Semua Bab คุณหนูตัวร้ายหวานใจนักมวย: Bab 21 - Bab 30

"น้องมันไม่ได้เป็นอะไรมาก เดี๋ยวปิ่นจะให้ยาแก้ปวดและยาทาไว้ให้ ไม่กี่วันก็หาย""แน่ใจนะว่าชมพูไม่เป็นอะไร""แน่ใจสิ ปิ่นเป็นหมอนะกันต์"เสียงพูดคุยดังรบกวนทำให้หญิงสาวได้สติ กลิ่นแปลกใหม่ไม่คุ้นชินลอยแตะเข้าจมูก ความเจ็บปวดตรงบริเวณศีรษะทำให้เธอต้องเบ้หน้ายกมือขึ้นมาแตะตรงบริเวณนั้น "จะ...เจ็บ"น้ำเสียงแหบพร่าของเธอทำให้ทั้งสองคนซึ่งกำลังยืนคุยอยู่หันมา"เป็นยังไงบ้าง"เจ้าของห้องพักอย่างกันต์ก้าวเท้าเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงเตียงนอนของเขาซึ่งมีร่างเพรียวบางของชมพูนอนอยู่"พะ...พี่กันต์ หนูเป็นอะไรไปคะ""เธอล้มหัวกระแทกพื้น ค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งนะ"ชายหนุ่มโน้มตัวลงมาประคองร่างของชมพูให้ลุกขึ้นนั่ง หมอนหนุนขนาดกลางมีกลิ่นหอมถูกใช้เป็นที่รองแผ่นหลังพิงหัวเตียง"เป็นยังไงบ้าง ยังรู้สึกเจ็บอยู่ไหม""ค่ะ ยังเจ็บแล้วก็มึนหัวอยู่นิดหน่อย"สีหน้าของเธอแสดงอาการออกมาอย่างชัดเจนจนทำให้ชายหนุ่มหันไปมองคุณหมอปิ่นหทัยแพทย์ประจำของค่าย"กันต์ออกมาก่อน เดี๋ยวปิ่นช่วยดูให้"ชายหนุ่มเดินถอยออกมาเปิดทางให้คุณหมอได้เข้าไปดูอาการ"ศีรษะไม่แตก มีแค่รอยฟกช้ำ น้องมองเห็นภาพชัดไหมคะตอนนี้""ชัดค่ะ เอ่อ คุณหมอคะ"ชมพูมอง

ห้างสรรพสินค้า"อยากได้อะไรก็เลือกเอา"หญิงสาวก้มหน้ามองปลายเท้าทันทีเมื่อทั้งคู่เดินมาถึงโซนเครื่องใช้ไฟฟ้าภายในห้างสรรพสินค้า ชายหนุ่มสวมแมสปิดบังใบหน้าแต่ถึงจะปิดอย่างไรก็ไม่สามารถปิดบังความหล่อเหลาของเขาได้"เป็นอะไรไป"ชายหนุ่มถามในขณะที่มือทั้งสองข้างยังจับราวรถเข็นเอาไว้พลางใช้สายตามองไปยังร่างสวยของคนข้างกาย"คือว่า""อะไร""ชมพูลืมกดตังค์มาค่ะ ขอชมพูออกไปกดตังค์ที่ตู้ก่อนจะได้ไหมคะ"เธอเงยหน้าบอกชายหนุ่มเสียงอ่อนเพราะตอนนี้เธอมีเงินติดตัวเพียงไม่กี่ร้อยคงไม่พอจ่ายกับค่าสิ่งของในครั้งนี้"อยากได้อะไรก็หยิบเอา เดี๋ยวฉันจะเป็นคนจ่ายเงินเอง""มะ...ไม่ได้ค่ะ ชมพูเป็นคนชวนพี่กันต์มาซื้อ จะให้พี่กันต์เป็นคนจ่ายเงินได้ยังไง""แล้วทำไมฉันจะจ่ายไม่ได้""ก็"ริมฝีปากสีสวยเป็นธรรมชาติเม้มเข้าหากันด้วยความประหม่า"ไปเลือกมาเถอะ ฉันเองก็เห็นดอกแก้วเป็นหลานคนหนึ่งเหมือนกัน"ชายหนุ่มเข็นรถไปยังชั้นวางพัดลมซึ่งมีหลายรุ่นหลายขนาด เขายืนจ้องมองสิ่งของที่ต้องการเลือกซื้อโดยมีสายตาของชมพูคอยลอบมองอยู่พลางคิดในใจ'ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลวร้ายอะไร เสียนิดเดียวตรงที่ติดจะเย็นชา'"มาเลือกได้แล้ว จะได้รีบกลับ

"อะ""อะไรเหรอคะ"หญิงสาวถามพร้อมก้มหน้ามองสิ่งของที่อยู่ในมือของชายหนุ่ม"โทรศัพท์ ฉันซื้อให้""ชมพูรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ"เธอโบกมือส่ายหน้าไปมา ราคาของมันไม่ใช่น้อย ๆ มือถือรุ่นใหม่และเป็นรุ่นเดียวที่เขาเองก็ใช้อยู่ในตอนนี้"ฉันซื้อให้ เพราะเธอจำเป็นจะต้องใช้มันเพื่อคุยงาน อย่าลืมสิเธอตกลงเป็นผู้จัดการชั่วคราวให้ฉันแล้วนะ"ว่าจบแล้วก็จับถุงใส่โทรศัพท์ยัดใส่มือเรียวสวยของหญิงสาวทันทีซึ่งก่อนหน้านี้หลังจากถ่ายงานเสร็จกันต์ก็ได้ขับรถพาชมพูมายังห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อโทรศัพท์ให้เธอได้ใช้งาน"ถ้าอย่างนั้นถ้าชมพูทำงานเสร็จ ชมพูขอคืนโทรศัพท์เครื่องนี้ให้พี่กันต์นะคะ""ทำไม เธอไม่อยากได้มันเหรอ""ค่ะ มันแพงเกินไป"ดวงตาของชายหนุ่มวูบไหวกับคำตอบที่จริงใจและตรงไปตรงมาของเธอเขาไม่เคยพบเจอผู้หญิงคนไหนที่ตรงไปตรงมาอย่างเธอมาก่อน"เธอนี่แปลกคนดีนะ ไม่ยึดติดหรืออยากได้อะไรพวกนี้"ชมพูก้มมองสิ่งของในมือ นึกย้อนกลับไปตอนที่เธอยังใช้ชีวิตเป็นคุณหนูอยู่กับครอบครัว"แล้วนี่หิวหรือยัง อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม"ไหน ๆ ก็อยู่ในห้างสรรพสินค้า และเขาเองก็คิดจะเลี้ยงอาหารที่เธอมาเป็นเพื่อนเขาทำงานในวันนี้"ไม่ค่ะ ชม

ร่างสูงใหญ่ตามฉบับชายไทยในชุดสูทดูดีเดินออกมาจากห้องทำงานภายในค่าย'อัศวิน'ส่งยิ้มให้กับน้องสาวปรายสายตามองใบหน้าของคนที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนด้วยความสนใจ"สวัสดีค่ะคุณอัศวิน สบายดีนะคะ""ก็ตามประสานั่นแหละยี่หวา ว่าแต่นั่นใคร"เขาเจาะจงมองไปยังร่างของชมพูที่ยืนนิ่งอยู่ทางด้านหลังของยี่หวา"น้องสาวของยี่หวาเองค่ะ ชื่อชมพูมาจากต่างจังหวัด"ชายหนุ่มพยักหน้า แววตาคมกริบวาววับกับความสวยเป็นธรรมชาติของชมพูหลายสาวของแม่ค้าขายอาหารตามสั่ง"ชมพู นี่คือคุณอัศวิน เจ้าของค่ายที่นี่""สะ...สวัสดีค่ะ"เธอเงยหน้าสบตาเขาแค่เพียงคู่เดียวในขณะที่ยกมือไหว้ ดวงตาที่สั่นไหวคล้ายกับกระต่ายน้อยหวาดกลัวเสือร้ายปลุกความเป็นนักล่าในร่างกายของชายหนุ่ม มุมปากของอัศวินกระตุกยิ้มด้วยความชอบใจ ซึ่งสีหน้าและอาการพึงพอใจต่อหญิงสาวอยู่ในสายตาของนักมวยชื่อดังทั้งหมด"นี่ค่าข้าว ไม่ต้องทอน"ธนบัตรสีเทาหนึ่งใบถูกยื่นไปให้กับยี่หวา หลานสาวแม่ค้ารับไปด้วยความดีใจ ในสายตาของยี่หวาและป้าสายใจรวมไปถึงทุกคนในค่ายอัศวินและน้องสาวคนสวยอย่างหมอปิ่นคือผู้มีพระคุณมีน้ำใจอันงดงามคอยช่วยเหลือเผื่อแผ่ผู้ยากไร้ "ไม่ต้องทอนจริง ๆ เหรอคะ""

"ป้าหมูอาการเป็นยังไงบ้างคะ""ก็น่าเป็นห่วงอยู่ครับ ตอนแรกเหมือนจะดีขึ้น แต่ตอนนี้หมอบอกว่าความดันแกค่อนข้างสูง น้ำท่วมปอดอีก นี่หมอก็พึ่งฉีดยาตัวใหม่ให้ พึ่งจะหลับไป"ชมพูหันไปมองร่างอ้วนท้วมของป้าหมูด้วยความสงสารจับใจ หลังจากเมฆคนที่คอยเฝ้าไข้บอกอาการของคนป่วนให้กับผู้มาเยี่ยมได้รับรู้"มาอยู่ในห้องพิเศษแบบนี้ ค่าใช้จ่ายก็คงไม่ใช่น้อย ๆ เลยใช่ไหมไอ้เมฆ""อืม ทั้งค่ายา ค่ารักษา ทั้งค่าห้องพิเศษก็ตกคืนละสี่พันแล้ว แต่ยังดีที่ไอ้กันต์มันช่วยจ่ายให้"ทุกคนในห้องพักหันไปมองหน้าชายหนุ่มเป็นสายตาเดียวกัน"ถ้าไม่ได้ไอ้กันต์ช่วยจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ กูไม่คิดเลยว่ะว่าป้าหมูแกจะเป็นยังไง"เพราะว่าป้าหมูแกก็ไม่ได้เป็นคนรวยอะไร หาเช้ากินค่ำเหมือนกับผู้คนทั่ว ๆ ไป"หล่อแล้วยังใจบุญอีก นี่ถ้าป้าหมูแกมีลูกสาวคนยกให้เป็นเมียไอ้กันต์มัน""หึ กูก็ว่าอย่างนั้น"กองทัพและเข็มทิศเอ่ยแซวนักมวยชื่อดังซึ่งยังคงนั่งหน้านิ่งมองคนป่วยที่นอนอยู่บนเตียง "ขาดเหลืออะไรก็บอก เดี๋ยววันออกจากโรงพยาบาลจะมารับ"ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จนเพื่อนอีกสองคนต้องลุกขึ้นตามไม่เว้นแม้แต่ชมพูเอง "พวกกูต้องกลับก่อน ถ้ามีอะไร