All Chapters of อสุราแพ้รัก: Chapter 61 - Chapter 70

ร่างสูงเพรียวของพนิตาที่อยู่ในชุดเดรสรัดรูปสีดำ ทำให้เผยสัดส่วนเว้า ส่วนโค้งบนร่างกายสวยถูกคลุมด้วยเสื้อแขนยาวสีขาวเพื่อปกปิดและอำพราง เนื้อหนังนุ่มนิ่มขาวนวลเนียนของตนเอาไว้ ทิ้งกายนั่งลงบนโซฟาภายในบริษัท ที่หญิงสาวมาแคสงานอย่างหมดแรงและหมดหนทางที่จะหาเงินมาช่วยป้าจรรยา วันนี้เธอเตรียมตัวและกำลังใจมาเต็มที่ หวังที่จะผ่านการคัดเลือกให้เข้าไปอยู่ ในรอบสุดท้ายดังที่หวัง แต่ทุกอย่างก็พังลงกับคำว่า“ไม่ผ่านค่ะ คุณน้องผอมเกินไป ยังไม่ใช่แบบที่ต้องการด้วย ไว้มาใหม่รอบหน้านะคะ”สาวประเภทสองหุ่นล่ำร่างใหญ่ในชุดแฟชั่นสีสันฉูดฉาดที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตนเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขายกมือขึ้นแนบหูราวกับฟังอะไรบางอย่างเมื่อครู่    แต่ทว่าผิดกับพนิตาที่นิ่งราวกับโดนสาปเสียอย่างไรอย่างนั้น ก่อนเรียกสติของตนให้กลับมา พร้อมทั้งกล่าวขอบคุณคนที่คัดเลือกทั้งสามตรงหน้าของเธอ ก่อนเดินคว้าเสื้อแขนยาวที่วางพาดเอาไว้ตอนเดินเข้ามาออกจากห้องไป แล้วมาหยุดนั่งคิดทบทวนอยู่ครู่หนึ่ง เริงใจ : ผลเป็นยังไงบ้างยัยนิตาเม็ดทราย : นั่นสิบอกมานะ

"คุณจะพาฉันไปไหน ฉันจะกลับบ้าน" พนิตาพยายามขืนกายเอาไว้สุดกำลังที่คนร่างเล็กอย่างเธอจะมีและ คอยประคองสติของตนที่มีเพียงเล็กน้อย ภายในกายของเธอตอนนี้ร้อนรุ่มไปเสียทุกส่วน อันที่จริงเธอนั้นรู้สึกร้อนและกระสับกระส่ายตั้งแต่เขาพาเธอออกจากคลับหรูจวบจนถึงที่นี่ ที่ที่เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคือที่ไหนกันแน่"ออกไปตอนนี้มีหวังโดนลากไปรุมโทรมข้างถนนแน่" ชลธรบอกคนที่เขาหมายตาในอ้อมกอดของเขาสลับกับแผงวงจรตัวเลขดิจิตอลแสดงเลขชั้น ชายหนุ่มภาวนาให้ถึงชั้นบนสุดของเขาโดยเร็ว เพราะเขา ดูจากอาการของหญิงสาวคาดว่าน่าจะโดนยาปลุกเซ็กส์มาแน่นอน"ร้อน! ช่วยด้วย ฉันร้อน " ไม่พูดเปล่าพยายามปลดเสื้อผ้าน้อยชิ้นของตนออกจากกายเพื่อที่จะบรรเทาความร้อนระอุภายในกายลงได้บ้าง ชลธรรีบรวบมือคนตัวเล็กเอาไว้ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับประตูลิฟต์เปิดกว้างพอดี ชายหนุ่ม จึงตวัดวงแขนอุ้มคนตัวเล็กขึ้นแนบอกตรงไปยังห้องของตนทันทีปัง!เสียงปิดประตูด้วยเท้าแกร่งดังสนั่นทำเอาหญิงสาวสะดุ้งน้อย ๆ ชายหนุ่มวางคนที่กระสับกระส่ายลงบนโซฟาสีเทาแล้วผละออก

 ร่างเล็กบอบบางของพนิตากำลังตรวจดูความเรียบร้อยของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นการแต่งหน้า การทำผม รวมทั้งชุดเดรสรัดรูปสีแดงที่สวมใส่อวดส่วนเว้าส่วนโค้งอยู่หน้ากระจกเรียกความมั่นใจให้ตัวเองในการไปทำงานที่คลับคืนนี้ หลังจากที่ตนไม่ได้ไปทำมาสองสามวันแล้ว"จะไปไหน?" เสียงเข้มของชลธรถามขึ้นทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้องแต่งตัวภายในห้องนอนของตน ซึ่งในตอนนี้เขายกให้พนิตาไปแล้ว"ไปทำงานที่คลับค่ะ คุณมีอะไรรึเปล่าคะ" พนิตากำลังสวมต่างหูห่วงกลมถามขึ้นเมื่อมองภาพสะท้อนของชลธรผ่านกระจกแต่งหน้าบานใหญ่“ทำงาน”“ใช่ ฉันจะไปทำงาน” หันมาบอกชายหนุ่มที่ยืนพิงประตูหน้าห้องแต่งตัวมองการกระทำของคนตัวเล็กที่กำลังดูความเรียบร้อยของเครื่องสำอางที่อยู่บนใบหน้า วันนี้พนิตาแต่งหน้าอ่อน ๆ เพื่อเติมสีสันให้ใบหน้าสวยไม่ซีดเซียวจนเกินไป“เราตกลงกันแล้วไง ตอนที่คุณเป็นผู้หญิงของผม จะให้เงินเดือนคุณเดือนละห้าแสนเอาไว้ใช้ แล้วจะไปทำงานทำไม”หนุ่มหล่อร่างสูงโปร่งมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ ในเมื่อเธอ ตกลงเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว ทำไมจะต้องไปทำงานให้มันลำบากทำไมกัน

เช้าที่สดใสผสมผสานกับบรรยากาศริมทะเลที่เย็นสบาย ทำให้พนิตาตัดสินใจลุกขึ้นมาเดินทอดน่องยืดเส้นยืดสายให้คลายความเมื่อยขบตามร่างกายที่แทบจะไม่ได้พักตลอดการมาที่ภูเก็ตกับชลธร กลางวันออกไปเที่ยวชมเมืองถ่ายรูปสถานที่สำคัญพร้อมทั้งกินอาหารขึ้นชื่ออร่อย ๆ แต่พอตกเย็นเป็นไม่ได้ต้องหาข้ออ้างทำเรื่องอย่างว่ากับเธอทุกทีเขาไม่เหนื่อยบ้างหรือยังไงแต่เธอจะบอกว่าเธอเหนื่อยมากวันนี้พนิตาสวมชุดเดรสยาวคลุมเท้าสายเดี่ยวลายลูกไม้ฮาวายสุดฮิต ศีรษะเล็กบดบังแสงแดดจากหมวกสานสีขาวมีโบสีดำเล็ก ๆ ตรงกลาง  สวมรองเท้าแตะเข้าชุด ผสมกับการแต่งหน้าอ่อน ๆ ไม่ว่านักท่องเที่ยวหรือคนที่ผ่านไปผ่านมาก็ต้องเหลียวมองความสวยของเจ้าของร่างเพรียวริมฝีปากเล็ก ๆ อ้าปากหาวหวอด ๆ คล้ายกับว่าตนยังนอนไม่เต็มอิ่ม จึงตัดสินใจเดินไปหากาแฟดื่มให้หายง่วงเสียหน่อย ทันทีที่ได้อเมริกาโน่เย็นเข้ม ๆ หอม ๆ ไม่มีน้ำตาลรสชาติที่เธอต้องการแล้ว จึงเดินไปนั่งโต๊ะไม้ริมระเบียงมองวิวท้องทะเลสีฟ้าครามด้วยความสบายตา โชคดีหน่อยที่วันนี้แสงแดดไม่ได้ร้อนมากมายนัก เธอเลยเลือกนั่งบริเวณนี้ ก่อนจะเรียกพนักงานมาสั่งอ

เกือบสามสัปดาห์ผ่านมาแล้วที่พนิตาย้ายมาอยู่คอนโดมิเนียมแห่งใหม่ และยังไม่ลืมที่จะส่งข้อความกลับไปหาเพื่อนสาวทั้งห้าอยู่ตลอด เพื่อไม่ให้เพื่อนเป็นห่วงจนกังวลเช่นที่เธอเคยหายไม่ตอบกลับหลายวันเหมือนครั้งก่อนอีก ในที่สุดหญิงสาวก็ตัดสินใจบอกที่อยู่ใหม่ของเธอให้กับเพื่อนได้รับรู้ ห้าสาวแสนสวยต่างลงความเห็นว่าอยากจะมาเห็นห้องพักใหม่ของเพื่อนในวันนี้ แต่ว่าพนิตา ขอเลื่อนไปเป็นวันพรุ่งนี้แทน พร้อมทั้งบอกว่าไม่อยากให้มาวันนี้ เพราะเป็นวันทำงานเอาเป็นวันพรุ่งนี้ที่เป็นวันหยุดจะดีกว่าเม็ดทราย : ได้ตกลงพรุ่งนี้ก็ได้เม็ดมุก : แต่แกต้องทำของอร่อยไว้ให้พวกฉันกินด้วยนะพนิตา : เอาสิจัดให้ชุดใหญ่เลยที่รัก : น่ารักที่สุดพนิตา : งั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้นะพนิตาส่งข้อความไลน์ไปหาเพื่อนพร้อมทิ้งท้ายด้วยสติกเกอร์รูปผู้หญิงโบกมือบ๊ายบายด้วยความลั้ลลา ก่อนเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า แล้วเงยหน้าขึ้นมองป้ายร้านขายยาภายในห้างสรรพสินค้าอย่างชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง หญิงสาวถอนหายใจพร้อมกับเดินเข้าไปหาเภสัชกรที่ยืนประจำการคอยให้คำปรึกษาอยู่ทันที"สวัสดีค่ะรับยาตัวไหนคะ"