บทที่ 66 งานแต่งที่บ้านนอก

"พวกลูกจะไปจัดงานแต่งงานที่บ้านต่างจังหวัดของหนูลูกศรเหรอ" คุณย่าของออกัสถามลูกชายกับลูกสะใภ้ของท่านที่เล่าเรื่องงานแต่งงานของทั้งคู่ที่จะเกิดขึ้นในเร็วๆนี้อย่างปุ๊บปั๊บแบบแต่งงานสายฟ้าแลบ

"ใช่ครับ รบกวนคุณแม่ให้ไปหาฤกษ์ให้ผมกับลูกศรภายในสองเดือนนี้เลยได้ไหมครับ" คนใจร้อนที่ครั้งนี้ลูกศรไม่คิดจะห้ามเขาพร้อมรอยยิ้มประดับบนใบหน้า

"โอ้ยแกใจร้อนไปไหมเจ้าอาเธอร์" คุณปู่ของออกัสอดที่จะแซวลูกชายของตัวเองไม่ได้พร้อมกับรอยยิ้มเหมือนกันเพราะว่าท่านก็รอคอยให้ครอบครัวของลูกชายสมบูรณ์จริงๆสักที

"ไม่ร้อนหรอกครับพ่อ ผมกับลูกศรเสียเวลาที่จะได้แต่งงานกันมา4ปีแล้วนะพ่อกับแม่ก็รู้ดี"

"นั้นสิเนอะเอาจริงถ้าเริ่มนับตั้งแต่ลูกว่ามาตอนนี้ก็ช้าไปจริงๆนั้นแหละเจ้าอาเธอร์แล้วหนูลูกศรบอกพ่อแม่ของหนูหรือยังจ๊ะ" 

"ยังค่ะคุณแม่เดียวคุยเสร็จจากตรงนี้ หนูค่อยโทรบอกพวกท่านเลยนะคะ"

"ได้ๆถ้างั้นกลางเดือนนี้แม่จะไปคุยเรื่องสินสอดทองหมั่นพร้อมกันกับพวกลูกในวันที่กลับบ้านของหนูในกลางเดือน" 

"ได้ค่ะคุณแม่" เมื่อตกลงกันได้คุณย่าของออกัสก็ออกไปพร้อมกับคุณปู่เพื่อไปหาพระอาจารย์ดังที่พวกท่านนับถือให้หาฤกษ์ภายในสองเดือนให้ตามที่ลูกชายสั่งการมา

สนามบินบ้านเกิดลูกศร

"คุณตาคุณยายกัสมาแล้วครับ" เจ้าหนูออกัสสะบัดมือแม่หลุดวิ่งเร็วจีไปหาตากับยายของแกที่มารอรับอยู่ก่อนแล้วตามที่ลูกศรได้บอกเอาไว้

"มาให้ยายกอดแน่นๆหน่อยลูก" ยายอ้าแขนรอรับร่างเล็กวัยสามขวบของหลานชายที่วิ่งเข้าใส่มากอดเอาไว้แน่นโดยไม่รอพ่อแม่ปู่ย่าที่กำลังเดินตามหลังแกมาเลยสักนิด

"โอ้ยชื่นใจจังเลยลูกฟอดฟอด" ยายหอมแก้มหลานชายแสนจะคิดถึงทั้งที่เดือนก่อนก็ได้เจอกันมาแล้วตามที่พ่อแม่ตกลงจะพามาทุกกลางเดือนจากครั้งแรกที่มาหาพวกท่าน

"ออกัสหลานตัวสูงขึ้นอีกแล้วนะเนี้ย" คุณตาลูบหัวทุยเล็กของหลานชายที่อยู่ในอ้อมกอดของภรรยา

"ใช่ครับตา กัสตัวสูงมากๆแล้ว ตาอุ้มกัสหน่อย" เจ้าหนูรู้ว่ายายอุ้มนานๆแล้วจะเมื่อยเลยอยากให้ตาอุ้มแทน คนเป็นตาก็ตามใจหลานชายอุ้มแกมาไว้บนอ้อมแขน

"พ่อแม่สวัสดีค่ะ"

"คุณพ่อคุณแม่สวัสดีครับ" ลูกศรกับอาเธอร์เข้ามาสวัสดีพวกท่านทั้งสองเมื่อเดินเข้ามาใกล้รถที่จอดรออยู่ที่เดิม

"สวัสดีลูกๆ" แม่ยายยิ้มให้ลูกสาวกับลูกเขย

"สวัสดีค่ะคุณแม่คุณพ่อของหนูลูกศร" แม่ของอาเธอร์เดินมากล่าวสวัสดีฝ่ายพ่อแม่ลูกศรอย่างเป็นมิตรเอาจริงพวกท่านคุยปรึกษากันผ่านวิดีโอคลอกันอย่างคุ้นชินแล้วพอเจอตัวเสร็จก็เลยไม่เกร็งกันมาก

"สวัสดีคุณพ่อคุณแม่ของหนูลูกศรเช่นกันนะครับ" พ่อของอาเธอร์ก็พูดขึ้นตามหลังภรรยาของท่านเช่น

"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ของอาเธอร์พวกเราไปกันเถอะ"

"ครับ แต่ผมกับภรรยาจะนั่งรถที่ลูกน้องไปเช่ามาขับนะครับ" 

"ได้ครับตามความสะดวกของพวกคุณได้เลย" พ่อของลูกศรพูดกับพ่อของอาเธอร์ตามประสาผู้ชายด้วยกันปล่อยให้พวกภรรยาของตนคุยเมาส์มอยกันอย่างออกรถก่อนจะแยกนั่งรถคนล่ะคันเพื่อไปยังบ้านของลูกศร

นั่งรถไม่นานขบวนรถยนต์หลายคันก็ขับเข้ามาจอดในรั้วบ้านและนอกรั้วบ้านของลูกศรหลายคัน คนในครอบครัวของอาเธอร์และลูกศรมีกันแค่7คนที่เหลืออีกนับสิบคนเป็นเหล่าคนดูแลรักษาความปลอดภัยของพ่ออาเธอร์

"ที่บ้านนี้บรรยากาศร่มรื่นสมกับเป็นบ้านสวนจริงๆนะคะ" คุณย่าของออกัสมองบรรยากาศบ้านของลูกสะใภ้อย่างชอบใจในบรรยากาศที่เงียบสงบแตกต่างกับในตัวเมืองที่ขับรถผ่านจากสนามบินที่ได้รับการพัฒนาจนเจริญขึ้นมากแล้วแม้จะไม่เท่าเทียมกับเมืองหลวงของประเทศก็ยังถือว่าเจริญอยู่ดี

"ใช่ค่ะเงียบสงบและเย็นสบายโดยเฉพาะตอนเช้าๆเดียวพรุ่งนี้พวกคุณก็ได้รับบรรยากาศดีๆแน่นอนค่ะ"

"แค่ตอนนี้ก็ชอบมากแล้วค่ะ"

"เอาล่ะครับมาเหนื่อยๆทานน้ำดื่มกินของว่างก่อนนะครับ" พ่อให้คนงานเอาของกินมาเสิร์ฟก่อนที่จะให้คนนอกออกไปแล้วเหลือแต่คนในครอบครัวและญาติผู้ใหญ่ฝ่ายพ่อแม่ของลูกศรที่พ่อไปรับมาคุยกัน

"วันนี้วันดีผมจะมาสู้ขอหนูลูกศรลูกสาวของบ้านนี้ให้แต่งงานกับลูกชายของผมจะได้ไหมครับ"

"ตกลงครับ" พ่อของลูกศรเป็นคนตอบพ่อของอาเธอร์

"เรื่องสินสอดทองหมั่นจะเป็นแหวนเพชร10กะรัต เงินสด100ล้านบาทและโฉนดที่ดินในตำบลนี้อีก100ไร่นะคะ" คุณย่าของออกัสเอาสินสอดทั้งหมดออกมาให้ครอบครัวฝ่ายเจ้าสาวดู ลูกศรถึงกับตกตะลึงกับจำนวนที่แม่ของอาเธอร์พูดขึ้นนี้ไม่ใช่ตามที่พวกท่านพูดเอาไว้ตอนอยู่บ้านที่กรุงเทพนี้น่ามันเกินไปหลายสิบเท่าไปแล้ว

"คุณแม่ค่ะ พ่อกับแม่หนูเรียกสินสอด1ล้านบาทนะคะไม่ได้เรียกเยอะขนาดนี้นะคะ"

"ไม่ได้หรอกหนูลูกศรสินสอดเท่านี้เหมาะสมแล้ว หนูมีออกัสน้อยให้กับครอบครัวเราแค่นี้ถือว่าเล็กน้อยมากแล้วลูก" แม่สามีลูบมือลูกสะใภ้และครอบครัวของเธอที่มีสีหน้าตกใจเมื่อท่านพูดออกมาเรื่องจำนวนสินสอด พอตั้งสติได้สามคนแม่ลูกต่างมีสีหน้าไม่อยากจะรับจำนวนที่แม่ของอาเธอร์พูดออกมา

"ถ้าอย่างนั้นผมในฐานะพ่อไม่อยากให้เป็นเรื่องราวใหญ่โตกับจำนวนสินสอดที่พวกคุณจะให้มา ผมเข้าใจตามฐานะของพวกคุณเงินจำนวนนี้บอกว่าเหมาะสมแล้วผมกับครอบครัวก็ขอบคุณที่พวกคุณรักและเอ็นดูลูกสาวกับหลานชายของผมนะครับ แต่ว่าผมอยากขอให้พวกคุณวางสินสอดในงานแต่งงานอีกห้าวันข้างหน้าเป็นเงินสดเพียง1ล้านบาทกับทองคำ50บาทก็พอนะครับเพราะว่าถ้ามากกว่านั้นเกร็งว่าผมกับภรรยาที่อยู่กันสองคนตอนแก่จะไม่ปลอดภัยจากคนที่อาจจะไม่หวังดีนะครับ"

"ก็ได้ครับเพื่อความปลอดภัยผมกับภรรยาจะทำตามที่คุณบอก แต่ว่าเงินจำนวนนี้ก็ยังให้เท่าเดิมแค่ไม่ได้เอาเข้าพิธีในงานอีกห้าวันข้างหน้านะครับ"

"ขอบคุณที่เข้าใจนะครับ" เมื่อตกลงจำนวนสินสอดกันได้แล้วก็แยกไปที่พักที่พ่อของอาเธอร์เช่าเหมาโรงแรมในอำเภอเมืองเอาไว้รับรองญาติและเพื่อนสนิทฝั่งของอาเธอร์ที่จะมาร่วมในวันงานแต่งเพื่อแห่ขันหมาก

วันงานกินดอง(งานแต่งงานแบบอีสาน)

บ้านสวนของลูกศรถูกจัดให้เป็นสถานที่จัดงานแต่งงานแบบอีสานแท้ๆตอนเช้ามีใบศรีสู่ขวัญโดยหมอพราหมณ์มาทำพิธีให้พร้อมกับให้บรรดาญาติเพื่อนฝูงที่ถูกเชิญมาผูกข้อไม้ข้อมือบ่าวสาวก่อนจะร่วมรับประทานอาหารพื้นบ้านลาบต้นเนื้อวัว ส่วนตอนหัวค่ำจะจัดโต๊ะจีนพร้อมมีเวทีหมอลำชื่อดังมาแสดงอย่างยิ่งใหญ่ให้คนทั่วไปที่แม้จะไม่ได้รับเชิญมาตอนพิธีผูกข้อไม้ขอมือมาร่วมดูการแสดงได้นี้เป็นกำหนดงานคร่าวๆในวันนี้

งานดองช่วงเช้า

"แม่กัสออกไปหาพ่อนะ พ่อบอกว่ารออยู่นอกประตูรั้วให้ลูกออกไปหา" ผู้ช่วยเลขาของพ่อมารับตัวคุณหนูน้อยตามที่ผู้เป็นนายสั่ง

"ได้ๆไปเลยพ่อส่งข้อความมาบอกแม่แล้ว" ลูกศรที่กำลังแต่งตัวในชุดเจ้าสาวอยู่บอกกับลูกชายที่นอนอยู่บ้านตายายหลายวันไม่ได้เจอพ่อเลยคิดถึง

"บ่ายบ๊ายครับแม่" ผู้ช่วยของพ่ออุ้มเจ้าหนูพาออกไปจากในบ้านที่เต็มไปด้วยเพื่อนแม่และญาติครอบครัวทั้งฝั่งพ่อและแม่ของลูกศร

"หลานไปร่วมขบวนแห่ขันหมากฝั่งพ่อเขาเหรอ แม่ว่าจะพาไปแนะนำตัวกับเพื่อนๆแม่เสียหน่อย" คุณยายเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวคิดจะพาหลานไปแนะนำกับเพื่อนฝูงของท่านที่ยังไม่รู้จักหลานชายตัวน้อย

"ค่ะแม่ออกัสบ่นคิดถึงพ่อของแก อาเธอร์เลยให้ผู้ช่วยมาพาไปแล้วค่ะ"