All Chapters of คุณหนูตัวร้ายหวานใจนักมวย: Chapter 51 - Chapter 60

ใบหน้าอิดโรยก้าวขาลงจากรถคันหรูทันทีเมื่อเคลื่อนตัวลงมาจอดยังหน้าร้านขายอาหารตามสั่งของยายสายใจเธอเดินผ่านรถคันหรูโดยไม่คิดจะหันกลับไปมองเจ้าของรถที่กดเลื่อนกระจกลงมองใบหน้าสวยของเธอร่างสวยของชมพูเดินเข้าไปในร้านโดยที่ไม่เอ่ยพูดอะไรกับใครแม้แต่ยายสายใจที่ดีใจเมื่อเห็นหลานสาวกลับมา เธอเดินมุ่งหน้าตรงไปยังบนชั้นสองห้องนอนคือห้องที่เธอต้องการใช้เก็บตัวมากที่สุดในตอนนี้ดวงตาสั่นระริกมองเบอร์โทรของพี่สาวบนแผ่นกระดาษ ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรงเมื่อปลายนิ้วแตะลงบนตัวเล็กก๊อก ก๊อก ก๊อก"ชมพูลูก หนูเป็นอะไรหรือเปล่า""ปะ...เปล่าค่ะยาย ชมพูไม่ได้เป็นอะไร"หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำเสียงไม่ให้สั่นทั้งที่หัวใจของเธอในตอนนี้มันหนาวสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วลูก แล้วนี่หนูหิวหรือเปล่า""มะ...ไม่หิวค่ะ ยายคะชมพูขอนอนพักผ่อนสักแป๊บนะคะ เดี๋ยวชมพูจะลงไปช่วยยายทำงาน""ถ้าเหนื่อยมากไม่ต้องก็ได้ลูก หนูนอนพักเถอะยายไม่รบกวนแล้ว"ยายสายใจพูดกับหลายสาวคนสวยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ตอนที่ชมพูเดินผ่านเธอมองเห็นถึงความผิดแปลกไปของสีหน้าอีกฝ่ายร่างกายที่ดูอ่อนแรงใบหน้าอิดโรยราวกับคนไม่ได้หลับไม่

"โต๊ะสามนะลูก""จ้ะยาย"ชมพูขานรับ นำจานอาหารไปเสิร์ฟให้กับลูกค้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะเดินกลับมาหายายสายใจซึ่งกำลังยืนทำอาหารให้กับลูกค้ารายต่อไปอย่างคล่องแคล่ว"โต๊ะหนึ่งนะลูก""ค่ะ"เธอยังคงรับหน้าที่เป็นพนักงานเสิร์ฟให้กับยาย แม้วันนี้อากาศจะร้อนอบอ้าวแต่ก็ยังมีลูกค้าแวะเวียนเข้ามาใช่บริการ จนเวลาผ่านไปลูกค้าในร้านเริ่มร่อยหรอชมพูจึงมีเวลามานั่งพักหลังจากเดินทำงานมาตลอดทั้งวัน"เหนื่อยหน่อยนะวันนี้""เหนื่อยแค่ไหนชมพูก็สู้ไหวค่ะยาย""ได้ยินว่าอยากทานข้าวผัด วันนี้ยายเลยจัดให้"ข้าวผัดรวมมิตรส่งกลิ่นหอมฉุดทำให้กระเพาะน้อย ๆ ของเธอเริ่มทำงาน"ขอบคุณค่ะ""อยากทานอะไรเพิ่มไหม เดี๋ยวยายทำให้""ไม่แล้วล่ะค่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว"ชมพูตอบอย่างเกรงใจก่อนเธอจะลงมือทานอาหารตรงหน้ายายสายใจนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ภายในร้านเงียบสงัดเมื่อลูกค้าโต๊ะสุดท้ายเดินมาจ่ายตังค์ก่อนจะพากันเดินออกไป ดวงตาอ่อนโยนของหญิงสูงวัยมองใบหน้าอ่อนเยาว์มีเม็ดเหงื่อผุดไปตามกรอบหน้าจากความร้อนของอาการและความเหนื่อยจากงานที่ทำ"วันนี้นังลำดวนพาดอกแก้วไปหาหมอ มันดีใจใหญ่ที่มีหมอใจดีมาช่วยผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจให้ลูกสาวของมัน"

'อย่าทิ้งหัวใจของฉันอีกนะ'คำพูดนี้ของชายหนุ่มยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของชมพูซ้ำ ๆ วนไปมาราวกับว่ามีใครกดรีเพลย์ ยิ่งเธอคิดริมฝีปากสวยก็ยิ่งเม้มเข้าหากันแน่น สัมผัสอันอ่อนโยนในคืนนั้นที่เขาเป็นคนมอบให้ยังติดตราตรึงมาจนถึงตอนนี้แม้เวลาจะผ่านไปนานหลายชั่วโมงแล้วก็ตามครืด ครืด ครืดเจสสิก้า:เรื่องการตรวจร่างกายของน้องดอกแก้วผ่านไปได้ด้วยดีนะคะเจสสิก้า:คุณแมทธิวจะเป็นคนผ่าตัดครั้งนี้เองค่ะริมฝีปากสวยคลี่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เธอเก็บโทรศัพท์ใส่ลงในกระเป๋า นับว่าเป็นเรื่องดีที่ดอกแก้วจะได้ผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ ชีวิตของเด็กน้อยจะได้กลับมาสดใสอีกครั้ง"ชมพู""ขายาย"น้ำเสียงสดใสดังขึ้น หญิงสาวช่วยยายสายใจทำงานไปจนถึงเวลาปิดร้าน ตลอดทั้งวันแม้เธอจะวุ่นวายอยู่กับการทำงานแต่สมองของเธอยังคงนึกถึงคำพูดของชายหนุ่มอยู่"เย็นนี้ยายไม่ต้องทำอาหารไว้ให้ชมพูนะคะ ชมพูจะไปทานข้างนอก"ยายสายใจเงยหน้ามองหลานสาวคนสวย เมื่อเห็นรอยยิ้มของหลานเหตุการณ์เมื่อเช้าก็ถูกกักเก็บเอาไว้ เพราะถ้าหญิงชราเผลอพูดออกไปอาจจะทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าสวยนั้นเลือนหายผู้หญิงคนนั้นคงไม่ใช่คนรักของเจ้ากันต์มัน เพราะท่าทีที่ฝ่ายชายแสดงออกไป

สายลมพัดเอื่อยเฉื่อยกระทบกับใบไม้สร้างความสดชื่นให้กับใครหลายต่อหลายคนที่เขามานั่งพักผ่อนอยู่ในสวนสาธารณะ ใบหน้าอ่อนเยาว์เรียบนิ่งในขณะที่ดวงตากลมโตยังคงจ้องมองไปด้านหน้า บรรยากาศรอบกายเงียบสงบ ชมพูเลือกนั่งพักยังจุดที่ไม่ค่อยมีผู้คนพลุกพล่านเพื่อต้องการความสงบให้กับตัวเอง'อย่าทิ้งหัวใจของฉันอีกนะ''พี่เห็นพี่กันต์อุ้มผู้หญิงคนหนึ่งเข้าไปในห้องฉุกเฉิน''พี่กันต์ไม่ได้มาตามนัดชมพูใช่ไหม''พี่ไปสืบมาแล้วนะ ผู้หญิงคนนั้นคือแฟนเก่าของพี่กันต์'"แล้วชมพูล่ะคะ เป็นอะไรสำหรับพี่"ดวงตาสั่นไหวก้มมองสร้อยข้อมือ สมองของเธอคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ นานาระหว่างเธอกับชายหนุ่ม ความรู้สึกที่คลุมเครือมันกำลังให้เธอยากที่จะเข้าใจในความสัมพันธ์ในครั้งนี้ได้เขาทำราวกับว่าให้ความหวัง ดึงเธอขึ้นไปจนสูงเฉียดฟ้าและก็พร้อมที่จะผลักเธอลงมาได้ทุกวินาที แม้ตอนนี้เธอกับเขาจะไม่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่แน่ชัด แต่ความรู้สึกของเธอมันชัดเจนเสียยิ่งกว่าอื่นใด'ไม่น่าพาหัวใจมาเจ็บเลยเรา'"หึ ๆ น่าตลกชะมัด""อกหักจนสมองกลับไปแล้วหรือไง"เสียงเข้มที่ดังขึ้นทำให้ชมพูหันไปมอง ดวงตาของเธอเบิกกว้างเท่าไข่ห่านเมื่อได้เห็นหน้าของ

สายลมพัดเอื่อยเฉื่อยในยามตะวันขึ้นซึ่งเป็นเช้าแรกของวันใหม่ ใบหน้าสวยมีรอยยิ้มสดใสเมื่อทั้งคู่เดินทางมาถึงรีสอร์ตที่พัก กลิ่นอายของน้ำทะเลปะทะเข้าจมูกและใบหน้าทันทีเมื่อชมพูก้าวขาลงจากรถมายืน"ชื่นใจจัง""นี่ ไม่คิดจะช่วยยกกระเป๋าเลยหรือไง"เสียงเข้มดังมาจากท้ายรถดับฝันและจินตนาการในหัวสมองของหญิงสาว"พี่กันต์เป็นผู้ชายก็ต้องทำหน้าที่นี้สิคะ ทริปนี้พี่กันต์เป็นคนคิดขึ้นมาเองนะไม่ใช่ชมพูซะหน่อย""อ้าว ทำไมเธอพูดอย่างนี้ล่ะ เธอเป็นคนชวนฉันมานะ"กระเป๋าใส่เสื้อผ้าทั้งสองใบถูกขนลงมาในขณะที่ปากของชายหนุ่มยังคงบ่นหญิงสาวอยู่ไม่หยุด"ชมพูเป็นคนชวนมาก็จริง แต่แค่มาเที่ยวแบบมาเช้าเย็นกลับ ไม่ได้คิดจะอยู่พักค้างคืนซะหน่อย""แต่เธอเป็นคนจองห้องพักนะยัยบ้า""ก็พี่บอกให้ชมพูจอง ชมพูก็จอง""นี่ชมพู"เธอปิดปากหัวเราะในขณะที่เดินออกมาจากลานจอดรถของทางรีสอร์ต เสียงบ่นของชายหนุ่มยังคงดังไล่หลังไม่หยุดในขณะที่สองฝ่ามือของเขาทำหน้าที่ถือกระเป๋าเสื้อผ้าเดินตามเธอมาพรึ่บ"สบายจัง""แน่นอนสิ เธอไม่ได้เป็นคนขนกระเป๋าเสื้อผ้านี่"ชายหนุ่มยังคงบนให้กับหญิงสาวซึ่งได้ล้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างสบายใจในขณะที่ตัวเขาเดินห