Semua Bab คุณหนูตัวร้ายหวานใจนักมวย: Bab 11 - Bab 20

'ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้วใช่ไหม''ครับ'"เจ้คะ"หญิงสาวผู้มีใบหน้าเรียบนิ่งละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์เงยมองน้องสาวตรงหน้าร่างสูงโปร่งของพิงค์ไวท์อยู่ในชุดรัดกุมพร้อมสำหรับการเดินทางได้อย่างคล่องตัวเดินออกมาจากห้องน้ำตรงมาหาพี่สาวของตัวเอง"เจ้ให้คนเอากระเป๋าใส่เอกสารไปใส่ไว้ที่รถแล้วนะ เพื่อไม่ให้ป๊ากับอากงสงสัย""แล้วเจ้จะถ่วงเวลาอากงกับป๊ายังไงคะ"สีหน้าของน้องสาวไม่สู้ดี เพราะถ้าหากแผนนี้ถูกจับได้คงไม่เกิดผลดีต่อทั้งสองแน่"แค่พิ้งค์ทำตามที่เจ้บอก ไปกันเถอะใกล้จะได้เวลาแล้ว""เดี๋ยวก่อนค่ะ"พิงค์ไวท์เดินมาดักหน้า เธอสวมกอดพี่สาวคนรองตรงหน้าด้วยความรักและดีใจ"ขอบคุณนะคะที่เจ้ยอมทำทุกอย่างเพื่อหนู""เพราะพิงค์คือหัวใจของเจ้ คือน้องสาวที่เจ้รัก พิงค์รู้ใช่ไหม"พิงค์ไวท์พยักหน้ารับรู้ เธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในขณะที่พี่สาวคนรองใช้ฝ่ามือลูบศีรษะของเธออย่างแผ่วเบา"ไปกันเถอะ ตอนนี้ทุกคนออกไปทำงานหมดแล้ว""ค่ะ"สองพี่น้องมองหน้ากัน เพียงแค่สบตาต่างฝ่ายก็สามารถรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย"เจ้รักพิงค์นะ""ค่ะ พิงค์ก็รักเจ้"สองพี่น้องเดินคล้องแขนออกไปจากห้องนอน แต่ก่อนจะไปพิงค์ไวท์ใช้สายตากว

เมืองไทย'ร้อนจัง'คำนี้ผุดขึ้นมาในหัวสมองของพิงค์ไวท์ทันทีเมื่อเธอก้าวขาออกมายืนอยู่ตรงหน้าสนามบินซึ่งเป็นจุดหมายของเธอในการหนีออกมาครั้งนี้ดวงตากลมโตหรี่มอง แสงแดดของเมืองไทยทำให้เธอสายตาพร่า กลิ่นอายควันเขม่าจากรถยนต์ที่วิ่งขวักไขว่กันไปมาทำเอาคุณหนูผู้สูงสักจากตระกูลมาเฟียใหญ่ถึงกับหอบหายใจอย่างลำบาก'ทำตัวอ่อนแอแบบนี้แล้วจะใช้ชีวิตรอดได้ยังไง'"อ๊ะ"หญิงสาวร้องอุทานออกมา ก่อนเธอจะยกนิ้วขึ้นมาแตะบริเวณศีรษะซึ่งก่อนหน้านี้เธอได้เข้าไปส่องใบหน้ามองดูตัวเองผ่านเงากระจกในห้องน้ำของสนามบิน แรงกระแทกจากอุบัติเหตุครั้งนั้นมันกำลังทำให้บริเวณหน้าผากเขียวช้ำจนทำให้เธอรู้สึกปวดแม้ยามขมวดคิ้วเข้าหา"จะไปทานไหนดีล่ะ"พิงค์ไวท์เลิกสนใจอาการปวดตรงบริเวณศีรษะ ตอนนี้สิ่งแรกที่เธอต้องหาคือที่พักซึ่งต้องเป็นที่ปลอดภัยและไม่เป็นที่สนใจของใครคนอื่นบรืน"ไปไหนไหมน้อง"เสียงกวนโอ๋ของมอเตอร์ไซรับจ้างซึ่งขับมาจอดขนาบข้างเอ่ยถามหลังจากที่มันเฝ้าสังเกตการณ์อยู่นาน"เอ่อ คือ""คืออะไรน้อง จะไปที่ไหนเดี๋ยวพี่ไปส่ง พี่คิดราคาไม่แพง""อ่อคือ หนูไม่มีตังค์ค่ะ"หญิงสาวยิ้มสีหน้าเจื่อน เธอเลื่อนสายตามองกระเป๋าสะพาย

ปักกิ่ง ประเทศจีนติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดเสียงเครื่องวัดชีพจรดังขึ้นท่ามกลางความเงียบภายในห้องพักคนไข้ระดับวีไอพี สีหน้าของชายร่างสูงใหญ่ทั้งสามคนในตอนนี้ไม่สู้ดีสักเท่าไหร่เมื่อมีปัญหาใหญ่ถาโถมเข้ามาในครั้งเดียวกัน"ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้แบล็ก สืบไม่ได้เลยเหรอว่าพวกมันเป็นใคร""ไม่ได้เลยครับป๊า รถที่พวกมันขับมาไม่ติดป้าทะเบียน และพวกมันฉลาดมากที่ก่อเหตุในที่เปลี่ยว"สีหน้าเรียบนิ่งของอากงมองไปยังร่างเล็กของหลานสาวคนรองซึ่งกำลังนอนหลับไม่ได้สติอยู่บนเตียงคนไข้"หัวใจของอาเรสคืออาหมวยสินะ ถึงได้ปกป้องน้องจนตัวเองเจ็บเจียนตายแบบนี้""ตอนที่ผมไปเห็นน้องในสภาพจมกองเลือด ผมก็นึกไม่ถึงเหมือนกันครับ"ว่าน้องสาวคนรองจะยอมลงทุนทำถึงขนาดนี้ร่างสูงใหญ่ของเฟยหลงเดินเข้าไปหาลูกสาวคนรองบนเตียงคนไข้ ฝ่ามือใหญ่สั่นเทาวางลงบนศีรษะของลูกสาวออกแรงลูบอย่างแผ่วเบา ดวงตาของเขาสั่นเครือเมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวของลูกสาวตรงหน้า และหัวใจของเขาในตอนนี้แทบจะแหลกสลายเมื่อรู้ว่าลูกสาวคนเล็กถูกจับตัวไป"หายไว ๆ นะครับ พลอยทับทิมของป๊า รีบ ๆ ตื่นขึ้นมาหาป๊านะลูก"เสียงสั่นเครือของคนเป็นพ่อดังขึ้นภายในห้องพักของคนไข้ ทำให้พ

ใบหน้าอ่อนหวานของชมพูค่อย ๆ เจื่อนลงพร้อมกับรอยยิ้มเมื่อครู่ค่อย ๆ เลือนหายไปเมื่อเจ้าตัวได้ยินคำพูดนั้นจากใครบางคนที่เธอไม่เคยรู้จักหรือเห็นหน้าเขามาก่อน"อย่าไปสนใจกับคำพูดของหมอนั่นเลยนะแม่หนู ไอ้เจ้ากันต์มันก็เป็นแบบนี้แหละ"อาจารย์ยอดพูดขึ้น นึกตำหนิลูกศิษย์ของตัวเองที่เป็นคนปากไว"ว่าแต่แม่หนูชื่ออะไร ทำไมพวกฉันถึงไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน""หนูชื่อชมพูค่ะ เป็นญาติของพี่ยี่หวาพึ่งมาจากต่างจังหวัด""อ่อ เป็นหลานสาวของยายสายใจเองรึ หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูเชียว""แหม ทีกับฉันทำไมไม่ชมแบบนี้บ้างล่ะอาจารย์"ยี่หวาเอ่ยขึ้น รู้สึกว่าตั้งแต่ชมพูมาอยู่ที่นี่ก็มีแต่คนเอ่ยชมเรื่องความน่ารักไม่เว้นแต่ละวัน แต่ก็นั่นแหละ ชมพูตัวน้อย ๆ ของเธอน่ารักอย่างที่ใคร ๆ เขาว่า ยี่หวารู้สึกภูมิใจที่มีน้องสาวสวยขนาดนี้"อย่างเอ็งน่ะ ก็สวยนะ แต่กระโดกกระเดกเกินไป แล้วเมื่อไหร่จะกลับมาซ้อม ขาดซ้อมไปหลายวันแล้วนะ""โถ่ อาจารย์ ที่ร้านไม่มีคนช่วยน่ะสิ พี่ลำดวนก็ยังไม่กลับมายี่หวากับชมพูต้องช่วยยายขายของมือเป็นระวิงไม่มีเวลาพักเลย"ว่าแล้วก็เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้พลาสติกตัวสีน้ำเงินเข้ม พลางกวาดสายตามองอาชีพมวยที่เธอนึก

ท้ายที่สุดแล้วชมพูก็ต้องพาร่างของตัวเองมาอยู่ตรงหน้าของค่าย ใบหน้าหวานมีเหงื่อชุ่มสองมือเต็มไปด้วยถุงใส่กล่องข้าว แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ย่างก้าวเข้าไปด้านในก็มีเสียงเรียกของใครบางคนดังมาจากทางด้านหลัง"อ้าว นั่นมันน้องชมพูนี่น่า"สาวสวยหันหน้าไปยังต้นตอของเสียง ร่างสูงใหญ่ดูกำยำของเข็มทิศวิ่งตรงมา ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้มอัธยาศัยดีให้"สวัสดีค่ะพี่ ชมพูมาส่งข้าวค่ะ""อ้าว แล้วไม่ได้มากับยี่หวาเหรอครับ"เข็มทิศอดที่จะถามไม่ได้เมื่อเห็นเด็กสาวยืนอยู่หน้าค่ายคนเดียว"อ๋อ พอดีว่าพี่ยี่หวาไปหาเพื่อนน่ะค่ะ ชมพูเลยต้องมาส่งคนเดียว"นักมวยชายพยักหน้ารับรู้"ถ้าอย่างนั้นมาครับ เดี๋ยวพี่ช่วยถือเข้าไปด้านใน""มะ...ไม่เป็นอะไรค่ะ ชมพูถือเองได้ ชมพูเกรงใจ""เกรงจงเกรงใจอะไรกัน มาเถอะเดี๋ยวพี่ช่วยถือให้"ว่าแล้วเข็มทิศก็เดินเข้าไปหา เขาคว้าถุงใส่กล่องข้าวบางส่วนมาถือเอาไว้ไม่ทันให้ชมพูได้ปฏิเสธ"เข้าไปด้านในกันเถอะ เงินค่าข้าวอยู่ที่พี่กันต์นะ"ไม่รู้ว่าแดดมันร้อนจนเบลอหรือว่าหูของเธอฝาดไป ไม่ทันจะได้พูดอะไรร่างสูงใหญ่ของเข็มทิศก็เดินเข้าไปในค่ายเสียแล้วชมพูหน้าสลดเมื่อคิดว่าตนเองจะต้องเผชิญหน้ากับผู้ช