บทที่ 67 น้ำตาแห่งความปลื้มปิติยินดี

"ว้าแม่ขึ้นมาเสียเที่ยวเลยแต่ใกล้จะได้ฤกษ์แห่ขันหมากอีกสามสิบนาทีนี้แล้วแม่ไปเช็คความเรียบร้อยข้างล่างก่อนนะลูก"

"ได้ค่ะแม่หนูก็เสร็จเรียบดีแล้วแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ" แม่เดินมากอดลูกศรพร้อมกับอดที่จะน้ำตาคลอจะไหลออกมาไม่ได้

"ฮึกแม่ดีใจมากที่ได้ส่งลูกสาวคนเดียวเป็นฝั่งเป็นฝาสักที"

"ฮึกหนูก็ไม่คิดว่าจะมีวันนี้เหมือนกันค่ะแม่" สองแม่ลูกกอดกันกลมน้ำตาที่ไหลเป็นน้ำตาแห่งเป็นน้ำตาแห่งความปลาบปลื้มปิติยินดีอีกหนึ่งวันในชีวิตของคนเป็นพ่อแม่

"เอาๆอย่าร้องไห้วันนี้เป็นวันมงคลยิ้มกว้างๆเดียวเครื่องสำอางจะเลอะเอาได้นะลูก" แม่เช็ดน้ำตาให้ลูกศร

"ขอบคุณค่ะแม่ ขอบคุณที่ไม่ว่าหนูจะทำตัวทั้งดีและไม่ดีที่ผ่านมาแม่กับพ่อก็ใหอภัยหนูเสมอมา" ลูกศรที่กอดแม่อยู่ก็พยักหน้ายิ้มให้ท่าน

"แม่กับพ่อภูมิใจในตัวของลูกเสมอนะไม่ว่าเรื่องอะไรแม้กระทั้งเรื่องหลานลูกสาวของแม่ก็เลี้ยงดูออกัสน้อยออกมาได้ดีมากอย่างโทษตัวเองอีกเลยพ่อกับแม่ไม่โกรธลูกแล้วปล่อยให้เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ปล่อยให้ผ่านไปนะลูก"

"หนูรักแม่ที่สุดเลย"

"ขบวนขันหมากแห่มาแล้ว!" เสียงร้องตะโกนโห่ขันหมากเข้ามาในบ้าน

"ลูกได้เวลาฤกษ์แล้ว แม่ออกไปก่อนนะลูก" แม่รีบเดินออกไปจากห้อง

"ตื่นเต้นไหมลูกศร" ลูกพี่ลูกน้องสาวรุ่นเดียวกันจับมือของลูกศรเอาไว้พร้อมกับนิ้มให้กันนี้ถือว่าเป็นงานแต่งที่จัดอย่างยิ่งใหญ่ที่สุดในตำบลนี้เลยแขกเหรื่อที่มาในงานตอนเช้าแค่สองร้อยคนเอาเฉพาะญาติและเพื่อนสนิทของทั้งคู่บ่าวสาวเท่านั้น ส่วนงานตอนเย็นพ่อกับน่าจะเชิญคนรู้จักทั้งจังหวัดมาร่วมงานเลี้ยงฉลองเลยมั้งเนี้ย ยังไม่รวมญาติจากรุงเทพของฝั่งครอบครัวอาเธอร์อีกนับว่าไฮโซจากกรุงเทพได้มาเปิดหูเปิดตาที่บางคนได้เข้ามาร่วมงานตั้งแต่เช้าจนถึงงานเลี้ยงโต๊ะจีนพร้อมหมอลำตอนเย็นอีกด้วย

"อื้อตื่นเต้นมากขอบคุณนะที่อุตส่าห์มาช่วยแต่งหน้าและเป็นเพื่อนตั้งแต่ตีหนึ่ง"

"อื้อหน้าที่ฉันอยู่แล้วน่าลูกศร"

"เจ้าบ่าวมารับตัวเจ้าสาวแล้วนะ"

อาเธอร์รับเอาตัวลูกชายตัวน้อยจากผู้ช่วยแล้วก็ได้ฤกษ์แห่ขบวนขันหมากออกัสถูกย่าจูงมือเอาไว้ไม่ให้ซน อาเธอร์ได้ผ่าด่านเพื่อนเจ้าสาวของลูกศรอย่างหักโดยเฉพาะกลุ่มเรียนหมออย่างแจนสองปอนที่ต่างหากิจกรรมแปลกๆแกล้งให้อาเธอร์ทำกว่าจะผ่านด่านประตูเงินประตูทองไปได้เล่นเอาเหงื่อโซยจนเครื่องสำอางที่ถูกแต่งเลอะเหงื่อออกแล้วทั้งตัวเจ้าบ่าวและเพื่อนสนิทเจ้าบ่าว

"เข้ามาได้เลยค่ะ" อาเธอร์เปิดประตูเข้าไปในห้อง มองเจ้าสาวของเขาที่วันนี้สวยเป็นพิเศษใครว่าเมียกว่าทุกวันด้วยรอยยิ้มภูมิใจ

"สวยมากเลยครับลูกศร"

"แม่สวยมากครับ" เจ้าหนูออกัสโผล่มาพูดแทรกกลางพ่อแม่เรียกเสียงหัวเราะจากบรรดาแขกที่อยู่ในเหตุการณ์

"มีลูกโตทันมาร่วมงานแต่งพ่อแม่ก็ดีอย่างนี้นี่เองนะเนี้ย" แขกในงานพูดขึ้นอย่างเอ็นดูหลานชายตัวน้อยของทุกคนในงาน

"ใช่ๆเห็นด้วยฮ่าๆ" 

"ออกไปข้างนอกเถอะเดียวจะได้เวลาฤกษ์สู่ขวัญแล้วลูก" พ่อเข้ามาตาม

"ค่ะครับพ่อ" จากนั้นสามคนพ่อแม่ลูกก็ไปนั่งกลางพิธีบายศรสู่ขวัญจากหมอพราหมณ์ตามพิธีแบบอีสานที่มีบทสวดเฉพาะใส่ไมค์และรสน้ำมนต์ปิดท้ายหลังจากสวดเสร็จ จากนั้นก็ให้บ่าวสาวป้อนต้มไข่กันคนล่ะครึ่งฟองเพื่อแสดงถึงว่าความรักของบ่าวสาวนั้นจะยืนยาวและมั่นคงเพื่อเป็นการอวยพรชีวิตคู่ของกันและกัน

หลังจากนั้นก็เข้าสู่พิธีผูกข้อไม้ข้อมือต่อไป

เริ่มที่พ่อแม่บ่าวเจ้าบ่าวที่ต้องผูกข้อไม้ข้อมือให้ก่อน

"พ่อขอให้อาเธอร์กับหนูลูกศรรักกันมั่นคงอยากนี้ไปนานๆหนักนักเบาหน่อยก็ให้อภัยกันนะลูก"

"ขอบคุณครับพ่อขอบคุณค่ะพ่อ" ลูกศรกับอาเธอร์ยกมือไหว้พ่อของอาเธอร์

"แม่ขอให้อาเธอร์กับหนูลูกศรถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชรนะลูก ฮึกแม่สัญญาจะเป็นแม่สามีที่ดีของหนูนะลูกศรขอโทษกับสิ่งที่แล้วมาที่แม่ได้เคยทำไม่ได้กับหนูเอาไว้นะต่อไปนี้เริ่มต้นกันใหม่ในฐานะแม่สามีและลูกสะใภ้นะลูกฮื้อ" แม่ของอาเธอร์อดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้ด้วยความรู้สึกผิดคราวเดียวกับความรู้สึกยินดีที่ได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นลูกสะใภ้ของนาง

 "หนูก็ขอบคุณแม่ที่รับหนูเป็นลูกสะใภ้ได้กลายเป็นหนึ่งสมาชิกในครอบครัวนะคะฮื้อ" ลูกศรที่ผ่านเรื่องราวหลายอย่างมากับแม่ของสามีก็อดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้ความดีที่อดทนทำมาตลอด4ปีกว่าทำให้เธอสามารถมีวันนี้ได้ความอดทนในการทำความดีสามารถทำให้คนได้รับใจอ่อนเปลี่ยนอคติต่อตัวเราได้จริงๆ

"พอแล้วคุณอย่าพาลูกสะใภ้ร้องไห้เดียวพิธีการจะทำไปต่อไม่ได้นะคุณ" คุณปู่กอดปลอบคุณย่าแล้วพาเดินออกไปจากพิธีให้พ่อแม่ของลูกสะใภ้ได้ผูกข้อไม้ข้อมือต่อ

"พ่อขอฝากลูกสาวคนเดียวของพ่อด้วยนะอาเธอร์ ลูกศรพ่อขอให้หนูเป็นภรรยาที่ดีของลูกเขยพ่อนะลูก ขอให้พวกลูกมีความสุขกันอย่างนี้ตลอดไปนะลูก" พ่ออวยพรหลังจากผูกข้อไม้ข้อมือให้กับลูกสาวลูกเขย

"ผมสัญญาว่าจะดูแลลูกศรกับออกัสให้ดีที่สุดเท่าชีวิตและลมหายใจของผมคุณพ่อไม่ต้องห่วงนะครับ"

"ขอบคุณค่ะพ่อหนูจะเป็นภรรยาที่ดีค่ะ หนูรักพ่อนะคะ"

"แม่ขอให้ลูกทั้งสองมีความสุขมากๆมีหลานอีกสักคนให้แม่ได้ช่วยเลี้ยงบ้างนะลูก" คุณยายยิ้มให้พร้อมกับบอกความต้องการของท่านกับคู่บ่าวสาว

"ได้ครับผมรับปากจะให้หลานตัวเล็กแก่คุณแม่แน่นอนครับ" อาเธอร์ยิ้มหน้าบานรับคำแม่ยายอย่างแข็งขันเพราะท่านคิดตรงกันกับเขาที่สุดเลย

"ขอบคุณนะคะแม่ หนูรักแม่มากๆค่ะ"

พอพ่อแม่ญาติพี่น้องผูกข้อไม้ข้อมือเสร็จแล้วต่อไปก็ถึงคิวบรรดาเพื่อนๆของบ่าวสาวที่ต่อแถวมาผูกแขนให้บ่าวสาว

"ยินดีกับมึงด้วยนะอาเธอร์ลูกศร" กรรณเพื่อนสนิทของอาเธอร์ผูกแขนให้บ่าวสาวคนแรกในหมู่เพื่อน

"กูก็ยินดีกับมึงมากๆนะอาเธอร์" อาบังบาซิลเป็นคนต่อมา

"ยินดีด้วยอาเธอร์ลูกศร" ตะวันเป็นคนต่อไป

"ยินดีด้วยมากๆขอให้มีลูกเพิ่มอีกสักคนนะอาเธอร์ลูกศร" ไนท์พูดขึ้นถูกใจอาเธอร์ที่สุดในบรรดาเพื่อนสนิท

"แน่นอนอยู่แล้วมึงเตรียมของขวัญรับขวัญหลานคนต่อไปได้เลย" อาเธอร์ยักคิ้วให้เพื่อนสนิทของเขาอย่างถูกใจกับสิ่งที่เพื่อนพูดออกมา

"อาเธอร์ฝากดูแลยัยเซ่อเพื่อนรักของฉันด้วยนะ ห้ามทำให้เพื่อนรักของฉันเสียใจอีกเข้าใจไหม" แจนอวยพรเหมือนคำสั่งกับเจ้าบ่าวมากกว่า

"ขอบคุณมากนะแจนที่อยู่เคียงข้างฉันมาตลอดไม่สิขอบใจพวกแกทุกคนเลยสองปอนด้วยนะฮื้อ" ลูกศรน้ำตาไหลเธอผ่านอะไรมาได้เพราะเหล่าเพื่อนสนิทในกลุ่มมีส่วนช่วยเธอมากมายจนนับไม่ถ้วน

"หยุดชะนีแกหยุดร้องฉันยังไม่ทันได้อวยพรแกเสร็จเลยนะ!" สองพูดขึ้นชี้นิ้วสั่งเจ้าสาว

"เอ่อๆไม่ร้องแล้วรีบอวยพรมาเร็วสินังสอง" ลูกศรกำลังจะซึ่งก็เถียงกับเพื่อนสนิทแทนเสียอย่างนั้น

"ขอให้แกกับอาเธอร์ครองรักกันยาวนานจนแก่ชราไปเลยนะ"

"อืมขอบคุณแกสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมานะสอง"

"ฉันคนสุดท้ายขอให้นังลูกศรกับอาเธอร์สุดหล่อเป็นคู่สามีภรรยาที่รักใคร่ถึงแม้ฉันจะหมั่นไส้จนคลื่นไส้ก็ตามอ่ะนะชะนีได้คนหล่อไปอีกหนึ่ง"

"ฮ่าๆขอบคุณมากนะปอนแกเป็นเพื่อนที่ดีของฉันเสมอมา" จากซึ่งๆเจ้าบ่าวก็ถึงกับเปลี่ยนโหมดอารมณ์หัวเราะขบขำขึ้นมาจากคำพูดของเพื่อนๆ

"ผูกให้กัสด้วยสิครับ กัสอยากได้เหมือนพ่อแม่" ออกัสที่ถูกปล่อยตัวจากบรรดาคนแก่ที่พากันเห่อหลานชายมาได้ก็วิ่งจู่มาหาพ่อแม่ของแก

"ได้ครับมาพ่อกับแม่จะผูกแขนให้ออกัสเหมือนเรา" พ่ออุ้มลูกมานั่งตักแล้วให้แม่ของลูกผูกแขนให้แกตามที่เรียกร้องจากพ่อแม่