All Chapters of หมออาเธอร์พ่ายรัก: Chapter 31 - Chapter 40

ลูกศรแกะของขวัญกล่องสีแดงตามที่ออกัสชี้เลือกตามที่แม่ถามอย่างรู้ความ ของขวัญชิ้นแรกชื่อผู้ส่งคือนังหมอสองเพื่อนเก้งของลูกศร"จักรยานแบบประกอบได้เองของนังหมอสอง!" ลูกศรไม่คาดคิดว่าเพื่อนของเธอจะคิดว่าเด็กน้อยวัยสองขวบจะต้องฝึกปั่นจักรยานได้แล้ว"ไรเหยอแม่" ออกัสเดินแตะตะรอบจักรยานที่ยังไม่ได้ประกอบอย่างสนใจใคร่รู้ตามประสาเด็ก"จักรยานครับออกัส เอาไว้ปั่นเล่นที่สนามหญ้าหลังบ้านนะลูก" ลูกศรลูบหัวเล็กของออกัสน้อยพร้อมกับอธิบายให้ลูกชายวัยสองขวบเข้าใจแบบผู้ใหญ่คุยกันเพื่อนให้แกมีพัฒนาการในการพูดสื่อสานได้เร็ว"โหสองนี้ความคิดดี ฉันยังคิดไม่ถึงเลยนะเนี้ยว่าต้องสอนลูกหัดปั่นจักรยานได้แล้วแต่ก็ดีกว่าเล่นอุดอู้อยู่แต่ในห้องนั่งเล่นในบ้านไปออกกำลังกลางแจ้งจะได้แข็งแรงเหมาะกับเด็กผู้ชายอย่างลูกเราดี ขอบใจนายมากนะสอง" อาเธอร์พูดขึ้นพร้อมกับหันกล้องมายิ้มขอบคุณเพื่อนร่วมรุ่นที่เป็นเพื่อนสนิทแม่ของลูกชาย"ขอบใจแกมากหมอสองเพื่อนรัก" ลูกศรก็เห็นด้วยกับคำพูดของอาเธอร์พร้อมกับขอบคุณเพื่อน"ออกัสขอบใจพ่อสองเพื่อนแม่ด้วยนะครับ" ลูกศรก้มหน้าสอนออกัสไหว้ขอบคุณพร้อมมองกล้องมือถือ"ใจครับป่อสอ" เด็กน้อยที่พึ

อาเธอร์ปล่อยตัวให้คนเมาลงจากอ้อมกอดที่อุ้มเธออยู่ให้ไปนั่งกองกับพื้นโวยวายระบายความในใจกับเขาได้รับรู้ ความรู้สึกที่ไม่คาดคิดว่าแม่ของลูกจะแอบชอบตัวเองแค่ได้ฟังก็รู้สึกซ็อกขึ้นมาอย่างไม่คาดคิดเพราะตลอดเกือบสามปีตั้งแต่ลูกศรตั้งท้องออกัสจนถึงตอนนี้ที่ลูกชายอายุสองขวบกว่าๆแล้วเธอไม่ได้มีท่าทีเหมือนจะชอบเขาเลยสักนิดแถมยังมีไอ้หนุ่มรุ่นน้องนั้นตามจีบอีกต่างหากไม่ใช่เธอก็ชอบไอ้หมอนั้นเหรอ..."ธะเธอชอบฉันจริงๆเหรอลูกศร" คนเมาพยายามลืมตาเพื่อสบตากับอาเธอร์"ใช่ฉันชอบนายอาเธอร์ ฮึกชอบนายมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วฮือทำไมฉะฉันเลิกชอบนายไม่ได้สักทีนะ ทั้งที่นายมันเอาแต่ปากร้ายใส่ฉันทุกครั้งทำไมเลิกชอบไม่ได้สักทีฮือ ยัยลูกศรแกจะโง่ไปถึงเมื่อไหร่ถึงจะยอมตัดใจสักที" ลูกศรระบายความในใจออกมาให้กับอาเธอร์ฟังเน้นย้ำว่าเธอมันชอบเขาแถมไม่ใช่พึ่งมาชอบแต่ชอบมานานหลายปีมากๆแล้ว"ลูกศรเธอหยุดร้องไห้ก่อนนะ" อาเธอร์ไม่เคยปลอบผู้หญิง ทุกครั้งที่เขาเลิกกับใครก็มักจะไม่สนใจแม้ผู้หญิงคนนั้นจะร้องไห้ฟูฟ่ามอย่างลูกศรก็ตาม แต่ทำไมไม่รู้กับลูกศรเขาถึงรู้สึกเป็นห่วงไม่อยากให้เธอร้องไห้ออกมาอย่างนี้ เขาจับบ่าเล็กของลูกศรเอาไว

ระหว่างทางขับรถไปยังโรงพยาบาลชุมชนต่างจังหวัด ก็มีสายโทรเข้ามาจากพ่อแม่ของเธอที่จะได้มีเวลาโทรคุยกับพวกท่านแค่อาทิตย์ล่ะวัน มือบางกดรับสายที่เชื่อมต่อกับรถเอาไว้"ฮัลโหลค่ะแม่""ลูกออกเดินทางมาต่างจังหวัดแล้วใช่ไหมตอนนี้" เสียงแม่ถามมาตามสายที่เปิดลำโพงคุยขนาดขับรถ"ใช่ค่ะตอนนี้หนูกำลังจะขึ้นทางด่วนยังไม่ได้ออกจากในเขตกรุงเทพทีแม่มีอะไรเหรอเปล่าคะ""พ่อเป็นห่วงเลยให้แม่เราโทรถาม คิดว่าจะคุยเป็นเพื่อนลูกขนาดที่ขับรถจะได้ไม่เหงาไง แล้วก็อาทิตย์หน้าพ่อกับแม่จะไปหาลูกที่โรงพยาบาลนะศร" "จริงเหรอค่ะพ่อ ดีเลยหนูคิดถึงพ่อกับแม่มากอยากเจอแล้วจะนอนค้างกับหนูกี่วันกันล่ะ" ลูกศรดีใจที่เธอจะได้เจอพ่อกับแม่ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า"ยังไม่รู้ว่าจะอยู่กี่วันแน่ชัดแต่อย่างน้อยก็คงอยู่ชักหนึ่งอาทิตย์นั้นแหละได้มาเจอลูกทั้งที" พ่อตอบมาในน้ำเสียงมีความตื่นเต้นอยู่ในนั้น"แม่กำลังจะหาของโปรดไปฝากหนูหลายๆอย่างให้ได้กินจุใจเลยนะลูกศร แม่จะขุนหนูให้อ้วนขึ้นสักหลายๆโลเลยฮ่าๆ" แม่ว่าขึ้นพร้อมเสียงหัวเราะ"หนูกินได้ไม่กลัวอ้วนหรอกนะคะแม่ เอามาเยอะๆเลยหนูคิดถึงอาหารบ้านเกิดทุกอย่างเลย" "พ่อจะเอาเนื้อวัวไปลาบให้ล

"ป่อตื่นตื่นตื่นครับ" ออกัสปีนขึ้นไปนั่งบนกลางอกพ่อพร้อมกับขย่มแรงๆจนคนหลับสนิทด้วยความอ่อนเพลียรู้สึกตื่นเพราะรู้สึกเจ็บซีกโครงจากแรงของคนปลุกจอมดื้อ"ออกัสหยุดขย่มก่อนพ่อเจ็บครับลูก" อาเธอร์จับตัวเจ้าหนูเอาไว้ให้นั่งนิ่งทั้งที่ตัวเขายังไม่ได้ลืมตาตื่นขึ้นมามองเจ้าตัวคนปลุกเลย"ป่อตื่นแล้ว" ออกัสหยุดขย่มบนตัวพ่อเพราะแรงจับตัวแกเอาไว้"ออกัสนอนต่ออีกหน่อยนะ" อาเธอร์รู้สึกมึนหัวเมื่อคืนกว่าจะได้นานเกือบตีสามกว่าเจ้าเด็กดื้อคนนี้จะสิ้นฤทธิ์ได้เขาถึงได้นอนหลับตามลูกไป แต่ใครจะรู้ว่าเจ้าหนูจะตื่นก่อนพ่อแล้วมาปลุกอย่างนี้อีก"จัสปวดอึครับป่อ" ออกัสก็อยากนอนต่อเหมือนพ่อแต่ว่าตอนนี้มันปวดอึจะกลั้นเอาไว้ไม่อยู่แล้ว"โอ้จริงเหรอตอนนี้อึหรือยังเนี้ย" พ่อรีบดันตัวลุกขึ้นแล้วนั่งแล้วลุกยืนพาเจ้าหนูออกัสวิ่งเข้าห้องน้ำโดยด่วน ออกัสเป็นเด็กที่ไม่ชอบอึใส่แพนเพิร์ธเด็กตั้งแต่ขวบกว่าๆแล้วแกบอกพ่อว่าไม่ชอบ พ่อเลยต้องรีบทุกครั้งเวลาเจ้าหนูปวดอึเพราะถ้ากลั้นอึไม่ไหวแล้วอึใส่แพนเพิร์ธแกจะร้องไห้โวยวายงอแงนานหลายชั่วโมงกว่าจะกล่อมให้หยุดได้ไม่นานความวุ่นวายในห้องน้ำก็เสร็จเรียบร้อยพร้อมกับอาบน้ำใหม่ให้สดช

หลังจากเหตุการณ์การเมื่อคืนปรากฏว่าออกัสตื่นขึ้นมาก็ลืมเรื่องที่กลัวพ่อตะคอกเสียงดังใส่แกแล้ว อาจเพราะเหนื่อยจากการเล่นมากทำให้ครึกจนนอนไม่หลับพอได้หลับก็อ่อนเพลียจนตื่นสายมากกว่าปกติทุกวัน แต่พอตื่นขึ้นมาก็สดใสร่าเริงเหมือนเดิม"ออกัสทำไมตาบวมอย่างนี้แหละ" คุณปู่กับคุณย่าอดที่จะสงสัยกับดวงตาของหลานชายที่เกิดขึ้นตรงหน้า"เมื่อคืนร้องไห้งอแงไม่ยอมนอนผมเลยเผลอดุเสียงดังแกเลยร้องไห้หนักกว่าเดิมกว่าจะปลอบให้หายก็ใช้เวลานานอยู่พอสมควรเลยมีสภาพอย่างที่เห็นนั้นแหละครับ" อาเธอร์บอกเราเรื่องเมื่อคืนให้กับพ่อแม่เขารับรู้"เฮ้อเด็กเล็กก็อย่างนี้แหละอาเธอร์ แต่ลูกก็เอาอยู่พ่อกับแม่ภูมิใจในตัวลูกมากนะจ๊ะ" คุณย่าตบหลังมือของอาเธอร์อย่างให้กำลังใจและชื่นชมลูกชายที่เป็นพ่อที่ดีได้ขนาดนี้"ฮึก!เมื่อคืนอาเธอร์ตะคอกใส่ออกัสเสียงดังเหมือนคนฟิวขาดเลยแม่ อารมณ์ตอนนั้นผมแทบจะตีออกัสได้อยู่แล้วทำงานมาเหนื่อยๆง่วงก็ง่วงยังจะต้องมารองรับอารมณ์งอแงของลูกอีกฮึกพอออกัสตัวสั่นกรี๊ดร้องอย่างหวาดกลัวผมได้สติขึ้นมาทันทีโคตรรู้สึกผิดเลยฮึก" อาเธอร์เล่าทั้งน้ำตากับความรุนแรงที่เกือบจะพลั้งมือลงไปใส่ลูกน้อยให้พ่อแม่ฟังอ