เลห์หัวใจนายคนเลว의 모든 챕터: 챕터 1 - 챕터 10

ใครที่เกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่นมีเงินทองใช้ไม่ขาดมือ มันเป็นอะไรที่น่าอิจฉาที่สุด หลายคนอาจจะใฝ่ฝันและต้องการสิ่งนั้น แต่สำหรับมัดไหมแค่มีพี่ชาย ได้อยู่กับพี่ชายเพียงคนเดียวเธอก็พอใจแล้วตลอดชีวิตที่ผ่านมา มัดไหมอยู่กับพี่ชายในบ้านหลังเก่า ๆ โทรม ๆ พอได้ซุกหัวนอน เธอเรียนจบมัธยมปลาย มีพี่ชายส่งเสียให้เรียน ส่วนพ่อแม่ตายหมดแล้ว การขาดพ่อแม่ ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ของเธอ เพราะพี่ชายเพียงคนเดียวของเธอ เป็นผู้เติมเต็มทุกสิ่งทุกอย่างที่ขาดหายในชีวิตให้กับเธอแล้วมัดไหมทำงานอยู่ที่คลับแห่งหนึ่งโดยการเป็นพนักงานเสิร์ฟ แม้ว่าจะไม่ใช่งานที่ดีนัก แต่ขอเพียงแค่มีงานทำเธอยินดีจะทำทุกอย่าง ขอแค่เงินที่เธอได้มาจากการทำงานสุจริตก็พอใจแล้ว“พี่ภัทร กินข้าวกันเถอะ” เธอพูดแล้ววางกับข้าวลงบนโต๊ะ พร้อมกับมองหน้าผู้เป็นพี่ชายที่นั่งทำหน้าเครียด ๆ อยู่“พี่เป็นอะไรหรือเปล่าคะ? บอกมัดได้นะคะ”“เปล่า กินข้าวกันเถอะ วันนี้มีอะไรกินบ้าง?” ภัทรทรุดกายนั่งลงบนโต๊ะไม้เก่า ๆ เขาพยายามทำชีวิตให้ดีกว่านี้ เขาอยากมีทุกสิ่งทุกอย่าง อยากให้น้องสาวมีความเป็นอยู่ที่ดี แต่เขากลับเป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่องไม่สามารถทำได้อย่างใจ

มัดไหมกรีดร้องด้วยความตกใจกลัว พยายามยื้อยุดปืนกับเขา เธอจะไม่ยอมให้เขาฆ่าเธอตายง่าย ๆ แน่และถ้าวันนี้มัดไหมจะต้องตาย ก็ขอให้ได้สู้อย่างเต็มที่ ถึงภายในใจจะกลัวเขามาก แต่เธอจะสู้แม้โอกาสรอดจะมีเพียงน้อยนิดก็ตาม“มึงสู้กูเหรอ!?” เขาเอ่ยเสียงเข้มพร้อมใช้มืออีกข้างกระชากเสื้อเธอแรง ๆแคว่ก!!!“กรี๊ดดด!”มัดไหมกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว ชายหนุ่มกลับไม่สนใจเสียงกรีดร้องของเธอ เขาตามมาคร่อมร่างของเธอ หญิงสาวดีดดิ้นสุดกำลัง ยิ่งทำให้โจเซฟชอบใจ“ดิ้นแรง ๆ ฮ่า ๆ” โจเซฟหัวเราะออกมาอย่างสะใจ“ฮือ ๆ” มัดไหมพยายามถอยแต่มันก็ติดหัวเตียง เธอยกมือประนมไหว้ร้องขอความเห็นใจ หากแต่สายตาโจเซฟมองมาที่เธอมันไร้ซึ่งความสงสาร“ไหว้ให้ตาย กูก็ไม่รู้สึกอะไร” “ปล่อยมัดกับพี่ไปเถอะ ฮึก!! ได้โปรด” ริมฝีปากบางสั่นระริกเอ่ยคำอ้อนวอน ความหวาดกลัวถูกกลั่นกรองเป็นหยาดน้ำตาที่ไหลรินออกจากนัยน์ตาคู่สวยอย่างไม่ขาดสาย“กูยืนยันคำเก่า ว่ามึงต้องตาย”“เลว... ฮึก! ... นายมันเลว... กรี๊ดดดด!! “มัดไหมหวีดร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อโจเซฟกระชากบราเซียของเธอแรงๆ จนขาดติดมือ เผยให้เห็นปทุมถันคู่งาม ใหญ่เกินตัวตะหง่านอยู่ต

“ผมต้องการเจอหน้าคนทรยศ คน ๆ นั้นมันอยู่ไหน?” “เอาเป็นว่ากูยกมันให้มึง ผู้หญิงคนนี้สวย คงถูกใจมึงแน่นอน” “ถ้าจะบอกว่าผมไม่ต้องการ ผมจะได้เงินผมคืนไหม?”“กูยังยืนยันคำเก่าว่าไม่...” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ พร้อมกับกระดกไวน์เข้าปาก ส่วนมืออีกข้างถือบุหรี่อยู่ เขาอาจจะเป็นคนใจร้ายคนเลว แต่เขาไม่มีความจำเป็นต้องสงสารใคร“ผมเลือกอะไรได้บ้าง? มีให้เลือกบ้างไหม?”“มีให้เลือก”“อะไร?”“ระหว่างเอากับไม่เอาแค่นั้น เพราะถ้าไม่เอา กูก็ฆ่ามันตายอยู่ดี”“งั้นตกลง ผมจะเอาผู้หญิงคนนั้นไป” “หึ” โจเซฟหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วทิ้งบุหรี่ลงพื้น พร้อมกับใช้เท้าขยี้มันอย่างไม่ไยดีโจเซฟเปิดประตูเข้าไปในห้อง พร้อมกับกวาดสายตาคม มองหาร่างบางของมัดไหม เขากระตุกยิ้มที่มุมปากทันที เมื่อเห็นเธอหลบเขาอยู่ที่ข้างมุมตู้ เขาเข้าไปแล้วกระชากร่างบางเหวี่ยงมาที่พื้นกลางห้อง“กรี๊ดด!!! ฮึก!! ไอ้คนเลว ฮื่อ ๆ” “เลวเหรอ กูยอมรับ อย่าลืมนะว่าคนเลวแบบกู เอามึงบนเตียงนั้น กูจะบอกว่ามึงต้องไปอยู่กับเสี่ยตู่ ตอนนี้กูไม่ฆ่ามึงแล้ว ไปอยู่กับพ่อค้ายา เขาจะเอามึงไปทำอะไรจากนี้ก็แล้วแต่เขา” “ฆ่าฉันให้

หลังจากที่มัดไหมใส่เสื้อผ้าแล้ว ผินกับพิมพ์รีบพาเธอมาส่งหน้าปากซอยทันที ถึงเสี่ยตู่จะถูกนายหญิงชบาเล่นงานอย่างหนัก พวกเธอรู้ดีว่าคนอย่างเสี่ยตู่ไม่มีทางหยุดเรื่องนี้แน่นอน เสี่ยตู่ทั้งค้ายา ทั้งส่งผู้หญิงไปขายในซ่อง ความเลวของเสี่ยคนนี้เลวไม่มีที่ติ ถ้าไม่รีบพาไปคนที่จะซวยคือมัดไหมนั่นเอง ถึงฉัตรชบาช่วยเธอครั้งนี้ได้ ถ้ามีคราวหน้าเสี่ยตู่ต้องเอาผู้หญิงน่าสงสารคนนี้ไปขายที่ซ่องเป็นแน่“พี่มาส่งได้แค่นี้ มัดไหมต้องไปรอรถที่ฝั่งนั่น ระวังตัวด้วย พวกพี่ไม่อยากให้ลูกน้องของนายหญิงไปส่ง เพราะถ้ารู้ว่ามัดไปอยู่ที่ไหน เสี่ยตู่ต้องตามไปแน่นอน”“ค่ะพี่ มัดขอบคุณพวกพี่ ๆ ทั้งสองมาก ๆ นะคะ ฝากบอกนายหญิงพวกพี่ด้วยว่ามัดขอบคุณ”“ไม่เป็นไรนายหญิงเป็นคนดี นายหญิงไม่ชอบให้ผู้หญิงถูกผู้ชายทำร้าย แต่ถ้าเสี่ยตู่มีอีหนูแล้วผู้หญิงคนนั้นเต็มใจนายหญิงไม่ว่าเลย แต่ถ้าเสี่ยตู่ย่ำยีทำร้ายคนที่ไม่เต็มใจ นายหญิงจะสั่งสอนเสี่ยให้ถึงที่สุดเลยทีเดียว”“ทำไมตอนแรกที่ถึงถามว่า มัดจะมาเป็นนายหญิงของที่นี่ มันไม่เคยอยากไปเลยสักนิด มันเพราะอะไรคะพี่”“เสี่ยตู่เคยย่ำยีนายหญิงมาก่อน ตอนนั้นนายหญิงไม่เต็มใจเลยสักนิด ทุกสิ่

มัดไหมรีบเดินออกมาจากห้องนั้น มือไม้เธอสั่นไปหมด กลัวไปหมดกลัวเขาทำร้ายเธออีก เหมือนที่เคยทำ เธอเดินมานั่งเก้าอี้หน้าซีด ๆ“เป็นไรเปล่ามัด หน้าซีดจัง ไม่สบายหรือเปล่า?”“ปะ... เปล่าค่ะ” เธอเอ่ยปฏิเสธ พร้อมกับส่ายหน้าไปมา “แล้วไป นึกว่าไม่สบาย เออ!! พอดีพี่เกล้าลืมจัดโซดาเพิ่มให้แขกห้องเมื่อกี้ เอาไปให้อีกครั้งได้ไหม?”เกล้าเอ่ยกับมัดไหมที่นั่งหน้าซีด ๆ อยู่“มะ... ไม่ค่ะ มัดไม่ไป” เธอเอ่ยเสียงสั่นพร้อมกับมองหน้าเกล้า“เดี๋ยวเจ้ให้คนอื่นไปเสิร์ฟ ส่วนมัดไปเสิร์ฟโต๊ะนั้นให้เจ้หน่อย บรรดาพวกเพื่อน ๆ เจ้เอง ถ้าเขาขอให้นั่งด้วย มัดก็นั่งกับพวกเขา ช่วยชงเหล้าช่วยบริการให้เจ้ด้วย”“แต่เจ้คะ” มัดไหมทำสีหน้าหนักใจ ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยไปนั่งชงเหล้าให้ลูกค้า แต่เธอชอบเสิร์ฟแล้วมานั่งตรงนี้มากกว่า ไม่ค่อยอยากจะยุ่งกับลูกค้ามากนัก“เพื่อเงิน เก็บตังค์ให้ได้เยอะ ๆ มีแฟนรวย ๆ สักคน ก็พอใจแล้ว ชีวิตผู้หญิงแบบเรา อย่าซีเรียสเราไม่ได้ขายตัวสักหน่อย รีบไปเถอะอย่าให้ลูกค้ารอนาน พายเองไปชงเหล้ารออยู่โต๊ะนั้นแล้ว พอดีเจ้ให้คนอื่นไปเสิร์ฟห้องวีไอพีแทนพาย เลยให้พายไปชงเหล้ารอ ไปช่วยดูแลช่วยด้วย เจ้เพิ่