All Chapters of หมออาเธอร์พ่ายรัก: Chapter 41 - Chapter 50

วันที่รอคอยสุดท้ายก็มาถึงสักทีนั้นก็คือวันสุดท้ายที่จะทำงานที่โรงพยาบาลชุมชลที่ห่างจากกรุงเทพหหลายร้อยกิโลเมตรแห่งนี้ สถานที่ที่ทำให้เธอได้ประสบการณ์มากมายในการรักษาคนไข้และยังมีประสบการณ์เลี้ยงลูกผ่านหน้าจอมือถือบางวันเหนื่อยจนยากจะหลับโดยไม่แม้กระทั้งอาบน้ำแต่ยังต้องฝืนทนร่างกายมากล่อมลูกชายวัยสองขวบที่บางวันก็งอแงไม่ได้น่ารักเหมือนทุกวัน"วันสุดท้ายก่อนจะสิ้นสุดการทำงานที่นี้แล้วใช่ไหมคะคุณหมอลูกศร" พี่พยาบาลคนสนิทที่ทำงานร่วมกันมาตลอดหนึ่งปีที่มาทำงานที่นี้"ใช่ค่ะพี่อิง" ลูกศรยิ้มให้พี่สาวพยาบาลที่ถาม ภายในใจตื่นเต้นมากที่พรุ่งนี้จะได้ไปกอดเจ้าก้อนที่ขยันโทรมาบอกคิดถึงแม่แทบจะทุกวันก่อนนอนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว"พี่คงจะคิดแล้วก็ใจหายคงคิดถึงน้องหมอที่แสนจะทำงานเก่งเรียนรู้เร็วและคุยสนุกอย่างนี้ไปอีกนาน ถ้ามีโอกาสกลับมาเที่ยวหาพวกพี่ที่โรงพยาบาลแห่งนี้ด้วยนะคะ""ได้ค่ะแล้วเราก็คุยกันในโซเซียลได้ปกตินะคะพี่ๆ" ลูกศรบอกเหล่าเพื่อนร่วมงานที่ส่วนใหญ่จะอายุมากกว่าหมอจบใหม่อย่างเธอ พวกพี่เขาเป็นทั้งเพื่อนร่วมงานและครูที่สอนการทำงานในชีวิตจริงให้กับลูกศรหลายอย่างมากมายเพราะโรงพยาบาลแห่งนี้มีขน

"แม่ไปทำงานเหรอครับ" ออกัสเดินแตะตะเข้ามาในห้องพอดีพ่อที่เปิดประตูค้างเอาไว้ เจ้าหนูเห็นแม่ถือกระเป๋าเลยคิดว่าแม่จะออกไปเพราะปกติคุณปู่กับพ่อก็ถือกระเป๋าออกไปทำงานทุกเช้าอย่างนี้"แม่ไม่ได้จะไปทำงาน แต่แม่พาออกัสไปบ้านตากับยาย" ลูกศรนั่งสั่นเข่าให้ระดับความสูงเท่ากับลูกแล้วบอกแก"ไกลไหมแม่" ออกัสไม่เคยไปบ้านตากับยายเลยสงสัยเลยถามแม่อย่างสงสัย"ไกลครับแต่ว่าขึ้นเครื่องบินบนฟ้าไปไม่เกินหนึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้วครับลูก" ลูกศรอธิบายลูกชายตัวน้อยและอุ้มแกขึ้นเตรียมเดินออกไปจากห้อง"เดียวนี้เธอจะพาออกัสไปด้วยเหรอ" อาเธอร์รั้นลูกสอนเอาไว้"ใช่พ่อฉันสั่งเอาไว้ว่าต้องพาออกัสไปด้วย พวกท่านบอกให้ฉันไปคุยกันต่อหน้า" ลูกศรเล่าให้อาเธอร์ฟัง"ฉันจะไปกับเธอด้วย" อาเธอร์คิดว่าเขาก็ต้องมีส่วนร่วมในการรับผิดชอบในเรื่องที่ร่วมกันทำกับลูกศรจนเกิดเจ้าหนูออกัสออกมาเช่นนี้"ได้ไงให้แค่ฉันกับออกัสไปกันสองคนก็พอ" ลูกศรตกใจกับสิ่งที่อาเธอร์พูดออกมาเป็นอย่างมาก"ได้เพราะฉันเป็นพ่อของออกัสไปเก็บเสื้อผ้าก่อนนะรอแปบ เธอห้ามแอบหนีไปก่อนอย่าหาว่าฉันไม่เตือนเธอจะโดนลงโทษแน่ลูกศรถ้าพูดไม่ฟังกัน" อาเธอร์รีบเดินออกไปห้องนอนข

"เอาล่ะตาหนูหลับสนิทแล้ว พวกแกสองคนไปคุยกับฉันกับแม่ข้างนอกหน่อย" พอตาเฝ้าดูหลานชายตัวน้อยหลับสนิทจนแน่ใจว่าแกจะไม่ตื่นมาในเร็วๆนี้แน่ เลยพูดขึ้นเสียงเข้มขึ้นสั่งลูกสาวกับไอ้ผู้ชายที่เขาไม่รู้จักกันมาก่อนแต่เหม็นขี้หน้ามันขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ"ค่ะพ่อ" ลูกศรตอบพร้อมกับลุกขึ้นเดินตามหลังพ่อกับแม่ที่เดินออกไปรออยู่นอกห้องนอนของเธอแล้ว"ครับคุณลุง" อาเธอร์ก็เดินเคียงข้างไปพร้อมกับลูกศร"พูดออกมา" พ่อว่าขึ้นเสียงพยายามกดให้ต่ำไม่ดังลั่นบ้านเพราะกลัวว่าหลานชายที่นอนอยู่บนห้องลูกสาวจะได้ยินเสียงแล้วสะดุ้งตื่นตกใจเหมือนตอนไปรับที่สนามบิน"ค่ะพ่อ" ลูกศรเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันให้พ่อกับแม่ของเธอได้ฟัง"สรุปก็คือลูกกับอาเธอร์ทำหน้าที่พ่อกับแม่ให้กับหลานแต่ไม่ได้คบกันแบบคนรักใช่ไหม" แม่ถามด้วยสีหน้าแสดงออกว่าท่านไม่ได้รู้สึกดีมีแววห่วงใยลูกสาวคนเดียวอย่างชัดเจน"ใช่ค่ะแม่" ลูกศรยิ้มน้อยๆไม่ถึงดวงตาให้กับพ่อแม่โดยเฉพาะแม่ที่เป็นผู้หญิงด้วยกันยิ่งมองลูกสาวด้วยความเป็นห่วงเป็นใยเข้าใจดีแค่มองสายตาที่ลูกสาวมองพ่อของหลานชายก็ดูออกแล้วว่ากำลังคิดเกินเลยกับเขาแน่นอน"แน่ใจว่าไม่ได้รักกัน"

"อ้าวคือเป็นชะนี้กันละ ข่อยขอซ้อเจ้าได้บ่(อ้าวทำไมเป็นอย่างนี้กันละ ฉันขอถามคุณได้ไหม)" เพื่อนของพ่อถามต่ออย่างสงสัยเรียกสายตาทุกคนมองมายังลูกศรกับแม่ของเธอในวงกินข้าวของผู้หญิงด้วยที่ต่างก็ได้ยินคำตอบของพ่อกันทุกคน"ปลูกเรือนตามผู้อยู่ ผูกอู่ตามใจผู้นอน พวกเจ้ากะมีลูกมีเมียต่างสิฮู้อยู่แล้วว่าชีวิตคู่มันมีปัญหาหลายอย่างระหว่างคนทั้งคู่ยากสิเว้าออกมาหมดให้คนฟังฮู้เรื่องและเข้าใจนำหมด แต่พ่อของหลานข่อยกะมีความรับผิดชอบอยู่เด้อ เพิ้นดูแลหลานข่อยเป็นอย่างดีกลับมาบ้านครั้งนี้กะมาดูแลลูกนำถึงแม้สิบ่ได้เป็นผัวเมียกันเหมือนหลายคู่แต่กะดูแลหลานข่อยช่วยกันจนหลานข่อยใหญ่มาเป็นเด็กน้อยที่แสนจะเป็นตาฮักอย่างที่พวกเจ้าเห็นกันอยู่ตรงนี้เนอะ มีสำนี้แหละที่ข่อยวางใจถึงแม้สิบ่ได้เพิ้นมาเป็นลูกเขยข่อยแต่บ่เป็นห่วงหลานว่าสิขาดความอบอุ่นจากพ่อแม่เด้อพวกเจ้ากะเห็นอยู่เนอะ (สิฮู้=จะรู้,สิเว้า=จะพูด,เข้าใจนำ=เข้าใจด้วย,ข่อย=ฉัน,เพิ้น=เขา,บ่ได้=ไม่ได้,กะ=ก็,ใหญ่=เติบโต,ตาฮัก=น่ารัก สดใส,สำนี้=เท่านี้)" ***ปลูกเรือนตามผู้อยู่ ผูกอู่ตามใจผู้นอน*** หมายถึง อย่าบังคับฝืนใจผู้อื่นให้ทำตามที่ตนต้องการ(เป็นสุภาษิตไ

"อือเข้าใจแล้วฉันเป็นแฟนนายอาเธอร์" ลูกศรพยักหน้ายิ้มทั้งน้ำตาให้กับคนตัวโตที่ยิ้มให้เธอเหมือนกัน มือหนาจับใบหน้าของเธอเชิดขึ้นปากหนากดลงมาจูบปากบาง"อะแฮ่มทำไมอะไรกันหน่ะ!" เสียงเข้มของพ่อดังขึ้นมา ไม่รู้ว่าพ่อของลูกศรมาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไงไม่ใช่ท่านกับออกัสขี่รถไถออกมาในสวนผลไม้แล้วเหรอนี้ยังไม่ถึงปากทางเข้าฝั่งสวนผลไม้เลยนะ"พ่อจุ๊บแม่เหมือนจุ๊บกัสไงครับตา" เสียงใสกังวาลตอบคำถามของคุณตาแทนพ่อกับแม่เสร็จสับแล้วยังยิ้มกว้างมองมายังพ่อกับแม่ เจ้าหนูขี่คอคุณตาโบกมือให้พ่อกับแม่ดูมีความสุขมากๆ"ออกัสอย่าปล่อยมือจากตาสิลูกเดียวก็ตกลงมา ไม่สิพ่อค่ะเอาออกัสลงมายืนข้างล่างดีๆเถอะค่ะหนูกลัวลูกจะตกลงมาได้รับบาตเจ็บแกยิ่งอยู่ไม่นิ่ง" ลูกศรจากที่ตกใจที่อยู่ๆพ่อก็มาเห็นตอนเธอกับอาเธอร์กำลังจูบกันแต่พอมองไปยังพ่อแล้วเห็นร่างเล็กกลมขี่คอตานั่งโงเงเหมือนจะตกเลยตกใจรีบวิ่งไปแย้งตัวลูกมาอุ้มเอาไว้และให้ลงยืนเองดีๆ"หลังจากเก็บผักผลไม้ในสวนไปส่งแม่เสร็จ ตอนเย็นมาอธิบายเรื่องนี้ให้กับพ่อแม่เข้าใจดีๆห้ามปิดบังอะไรอีกนะลูกศรอาเธอร์!" พ่อว่าเสียงเข้มอย่างคนไม่พอใจแต่กักเก็บอารมณ์เอาไว้เป็นอย่างดีไม่อยากจะ