สายใจ อาหารตามสั่ง'ใครจะรู้ว่าฉันต้องเจ็บ ใครจะรู้ว่าฉันเองก็เจ็บเป็น'"โอ๊ย ไอ้ยี่หว่าเอ๊ย เอ็งหยุดร้องเพลงก่อนจะได้ไหม""ทำไมล่ะยาย ฉันออกจะร้องเพลงเพราะ""เพราะอะไรทำให้เอ็งมั่นใจว่าร้องเพลงเพราะวะ""อ้าว ๆ คนละหมัดกันไหมล่ะยาย"ว่าแล้วหญิงสาวใช้ฝ่ามือถลกแขนเสื้อ แต่เมื่อเจอตะหลิวคู่กายของป้าสายใจถึงกับต้องยกมือไหว้แทบไม่ทัน"แน่จริงก็มาสิ เดี๋ยวจะฟาดด้วยตะหลิวอันนี้""ขอโทษจ้ะยาย ยะ...ยายใจเย็น ๆ ก่อนนะ"ว่าแล้วเด็กสาวเดินเข้าไปใกล้ ใช้ใบหน้าสวยซบลงบนท่อนแขนของยายวัยหกสิบแต่ยังดูแข็งแรง"ยายจ๋า""ไม่ต้องมาจ๋าเลยเอ็งอะ ข้าผัดข้าวจนมือหงิกลูกค้าก็เข้าจนไม่มีโต๊ะจะนั่ง แต่เอ็งยังมีอารมณ์มาร้องเพลง มันน่าเขกกระบาลสักทีสองที"ยายสายใจว่าให้หลานสาวคนเดียว"โถ่ยาย ฉันก็พึ่งจะได้นั่งพักไหมล่ะ กว่าจะล้างจานเสร็จมันเหนื่อยนะ"ว่าแล้วก็ดันตัวออกเมื่อเห็นว่ายายที่ชุบเลี้ยงเธอมาเตรียมยกตะหลิวเตรียมพร้อมที่จะฟาดอีกครั้ง"อย่ามัวโอ้เอ้ ล้างจานเสร็จก็รีบไปหน้าร้าน วันนี้นังลำดวนมันลางานครึ่งวัน ลูกมันไม่สบายต้องรีบรับไปหาหมอ""อ้าว แล้วนี่ดอกแก้วเป็นอะไรมากไหมยาย""ไม่รู้เหมือนกัน เห็นครูที่โรงเรียน
เมืองไทย'ร้อนจัง'คำนี้ผุดขึ้นมาในหัวสมองของพิงค์ไวท์ทันทีเมื่อเธอก้าวขาออกมายืนอยู่ตรงหน้าสนามบินซึ่งเป็นจุดหมายของเธอในการหนีออกมาครั้งนี้ดวงตากลมโตหรี่มอง แสงแดดของเมืองไทยทำให้เธอสายตาพร่า กลิ่นอายควันเขม่าจากรถยนต์ที่วิ่งขวักไขว่กันไปมาทำเอาคุณหนูผู้สูงสักจากตระกูลมาเฟียใหญ่ถึงกับหอบหายใจอย่างลำบาก'ทำตัวอ่อนแอแบบนี้แล้วจะใช้ชีวิตรอดได้ยังไง'"อ๊ะ"หญิงสาวร้องอุทานออกมา ก่อนเธอจะยกนิ้วขึ้นมาแตะบริเวณศีรษะซึ่งก่อนหน้านี้เธอได้เข้าไปส่องใบหน้ามองดูตัวเองผ่านเงากระจกในห้องน้ำของสนามบิน แรงกระแทกจากอุบัติเหตุครั้งนั้นมันกำลังทำให้บริเวณหน้าผากเขียวช้ำจนทำให้เธอรู้สึกปวดแม้ยามขมวดคิ้วเข้าหา"จะไปทานไหนดีล่ะ"พิงค์ไวท์เลิกสนใจอาการปวดตรงบริเวณศีรษะ ตอนนี้สิ่งแรกที่เธอต้องหาคือที่พักซึ่งต้องเป็นที่ปลอดภัยและไม่เป็นที่สนใจของใครคนอื่นบรืน"ไปไหนไหมน้อง"เสียงกวนโอ๋ของมอเตอร์ไซรับจ้างซึ่งขับมาจอดขนาบข้างเอ่ยถามหลังจากที่มันเฝ้าสังเกตการณ์อยู่นาน"เอ่อ คือ""คืออะไรน้อง จะไปที่ไหนเดี๋ยวพี่ไปส่ง พี่คิดราคาไม่แพง""อ่อคือ หนูไม่มีตังค์ค่ะ"หญิงสาวยิ้มสีหน้าเจื่อน เธอเลื่อนสายตามองกระเป๋าสะพาย
บรืน เคร้ง เพล้ง เพล้งเสียงอึกกระทึกคึกโครมดังสนั่นในย่านชุมชนราวกับเป็นนาฬิกาปลุกชั้นดีให้หญิงสาวได้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา"อืม"เสียงครางในลำคอดังขึ้น เปลือกตาบางเริ่มขยับก่อนจะเปิดขึ้นมา เพดานฝ้าสีขาวสะอาดตาคือสิ่งแรกที่เธอเห็นเป็นอันดับแรก"โอ๊ย"เสียงหวานร้องดังเพียงแค่ขมวดคิ้วความเจ็บตรงบริเวณศีรษะก็เล่นแปลบขึ้นมา ม่านดวงตากวาดมองบริเวณโดยรอบอย่างไม่คุ้นชินกับสถานที่แปลกใหม่ห้องนอนสีขาวไม่ได้ใหญ่มาก กับเตียงนอนขนาดกลางซึ่งไม่ได้กว้างมากเท่าไหร่ ตู้ไม้ขนาดพอดีใส่ของถูกวางไว้อยู่ตรงปลายเตียง ของใช้ภายในห้องนี้แทบจะนับชิ้นได้ แม้พื้นที่ใช้สอยมันจะแคบไปแต่ความสะอาดเธอให้เต็มสิบแกร๊กเสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นทำใหญ่พิงค์ไวท์หันไปมอง ร่างบอบบางของผู้มาใหม่ซึ่งเธอไม่เคยเห็นหน้าหรือว่ารู้จักมาก่อนเดินถือถาดใส่อาหารเดินเข้ามา ก่อนเจ้าตัวจะหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตูเมื่อเห็นว่าคนที่เธอช่วยเหลือชีวิตเอาไว้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้ว"ตื่นแล้วเหรอ""ที่นี่ที่ไหนคะ หนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง""ฉันเป็นคนช่วยเธอเอาไว้เองแหละ แล้วที่นี่ก็คือบ้านของฉัน"ยี่หวาเดินเข้ามานั่งก่อนจะวางถาดอาหารลงบนโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล
ปักกิ่ง ประเทศจีนติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดเสียงเครื่องวัดชีพจรดังขึ้นท่ามกลางความเงียบภายในห้องพักคนไข้ระดับวีไอพี สีหน้าของชายร่างสูงใหญ่ทั้งสามคนในตอนนี้ไม่สู้ดีสักเท่าไหร่เมื่อมีปัญหาใหญ่ถาโถมเข้ามาในครั้งเดียวกัน"ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้แบล็ก สืบไม่ได้เลยเหรอว่าพวกมันเป็นใคร""ไม่ได้เลยครับป๊า รถที่พวกมันขับมาไม่ติดป้าทะเบียน และพวกมันฉลาดมากที่ก่อเหตุในที่เปลี่ยว"สีหน้าเรียบนิ่งของอากงมองไปยังร่างเล็กของหลานสาวคนรองซึ่งกำลังนอนหลับไม่ได้สติอยู่บนเตียงคนไข้"หัวใจของอาเรสคืออาหมวยสินะ ถึงได้ปกป้องน้องจนตัวเองเจ็บเจียนตายแบบนี้""ตอนที่ผมไปเห็นน้องในสภาพจมกองเลือด ผมก็นึกไม่ถึงเหมือนกันครับ"ว่าน้องสาวคนรองจะยอมลงทุนทำถึงขนาดนี้ร่างสูงใหญ่ของเฟยหลงเดินเข้าไปหาลูกสาวคนรองบนเตียงคนไข้ ฝ่ามือใหญ่สั่นเทาวางลงบนศีรษะของลูกสาวออกแรงลูบอย่างแผ่วเบา ดวงตาของเขาสั่นเครือเมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวของลูกสาวตรงหน้า และหัวใจของเขาในตอนนี้แทบจะแหลกสลายเมื่อรู้ว่าลูกสาวคนเล็กถูกจับตัวไป"หายไว ๆ นะครับ พลอยทับทิมของป๊า รีบ ๆ ตื่นขึ้นมาหาป๊านะลูก"เสียงสั่นเครือของคนเป็นพ่อดังขึ้นภายในห้องพักของคนไข้ ทำให้พ
เคร้ง เคร้ง เคร้งเสียงกระทะกับตะหลิวคู่ใจกระทบเสียงดังเกิดขึ้นภายในร้านอาหารตามสั่งของป้าสายใจดั่งเช่นทุกวัน ซึ่งมันเป็นเสียงที่ผู้คนในละแวกนี้ต่างพากันคุ้นชิน กลิ่นหอม ๆ ของอาหารตามสั่งธรรมดาแต่ทว่ารสชาติของมันดีกว่าร้านอาหารภัตตาคารบางร้านเป็นไหน ๆ ทำให้ผู้คนในละแวกนี้ติดใจในฝีมือการทำอาหารของป้าสายใจ มีลูกค้าประจำและลูกค้าขาจรเข้ามาใช้บริการจนคนเสิร์ฟอย่างยี่หวาหน้ามันมือเป็นระวิง"ยี่หวา ลูกค้าโต๊ะสามสั่งข้าว""โอ๊ย รอเดี๋ยวยายฉันเก็บตัวโต๊ะนี้อยู่ ทั้งหมดร้อยยี่สิบบาทจ้ะ"ยี่หวาพูดกับลูกค้าเสียงหวานก่อนจะรับเงินมา ลำดวนยังไม่มาทำงานเพราะลูกน้อยยังไม่หายดีหน้าที่ทั้งหมดจึงตกมาอยู่ที่ยี่หวาแทน"รับอะไรดีคะพ่อรูปหล่อ""คะน้าหมูกรอบไข่ดาว กับข้าวผัดรวมมิตรครับ""รอสักครู่นะคะ"ยี่หวาเขียนใส่กระดาษก่อนจะนำไปให้ยายของเธอ"นี่จ้ะยาย""เออ ขอบใจ เสร็จแล้วก็รีบไปล้างจานหลังครัวได้แล้ว เดี๋ยวทางนี้ยายจัดการต่อเอง""ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็เรียกได้นะยาย"ยี่หวารับหน้าที่เก็บจานใส่กะละมังก่อนจะหิ้วเดินไปยังหลังบ้าน"เฮ้ย ชมพู""อ้าว พี่ยี่หวา"สาวน้อยหันมาตอบก่อนเธอจะหันไปเทน้ำยาล้างจานลงกะละมัง"ม
ใบหน้าอ่อนหวานของชมพูค่อย ๆ เจื่อนลงพร้อมกับรอยยิ้มเมื่อครู่ค่อย ๆ เลือนหายไปเมื่อเจ้าตัวได้ยินคำพูดนั้นจากใครบางคนที่เธอไม่เคยรู้จักหรือเห็นหน้าเขามาก่อน"อย่าไปสนใจกับคำพูดของหมอนั่นเลยนะแม่หนู ไอ้เจ้ากันต์มันก็เป็นแบบนี้แหละ"อาจารย์ยอดพูดขึ้น นึกตำหนิลูกศิษย์ของตัวเองที่เป็นคนปากไว"ว่าแต่แม่หนูชื่ออะไร ทำไมพวกฉันถึงไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน""หนูชื่อชมพูค่ะ เป็นญาติของพี่ยี่หวาพึ่งมาจากต่างจังหวัด""อ่อ เป็นหลานสาวของยายสายใจเองรึ หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูเชียว""แหม ทีกับฉันทำไมไม่ชมแบบนี้บ้างล่ะอาจารย์"ยี่หวาเอ่ยขึ้น รู้สึกว่าตั้งแต่ชมพูมาอยู่ที่นี่ก็มีแต่คนเอ่ยชมเรื่องความน่ารักไม่เว้นแต่ละวัน แต่ก็นั่นแหละ ชมพูตัวน้อย ๆ ของเธอน่ารักอย่างที่ใคร ๆ เขาว่า ยี่หวารู้สึกภูมิใจที่มีน้องสาวสวยขนาดนี้"อย่างเอ็งน่ะ ก็สวยนะ แต่กระโดกกระเดกเกินไป แล้วเมื่อไหร่จะกลับมาซ้อม ขาดซ้อมไปหลายวันแล้วนะ""โถ่ อาจารย์ ที่ร้านไม่มีคนช่วยน่ะสิ พี่ลำดวนก็ยังไม่กลับมายี่หวากับชมพูต้องช่วยยายขายของมือเป็นระวิงไม่มีเวลาพักเลย"ว่าแล้วก็เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้พลาสติกตัวสีน้ำเงินเข้ม พลางกวาดสายตามองอาชีพมวยที่เธอนึก
ร่างสูงใหญ่วิ่งออกกำลังกายไปตามเส้นทางอย่างเช่นทุกวัน ดวงตาคมกริบของเขาจ้องมองไปยังด้านหน้าแม้ว่าจะมีสายตาของคนรอบกายกำลังมองมาอย่างให้ความสนใจเมื่อได้เจอนักมวยชื่อดัง"ไอ้กันต์โว้ย"เสียงตะโกนเรียกชื่อพร้อมกับแรงกระชากแขนทำให้ชายหนุ่มได้สติกับสิ่งที่ตนเองกำลังคิด ก่อนจะตัวจะหันไปมองยังต้นตอของเสียงนั้น"อะไร""มึงจะรีบวิ่งไปไหนวะ พวกกูวิ่งตามไม่ทันแล้วนะ"กองทัพว่าด้วยท่าทางเหนื่อยหอบ พวกเขาวิ่งวนสวนสาธารณะนี้มาเกือบสิบรอบแต่ไม่มีทีท่าว่ากันต์จะแสดงอาการเหนื่อยออกมาต่างจากพวกเขาสองคน"นั่นสิ หยุดพักก่อนได้ไหมวะ กูเหนื่อย""อืม"ทั้งสามเดินไปนั่งพักบนเก้าอี้ตัวยาวภายในสวนสาธารณะ บรรยากาศยามเย็นแบบนี้มีคนรักสุขภาพชอบออกมาวิ่งกำลังกายซึ่งมีทั้งชายและหญิงให้ได้เห็น"เป็นอะไรไปวะไอ้กันต์ กูเห็นช่วงนี้มึงดูเงียบ ๆ เกินไปนะ"กองทัพพูดขึ้นมาเมื่อเขาสังเกตเห็นปติกิริยาของเพื่อนเปลี่ยนไป ซึ่งไม่ใช่แค่กองทัพ ทุกคนในค่ายก็สังเกตเห็นได้"นั่นสิ มีเรื่องไม่สบายใจอะไรก็บอกพวกกูสองคนได้นะ"เข็มทิศจ้องมองหน้า แต่ทว่าคนเงียบอย่างกันต์ก็ยังเป็นคนที่ไม่ยอมบอกความรู้สึกของตัวเองให้ใครรู้"กูไม่ได้เป็นอะไร""ม
ท้ายที่สุดแล้วชมพูก็ต้องพาร่างของตัวเองมาอยู่ตรงหน้าของค่าย ใบหน้าหวานมีเหงื่อชุ่มสองมือเต็มไปด้วยถุงใส่กล่องข้าว แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ย่างก้าวเข้าไปด้านในก็มีเสียงเรียกของใครบางคนดังมาจากทางด้านหลัง"อ้าว นั่นมันน้องชมพูนี่น่า"สาวสวยหันหน้าไปยังต้นตอของเสียง ร่างสูงใหญ่ดูกำยำของเข็มทิศวิ่งตรงมา ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้มอัธยาศัยดีให้"สวัสดีค่ะพี่ ชมพูมาส่งข้าวค่ะ""อ้าว แล้วไม่ได้มากับยี่หวาเหรอครับ"เข็มทิศอดที่จะถามไม่ได้เมื่อเห็นเด็กสาวยืนอยู่หน้าค่ายคนเดียว"อ๋อ พอดีว่าพี่ยี่หวาไปหาเพื่อนน่ะค่ะ ชมพูเลยต้องมาส่งคนเดียว"นักมวยชายพยักหน้ารับรู้"ถ้าอย่างนั้นมาครับ เดี๋ยวพี่ช่วยถือเข้าไปด้านใน""มะ...ไม่เป็นอะไรค่ะ ชมพูถือเองได้ ชมพูเกรงใจ""เกรงจงเกรงใจอะไรกัน มาเถอะเดี๋ยวพี่ช่วยถือให้"ว่าแล้วเข็มทิศก็เดินเข้าไปหา เขาคว้าถุงใส่กล่องข้าวบางส่วนมาถือเอาไว้ไม่ทันให้ชมพูได้ปฏิเสธ"เข้าไปด้านในกันเถอะ เงินค่าข้าวอยู่ที่พี่กันต์นะ"ไม่รู้ว่าแดดมันร้อนจนเบลอหรือว่าหูของเธอฝาดไป ไม่ทันจะได้พูดอะไรร่างสูงใหญ่ของเข็มทิศก็เดินเข้าไปในค่ายเสียแล้วชมพูหน้าสลดเมื่อคิดว่าตนเองจะต้องเผชิญหน้ากับผู้ช
ริมฝีปากของทั้งสองบดจูบกันอย่างดูดดื่มด้วยความต้องการทันทีเมื่อทั้งคู่ก้าวเขาผ่านประตูห้องพักสุดหรูของหญิงสาว ปังเพียงแค่ชายหนุ่มออกแรงใช้ปลายเท่าสะกิดประตูบานใหญ่ก็พร้อมจะปิดอย่างรู้หน้าที่"อืม พี่กันต์คะ"ริมฝีปากสั่นระริกเปล่งเสียงเรียกชายหนุ่ม ไฟแห่งความต้องการลุกโชนในดวงตาของทั้งคู่ "อืม ชมพู""ชมพู อ๊าส์ ต้องการพี่""พี่ก็ต้องการเธอ"ชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าจนตัวเปลือย อุ้มร่างสวยของแฟนสาวไปวางไว้บนโซฟา จัดการถอดกระโปรงตัวสวยออกเหลือทิ้งไว้เพียงแต่ตัวเสื้อด้านบนที่จัดการปลดกระดุมแถวหน้าออกจนหมดเผยให้เห็นทรวดทรงสวยงามอย่างที่เขาเคยเห็นและสัมผัสมันมาก่อนแผล็บปลายเล็บทั้งสิบจิกลงบนเนื้อหนังของโซฟาตัวหนาเมื่อเรียวขาของเธอนั้นถูกชายหนุ่มจับอ้าเป็นรูปตัวเอ็มก่อนที่เขาจะนั่งคุกเข่าลงบนพรหมโน้มตัวลงไปกดปลายลิ้นลงบนร่องเปียกชื้น"อื้อ""ครางออกมา อย่ากลั้น""ฮึก พี่กันต์ขา"ไม่คิดว่าปลายลิ้นของเขาจะทำให้ทั่วทั้งร่างของเธอสั่นเทาได้ขนาดนี้ "อ๊าส์ พี่กันต์ ชมพู อืม""น้ำเธอหวาน ฉันชอบ"ชายหนุ่มเอ่ยปากชมเสียงสั่น โน้มตัวลงไปดูดดื่มน้ำหวานอีกครั้งอย่างหิวโหยจนหญิงสาวต้องยกเอวจนตัวลอย"อ๊าส์"น้
บรรยากาศภายในร้านอาหารสุดหรูติดอยู่กับริมแม่น้ำเจ้าพระยา บรรยากาศแบบเอาท์ดอร์มีโคมไฟตกแต่งเองเอาไว้ตามพุ่มไม้ มีสวนหย่อมของทางร้านอยู่ถัดออกไปไม่ไกลไว้ให้ลูกค้าได้ถ่ายรูปชื่นชมกับบรรยากาศภายในร้านได้อย่างสบายใจ"คุณนิลกาฬนี่ ลงทุนขนาดนี้เลยเหรอวะ""ลาภปากของพวกเราแล้วไหมล่ะ""แตกต่างจากเจ้าของค่ายคนเก่าเยอะ""มึงช่วยดูด้วย ลูกชายเจ้าพ่อมาเฟียจากประเทศจีนเลยนะน่ะ ธรรมดาซะที่ไหน""อิ่มแล้วเหรอว่ะไอ้กันต์""กินได้เรื่อย ๆ ไม่รีบ"ชายหนุ่มยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มเพื่อดับความกระหาย มองบรรยากาศภายในร้านนั่งฟังนักมวยคนอื่น ๆ พูดถึงเจ้าของค่ายคนใหม่"คุณนิลกาฬใจป้ำสุด ๆ ไปเลยว่ะ ปิดร้านอาหารเลี้ยงฉลองพวกเราทุกคนในค่ายเลย แถมยังใจดีให้พวกเราพายายกับพี่ลำดวนและน้องดอกแก้วมาด้วย"กองทัพหันไปมองโต๊ะที่ยายสายใจ พี่ลำดวนและลูกสาวกำลังนั่งร่วมโต๊ะกับยายหมูแม่บ้านของค่าย"เออ ไอ้กองทัพ กูว่าจะถามมึงตั้งแต่ที่ร้านของยายแล้ว ยี่หวาไปไหนวะทำไมกูไม่เห็น""ไปธุระสำคัญ กูโทรไปถามแล้ว เดี๋ยวจะตามมา"กองทัพตอบเพื่อนก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มในขณะที่ใช้สายตามองไปยังร่างหล่อของเพื่อนซึ่งกำลังนั่งมองแม่น้ำสายใหญ่"มองอะ
หลายเดือนผ่านไปปึก ปึก ปึกโห่ กรี๊ด"ไอ้กันต์ สู้มันเว้ย""ใจเย็น ๆ ไอ้กันต์ ล็อกเป้าหมาย หาจุดอ่อนของมันให้ได้"เสียงโห่ร้องดังมาพร้อมกับเสียงของอาจารย์ยอดและเพื่อนร่วมค่ายดังสนั่นstadium ทุกคนต่างจับจ้องมวยคู่เอกของการชกในไฟล์นี้ ดวงตาคมกริบวาววับจับจ้องคู่ต่อสู้อย่างไม่ละสายตา เพื่อหาจังหวะเข้าน็อกอีกฝ่ายเพื่อเร่งจบเกมในครั้งนี้ให้ได้ปึก ปึก ปึกแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ง่าย เหมือนว่าอีกฝ่ายจะเตรียมตัวมาพร้อม"ชก""ยายว่าพี่กันต์จะชนะไหม ฉันตื่นเต้นจังเลยยาย""เออ ข้ารู้แล้ว ข้าก็ตื่นเต้นไม่แพ้เอ็งหรอก ใช่ไหมนังลำดวน""ใช่จ้ะป้า"ลำดวนต่อป้าสายใจในขณะที่เรียวแขนของเธอทั้งสองข้างโอบกอดลูกสาวเอาไว้ทุกตนต่างพากันแห่มาให้กำลังใจชายหนุ่มกับการขึ้นชกในครั้งนี้เนื่องด้วยไฟล์ชกครั้งนี้เป็นครั้งยิ่งใหญ่ในรอบปีเลยก็ว่าได้ การเปลี่ยนเจ้าของค่ายคนใหม่ดูเหมือนว่าจะทำให้อะไรมันดีขึ้น นักธุรกิจใหญ่ผู้มีอำนาจจากประเทศจีนได้รับช่วงต่อเป็นเจ้าของค่ายคนใหม่ ผลักดันให้นักมวยในค่ายได้มีรายการชกทุกคน โดยมีอาจารย์ยอดและเลขาของเขาคอยเป็นผู้ประสานงานให้ ประสิทธิภาพของนักมวยในค่ายหลังจากได้อยู่กับเจ้าของ
ปึก"นี่คือเอกสารทั้งหมดที่พิงค์จะต้องอ่านให้หมดภายในวันนี้ ทำความเข้าใจกับมันให้ครบแล้วสรุปงานมาให้เจ้อ่านตอนเย็น"อึก"หะ...หมดนี่เลยเหรอคะ""ใช่ ทำไม น้อยเกินไปเหรอ""เอ่อ ไม่ค่ะ กำลังพอดีเลย"พิงค์ไวท์กลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากเมื่อมองแฟ้มเอกสารตรงหน้าสิบกว่าเล่ม'อ่านให้หมดภายในวันนี้ แล้วสรุปงานให้เจ้อ่าน มันจะโหดเกินไปไหม'"เจ้ให้คนยกโต๊ะทำงานมาไว้ให้แล้วนะ ไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามเจ้ได้""ขอบคุณนะคะเจ้""ตั้งใจเรียนรู้งานนะ เจ้เอาใจช่วย"ฝ่ามืออบอุ่นของพี่สาวคนรองวางลงบนศีรษะทำให้พิงค์ไวท์ยิ้มออกมาได้"ขอบคุณนะคะเจ้"พิงค์ไวท์รู้สึกดีใจที่มีพี่สาวแสนดีกับเธอขนาดนี้ นับว่าเป็นเรื่องโชคดีที่เธอได้เกิดมาอยู่ในครอบครัวที่อบอุ่นเอกสารกองใหญ่ถูกเปิดอ่านครั้งแล้วครั้งเล่าในขณะที่พิงค์ไวท์สรุปงานใส่แผ่นกระดาษไปด้วยความตั้งใจ โดยมีสายตาคมกริบของผู้เป็นพี่สาวคอยเหลือบมองอยู่เป็นบางครั้งคราวก๊อก ก๊อก ก๊อก"เชิญ"ประตูห้องทำงานบานใหญ่ถูกเปิดออกทันทีเมื่อคนด้านในอนุญาต พลอยทับทิมมองผู้เป็นพี่ชายเดินหอบหิ้วของกินมากมายเดินเข้ามา และยังมีบางส่วนที่บอดี้การ์ดของพี่ชายถือเอาไว้"จะขนไปเลี้ยงแข
"ป๊ากับอากงมีอะไรอยากจะคุยกับหนูเหรอคะ"หญิงสาวถามขึ้นมาทันที เมื่อเธอทรุดกายนั่งลงบนโซฟาระหว่างกลางพี่ชายกับพี่สาวทั้งสองภายในห้องทำงานของบิดา"ก่อนที่จะคุยเรื่องอื่น ป๊ามีเรื่องจะถามหมวย แค่หมวยเล็กคนเดียวที่จะต้องตอบคำถามป๊า""อะไรคะ"พิงค์ไวท์มองหน้าบิดาและอากงด้วยสายตาไม่ไว้วางใจสักเท่าไหร่"ผู้ชายที่ชื่อกันต์ เป็นอะไรกับหมวยเล็ก""พี่กันต์เป็นคนที่หนูรักค่ะ""แค่นั้น""เราสองคนมีอะไรกันแล้วที่ทะเลก่อนหมวยจะกลับมาที่นี่ค่ะ"ปัง"นี่หมวย"ทุกคนภายในห้องทำงานต่างมีสีหน้าแตกตื่นเมื่อได้ฟังคำสารภาพผิดของพิงค์ไวท์"หมวยรักพี่กันต์ค่ะ เราสองคนรักกัน พี่กันต์ไม่ได้บังคับ หมวยสมยอมเอง"เธอบอกบิดาแค่นั้น ถ้าท่านรู้ว่าเธอเป็นซื้อถุงยางอนามัยให้ชายหนุ่มคงเป็นลมล้มพับลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นแน่ เผลอ ๆ อากงของเธอคงจะช็อกหัวใจวาย"ให้ตายเถอะหมวย หนูเป็นผู้หญิงนะลูก""แต่เราสองคนป้องกันนะคะ แล้วอีกอย่างเรื่องนี้หมวยเป็นคนเริ่มก่อนเอง""เฮ้อ เอาไงดีครับป๊า เรื่องมันเป็นแบบนี้ไปแล้ว""เชื้อไม่ทิ้งแถวไม่มีผิด สมแล้วกับที่เป็นหลานของอาหมิง"องกงพยักหน้าในขณะที่นึกถึงภรรยาที่ล่วงลับ หลานชายคนโตและหลานสาวคน
"อาหมวย""อากงขา"อากงอ้าแขนโอบกอดหลานสาวคนสวยทันทีเมื่อเธอเดินเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ "อากงขอโทษนะลูก อากงขอโทษ""หนูก็ต้อง ฮึก ขอโทษที่หนีไป"ชายชรากอดร่างของหลานสาวเอาไว้ในอ้อมแขนแน่น เขาเฝ้านับวันเวลาที่จะได้เจอหลานสาวคนนี้เพื่อที่อยากจะบอกขอโทษในสิ่งที่ทำผิดพลาดไป"หนูขอโทษที่ทำให้ทุกคนต้องเป็นห่วง ฮึก ขอโทษนะคะ อากง ป๊า เฮีย เจ้""หนูก็ต้องขอโทษป๊ากับอากงเหมือนกัน""ผมด้วยครับ ขอโทษครับป๊า ขอโทษครับอากง"ประมุขใหญ่ทั้งสองมองหน้าลูกหลานทั้งสาม "ครั้งนี้ป๊ากับอากงจะถือว่าเป็นความผิดของลูกครั้งแรก แต่คราวหน้าคราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกเข้าใจไหม อยากจะไปไหนมาไหนให้บอกป๊า""ค่ะ/ครับ""เพราะว่าต่อไปป๊ากับอากงจะไม่บังคับพวกลูกทั้งสามคนเหมือนกับที่ผ่านมาอีกแล้ว ที่ผ่านมาป๊ากับอากงอยากจะขอโทษลูกทั้งสามคนในทุก ๆ เรื่อง แต่ตอนนี้ไม่ว่าพวกลูกทั้งสามคนอยากทำอะไรทำได้เลย ป๊าขอเพียงแค่อย่างเดียว ก่อนจะทำอะไรขอให้พวกลูกทั้งสามคนคิดให้รอบคอบก่อนที่จะลงมือทำ เข้าใจไหม""เข้าใจค่ะ/ครับ"ทั้งสามพยักหน้า พุ่งเข้ากอดบิดาและอากงของพวกเขา"ป๊ากับอากงรักพวกหนูทั้งสามคนมากนะลูก""พวกหนูก็รักป๊ากับอากงมากเหมือน
ร่างสูงใหญ่ทรุดกายนั่งลงบนเตียงนอนภายในห้องพักอย่างคนอ่อนแรกด้วยสีหน้าไม่ยิ้มแย้ม เพราะในตอนนี้เขากำลังไม่มีความสุข ปลายนิ้วแตะสัมผัสลงบนสร้อยข้อมือลูบคลำชื่อของหญิงสาวที่สลักอยู่"ไอ้กันต์"สายตาเหม่อลอยเงยมองหน้าผู้มาใหม่ กองทัพและยี่หวาเดินนำหน้าเข็มทิศเข้ามาในห้องพัก ทั้งสาวมองสภาพอันแสนน่าเศร้าของชายหนุ่มในตอนนี้ด้วยความเห็นใจ"น้องชมพูไปแล้วนะ"กองทัพเดินเข้ามาหา วางฝ่ามืออุ่นร้อนลงบนไหล่หนาออกแรงบีบอย่างต้องการให้กำลังใจกองทัพหันไปมองหน้ายี่หวา ราวกับต้องการให้เธออธิบายเรื่องพวกนี้ให้อีกฝ่ายได้เข้าใจ"อันที่จริงแล้ว ชมพูไม่ใช่น้องสาวของฉันและไม่ได้เป็นหลานสาวของยายอย่างที่ใคร ๆ รู้"ยี่หวาเกริ่นขึ้นมาในขณะที่สายตาของเธอยังคงจ้องหน้าชายหนุ่ม"วันนั้นฉันกลับมาจากตลาด เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังโดนฉุดไปทำร้าย ฉันก็เลยช่วยเธอเอาไว้และพากลับมาที่บ้าน ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใคร แต่พอเธอตื่นขึ้นมา เธอก็บอกฉันว่าเธอชื่อชมพูไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน"ทุกต่างตั้งใจฟังในสิ่งที่ยี่หวาเล่าออกมา"ฉันกับยายสงสารเพราะเห็นว่าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียวก็เลยให้พักอยู่ที่บ้าน และบอกทุกคนว่าชมพูเป็นหลาน
"เรื่องในคลับวันนั้น ผมกับปิ่นรวมหัวกันวางยาลูกสาวของท่านจริงครับ""เพราะอะไร""น้องสาวของผมชอบพอนักมวยในค่ายของผมครับ"อัศวินชี้นิ้วไปยังร่างสูงใหญ่ของกันต์ดึงสายตาของหลงเฟยหยางให้หันมองตาม"ผมกับปิ่นรวมหัวกันวางแผนกีดกันลูกสาวของท่านกับนักมวยในค่าย แต่ผมสาบานได้เลยนะครับว่าคืนนั้นผมไม่ได้มีอะไรกับลูกสาวของท่านเลยจริง ๆ จะให้ผมไปสาบานที่ไหนก็ได้"ชายหนุ่มยกมือชูสามนิ้วด้วยท่าทางร้อนรนกลัวว่าคนตรงหน้าจะไม่เชื่อ"ส่วนเรื่องวันนี้ที่เกิดขึ้น ก็เป็นฝีมือของผมกับน้องสาวเหมือนกันครับ นักมวยในค่ายของผมกับน้องสาว ที่จริงแล้วทั้งสองคนไม่ได้มีอะไรกันจริง ๆ ""...""มันเป็นแค่เพียงแผนจัดฉากเพื่อที่จะทำให้ลูกสาวของท่านเข้าใจผิด โดยมีผู้หญิงคนนั้นเป็นคนลงมือ"เมื่อถึงทางตันอัศวินจึงยอมปริปากพูดออกมาจนหมด เขาซัดทอดไปถึงผู้ร่วมขบวนการครั้งนี้อย่างน้ำหอมที่กำลังยืนตัวสั่น"ฉันถูกคุณอัศวินบังคับค่ะ เขากับหมอปิ่นขู่ ถ้าฉันไม่ยอมทำตามเขาจะปล่อยคลิปฉาวที่เราสองคนมีอะไรกัน""ฉันขอโทษคุณพิงค์ไวท์ด้วยนะคะ ฉันขอโทษนายด้วยนะกันต์"ชายหนุ่มเค้นเสียงหัวเราะในลำคอ สะบัดใบหน้าหันไปมองทางอื่น นึกรังเกียจผู้หญิงอย่างอ
ทันทีเมื่ออัศวินพูดจบ ทุกคนในค่ายก็ต่างหันไปมองชมพูซึ่งกำลังยืนร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของพี่สาวเป็นสายตาเดียวแม้แต่ชายหนุ่มอย่างกันต์เองก็ตาม"ชมพู ชื่อแท้จริงของเธอคือ พิงค์ไวท์ น้องสาวคนเล็กของฉัน ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าจุดจบของแกควรออกมาเป็นแบบไหน""มะ...ไม่จริง เป็นไปไม่ได้"อัศวินส่ายหน้าอย่างคนไม่สามารถยอมรับความจริงได้ เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นจริง วันนี้คือวันที่เขาจะได้ใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้"เป็นไปได้สิ เพราะนี่มันคือเรื่องจริง"อัศวินกระตุกยิ้ม เผชิญหน้ากับคุณนภดลอย่างไม่เกรงกลัว "ตกใจเหรอครับ ไม่ต้องตกใจหรอกนะครับ เพราะว่าวันนี้ยังมีอีกหลายเรื่องที่จะทำให้คุณตกใจ""ไม่จริงใช่ไหม เรื่องหนี้เจ็ดสิบล้าน"น้ำเสียงที่สั่นจากปากของคุณนภดลนั้นยิ่งฟังดูน่าขำ"ถามลูกชายของคุณเองเถอะครับว่าจริงไหม อันที่จริงแล้วผมก็ไม่ได้อยากจะพูดถึงเรื่องนั้นในตอนนี้หรอกนะครับ ถ้าลูกชายของคุณกับลูกสาวของคุณไม่ทำเลวระยำกับน้องสาวของผมเอาไว้"ปิ่นหทัยตัวสั่นเมื่อนิลกาฬเผลอชี้ปลายกระบอกปืนมาทางเธอ"วันนี้ผมก็เลยต้องจัดการทุกอย่างให้มันจบ"แกรก"ว่าไงครับเรื่องเงินที่ค้างผมอยู่"ปลายกระบอกปืนถูกจ่อไปยังศีรษะของอัศว