All Chapters of อสุราแพ้รัก: Chapter 11 - Chapter 20

กลางดึกของคืนวันเดียวกันร่างเล็กของกชสรยันกายขยับลุกออกจากเตียงกว้างอย่างยากลำบาก พยายามยกท่อนแขนแกร่งที่พาดเข้าที่เอวบางของเธอออกอย่างเบามือ แววตาหวานเศร้ามองคนที่หลับอย่างเหนื่อยอ่อนจากการใช้งานนางบำเรออย่างเธอ ที่แสนจะหนักหน่วงเพียงแวบเดียวเท่านั้น ก่อนจะก้มหยิบเศษเสื้อผ้าที่แทบจะสวมบดบังร่างกายเอาไว้แทบไม่ได้ แล้วเดินออกจากห้องนอนใหญ่ ร่างอ่อนแรงหอบกายกันบอบช้ำจากการถูกกระทำย่ำยีอย่างไร้ความปราณีกลับมาที่ห้องนอนชั้นเล็กชั้นล่างของบ้าน เมื่อก่อนห้องนี้ที่ป้าศรบอกมาเป็นห้องของแม่บ้านเก่า แต่ตอนนี้ทุกคนได้ย้ายไปอยู่อีกเรือนที่ชายหนุ่มนั้นสร้างเอาไว้และสั่งไม่ให้ใครเข้ามายุ่งวุ่นวายภายในบ้านหลังจากที่ทำความสะอาดหรือเตรียมอาหารในแต่ละมื้อเรียบร้อยก็แยกย้ายกลับไปพักภายในบ้านหลังใหญ่มีเพียงแค่เธอกับเขาเท่านั้น คนอื่นอาจจะมองว่าเธอเป็นเพียงคนงานคนหนึ่งของไร่เขา แต่คำจำกัดความของเธอที่ชายหนุ่มนั้นมอบให้คือ ‘นางบำเรอ’ เท่านั้น คนตัวเล็กนั่งทิ้งกายลงบนเตียงเก่า ๆ อย่างอดสู บอกกับตัวเองเสมอว่าเมื่อไรเธอจะได้ออกไปจากที่นี่ ต้องทนรับโทษทัณฑ์ในสิ่งที่ตนไม่ได้ทำวันหนึ่งภาธรเดินเข้ามาคุยกับเธอ

กชสรจัดการบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ทำเอาไว้จนเรียบร้อย ก่อนกลับเข้ามาภายในห้องพร้อมกับกะละมังใบน้อยและผ้าขนหนูและเช็ดตัวให้เขา เพื่อให้นอนสบาย เพราะห้องข้างล่างที่เธอใช้นอนไม่มีเครื่องปรับอากาศมีเพียงพัดลมตัวเล็กที่ป้าศรหามาให้เท่านั้น ระหว่างที่เธอเช็ดตัวให้เขาก็มีเสียครางอืออาขึ้นมาเป็นระยะจนกระทั่งเธอจัดการเช็ดเสร็จ กำลังจะหยิบกะละมังและผ้าขนหนูออกไปเก็บแต่ก็ถูกคว้าข้อมือโดยคนที่นอนเตียงกระตุกแขนจนหญิงสาวล้มลงบนเตียงเล็กด้วยกัน“คุณภาธรทำอะไรของคุณ” ต่อว่าคนเมาอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก“นอนกอดเมีย” พูดเพียงแค่นั้น“ปล่อยฉันก่อน” หญิงสาวพยายามดิ้นให้ออกจากอ้อมแขนอบอุ่นก็ต้องนิ่งเมื่อได้ยินคำขู่ของเขา“จะนอนกดเฉย ๆ หรือให้ทำอย่างอื่นด้วย ฮึ” เสียงพร่าของเขาตอนนี้นั้นไม่เหมือนกับคนเมาเอาเสียเลย เธอไม่อยากให้มันเกิดอะไรบ้า ๆ ขึ้นจึงนอนนิ่ง ๆ ให้เขากอดจนตัวเองนั้นหลับไปในอ้อมกอดของเขาที่ซ้อนหลังอยู่หลายวันผ่านไปกชสรกำลังเก็บผักสวนครัวอยู่กับป้าศรที่สวนหลังบ้านเพื่อที่จะมาทำอาหารกลางวันให้กับภาธร มื้อเที่ยงนี้เธอจะทำพะแนงไก่ใส่ฟักแฟง ผัดกะเพราไก่ และ ขนมหวานอย่างกล้วยบวชชีป้าศรจะสอนเธอทำ คร

กชสรกลับมาอยู่ที่คอนโของตัวเองได้เป็นเวลาสามวัน ตั้งแต่เธอกลับมาก็อาเจียนหนักกว่าอยู่ที่ไร่คนใจร้าย จนกระทั่งทนไม่ไหวต้องขับรถไปตรวจที่โรงพยาบาลให้รู้แน่ชัดว่าตนท้องจริง ๆ หรือไม่ แต่แล้วสิ่งที่สงสัยมานานก็เป็นเรื่องจริง เธอนั้นตั้งครรภ์ได้ราว ๆ สองเดือนแล้วเธอท้อง ท้องกับคนใจร้าย  อีกทั้งตอนนี้เธอท้องไม่มีพ่อหลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลก็ตรงกลับคอนโดอย่างเลื่อนลอยราวกับวิญญาณได้หลุดออกจากร่างเสียแล้ว ทันทีที่ลงจากรถก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อของตนเองจนต้องหันไปตามเสียงอันคุ้นเลย“บัว”หญิงสาววิ่งเข้าไปโผกอดคนที่ยืนอยู่ไม่ห่างก่อนจะร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อายใคร“พี่กบ”“บัวเป็นอะไร บอกพี่มา” คนเป็นน้องร้องไห้อย่างหนักกอดพี่ชายแน่นราวกับต้องการที่พึ่งพิงก่อนจะหมดสติทำเอา กฤตพล และแฟนสาวตกใจที่เห็นกชสรเป็นลม กระเป๋ารวมทั้งถุงยาที่อยู่ในมือบางร่วงหล่นลงกับพื้น ดารารายแฟนสาวของกฤตพลหยิบกระเป๋าขึ้นมาถือ และหยิบซองยาที่หล่นออกมาจากถึงขึ้นอ่าน พบว่ามันคือยาบำรุงครรภ์“กบคะ ดูนี่สิ” ว่าแล้วก็ยื่นสิ่งที่อยู่ในมือให้แฟนหนุ่มดู“ท้องเหรอ” เ

ภาธรยืนมองร่างอุ้ยอ้ายท่างกลางผู้คนมากมายที่กำลังเดินจับจ่ายใช้สอยซื้ออาหารและสิ่งต่าง ๆ กลับไปประกอบอาหารในยามเย็น คงจะเป็นเช่นเดียวกันกับกชสร ในมือเล็กที่มีถุงผักและผลไม้รวมทั้งของสดรวมอยู่ในนั้นด้วยชายหนุ่มมองร่างตรงหน้าด้วยความยินดี เขานั้นตามหาหญิงสาวพบ แต่ทำไมสายตาที่มองมานั้นกลับไม่ดีใจที่เธอได้พบเขาเลย แววตานั้นว่างเปล่าไร้ความรู้สึก หลายเดือนที่เขานั้นคอยเฝ้าคิดถึงเธอเสมอ คิดถึงในสิ่งที่เขาทำผิดต่อเธอ“เดี๋ยวก่อนสิบัว” ชายหนุ่มร้องเรียกชื่อหญิงสาวอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเดินผ่านเขาไป ทำให้เธอนั้นชะงักเล็กน้อยก่อนพูดโต้ตอบกลับเขาไป“ขอโทษนะคะ ดิฉันไม่รู้จักคุณค่ะ” กชสรตอบกลับด้วยความเรียบเฉยโดยไม่หันหลังกลับไปมองเขาก่อนจะเดินออกไปอย่างไม่สนใจคนที่กำลังมองอยู่เบื้องหลังเพียงแค่จะเอื้อมมือหมายที่จะไขว่คว้าแขนเธอเอาไว้ ภาธรก็ยังไม่กล้าที่จะทำ หากอาการของเธอนั้นเหมือนเกลียดเขาเสียเต็มประดาแม้แต่หน้าของเขาเธอยังไม่ยอมมองเลย หากวันนั้นเขาไม่ตัดสินใจลงมาดูงานที่นี่เองเขาคงไม่ได้พบเธอผู้เป็นดวงใจของเขาอีกครั้ง เรื่องระหว่างเขาและกชสรนั้นเริ่มต้นขึ

บทที่ 1ภรรยาในนาม "กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะตาเพชร" เสียงตวาดดังลั่นออกมาจากปลายสายกำลังบ่งบอกว่าไม่ค่อยพอใจอะไรบางอย่าง ทำให้พชรกรผละโทรศัพท์เครื่องหรูออกจากหูแทบไม่ทัน"มีอะไรครับแม่ ผมทำงานอยู่" ชายหนุ่มตอบกลับมารดาทั้งที่สายตายังคงจับจ้องที่แผนงานการขยายสาขาของปีหน้าอยู่"กลับบ้านแล้วพาผู้หญิงคนนั้นมาด้วย""เย็นนี้ผมมีธุระครับ คงกลับเข้าไปหาคุณแม่ที่บ้านไม่ได้หรอก" เสียงเข้มตอบปัดราวกับไม่อยากที่จะเข้าไปคุยธุระกับมารดา"อย่ามาบ่ายเบี่ยงนะตาเพชร พาผู้หญิงคนนั้นมาหาฉันที่บ้านด้วย""แต่แม่..."ทว่าชายหนุ่มยังไม่ทันได้เอ่ยประโยคต่อ ก็ถูกมารดาชิงตัดสายไปเสียก่อนทำเอานักธุรกิจหนุ่มอย่าง เพชร พชรกร อัครธารากุล วัยสามสิบเจ็ดปี ที่เพิ่งจะจดทะเบียนสมรสอย่างลับ ๆ เมื่อไม่นานมานี้ ลุกขึ้นเต้มความสูงส่ายศีรษะเล็กน้อยและกำลังจะเดินตรงออกจาห้องทำงานใหญ่ของตน ทว่าชายหนุ่มนั้นเพิ่งนึกเรื่องบางอย่างขึ้นจึงรีบหยิบโทรศัพท์ต่อสายหาผู้เป็นภรรยาทันที"คุณอยู่ที่ไหน ทำงานอยู่หรือเปล่า" ทันทีที่ปลายสายกดรับชายหนุ่มก็ไม่รีรอให้เ