All Chapters of อสุราแพ้รัก: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 2             ภายในร้านกาแฟเล็กมีร่างสูงเพรียวที่กำลังวุ่นกายกับการชงกาแฟในเมนูต่าง ๆ ให้กับลูกค้าที่ส่งจากทางหน้าร้าน สั่งกลับบ้าน และสั่งผ่านแอพลิเคชันต่าง ๆ มากมายหลายแก้ว จนแทบไม่มีเวลาพักเหนื่อยแม้แต่น้อยแต่พอจะมีเวลาได้นั่งพักเล็กน้อยก็มีออร์เดอร์เข้ามาอีกสามแก้ว ทำเอาพนักงานสาวสามคนบ่นอุบอิบ“วันนี้มันอะไรกันนะ คนสั่งกาแฟเยอะมากเลย”  ถึงแม้ว่าปากของพนักงานผมยาวประบ่าคนนั้นจะบ่นแต่ก็ยังคงทำงานอยู่ไม่ห่าง“นั่นสิ วันนี้สั่งกลับบ้านรวม ๆ เกือบสี่สิบแก้วแล้วนะ” พนักงานผมสั่นที่ทำงานอยู่หน้าตู้ขายเบเกอรี่เอ่ยสมทบ“ตะวันว่านะ อากาศมันคงร้อนมากเกินไปมั้ง เลยสั่งเครื่องดื่มเย็น ๆ ไปกิน” วาดตะวันตอบกลับเพื่อนพลางตัดเครื่องดื่มลงถุงกระดาษของร้านและหันไปรับเค้กวานิลลาครีมสดจากเพื่อนพนักงานลงใส่ถุงและส่งให้ลูกค้าพร้อมกล่าวขอบคุณตามกฏของทางร้าน“เออนี่ ...ตะวันจะทำงานพิเศษที่ร้านจนถึงวันไหนเหรอ”เพื่อนร่วมงานหันถามเมื่อจัดการในมือเรียบร้อยจนหมดแล้

บทที่ 4 เวลาล่วงเลยผ่านไปจนกระทั่งช่วงค่ำของวันเดียวกัน หลังจากที่ป้อนอาหารให้หนูน้อยจนเสร็จเรียบร้อย จึงขอตัวกลับก่อนเพราะจากคอนโดมิเนียมของวาดตะวันกับที่นี่ค่อนข้างที่จะห่างกันพอสมควรกว่าจะเดินทางไปถึงค่อนข้างที่จะใช้เวลานานมากก่อนที่หญิงจะกลับก็แจ้งกับนวลจันทร์เอาไว้เรียบร้อยแล้ว และอีกอย่างพรุ่งนี้เธอจะต้องมาแต่เช้า เพราะหนูน้อยกุลณดาได้ร้องขอเอาไว้ว่าอยากรับประทานอาหารฝีมือของพี่เลี้ยงคนใหม่“พี่เลี้ยงคนใหม่ของน้องกิ่งไปไหนแล้วล่ะครับ” เจ้าของบ้านกลับมาถามขึ้นทันทีที่กวาดสายตามองรอบ ๆ พบเพียงแค่นวลจันทร์กับกุลณดากำลังนั่งดูโทรทัศน์ที่เปิดรายการเด็กอยู่เท่านั้น“กลับไปแล้วค่ะ เธอบอกว่าที่พักของเธอค่อนข้างไกลจากที่นี่เลยขอกลับก่อน พรุ่งนี้จะมาแต่เช้าค่ะ” นวลจันทร์รีบรายงานทันทีวันนี้การที่มีวาดตะวันมาคอยช่วยดูแลกุลณดานั้นช่วยแบ่งเบาแรงของคนแก่อย่างเธอได้เยอะทีเดียว มีบางครั้งที่ยัยหนูของนางงอแงดูเหมือนว่าเธอคนนั้นจะคอยจัดการได้อยู่หมัดไม่น้อย“พรุ่งนี้น้องกิ่งจะให้พี่ตะวันทำอาหารเช้าให้กินด้วยค่ะ” เด็กน้อยที่กำลังเพลินกับก

บทที่ 6             หนึ่งเดือนผ่านไปทุกการกระทำของวากตะวันถูกนวลจันทร์เป็นคนจับจ้องและมาคอยรายงานกัณฑ์ธรณ์ตามคำสั่ง วันนี้ก็เป็นอีกวันที่นางต้องมารายงานให้เจ้านายได้รับรู้หลังจากที่หญิงสาวขอตัวกลับก่อนเวลาเพราะมีเรื่องด่วนต้องจัดการ            “วันนี้เป็นยังไงบ้างครับป้า”            “ผ่านไปด้วยดีค่ะ คุณหนูเชื่อฟังคุณตะวันมากกว่าป้าเสียอีกนะคะ” นางว่าด้วยน้ำเสียติดน้อยใจคุณหนูน้อยของเธอที่เห็นคนใหม่แล้วลืมคนแก่อย่างตน            “โธ่ป้านวลอย่างอนยัยหนูไปเลยครับ ที่ยัยหนูเชื่อฟังเพราะอยากได้วาดตะวันมาเป็นแม่น่ะ”            “จริงเหรอคะคุณกันต์” นางถามอย่างตกใจ พอเห็นเจ้านายหนุ่มของตนพยักหน้ารับก็อดยิ้มออกมาไม่ได้      

  บทที่ 8  “ทำไมวันนี้คุณไม่บอกผมว่าจะกลับไปที่คอนโด” เขานั่งอยู่บนเตียงในชุดนอนผ้าเนื้อดี ถามคนที่เพิ่งเข้ามาในห้องหลังจากที่หญิงสาวพากุลณดาเข้านอนแล้ว วาดตะวันย้ายเข้ามานอนห้องเดียวกันกับกัณฑ์ธรณ์ตามคำของเขา ชายหนุ่มว่าหากนอนแยกห้องเดี๋ยวกุลณดาจะสงสัยเอาได้จึงต้องมานอนร่วมห้อง“ไม่ได้เข้าไปนาน เลยแวะไปทำความสะอาดน่ะ”“แล้วทำไมไม่บอก”“ก็คุณไม่ได้ถามฉันนี่คะ” หญิงสาวตอบลอยหน้าลอยตาก่อนคว้าผ้าขนหนูสีขาวสะอาดกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ แต่ถูกร่างสูงเดินตามหลังมาทำให้เธอต้องหันกลับไปเอ็ดคนเจ้าเล่ห์“ไม่ต้องเดินตามมาเลย ไอ้คนลามก”“แค่จะเข้าไปช่วยถูกหลัง” เขาตอบแววตาแพรวพราว“ไม่ต้อง!”วาดตะวันตอกกลับเสียงแข็งพร้อมทั้งผลักอกแกร่งให้ออกห่าง และรีบเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วเพราะเกรงว่าจะตามมาอีกกัณฑ์ธรณ์มองเมียตีทะเบียนหายลับเข้าไปในห้องน้ำพลางส่ายหน้าอย่างเอ็นดู คืนนี้เขาจะต้องทำให้เธอยอมเมีย เมียของตนทั้งกายและใจอีกครั้งนับตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนตกถึงท้องเ

แสงแดดสาดสองลอดผ่านผ้าม่านสีเทานั้นทำให้จอมขวัญที่นอนหลับพริ้มอยู่บนเตียงต้องพลิกกายหลบแสงสว่างที่ส่องตาเธอซุกเข้ากับอกแกร่งของใครบางคนที่นอนอยู่ข้างกาย ตอนก่อนที่เธอจะเข้านอนนั้นจำได้ว่านอนคนเดียว ส่วนคนที่แอบลักลอบเข้ามานอนในห้องนั้นกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น จอมขวัญรู้สึกราวกับอยู่ในห้วงของความฝัน เธอนั้นฝันว่ามีงูตัวใหญ่กำลังรัดเธอจนหายใจไม่ออก จนเธอพยายามดีดดิ้นให้หลุดแต่ยิ่งดิ้นมากเท่าไรยิ่งรัดแน่นเป็นเท่าตัว“โอ๊ย” จอมขวัญร้องออกมาเมื่อถูกรัดแน่นขึ้นแพขนตาช่อสวยกะพริบถี่ ๆ มองสิ่งตรงหน้าถึงกับตกใจผงะกับอกแกร่งที่มีไรขนอ่อนจนหวีดร้องออกมา“ไอ้บ้า ไอ้หน้าหนวด ไอ้โจรห้าร้อย ไอ้โรคจิต มานอนกอดฉันทำไม”“โอ๊ยจะร้องทำไมวะ คนจะหลับจะนอน” คนที่นอนอยู่ตอบงึมงำทั้ง ๆ ที่ หลับตาอยู่“นี่ตื่นขึ้นมาเลยนะ มานอนที่นี่ได้ยังไง ฉันจำได้ว่า…” หญิงสาวยังพูดไม่ทันจบประโยคเขาก็แทรกขึ้นมาเสียก่อน“ล็อกไปแล้ว เธอคิดว่าห้องนอนของเธอรึไง นี่มันบ้านฉันจะเข้ามานอนเมื่อไรก็ได้”“ทำตัวเหมือนโจรโรคจิต” จอมขวัญต่อว่าแล้วผลักคนตรงหน้าออก แต่มือหนาของเขานั้นจับข้อมือของ