสกลับมาแล้วครับ" ออกัสกระโดดลงจากรถโดดไม่ทันให้แม่ได้อุ้มตัวลง เจ้าหนูเท้าแตะพื้นก็วิ้งไปกอดย่าที่ยืนรอรับหลานชายกลับบ้านอยู่แล้ว"ดีๆกลับมาแล้ว ย่าคิดถึงหลานมากออกัส" เจ้าหนูยิ้มจนเห็นฟันครบทุกซีก"กัสก็คิดถึงคุณย่ามาก" คนแก่โดนหนุ่มน้อยวัยสามขวบอ้อนใจอ่อนเหลวไปหมดแล้ว"ไปๆเข้าไปในห้องของเล่นของหลานกันเถอะ" ย่าจับเตรียมจูงมือเล็กจะพาเข้าบ้าน"ครับย่า""อ้าวมีของฝากมาเยอะขนาดนี้เชียวเหรอหนูลูกศร" ท่านเงยหน้าจากที่คุยกับหลานชายมองไปเห็นแม่ของหลานชายและคนขับรถช่วยกันถือของฝากเต็มสองมือขนเข้าไปในบ้านมีทั้งผักผลไม้สดและของฝากขึ้นชื่อประจำจังหวัดในถุงที่น่าจะซื้อมา"พวกผักผลไม้สดเหล่านี้มาจากสวนของพ่อแม่หนูเองค่ะคุณป้า ส่วนในถุงพวกนี้อาเธอร์กับออกัสเลือกซื้อมาฝากปู่ย่าและคนงานในบ้านกันค่ะ" "ใช่ครับย่ากัสเลือกของฝากกับพ่อมาให้ย่ากับย่าเจี๊ยบด้วยนะครับ" พอได้ยินแม่พูดออกัสก็รีบนำเสนอว่าตัวเองก็ได้ช่วยพ่อเลื
"นายพูดจริงเหรออาเธอร์" ตอนนี้ลูกศรมาทำเรื่องยื่นเอกสารขอทุนเรียนต่อแบบให้เปล่าเฉพาะทางที่มหาลัยรัฐด้านการแพทย์ชื่อดังของประเทศแล้วอาเธอร์ก็ขอมาด้วยตอนนี้เราสองคนเลยกำลังจะเดินทางกลับบ้าน"จริงฉันจะพาเธอไปแนะนำกับกลุ่มเพื่อนของฉันอย่างเป็นทางการ ปกติจะนัดเจอกันทุกวันศุกร์ที่ผับร้านประจำของเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่ม" อาเธอร์อธิบายขนาดที่ขับรถออกจากมหาลัย"ก็ได้ แต่ว่าออกัสไม่ได้นอนกลับเราลูกจะยอมเหรออาเธอร์" ลูกศรเป็นกังวลเกี่ยวกับลูกน้อยที่บ้าน"ยอมอยู่แล้วไม่ต้องห่วงลูกนะ ปกติคืนวันศุกร์ออกัสจะนอนกับปู่ย่าอยู่แล้ว เดือนหน้าแกก็เข้าเรียนอนุบาลแล้วฉันคิดว่าลูกควรแยกห้องนอนกับพ่อแม่เพื่อหัดนอนคนเดียวได้แล้วนะ""ก็จริงลูกกำลังโตขึ้นอีกนิดแล้วเราควรฝึกให้แกนอนเองคนเดียวได้แล้ว ฉันเห็นด้วยกับนาย" "ฉันคิดว่าจะจ้างอินทีเรียดีไซน์มาตกแต่งห้องนอนให้ลูกตามตัวการ์ตูนซุปเปอร์ฮีโร่ที่ลูกชอบแกน่าจะยอมแยกห้องนอนกับพ่อแม่อย่างง่ายดายเชียวล่ะ" อาเธอร์วางแผนเอาไว้พร้อมกับบอกลูกศร"จะไม่เปลืองเงินมากไปหน่อยหรือเปล่า อีกไม่กี่ปีลูกก็โตแล้วเขาอาจจะเบื่อไม่ชอบพวกการ์ตูนซุปเปอร์ฮีโร่อีกแล้วตามวัยของแกที่โตขึ้นเร
"จะไปก็ไป ถ้างั้นเจอกันวันอาทิตย์ที่บ้านกูนะ เที่ยงคืนกว่าแล้วกูกลับบ้านก่อนนะ" อาเธอร์เปิดมือถือดูเวลาแล้วเอ่ยลาเหล่าเพื่อนๆที่ก็น่าจะอยากแยกย้ายกันกลับเหมือนกัน"อือกูก็จะกลับเหมือน" ไนท์บอกและอีกสามหนุ่มก็พอเห็นเพื่อนต่างทำท่าจะหนีกลับกันแล้วทำให้ทุกคนบนโต๊ะเรียกเช็คบิลแล้วแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน"ลูกศรกลับมาจากใช้ทุนที่ต่างจังหวัดวันไหนครับ" ลูกศรกับอาเธอร์กำลังเดินไปยังลานจอดรถอยู่ก็เห็นจุลที่กำลังเดินสวนมามองเห็นเธอเข้าพอดี"อ้าวจุล ลูกศรกลับมาได้จะหนึ่งเดือนแล้วล่ะแต่ช่วงนี้ยุ้งกับการยื่นเอกสารทำเรื่องขอทุนเรียนต่อเฉพาะทางและสมัครงานพิเศษในโรงพยาบาลเอกชนทำแค่วันเสาร์อาทิตย์หน่ะ แล้วจุลล่ะกลับมาจากใช้ทุนทำอะไรอยู่เหรอตอนนี้" ลูกศรหยุดเดินแล้วบอกกับเพื่อนรุ่นน้องที่หวังดีให้กันแต่ไม่ค่อยได้ติดต่อกันเลยตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา"ผมกำลังตัดสินใจว่าจะไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ไหนดีอยู่ครับยังลังเลไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ตอนนี้""อืมตัดสินใจเลือกดีๆตามที่นายต้องการจริงๆนะ ขอให้โชคดีกับสิ่งที่เลือกเรียนต่อนะ" ลูกศรยิ้มให้กำลังเพื่อนรุ่นน้องคนนี้ "นายคือจุลที่กำลังตามจีบลูกศรเมื่อก่อนเหรอ"
"เหมือนพ่อก็ดี แต่ขออย่าใจร้อนจนมีเรื่องซกต่อยเหมือนนายคืนนี้แล้วกันไม่อย่างนั้นเราสองคนต้องไปพบผู้ปกครองประจำฉันก็ไม่ไหวนะอาเธอร์" คนเป็นแม่พูดแล้วนึกภาพตามอย่างสยองชวนจะปวดหัวได้ในอนาคตที่กลัวจะเกิดขึ้น"ไม่หรอกฉันจะพยายามสอนให้แกไม่เหมือนตัวเองในเรื่องนี้ให้ได้นิสัยน่ารักใจเย็นเหมือนแม่ไปเยอะๆแล้วกันนะที่รัก" อาเธอร์กอดเอวลูกศรซบหน้ากับบ่าเล็กอย่างออดอ้อนเหมือนล่ะคนกับเมื่อตอนอยู่ในลานจอดรถที่ผับลึกลับ"หวังว่าจะเป็นอย่างนายพูดในอนาคตนะอาเธอร์ เฮ้อนอนกันเถอะพรุ่งนี้เรายังต้องมีอะไรทำอีกเยอะ""ไปนอนกันเถอะครับ" อาเธอร์ตวาดอุ้มร่างลูกศรขึ้นแล้วพาไปนอนยังครอกนอนของลูกที่เราเรียกว่าเตียงนอนมาตลอดสามปีที่ผ่านมา"ฝันดีนะลูกศร ฉันรักเธอนะ" ลมหายใจที่มีกลิ่นเหล้าเป่ารดใบหน้าของลูกศรพร้อมกับจูบหน้าผากเธอค้างเอาไว้นิ่งเนินนาน"ฉันก็รักนายเหมือนกันอาเธอร์""อาเธอร์หนักลงไปนอนดีๆได้ไหม" ปรากฏว่าคนเมาหลับไปแล้ว ทำให้ลูกศรต้องใช้แรงผลักเขาให้นอนลงข้างตัวก็หนักมากยังจะมาหลับกลางอากาศอีกนะ บอกรักเธอทั้งทีนึกว่าจะโรแมนติกหลังทะเลาะกันที่ไหนแล้วคนเมากับหลับไปอย่างไม่รู้ตัวแล้วลูกศรรู้สึกตัวตื่นนอนก
"เอาล่ะฉันหายเหนื่อยแล้ว เราออกไปวิ่งกันต่อเถอะ" ลูกศรลุกขึ้นยืนแต่ขาสั่นปวดร้าวจนชวนเชทำท่าเหมือนจะล้ม"ไหวแน่นะขึ้นมาขี่หลังแล้วกลับบ้านกันตอนนี้เลยไหม" อาเธอร์รีบเข้าไปพยุงร่างของลูกศรเอาไว้ก่อนที่เธอจะยืนไม่ไหวล้มไปนั่งกองอยู่กับพื้น"ไหวเดินไปนั่งคุยกันที่ม้านั่งริมสระตรงนู้นก่อนค่อยกลับบ้านนะอาเธอร์""แบบนี้ถือว่านับเป็นการออกเดทของเราสองคนไหมลูกศร" อาเธอร์พยุงพาลูกศรไปนั่งบนม้านั่งตามที่เธอต้องการ"ออกเดทเหรอ ฉันไม่รู้เลยว่าต้องเป็นแบบไหนเพราะไม่เคยมีแฟนมาก่อน" ลูกศรมองวิวน้ำพุกลางสระพร้อมรอยยิ้มอารมณ์ดี ลมยามเย็นใกล้ริมสระเป็นบรรยากาศที่สดชื่นดีมากๆต่างกับช่วงบ่ายโมงที่โคตรร้อนอบอ้าวจนอยู่นอกบ้านไม่ได้ต้องอยู่แต่ในห้องแอร์ถึงจะช่วยคลายร้อนลงไปได้ หมู่บ้านของอาเธอร์ร่มรื่นสมกับเป็นหมู่บ้านของมหาเศรษฐี"นี้ฉันเป็นทั้งแฟนคนแรกและผู้ชายคนแรกของเธอเลยเหรอเนี้ยฟังแล้วภูมิใจในเสน่ห์ของตัวเองจังเล้ย" ลูกศรหันไปมองหน้าคนแสดงออกอย่างภูมิใจจนน่าหมั่นไส้"ก็ใช่เรื่องจริง แต่ถ้านายไม่หยุดแสดงท่าโอ้อวดได้น่าหมั่นไส้จนฉันอยากทุบสักปั๊บให้นายเลิกทำท่าทางอย่างนี้สักทีนะอาเธอร์""ฮ่าๆท่าทางข่มข
มหาลัยชื่อดังด้านการแพทย์ออกัสกับพ่อได้มาส่งแม่ที่มหาลัยก่อนที่พ่อจะไปส่งเจ้าหนูไปโรงเรียนอนุบาลต่อ"แม่ตั้งใจเรียนนะครับ" ลูกศรที่กำลังปลดเบลเอี้ยวตัวหันหลังไปมองเด็กน้อยที่ถูกพ่อบังคับนั่งอยู่ในคาร์ซีทด้านหลังส่งเสียงดังมาบอกแม่เหมือนที่แม่เคยบอกแกในทุกวันที่ไปโรงเรียน"ฮ่าๆรับทราบครับ แม่จะตั้งใจเรียนนะออกัสน้อย ลูกเองก็ตั้งใจเรียนเหมือนกันอย่าดื้ออย่าซนเชื่อฟังคุณครูนะลูก" แม่ลูบหัวทุยอย่างเอ็นดูลูกชายตัวน้อย"กัสไม่ดื้ออยู่แล้วครับแม่" เจ้าหนูแกว่งเท้าไปมาอย่างอารมณ์ดียิ้มโชว์ฟันทุกซีกให้คนเป็นแม่"ดีมากครับออกัส แม่รักลูกนะ" "กัสก็รักแม่ครับ""ฉันไปเรียนแล้วนะอาเธอร์" พอร่ำลาลูกชายแล้วก็หันมาลาพ่อของลูกต่อ"ครับที่รักเย็นนี้เจอกันที่บ้านของเรานะครับ ผมรักคุณนะลูกศร" พอเห็นสองแม่ลูกบอกรักกันคนเป็นพ่อที่ปกติเป็นคนปากหนักก็ต้องทำให้ได้บอกรักลูกศรเหมือนกัน"ฉันก็รักคุณอาเธอร์ กินข้าวเที่ยงให้ตรงเวลาด้วยอย่ามัวแต่ทำงานจนลืมกินข้าวนะเข้าใจไหม""เข้าใจแล้วครับคุณแฟนสุดที่รัก""ไปจริงๆแล้วนะสองพ่อลูกเดินทางปลอดภัยรีบไปส่งลูกได้แล้วบ่ายบ๊ายค่ะ""บ่ายบ๊ายแม่" โบกมือลาพ่อแต่ลูกชายก็พูดขึ
"พ่อกลับมาแล้ว" ออกัสที่นั่งรอพ่ออยู่กับพี่เลี้ยงส่วนคุณย่ากับแม่เตรียมอาหารอยู่ในห้องครัวเหมือนทุกวัน"ทำไมยังไม่เปลี่ยนชุดนักเรียนอีกเหรอลูก" เจ้าหนูวิ่งมาหาพ่อที่ลงมาจากรถ"กัสวิ่งออกกำลังกายอยู่ครับ" อาเธอร์อุ้มเจ้าหนูที่เหงื่อท่วมตัวจากการวิ่งเล่นจนเหนื่อย"สนุกมากเลยเหรอครับแล้วนี้ลูกกินข้าวเย็นหรือยังพ่ออุตส่าห์เร่งกลับบ้านมาเพื่อกินข้าวเย็นกับลูกเลยนะไม่รู้ว่าเด็กคนนี้ยังรอพ่อหรือเปล่า" อาเธอร์จิ้มจมูกลูกอย่างหยอกล้อ"กัสรอพ่ออยู่แล้วครับ ย่ากับแม่ทำของอร่อยให้กัสอยู่ในห้องครัวครับ" ออกัสบอกให้พ่อรู้"ดีพ่อก็หิวมากๆเราไปกินข้าวเย็นกันเถอะครับลูก""กัสก็หิวมากๆเหมือนพ่อ" เจ้าหนูซบหน้ากับคอพ่ออย่างออดอ้อนก่อนนอนอย่างเช่นทุกวันลูกศรกล่อมออกัสน้อยจนหลับสนิทแล้วก็นอนคุยกันกับอาเธอร์เสียงเบากันสองคน"เรียนวันแรกเป็นยังไงบ้าง" แฟนหนุ่มที่ถามคำถามลูกศรเหมือนเป็นพ่อจนเธออดที่จะเอ่ยปากแซวเขาไม่ได้"นายถามเหมือนเป็นพ่อฉันเลยนะอาเธอร์ดูมีอายุมาก""พ่อของลูกเธอนะสิครับที่รักจุ๊บ" อาเธอร์จุ๊บปากของลูกศรแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยวที่ปากเล็กๆนี้ชั่งพูดจิกกัดเขาได้เจ็บแสบไอ้ภาพสาวแว่นขี้อายนั้นเป็นภ
"ออกัสอยู่ไหนทำไมวันนี้ไม่มารอรับพ่อกลับจากที่ทำงานเหมือนทุกวันล่ะเนี้ย พ่อซื้อขนมมาเยอะเลยไม่รู้ว่าจะมีใครมาช่วยกินให้หมดไหมนะ" อาเธอร์เดินเข้าไปในห้องรับแขกมองจากที่ไกลๆเห็นออกัสนั่งอยู่บนตักกอดคอซบหน้ากลมๆกับซอกคอแม่อย่างออดอ้อนออเฉาะ ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นอาเธอร์คงหึงจนกระซากมันมาต่อยสักหมัดแล้วแต่ผู้ชายคนนี้เป็นเจ้าหนูวัยสามขวบที่เขาปั้นมากับมือเลยได้แต่ยิ้มอย่างเอ็นดู"พ่อกลับมาแล้ว ลูกไปหาพ่อสิครับออกัสนู้นมองดูสิพ่อมีขนมมาให้ลูกหลายกล่องเลยนะน่ากินมาก" ลูกศรพูดกับเจ้าหนูที่ร้องไห้งอแงกับแม่พร้อมกับบอกว่ากัสเจ็บตรงนี้มันมีเลือดซึมออกมาเยอะๆเลยครับแม่"ฮึกพ่อฮือกัสเจ็บตรงนี้มีเลือดออกเยอะๆเลยครับฮือ" ออกัสลงจากตักแม่ เดินแตะตะช้าๆไปหาพ่อพร้อมกับชี้ตรงหัวเข่าให้พ่อได้ดูแผล ใบหน้าเล็กมีน้ำตานองหน้า"มาๆพ่อเป็นหมอเดียวจะช่วยรักษาให้ลูกรับรองไม่นานแผลของหนูก็จะหายแล้วนะครับออกัสไม่ต้องร้องไห้แล้วนะลูก" พ่อวางถุงใส่กล่องขนมวางเอาไว้นั่งคุกเข่าพร้อมกับก้มลงไปเป่าแผลที่หัวเข่าให้กับเจ้าหนู"โอมเพี้ยงคุณหมอขอให้ออกัสหายเจ็บนะครับลูก""ขอบคุณพ่อกัสยังเจ็บอยู่ไม่ได้หายนะกัสเจ็บฮือ" ออกัสขยับ
3เดือนต่อมา..."อาเธอร์ฉันซื้อเนคไทด์ใหม่มาให้ลองเปิดดูซิว่านายจะชอบลายที่ฉันเลือกมาให้ไหม" วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ปกติลูกศรต้องไปทำงานแต่อาเธอร์อนุญาตให้ทำงานได้แค่วันเสาร์เท่านั้น ส่วนในวันอาทิตย์ให้เธอได้ใช้เวลาพักผ่อนอยู่กับครอบครัวบ้าง"ว้าวไหนดูซิว่าเธอจะเลือกแบบไหนให้สามีที่รักคนนนี้" อาเธอร์รับเอากล่องที่ภรรยาสาวยื่นให้กับเขา"เร็วๆรีบเปิดดูซิ" ลูกศรตื่นเต้นกับปฏิกิริยาของคนเป็นสามีอย่างเร่งเร้าให้เขารีบเปิดกล่องดู"ดูเธอจะตื่นเต้นมากเลยนะลูกศร เดือนนี้ก็ไม่ใช่วันเกิดของฉันนี้น่ามีอะไรกัน" อาเธอร์งงกับท่าทางของเมียตัวเองแต่ก็ยอมเปิดกล่องที่ลูกศรเอามาให้นี้ พอเปิดฝากล่องออกมาก็เจอกับ..."ที่ตรวจครรภ์นี้น่าลูกศร ธะเธอท้องแล้วเหรอเนี้ยโอ้สุดยอด" คนเป็นพ่อที่ขยันทำลูกแทบทุกคืนไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนก็ตามยังคงพยายามหื่นใส่ลูกศรทุกคืนโดยให้เหตุผลกับเธอเสมอว่าต้องมีน้องตัวน้อยๆให้ออกัส"ใช่ได้3เดือนแล้วนายดีใจมากไหมรอมานานหลายเดือนแล้วนี้น่า""ดีใจที่สุดเลยลูกศร ฉะฉันต้องไปบอกออกัสไม่สิพ่อแม่ของเราด้วยว่าพวกท่านกำลังจะได้มีหลานเพิ่มแล้วไปก่อนนะ" คนเป็นพ่อรีบวิ่งเอาที่ตรวจภรรค์ไปบอกข่าว
หลังจากงานแต่งงานที่บ้านนอกจบลง ลูกศรกับอาเธอร์ก็อยู่ได้ไม่นานเพราะคนนึงมีงานอีกคนมีเรียนทำให้จำเป็นต้องกลับกรุงเทพเลยฉากลาจากของตายายหลานชายวัยสามขวบก็เรียกเสียงร้องไห้งอแงไม่อยากกลับของออกัสเหมือนเดิมกว่าจะหายงอแงก็จนถึงบ้านที่กรุงเทพนั้นแหละตอนนี้ลูกศรนอนอยู่ในห้องนอนที่คอนโดหรูของอาเธอร์ที่หยุดงานขอฮันนีมูนในคอนโดหรูกลางกรุงแห่งนี้โดยที่เจ้าลูกชายตัวป่วนไปโรงเรียน"ลูกศรเธอต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้ในคืนเข้าหอนะ" อาเธอ์กอดรัดเอวบางเอาไว้แน่นซบหน้ากับบ่าเล็กคอเคลียร์ปากพ้นจูบไปเรื่อยจนถึงซอกคอ"สัญญาเหรอเรื่องอะไรนะทำไมยักกะจำไม่ได้""ลูกศรอย่ามาแกล้งเซไสอย่างนี้นะ เธอบอกจะขึ้นให้ฉันต้องทำตามสัญญานะบนโซฟานี้มองเห็นวิวตึกสูงข้างนอกอ้าส์วิวดีเหมาะกับการผลิตน้องสาวให้ออกัสมากๆเลยที่รัก""ท่าทางแบบนี้หักล้างใบหน้าหล่อๆของนายมากอาเธอร์ อย่ามาทำหน้าตาหื่นกามลามกแบบนี้ใส่ฉันนะ""ฮ่าๆฉันหื่นใส่เมียตัวเองผิดตรงไหนเนี้ยลูกศรยัยบ๊อง" อาเธอร์ดีดหน้าผากของลูกศรเบาอย่างหมั่นเขียวแล้วตวาดอุ้มร่างบางไปยังโซฟาที่เขาหมายมาดอย่างที่พูดออกมาเสื้อยืดสีขาวถูกถอดออกไปพร้อมโยนทิ้งอย่างไม่สนทิศทางตามด้วยกาง
งานช่วงกลางคืน"ก่อนที่จะทำการแสดงหมอลำในค่ำคืนนี้พวกเราอยากให้คู่บ่าวสาวของงานขึ้นมาบนเวทีเพื่อเล่าเรื่องราวความรักของคนทั้งคู่ให้กับแขกในงานได้รับรู้หน่อยครับ" เสียงพิธีกรประกาศเรียกบ่าวเช้าที่ยืนถ่ายรูปกับแขกที่มาในงานในค่ำคืนนี้"ขอสัมภาษณ์ความเป็นมาของเส้นทางรักในครั้งนี้หน่อยนะครับ ก่อนอื่นหมออาเธอร์กับหมอลูกศรรู้จักกันได้ยังไงครับ" พิธีกรยื่นไมค์ให้กับเจ้าบ่าวเป็นคนตอบก่อน"ผมเจอหน้าเธอครั้งแรกในร้านกาแฟหน้ามหาลัยครับ วันนั้นลูกศรนัดผมผ่านเพื่อนของเธอ เราคุยกันเรื่องสำคัญทำให้มีเรื่องให้เจอและสนิทกันจนก่อเกิดเป็นความรักขึ้นมาใน4ปีที่ผ่านมาครับ""ว้าวรักตอนเรียนมหาลัยโรแมนติกมากๆเลยครับ เอาล่ะผมว่าใครๆก็คงอยากเห็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวบอกรักกันและหอมแก้มกันโชว์ความหวานให้พวกเราดูหน่อยนะครับ""อาเธอร์ฉันรักนายนะ" ลูกศรหอมแก้มเจ้าบ่าว"ลูกศรฉันก็รักเธอนะ" อาเธอร์ก็หอมแก้มเจ้าสาวแสนสวยของเขา"ว้าวปรบมือให้คู่บ่าวสาวในค่ำคืนนี้เพื่อเป็นการแสดงความยินดีกับเจ้าของงานในคืนนี้ด้วยนะครับ" เสียงปรบมือแสดงยินดีดังกระหึ่มก่อนที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวจะพากันเดินลงจากเวทีไปนั่งยังโต๊ะของครอบครัวเสียงดนตรี
"ว้าแม่ขึ้นมาเสียเที่ยวเลยแต่ใกล้จะได้ฤกษ์แห่ขันหมากอีกสามสิบนาทีนี้แล้วแม่ไปเช็คความเรียบร้อยข้างล่างก่อนนะลูก""ได้ค่ะแม่หนูก็เสร็จเรียบดีแล้วแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ" แม่เดินมากอดลูกศรพร้อมกับอดที่จะน้ำตาคลอจะไหลออกมาไม่ได้"ฮึกแม่ดีใจมากที่ได้ส่งลูกสาวคนเดียวเป็นฝั่งเป็นฝาสักที""ฮึกหนูก็ไม่คิดว่าจะมีวันนี้เหมือนกันค่ะแม่" สองแม่ลูกกอดกันกลมน้ำตาที่ไหลเป็นน้ำตาแห่งเป็นน้ำตาแห่งความปลาบปลื้มปิติยินดีอีกหนึ่งวันในชีวิตของคนเป็นพ่อแม่"เอาๆอย่าร้องไห้วันนี้เป็นวันมงคลยิ้มกว้างๆเดียวเครื่องสำอางจะเลอะเอาได้นะลูก" แม่เช็ดน้ำตาให้ลูกศร"ขอบคุณค่ะแม่ ขอบคุณที่ไม่ว่าหนูจะทำตัวทั้งดีและไม่ดีที่ผ่านมาแม่กับพ่อก็ใหอภัยหนูเสมอมา" ลูกศรที่กอดแม่อยู่ก็พยักหน้ายิ้มให้ท่าน"แม่กับพ่อภูมิใจในตัวของลูกเสมอนะไม่ว่าเรื่องอะไรแม้กระทั้งเรื่องหลานลูกสาวของแม่ก็เลี้ยงดูออกัสน้อยออกมาได้ดีมากอย่างโทษตัวเองอีกเลยพ่อกับแม่ไม่โกรธลูกแล้วปล่อยให้เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ปล่อยให้ผ่านไปนะลูก""หนูรักแม่ที่สุดเลย""ขบวนขันหมากแห่มาแล้ว!" เสียงร้องตะโกนโห่ขันหมากเข้ามาในบ้าน"ลูกได้เวลาฤกษ์แล้ว แม่ออกไปก่อนนะลูก" แม่รีบเด
"พวกลูกจะไปจัดงานแต่งงานที่บ้านต่างจังหวัดของหนูลูกศรเหรอ" คุณย่าของออกัสถามลูกชายกับลูกสะใภ้ของท่านที่เล่าเรื่องงานแต่งงานของทั้งคู่ที่จะเกิดขึ้นในเร็วๆนี้อย่างปุ๊บปั๊บแบบแต่งงานสายฟ้าแลบ"ใช่ครับ รบกวนคุณแม่ให้ไปหาฤกษ์ให้ผมกับลูกศรภายในสองเดือนนี้เลยได้ไหมครับ" คนใจร้อนที่ครั้งนี้ลูกศรไม่คิดจะห้ามเขาพร้อมรอยยิ้มประดับบนใบหน้า"โอ้ยแกใจร้อนไปไหมเจ้าอาเธอร์" คุณปู่ของออกัสอดที่จะแซวลูกชายของตัวเองไม่ได้พร้อมกับรอยยิ้มเหมือนกันเพราะว่าท่านก็รอคอยให้ครอบครัวของลูกชายสมบูรณ์จริงๆสักที"ไม่ร้อนหรอกครับพ่อ ผมกับลูกศรเสียเวลาที่จะได้แต่งงานกันมา4ปีแล้วนะพ่อกับแม่ก็รู้ดี""นั้นสิเนอะเอาจริงถ้าเริ่มนับตั้งแต่ลูกว่ามาตอนนี้ก็ช้าไปจริงๆนั้นแหละเจ้าอาเธอร์แล้วหนูลูกศรบอกพ่อแม่ของหนูหรือยังจ๊ะ" "ยังค่ะคุณแม่เดียวคุยเสร็จจากตรงนี้ หนูค่อยโทรบอกพวกท่านเลยนะคะ""ได้ๆถ้างั้นกลางเดือนนี้แม่จะไปคุยเรื่องสินสอดทองหมั่นพร้อมกันกับพวกลูกในวันที่กลับบ้านของหนูในกลางเดือน" "ได้ค่ะคุณแม่" เมื่อตกลงกันได้คุณย่าของออกัสก็ออกไปพร้อมกับคุณปู่เพื่อไปหาพระอาจารย์ดังที่พวกท่านนับถือให้หาฤกษ์ภายในสองเดือนให้ตามที่
ตกกลางคืน"ออกัสนอนกับพ่อแม่ไม่ได้เหรอครับ" เจ้าหนูคอตกกอดหุ่นยนต์ซุปเปอร์แมนเอาไว้ยู้ปากอย่างแงงอนไม่ยินยอม"ไม่ได้ห้องลูกเสร็จแล้วคืนนี้จะต้องเป็นคืนแรกที่ออกัสต้องเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่โดยการนอนคนเดียวนะลูก" คนเป็นพ่อยังแค้นเจ้าลูกชายที่มาขัดจังหวะหวานซึ้งระหว่างขอคนเป็นแม่แต่งงานอยู่บอกเสียงแข็งอย่างไม่ยินยอมใจอ่อนให้เจ้าหนูวัยสามขวบกว่าๆคนนี้ได้นอนกับพ่อแม่ในคืนนี้"กัสเป็นเด็กนะพ่อ" เจ้าหนูแสนฉลาดตอบโต้พ่อของแกอย่างไม่ยินยอมเช่นกัน"ลูกโตแล้วนะออกัสไปโรงเรียนแล้วควรแยกห้องนอนคนเดียวได้แล้ว""แต่พี่ป.1บอกว่ากัสเป็นเด็กที่สุดเลยนะพ่อยังไม่โตเล้ยยย" อาเธอร์ถึงกับอยากบิดหูเจ้าหนูตรงหน้านี้เขาเป็นที่สุดท่องเอาไว้อาเธอร์ลูกเราเหมือนเราโว้ยจะอดทนไม่ไหวแล้วเนี้ย"ฮึกฮ่าๆพอๆทั้งพ่อทั้งลูกเลิกเถียงกันได้แล้ว มาครับออกัสมาแม่อุ้มพาไปดูห้องใหม่กัน ถ้าลูกเห็นแล้วยังอยากนอนกับพ่อแม่อยู่แม่ก็จะไม่บังคับลูกนะจ๊ะ" แม่อุ้มเจ้าหนูพาเดินไปยังทิศทางห้องนอนใหม่ของแกชั้นบนของบ้านเพื่อตัดปัญหาที่ผู้ชายหน้าตาเหมือนกันแต่ต่างกันที่ขนาดยืนเท้าใส่เอวเถียงกันไม่หยุดจนจะดึกดื่นเลยเวลานอนของลูกไปแล้ว"ทีกับแม่
ไม่นานรถตู้ที่นั่งกันมาก็จอดลงบนชั้นในชั้นวีไอพีที่มีลิฟต์ส่วนตัวเอารถขึ้นมายังชั้นวีไอพีได้เลยไม่ต้องผ่านประตูหน้าโรงพยาบาลเพื่อปิดไม่ให้เรื่องราวเล็ดรอดออกไปให้คนนอกรับรู้เหตุการณ์ที่เกิดในขึ้นครั้งนี้"เตียงผู้ป่วยมาแล้วค่ะท่านรอง" อาเธอร์เดินลงมายืนเองยกมือห้ามทีมแพทย์ที่กำลังจะเข้ามารุมล้อมแผลภายนอกเล็กน้อยให้ดูเป็นเรื่องราวบาตเจ็บสาหัสใหญ่โตไปได้"อย่าโทรไปรายงานท่านประธานนะเดียวผมกลับบ้านไปบอกท่านเองพวกคุณไม่ต้องโทรไปรบกวนเวลาพักผ่อนเข้าใจไหม ถ้าไม่เชื่อฟังคำสั่งของผมจะตัดเงินเดือนพวกคุณทุกคนที่รู้เรื่องนี้" "รับทราบค่ะครับท่านรอง" ทีมแพทย์ไม่ว่าคนหนุ่มหรือคนแก่ต่างก็กลัวลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลในโหมดหน้าตึงสั่งเสียงเฉียบขาดอย่างนี้ทุกคน"พวกคุณไม่ต้องมารักษาผมจะให้ภรรยาของผมเป็นคนดูแลเองเธอก็เป็นหมอเหมือนกันไม่ต้องห่วงนะแยกย้ายกันไปทำงานตามหน้าที่ของตัวเองเถอะ""เอ่อถือว่าลุงขอร้องนะอาเธอร์ควรจะแสกนตรวจดูภายในว่าเป็นอะไรหรือเปล่าให้ละเอียดก่อนนะ" หัวหน้าทีมแพทย์ที่อาวุธโสที่สุดเอ่ยออกมาอย่างไม่ไว้ในด้วยคนตรงหน้าเป็นลูกชายคนเดียวของเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้ถึงไม่รายงานเจ้านายแต่ก็
"ได้ที่อยู่ของเขาแล้วครับท่านรอง" ผู้ช่วยคนใหม่ของอาเธอร์ที่เขาได้คัดเลือกขึ้นมาเองใหม่มีทั้งฝีมือในการทางวิชาการและมีความรู้เรื่องวิชาการป้องกันตัวทุกแขนงมาได้ถึงสองคนเพื่อเป็นมือซ้ายมือขวา"ออกไปเตรียมรถและคนรอฉันอีกครึ่งชั่วโมงเราจะเดินทางไปหาตัวมัน" พอผู้ช่วยคนใหม่ออกไปแล้ว อาเธอร์ก็กดโทรหาลูกศรที่น่าจะเลิกเรียนแล้วพอดีและยังไม่ลืมโทรหาคุณย่าให้ท่านพาออกัสเข้านอนก่อนเลยเพราะพ่อแม่มีธุระต้องกลับดึกในคืนนี้"เตรียมใจของเธอให้พร้อมนะลูกศร" อาเธอร์พูดขึ้นขนาดที่ลูกศรขึ้นมานั่งบนรถข้างเขา ส่วนรถของเธอที่ขับมาเรียนวันนี้ให้คนขับรถของเขาขับตามมาด้านหลัง "ไม่ต้องหรอกห่วงน่า นี้นายเอาคนไปด้วยเยอะไปไหมเนี้ยอาเธอร์" ลูกศรมองรถอีกสองคันที่ขับตามมาเห็นคนเต็มคันรถที่ตามมาส่วนคันนี้มีแค่เธอกับเขาและคนขับเพียงสามคนในรถตู้คันหรูนี้"เอาไปเผื่อไว้ทางนั้นก็ไม่ได้กระจอกอย่างที่คาดคิดเอาไว้แต่แรกหรอกนะลูกศร""ก็ได้ฉันเชื่อนาย" "เด็กดี" อาเธอร์จับหัวลูกศรซบลงบนอกกอดเธอเอาไว้แน่นหลับตาลง"อยากให้ถึงที่หมายในเร็วๆเรื่องนี้จะได้จบลงซะที จะได้กลับบ้านไปหาลูกกันเนอลูกศร" อาเธอร์ว่าขึ้นแค่ทำงานบริหารและร่ว
ลูกศรจับเวลาเอาไว้สักห้านาทีจนแน่ใจแล้วอริสไปออกไปจากบริเวณห้องน้ำแล้วค่อยออกมาแล้วไปทำงานของตัวเองต่อในหัวของเธอก็คิดแต่เรื่องที่พึ่งได้รับรู้คิดว่าเธอควรจะแก้ปัญหานี้เองหรือบอกอาเธอร์ให้เขาช่วยปัญหาแต่อีกใจก็ไม่อยากบอกเขาเพราะกลัวว่าคนใจร้อนจะทำให้เรื่องราวใหญ่ดตอย่างที่อริสเตือนจุลนั้นแหละ"คุณหมอลูกศรมีสมาธิหน่อยสิค่ะเย็บแผลพลาดขึ้นมาคนไข้จะร้องเรียกเราได้นะคะ" เสียงเข้มของพยาบาลอาวุธโสที่ทำงานมานานนับสิบกว่าปีเตือนน้องหมอใหม่อย่าดุๆ"อะเอ่อขอโทษค่ะ หมอจะมีสมาธิให้มากกว่านี้" ลูกศรตั้งใจเย็บแผลให้เรียบร้อยที่สุดตัดเรื่องรบกวนภายในจิตใจออกตั้งใจทำงานตามหน้าที่ของตัวเองที่ได้รับมอบหมายตรงหน้าให้ดีหลังเลิกงานประมาณสี่โมงเย็นลูกศรขับรถตรงกลับบ้านด้วยจิตใจที่ไม่ค่อยมีสมาธิยังดีที่ไม่เกิดอุบัติเหตุขึ้น"เฮ้อเอาไงดีนะยัยลูกศรบอกอาเธอร์ดีไหมนะ" บ้านของอาเธอร์กับโรงพยาบาลของเขาห่างกันแค่ยี่สิบนาทีก็ถึงแล้วเรียกว่าใกล้กว่าทุกวันมากจะถึงบ้านไวไปไหมเนี้ยคนยิ่งตัดสินใจไม่ได้อยู่ด้วย"ก๊อก ก๊อก ก๊อก" เสียงเคาะกระจกรถเรียกให้คนที่กำลังใช้ความคิดอยู่ในหัวสะดุ้งตกใจขึ้นมา อาเธอร์ทำมือท่าเปิดประต