LOGINShare
อุบายรักอสุรา The End
Last Updated:
2025-03-30 01:55:33บทที่ 8
“ทำไมวันนี้คุณไม่บอกผมว่าจะกลับไปที่คอนโด” เขานั่งอยู่บนเตียงในชุดนอนผ้าเนื้อดี ถามคนที่เพิ่งเข้ามาในห้องหลังจากที่หญิงสาวพากุลณดาเข้านอนแล้ว
วาดตะวันย้ายเข้ามานอนห้องเดียวกันกับกัณฑ์ธรณ์ตามคำของเขา ชายหนุ่มว่าหากนอนแยกห้องเดี๋ยวกุลณดาจะสงสัยเอาได้จึงต้องมานอนร่วมห้อง
“ไม่ได้เข้าไปนาน เลยแวะไปทำความสะอาดน่ะ”
“แล้วทำไมไม่บอก”
“ก็คุณไม่ได้ถามฉันนี่คะ” หญิงสาวตอบลอยหน้าลอยตาก่อนคว้าผ้าขนหนูสีขาวสะอาดกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ แต่ถูกร่างสูงเดินตามหลังมาทำให้เธอต้องหันกลับไปเอ็ดคนเจ้าเล่ห์
“ไม่ต้องเดินตามมาเลย ไอ้คนลามก”
“แค่จะเข้าไปช่วยถูกหลัง” เขาตอบแววตาแพรวพราว
“ไม่ต้อง!”
วาดตะวันตอกกลับเสียงแข็งพร้อมทั้งผลักอกแกร่งให้ออกห่าง และรีบเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วเพราะเกรงว่าจะตามมาอีก
กัณฑ์ธรณ์มองเมียตีทะเบียนหายลับเข้าไปในห้องน้ำพลางส่ายหน้าอย่างเอ็นดู คืนนี้เขาจะต้องทำให้เธอยอมเมีย เมียของตนทั้งกายและใจอีกครั้ง
นับตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนตกถึงท้องเ
Related chapters
อสุราแพ้รัก หวามรักอสุรา 1
“ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย” เสียงหวานอู้อี้ตะโกนร้องออกมาร่างเล็กบอบบางสั่นเทาด้วยความกลัวภายใต้ความมืดมิดที่ถูกบางสิ่งบางอย่างสวมคลุมเข้ากับศีรษะ ข้อมือเล็กถูกมัดด้วยเชือกอย่างหนาแน่นขัดเอาไว้ทางเก้าอี้ทางด้านหลัง เฉกเช่นเดียวกับข้อเท้าเล็ก หญิงสาวที่ถูกพันธนาการมัดอยู่พยายามดีดดิ้นหาทางรอดให้ตัวเอง แต่เธอพลันได้ยินเสียงเหี้ยมเกรียมของใครสักคนดังขึ้นมาจากที่ไหนสักแห่ง“มึง จะเอายังไงกับคนที่อยู่ข้างในดีวะ”“กูไม่รู้ มึงอย่ามาถามกู แต่กูว่าคงต้องรอนายละ ว่านายจะเอายังไง”ร่างบางของจอมขวัญนั่งนิ่งพยายามเอียงหูฟังสิ่งที่ได้ยิน พลางคิดทบทวน เธอไม่เคยไปมีปัญหาหรือขัดผลประโยชน์กับใคร“นาย นายไหน” หญิงสาวพลางนึกคิดกับสิ่งที่ได้ยินแก๊ก เสียงลูกบิดกลอนประตูเปิดดังขึ้นทำให้จอมขวัญหยุดนิ่งกับการเอาตัวรอด เสียงฝีเท้าหนักแน่นเดินตรงเข้ามาหาเธอและแล้วก็หยุดลงตรงหน้าเธอไม่นานมือหนากร้านของใครบางคนลูบไล้คลำเข้ากับคอขาวใสลงมายังไหปลาร้าของหญิงสาวอย่างถือสิทธิ์“นี่แกเป็นใคร ปล่อยฉันนะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงแข็งตัวสั่นสู้คนตรงหน้าที่ไม่รู้ว่าเ
Last Updated : 2025-03-31อสุราแพ้รัก หวามรักอสุรา 2
แสงแดดสาดสองลอดผ่านผ้าม่านสีเทานั้นทำให้จอมขวัญที่นอนหลับพริ้มอยู่บนเตียงต้องพลิกกายหลบแสงสว่างที่ส่องตาเธอซุกเข้ากับอกแกร่งของใครบางคนที่นอนอยู่ข้างกาย ตอนก่อนที่เธอจะเข้านอนนั้นจำได้ว่านอนคนเดียว ส่วนคนที่แอบลักลอบเข้ามานอนในห้องนั้นกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น จอมขวัญรู้สึกราวกับอยู่ในห้วงของความฝัน เธอนั้นฝันว่ามีงูตัวใหญ่กำลังรัดเธอจนหายใจไม่ออก จนเธอพยายามดีดดิ้นให้หลุดแต่ยิ่งดิ้นมากเท่าไรยิ่งรัดแน่นเป็นเท่าตัว“โอ๊ย” จอมขวัญร้องออกมาเมื่อถูกรัดแน่นขึ้นแพขนตาช่อสวยกะพริบถี่ ๆ มองสิ่งตรงหน้าถึงกับตกใจผงะกับอกแกร่งที่มีไรขนอ่อนจนหวีดร้องออกมา“ไอ้บ้า ไอ้หน้าหนวด ไอ้โจรห้าร้อย ไอ้โรคจิต มานอนกอดฉันทำไม”“โอ๊ยจะร้องทำไมวะ คนจะหลับจะนอน” คนที่นอนอยู่ตอบงึมงำทั้ง ๆ ที่ หลับตาอยู่“นี่ตื่นขึ้นมาเลยนะ มานอนที่นี่ได้ยังไง ฉันจำได้ว่า…” หญิงสาวยังพูดไม่ทันจบประโยคเขาก็แทรกขึ้นมาเสียก่อน“ล็อกไปแล้ว เธอคิดว่าห้องนอนของเธอรึไง นี่มันบ้านฉันจะเข้ามานอนเมื่อไรก็ได้”“ทำตัวเหมือนโจรโรคจิต” จอมขวัญต่อว่าแล้วผลักคนตรงหน้าออก แต่มือหนาของเขานั้นจับข้อมือของ
Last Updated : 2025-03-31อสุราแพ้รัก หวามรักอสุรา 3
ตุบ!!“โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ”ร่างเล็กร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บทั้งจุกเมื่อถูกเขาโยนลงบนเตียงอย่างแรงในห้องที่เขาจับเธอขังไว้ในตอนแรกก่อนที่เขาจะตะโกนสั่งคนของเขาให้ล็อกประตูแล้วไปจากที่นี่ ใบหน้าคมคายที่เต็มไปด้วยหนวดเครามองหญิงสาวตรงหน้าที่ขยับกายนั่งโดยที่ไม่ได้คำนึงถึงเสื้อผ้าที่ตนสวมใส่จะเปิดไปถึงไหนต่อไหนทำเอาชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกับความขาวเนียนตรงหน้าพลอยทำให้กายร้อนผ่าวขึ้นมา“เจ็บสิดี” เขายิ้มเยาะอย่างสะใจแล้วยืนมองเธอ จึงตวัดสายตามองอย่างขุ่นเคือง“นี่คุณ ฉันถามจริง ๆ เถอะ คุณจับฉันมาทำไม” จอมขวัญมองชายตรงหน้าพลางคิดว่าเธอควรจะคุยกับเขาดี ๆ จากในตอนแรกเรียกแกก็เปลี่ยนเป็นคุณทันทีเพราะคิดว่าจะลองคุยกับเขาดี ๆ ดูเพราะเรื่องทั้งหมดอาจจะมีอะไรที่ผิดพลาดหรือเข้าใจผิดแน่ ๆ และเขาอาจจะปล่อยเธอกลับ“นี่ฉันว่าเราควรจะมาคุยกันดี ๆ ดีกว่าไหมคะ” เธอละหมั่นไส้เขาจริงเชียวที่เอาแต่ยิ้มเหยียดส่งมาให้“ไม่จำเป็น”“งั้นฉันขอถามคุณเลยแล้วกัน ฉันไปทำอะไรให้คุณ ครอบครัวของฉันทำอะไรให้ คุณถึงได้จั
Last Updated : 2025-04-01อสุราแพ้รัก หวามรักอสุรา 4
จอมขวัญไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นอะไรเพียงแค่ผู้ชายคนนั้นแตะร่างกายเธอ ก็ทำเอาเธอสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ชายหนุ่มใช้ความมีประสบการณ์ที่เหนือกว่าทำให้เธอลุ่มหลงและมัวเมาไปกับสัมผัสอันแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้พบ ใบหน้าหล่อที่เต็มไปด้วยหนวดเครายกยิ้มแสนร้ายกาจเลื้อยลงมายังลำคอระหงที่หอมนวลเนียนอีกครั้งไม่นานแล้วฝากร่องรอยสีแดงไปทั่วทุกที่เมื่อริมฝีปากลากผ่านส่วนมือของเขาก็ลูบไล้ไปทั่วกายสาวจนตอนนี้ทั้งเขาและเธอต่างไร้อาภรณ์ปกปิดร่างกายมือบางเลื่อนขึ้นไปโอบรอบลำคอของเขาอย่างลืมตัว แต่การกระทำนั้นกลับทำให้ร่างสูงพอใจเป็นอย่างยิ่งที่เธอเลิกดื้อแล้วยอมโอนอ่อนตามเขาหญิงสาวรู้สึกเหมือนจะขาดใจตายเหมือนร่างกายต้องการอะไรบางอย่างมาเติมเต็มจนร่างกายบิดเร่าด้วยความทรมานทำให้ชายหนุ่มมองอย่างเห็นใจแต่เขาก็ยังอยากทรมานเธอเล่นอีกสักหน่อยเลยหยุดการกระทำทุกอย่างจนร่างบางที่แสนทรมานมองเขาด้วยใบหน้าสงสัย“เธอต้องคิดถึงสัมผัสฉันคนเดียว และลืมผู้ชายทุกคน”“ไม่! อื้อออออ” เสียงครางหวาน ๆ เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบางบวมเจ่อ ยิ่งได้ยินเสียงของเธอเขายิ่งทนไม่ไหว
Last Updated : 2025-04-02อสุราแพ้รัก หวามรักอสุรา 4
เสียงหยดน้ำกระทบกับพื้นเมื่อมีคนใช้ห้องน้ำอยู่ จอมขวัญลืมตาขึ้นมาก็พบกับความเมื่อยขบตามร่างกาย พลางนึกถึงเรื่องราวเมื่อคืนเขาบ้าคลั่งราวกับสัตว์ป่า มือเรียวเช็ดถูร่องรอยสัมผัสต่าง ๆ ตามแขนเรียวของตนออกอย่างรังเกียจสัมผัสพวกนั้น นึกถึงเรื่องราวจนน้ำตานองไม่นานชายหนุ่มที่รังแกเธอเมื่อคืนก็ออกมาจากห้องน้ำ ในมือของเขาถือผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็ก หยดน้ำเกาะพราวทั่วแผงอกแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเป็นมัด ๆ ร่างสูงมองหญิงสาวที่ร่างกายเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มสีเทาห่มกายที่กำลังขัดถูร่างกายตนอย่างรุนแรง“หึ… ถูให้ตายยังไงก็ไม่ออกหรอก มันคงฝังรากลึกไปแล้วมั้ง” หญิงสาวหันหน้าไปตามเสียงที่ดังขึ้นทางด้านหลังของเธอ ไม่นานชายหนุ่มก็มายืนตรงหน้าขนานกับบานประตูห้อง“จะต่อให้ฉันแสบขนาดไหนฉันก็จะทำเพราะฉันรังเกียจมัน”“ต่อให้ใส่ตะกร้าล้างน้ำมันก็ไม่สะอาด แต่อย่าลืมฉันเป็นผัวคนแรกของเธอ”หญิงสาวถลึงตาใส่ชายหนุ่มตรงหน้า แต่แล้วเสียงเคาะประตูจากทางหน้าห้องดังขึ้น“คุณทัพพ์ครับ ผมเอาเสื้อผ้าของคุณจอมขวัญมาให้ครับ”“ขอบใจมากเปิดประตูฉันไม
Last Updated : 2025-04-02อสุราแพ้รัก หวามรักอสุรา 6
แพรไหมเดินเข้ามาภายในบริษัทที่จอมขวัญทำงานเพราะเธอนั้นติดต่อเพื่อนสนิทของเธอไม่ได้จึงเข้ามาที่เพื่อที่จะถามไถ่ แต่กำลังจะเข้าไปภายในเธอนั้นเดินสวนกับธาวิน เขาเป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานของหญิงสาวออกจากที่ทำงานด้วยความร้อนรน“พี่วินจะรีบไหนคะ” แพรไหมร้องถามขึ้น“อ้าวแพร… มาทำอะไรที่นี่”“แพรมาหายัยจอมค่ะ ยัยจอมอยู่ไหมคะ” ชายหนุ่มทำหน้าฉงนปนสงสัย“น้องจอม น้องจอมไม่มาทำงานหลายวันแล้ว”“แพรคิดว่าจอมมาทำงาน แพรเลยมาหาที่ทำงาน” หญิงสาวบอกชายหนุ่มตรงหน้า “เพราะแพรไปหาจอมที่บ้านทั้งพ่อและพี่ชายบอกว่าไปเที่ยวต่างจังหวัด”ธาวินยังคงสงสัยกับสิ่งที่ได้รับรู้เพราะเขานั้นเพิ่งจะได้รับจดหมายลาออกของเธอที่ถูกส่งมาที่บริษัท“พี่ได้จดหมายของจอมส่งมามันเป็นจดหมายลาออก” ธาวินเอ่ยต่อ “พี่เลยจะไปหาน้องจอมที่บ้าน”“แพรไปมาแล้วค่ะแต่จอมไม่อยู่ เขาบอกว่าไปเที่ยวพักผ่อน ก่อนที่จะมาเริ่มงานที่กับที่บ้าน”“แล้วจะเอายังไงดีล่ะพี่วิน”“ถ้าน้องจอมไปพักผ่อน เพื่อที่จะเริ่มงานใหม่เพราะจอมก็เคยเกริ่นกับพี่เหมือนกันว่าเขาจะลาออกไปช่วยท
Last Updated : 2025-04-03อสุราแพ้รัก หวามรักอสุรา 7
ทางด้านของพลาธิปที่ขึ้นฝั่งมาจัดการเคลีย์งานและเอกสารที่คั่งค้างมาตลอดอาทิตย์เพราะช่วงหลัง ๆ มานี้เขาไม่ได้ขึ้นฝั่งมาจัดการแม้แต่น้อย แต่วันนี้เขาดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษเมื่อได้รับรู้ข่าวว่าจอมพลกลับมาเล่นการพนันที่บ่อนของเขาอีกแล้วแต่ครั้งนี้ทางนั้นเสียมากว่าที่จะเรียกทุกสิ่งที่ลงไปกลับคืน คนโลภมากคนนั้นมาเล่นที่บ่อนของเราแทบจะทุกวัน พลาธิปยิ้มร้ายเมื่อมองไปยังเอกสารสำคัญในมืออย่างสะใจ ถึงเวลาที่เขาจะเอาทุกอย่างที่เป็นของครอบครัวของเขาคืน แต่มันยังคงเหลือสิ่งสำคัญอีกอย่างที่เขายังไม่ได้จากครอบครัวนายดิลกอีกไม่นานมันจะต้องกลับมา “นายจะเอายังไงต่อดีครับ” ลูกน้องหนุ่มนามว่าพีระที่คอยดูแลความเรียบร้อยของบริษัทในยามที่เขาไม่อยู่ “เรื่องอะไร” พลาธิปเลิกคิ้วสูง&nbs
Last Updated : 2025-04-03อสุราแพ้รัก หวามรักอสุรา 8
เชลยคนสวยจัดการปรุงอาหารสำหรับมื้อเย็นวันนี้ทำเมนูง่าย ๆ เพราะเธอไม่อยากทำอะไรยุ่งยาก เธอนั้นเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว จึงเลือกที่จะทำข้าวผัดปลากระป๋องพริกเผา เธอเห็นวัตถุดิบประกอบอาหารที่พลาธิปนั้น สั่งให้ลูกน้องของเขาซื้อมาไว้ให้จึงเลือกทำ หลังจากทานอาหารเย็นเรียบร้อยนั้นกินเวลาไปหลายชั่วโมง ไหนจะล้างถ้วยล้างชามจัดการความเรียบร้อยภายในครัวและห้องข้างเคียงคอยปัดกวาดเช็ดถูให้เรียบร้อย เพราะเธอไม่อยากให้เขามาลงโทษเธออีก หลังจากก็เดินเข้าห้องนอนกำลังอาบน้ำอาบท่าล้างคราบเหงื่อไคลที่เหนื่อยมาทั้งวันออกให้ผ่อนคลายแต่พลันสายตาหวานหมองเศร้ามองไปเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าที่โดนมาให้ครั้งก่อนจึงก้มไปหยิบมันมาเปิดออกเหมือนลืมอะไรบางอย่างที่ตัวของเธอนั้นเกือบลืมไปแล้ว กระดาษใบน้อยที่ซุกอยู่ภายในนั้นออกมาอ่าน “คุณจอมขา คุณจอมขอ
Last Updated : 2025-04-04
Latest chapter
อสุราแพ้รัก ตรวร้ายพรากรัก 12
บทที่ 12มือเรียวสั่นสะท้านเมื่อกำลังปลดเข็มขัดและกระดุมออกจากกางเกงของเขาให้เร็วที่สุด แต่ยิ่งเร่งเท่าไรมันยิ่งยากและช้าเท่านั้น ทำเอาคนที่คอยจับจ้องการกระทำของเธอตอนนี้ใจจะขาดเสียให้ได้ ในที่สุด หญิงสาวก็จัดการรูดกางเกงของเขาลงทำให้ท่อนเอ็นแข็งกร้าวผงาดต่อหน้าต่อตา“จับมันสิ ลูบมัน” เขาสั่งเร่งเร้าเพราะเธอมัวแต่ยืนไม่จัดการสักทีสริตาทำใจกล้าย่อกายนั่งคุกเขาจับท่อนลำอวบตรงหน้ากำมันและรูดขึ้นรูดลงเบา ๆ ปลายนิ้วหัวแม่มือไล้ส่วนหัวปลายอย่างเน้น ๆ ทำเอาเขาสะท้านไปทั้งกาย“อ่า แบบนั้นแหละ อืม”เสียงทุ้มเข้มครางกระหึ่มคล้ายถูกใจในการกนะทำของหญิงสาว“เอาเข้าปากเร็ว ๆ สิ”คนตัวเล็กเริ่มเปลี่ยนจาดมือเรียวสวยมาเป็นปากบางกระจับ ลิ้นเล็กค่อย ๆ ไล้เลียส่วนปลายท่อนเอ็นอย่างเชื่องช้า เพียงแค่สัมผัสน้อยนิดก็ทำเอาชายหนุ่มถึงกับเดือดเลือดพล่านไม่น้อย“อ่า เก่งมาก เอาอีกสิอยากไปจากที่นี่ก็ต้องลงทุนหน่อย”สิ้นเสียงพร่าแสนยั่วยวนของเขามันกระตุ้นเธอได้ไม้น้อย ลิ้นเล็กตะวัดไล้เลียอย่างรวดเร็วก่อนจะส่งตัวตนของเขาเข้าป
อสุราแพ้รัก ตรวร้ายพรากรัก 11
บทที่ 11สริตาลืมตาขึ้นด้วยความเคยชินนับตั้งแต่มายู่ที่นี่ วันนี้เป็นวันที่เธอต้องจัดการอะไรต่าง ๆ มากมายทั้งทำความสะอาดบ้านหลังน้อยหรือแม้กระทั้งซักเสื้อผ้าของตนเอง ที่นี่ไม่ได้มีเครื่องอำนวยความสะดวกเหมือนกับตอนที่เธออยู่บ้านหรือกรุงเทพฯ คนที่นี่บางคนใช้เครื่องซักผ้า แต่สำหรับเธอแล้วต้องซักด้วยมือเท่านั้นไม่กล้าไปเอ่ยปากขอยืมจากใครหญิงสาวเปิดประตูเข้าไปในห้องอย่างเบามือเพื่อที่จะเอาเสื้อผ้าชุดชั้นในที่ถูกโดนทิ้งไว้ในตะกร้าออกมารอหลังจากที่ทำอาหารเช้าเสร็จจะเดินไปที่ลำธารเช่นเคย สริตาเปิดตู้เย็นเล็กของบ้านหาของสดผักสดที่อัทธ์สั่งลูกน้องซื้อมาให้เธอทุกสัปดาห์ออกมาจัดเตรียมเช้านี้อยากจะทำอะไรง่าย ๆ ไม่ยุ่งยากเสียเวลา แต่ในจังหวะที่เธอจะเปิดเตาแก๊สปิกนิกที่ใช้ประจำกลับไม่ติดเสียอย่างนั้น“ทำไมไม่ติดล่ะ”เธอพยายามเปิดครั้งแล้วครั้งเล่าก็ไม่ติดจึงละความพยายามและออกไปดูด้านนอกว่าพอจะมีอะไรที่ช่วยเธอได้บ้างหรือไม่ เพราะคราวก่อนจำได้ว่าเคยมีเตาถ่านวางอยู่ข้างบ้านสั่นนั้นมันอาจจะช่วยเธอได้“มีเตาอยู่ด้วย ว่าแต่มันจุดยังไงล่ะทีนี้” สริต
อสุราแพ้รัก ตรวร้ายพรากรัก 10
บทที่ 10สามวันที่อัทธ์ออกไปทำธุระของเขาตั้งแต่วันก่อน มันทำให้เธอหายใจหายคอได้สะดวกที่ไม่พบคนใจร้ายให้วุ่นวายใจหรือใช้งานหนักเยี่ยงทาสทว่าในยามที่เขาไม่อยู่สริตาจึงใช้เวลาหลังเลิกงานคอยสอดส่องหาทางหนีทีไร่อีกครั้งหนึ่ง แต่ก็เปล่าประโยชน์เพราะการที่จะออกจากกรงขังของเขาได้นอกจากจะมีเรือเท่านั้น แต่นี่ไม่พบเรือสักลำถ้าหากอัทธ์กลับมาเธออยากจะลองอธิบายเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้เขาได้รับรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบางทีเขาอาจจะปล่อยเธอไปก็ได้ในขณะที่สริตากำลังฮำเพลงระหว่างเดินกลับบ้านเล็กท้ายเกาะก็ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงเอะอะโวยวายของใครบางคนที่ดังขึ้นตรงบริเวณที่มีเรืออยู่จนต้องหันไปมอง คนตัวเล็กพยายามหรี่ตามองว่าใครกันที่เสียงดังเช่นนี้ จนกระทั่งรู้แน่ชัดว่าเจ้าของเสียงนั้นคืออัทธ์“นายหัวรอผมก่อนเดี๋ยวผมช่วย” ลูกน้องของอัทธ์ร้องห้ามเมื่อเจ้านายของตัวเองเดินปรี่ไปที่หญิงสาวที่อยู่ริมหาด ด้วยความที่กลัวเจ้านายจะเป็นอันตรายจึงรีบวิ่งไปประคองกระนั้นคนเมามายกลับไม่ยอมพร้อมบอกให้ไม่ต้องมายุ่งเสียอย่างนั้น “ไม่ต้องกูเดินเองได้”
อสุราแพ้รัก ตรวร้ายพรากรัก 9
บทที่ 9สามวันผ่านไปอาการป่วยของสริตาเริ่มจะดีขึ้นตามลำดับหลังจากที่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ ถึงแม้ในยามค่ำคืนจะมีร่างสูงโปร่งเข้ามานอนข้าง ๆ ก็ตาม ชายหนุ่มไม่ได้ล่วงเกินเธอแต่อย่างใด สงสัยคงเห็นเพราะว่าไม่สบายอยู่คงอยากให้นอนหลับเต็มอิ่มจะได้กลับไปทำงานที่หยุดมาหลายวัน“จะไปไหน” เสียงเข้มของอัทธ์ดังขึ้นมาจากทางประตูห้องน้ำทำให้คนที่กำลังลุกออกจากเตียงถึงกับชะงัก “ไปบ้านท้ายเกาะค่ะ” “หายแล้วเหรอถึงจะไปที่นั่น”สริตาไม่ตอบนอกเสียจากพยักหน้ารับเท่านั้น “รอก่อน” เขาสั่งเสียงแข็ง มองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าที่กำลังทำท่าทำทางไม่พอใจ“กลัวฉันหนีเหรอคะ”“อย่างเธอน่ะจะหนีไปไหนได้”เขาว่าอย่างเย้ยหยันก่อนเดินหายไปแต่งตัวให้เรียบร้อย แต่ทว่ากลับไม่ได้ติดกระดุมเสื้อเชิ้ตเสียอย่างนั้น อัทธตรงมาหยุดที่หน้าของสริตา ทำเอาสาวเจ้างวยงงกับชายหนุ่มไม่น้อย“ทำไมไม่ติดกระดุมล่ะคะ”“ติดกระดุมให้หน่อยสิ”แต่หญิงสาวยังคงยื่นนิ่งไม่ทำตามในสิ่งที่เขาบอก แต่แล้วก็ต้องทำตามเพราะคำขู่ของชายหนุ่ม
อสุราแพ้รัก ตรวร้ายพรากรัก 8
บทที่ 8เวลาล่วงเลยผ่านไปจนค่ำ สริตาที่กำลังหลับพริ้มอย่างสบายใจอยู่ภายในห้องนอนและเพิ่งรู้สึกตัวขึ้น ค่อย ๆ ยันกายให้ลุกนั่งพิงพนักหัวเตียงพลังกวาดสายตาหวานมองไปรอบ ๆ ที่นี่มันไม่ใช่ห้องนอนที่เธอใช้นอนประจำที่ท้ายเกาะที่อัทธ์กักขังเธอเอาไว้ แล้วนี่มันที่ไหนกันมันไม่คุ้นเอาเสียเลยแต่แล้วทุกสิ่งก็กระจ่างเมื่อประตูห้องถูกเปิดออกด้วยผีมือของใครบางคน เธอพยายามเพ่งมองว่าคนนั้นเป็นใครและเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาเดินเข้ามา และไม่ใช่ใครที่ไหนนอกเสียจาก อัทธ์คนใจร้าย“ตื่นแล้วเหรอ” อัทธ์ถามเอเสียงเข้มในมือของชายหนุ่มถือถาดอะไรบางอย่างเข้ามาด้วยก่อนจะวางมันลงกับตู้ที่อยู่ข้าง ๆ หัวเตียงสริตามองไปยังของที่เขาเพิ่งวางเมื่อครู่ พบว่ามันคือข้าวต้มร้อน ๆ กับน้ำและยาที่วางอยู่ด้วยกัน ก่อนหันหน้ามองชายหนุ่มอย่างไม่เขาใจว่าเขาจะมาดูแลเธอทำไมไม่ปล่อยให้เธอตายไปเสีย“ฉันถามทำไมไม่ตอบ” เมื่อไร้คำตอบจากหญิงสาวเขาจึงถามขึ้นอีกครั้งพร้อมทั้งหย่อนกายนั่งกับเตียงของตน“คุณก็เห็นนี่คะ ว่าฉันตื่นแล้ว”คนป่วยต่อปากต่อคำถึงแม้ว่าน้ำเสียงข
อสุราแพ้รัก ตรวนร้ายพรากรัก 7
“ปวดหัวชิบ”แสงสว่างที่สองผ่านมายังหน้าต่างกระทบเข้ากับใบหน้าคมที่เพิ่งจะนอนได้ไม่นานให้ตื่นจากนิทราด้วยความงัวเงีย ก่อนจะยันกายแกร่งขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียงด้วยอาการหนักหัวไม่น้อย ไม่รู้ว่าเมื่อคืนทำอะไรลงไปบ้างเพราะเขาดื่มไปเยอะพอสมควร ลันสายตาของชายหนุ่มไปสะดุดกับเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่กับพื้นห้องมันมีทั้งเสื้อผ้าของเขาและของ...สริตามันต้องเป็นเสื้อผ้าของหญิงสาวแน่นอนเขาจำได้ และที่นี่คือบ้านที่ใช้ขังเธอเอาไว้ เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้ไม่มีผิดแผ่นหลังขาวเนียน ร่างเปลือยเปล่าที่หลับพริ้มอยู่ข้าง ๆ คือสริตานี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่อัทธ์พยายามคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนว่าตนทำอะไรลงไป สิ่งที่จำได้จะมีเพียงว่า ‘เขาไม่อยากซ้ำรอยของใคร’ ในคราแรกเขาไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร แต่ตอนนี้ในเมื่อเธอเป็นของเขาแล้วและจะไม่มีวันได้เป็นของผู้ชายคนไหนอีกคนตัวโตกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนโน้มกายเข้าหาคนที่นอนหันหลังให้เขาพยายามปลุกเร้าอารมณ์ของหญิงสาวท่ามกลางเสียงพึมพำคล้ายรบกวนการนอนฝันดีของตน แต่ก็ต้องตกใจเมื่อพลิกกายเพื่อป
อสุราแพ้รัก ตรวนร้ายพรากรัก 6
บทที่ 6ร่างกายเล็กบอบบางที่แสนเหนื่อยล้าจากการถูกใช้งานอย่างหนักของสริตากับคำสั่งของอัทธ์ที่ตอบดูการกระทำเธอแทบจะทุกฝีก้าว แทบจะสลบเมื่อพาตัวเองมายังโซฟาตัวนุ่มสีน้ำตาลที่ใช้นั่งเล่นเป็นประจำ หญิงสาวอยากจะงีบเสียหน่อยแต่ก็กลัวตัวเองจะเผลอหลับไปทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้อาบน้ำคงไม่ดีแน่หลังจากที่ร่างอ่อนล้าพักให้หายเหนื่อยครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินไปผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าทำงานที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อโยนลงตะกร้าผ้าเตรียมซักและคว้าผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่มาพันรอบกายสวยแล้วเข้าไปจัดการอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อนออกไปเตรียมอาหารเย็นเป็นข้าวไข่เจียวหอมเมนูที่สุดแสนจะง่ายดายก่อนจะพาตัวเองเข้านอนด้วยความปวดเมื่อยตามร่างกายไปหมด“กินข้าวแล้วก็นั่งย่อสักพักแล้วกันค่อยนอน”สริตารวบช้อนเอาไว้กลางจานที่เพิ่งรับประทานเสร็จแล้วบ่นพึมพำกับตัวเอง ๆ แล้วลุกไปจัดการล้างจานที่ทำอาหารเอาไว้ในอ่างให้เรียบร้อยก่อนเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ วันนี้เธอรู้สึกง่วงเล็กว่าทุกวัน อาจจะเป็นเพราะว่าเพิ่งกินอิ่มหนังท้องตึงหนังตาก็ย่อนเสียแล้วกว่ายี่สิบนาที่ที่สริตาล้างจานพร้อมทั้งทำความสะอาดบ้านให้เส
อสุราแพ้รัก ตรวนร้ายพรากรัก 5
บทที่ 5เวลาผ่านไปร่วมสัปดาห์สริตายังคงอยู่ที่บ้านพักบนเกาะของอัทธ์อย่างกระวนกระวนกระวายใจเหมือนทุกครั้ง ถึงแม้วันนี้ชายหนุ่มจะสั่งให้ลูกน้องเปิดประตูให้เธอออกมาเลิกเล่นรอบ ๆ ตัวบ้านก็ตาม แต่มองไปทางไหนก็ถูกล้อมรอบไปด้วยป่าทั้งนั้น กวาดสายตาพลางขบคิดเรื่องทางหนีแต่ทว่ามันแทบจะไม่มีที่ไปเลยถ้ามีก็คงต้องว่ายน้ำข้ามทะเลไป แต่ใครจะทำล่ะ“หาทางหนีอยู่หรือไง”เสียงเข้มดั่งขึ้นทำลายความเงียบและสมาธิของคนที่กำลังขบคิดอยู่ในภวังค์ของตนต้องสะดุ้งน้อง ๆ แม้ว่าไม่ได้หันหลังกลับไปมองเธอก็รู้ว่าใครแต่มันไม่ใช่ลูกน้องของอัทธ์หรอกต้องเป็นเขา“อะไรของคุณ ฉันไม่ได้หาทางหนีสักหน่อย” เธอตอบเสียงสูงพยายามกลบเกลื่อนสิ่งที่คิดอยู่ในตอนนี้“แน่ใจนะ” เขาเลิกคิ้วถามอย่างไม่เชื่อ“ไม่เชื่อใจกันเหรอคะ” เธอถามเขาเสียงเรียบมองดวงตาคู่คมที่จ้องอย่างไม่ลดละราวกับจะฆ่าเธอให้ตายเสียอย่างนั้น“ฉันไม่เชื่อเธอตั้งแต่วันนั้นแล้ว”“จะไม่ฟังนิลอธิบายจริง ๆ เหรอคะ”สริตาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนอ้อนวอนอยากจะอธิบายกับเขา ชายหน
อสุราแพ้รัก ตรวนร้ายพรากรัก 4
บทที่ 4พื้นที่ที่รายล้อมไปด้วยธรรมชาติในต่างจังหวัด หมู่บ้านเล็ก ๆ ที่อยู่กันด้วยความสงบสุขเพื่อนบ้านต่างพึ่งพาอาศัยเอื้อเฟื้อซึ่งกันเละกัน เช่นเดียวกับครอบครัวของสริตากับป้าข้างบ้านที่คอยช่วยเหลืออยู่เสมอสิริกรมารดาของสริตาที่ย้ายมาอยู่ที่นี่พร้อมลูกสาวตามความต้องการเพราะต้องการที่จะปกป้องครอบครัวจากคนใจร้ายพวกนั้น นางเลี้ยงหลานชายหน้าตาน่ารักที่เค้าโครงไม่เหมือนผู้เป็นแม้ จะมีคล้ายเพียงดวงตาเท่านั้น“ตานนท์แม่เราหายไปไหนเนี่ยไม่โทรกลับมาเลย”ผู้เป็นยายคุยกับหลานน้อยวัยน่ารักที่นั่งอยู่บนตักตรงใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าบ้านในช่วงเวลาบ่ายแก่ ๆ ที่แดดไม่ร้อนและลมที่พัดผ่านกำลังสบายเจ้าหนูส่งยิ้มให้คนตรงหน้าทำเอาคนที่พบเห็นใคร ๆ ก็พากันเอ็นดูหนูน้อยอนล“มีอะไรหรือเปล่าครับป้าสิรี” ใครคนหนึ่งถามไถอย่างเป็นกันเองและเปิดประตูรั้วเล็กเข้ามาเหมือนคนที่คุ้นเคยมานาน“ไม่มีอะไรหรอกแค่ยัยนิลไม่โทรกลับมาบ้าน”“นิลคงงานยุ่งมั้งครับป้า”“นั่นสิเจตน์ ถ้าจัดการงานเสร็จคงกลับมาแหละ” นางว่าอย่างปลง ๆ เพราะคุ้นชินเสียแล้วว่าห
