Semua Bab เลห์หัวใจนายคนเลว: Bab 41 - Bab 50

โจเซฟนั่งอยู่ระเบียงพร้อมมองออกไป เขามองทิวทัศน์ยามค่ำคืนพร้อมกับถอนหายใจออกมาแรงๆ เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบพร้อมกับพ่นควันขาวลอยคลุ้ง“ยังไม่นอนเหรอโจเซฟ” นิโคลัสเอ่ยถามหลานชาย แล้วทรุดกายนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ หลานชายหันมามองเขาก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น“ยังครับตา จะไล่ผมไปนอนบ้านเหรอ?” โจเซฟเอ่ยพร้อมกับอัดบุหรี่เข้าปอดอีกครั้ง ในหัวของเขาตอนนี้มันวุ่นวาย เขาจะทำยังไงมัดไหมถึงจะหายโกรธเขา เขาอยากดูแลเธอกับลูกไปตลอดทั้งชีวิต เขายอมรับว่าเขาทำเลวกับเธอมามาก แต่เขาก็ยังอยากจะดูแลเธอ อยากชดใช้ความผิดที่กระทำกับเธอเอาไว้บ้าง“ตาไม่ได้จะมาไล่โจเซฟนะ ตาแค่ขึ้นมาแล้วเห็นหลานนั่งอยู่ตรงนี้ดึกๆดื่นๆเลยสงสัยว่าทำไมถึงยังไม่นอน แล้วมัดไหมล่ะนอนแล้วหรอ”“นอนแล้วครับตา” เขาเอ่ยพร้อมกับถอนหายใจแรงๆอีกครั้ง นิโคลัสมองการกระทำของหลานชายก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ“คนท้องจะขี้เหวี่ยงขี้วีนหน่อยหลานก็ต้องทำใจหน่อยนะ”“คนท้องชอบเหวี่ยงชอบวีนเหรอตา”“ใช่ หลานต้องเอาของกินล่อ เอาของที่เธอชอบไปให้เธอเอาใจเธอเยอะๆ เดี๋ยวเธอก็หายงอน ตาขออะไรอย่างหนึ่งหลานได้ไหมโจเซฟ” นิโคลัสมองหน้าหลานชาย โจเซฟโยนบุหรี่ลงพื้นแ

มัดไหมนั่งมองอะไรไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแรงๆอย่างเหนื่อยหน่าย เธอมาอยู่บ้านของตากับยายโจเซฟได้2อาทิตย์แล้ว พี่ชายของเธอเองก็โทรมาหาเหมือนกัน ตอนแรกก็โกรธมัดไหมแทบตาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะครอบครัวของโจเซฟ นิสัยเอาแต่ใจทุกคน เลยยอมให้เธออยู่ที่บ้านหลังนี้ มัดไหมพ่นลมหายใจออกมาแรงๆอีกครั้ง พร้อมกับคิดอะไรไปเรื่อยอย่างเหม่อลอย“มาอยู่ที่นี่นี่เอง เข้าบ้านเถอะ อากาศตอนเช้ามันเย็นเกินไป เดี๋ยวจะไม่สบาย” โจเซฟเอ่ยพร้อมกับทรุดตัวลงนั่งข้างๆเธอ ร่างกายของมัดไหมสั่นสะท้านเล็กน้อย เมื่อสายลมอ่อนๆ หอบเอาความเหน็บหนาวมาปะทะผิวกาย แต่ถึงจะเหน็บหนาวมากเพียงไร เธอก็ยังอยากที่จะนั่งอยู่ตรงนี้อยู่ดี“ยังอยากนั่งอยู่ตรงนี้” มัดไหมมองหน้าโจเซฟก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ! เป็นอะไรมัดไม่สบายหรือเปล่า?” โจเซฟถามคนร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยน้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความอาทร ยิ่งเห็นใบหน้าสวยหวานของมัดไหมที่เคยสดใสหม่นหมองลงทุกวัน เขายิ่งห่วงใยเธอ“.....” ไร้คำพูดใดๆออกมาจากปากของมัดไหม เธอเงียบพร้อมกับมองสวนดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน ส่งกลิ่นหอมลอยฟุ้งไปทั่ว เธอไม่ได้สนใจ คนท

“สะ... เสี่ยตู่”“หึ! ดีจังที่ยังจำกูได้!” เสี่ยตู่พูดขึ้นพร้อมกับจ้องหน้ามัดไหม เธอถึงกับถอยหลังด้วยความกลัวเธอต้องกลัวเสี่ยตู่อยู่แล้ว เสี่ยตู่คือคิดจะจับเธอไปขายซ่อง เเต่โจเซฟเป็นคนที่ต่อรองกับเสี่ยตู่ และได้ยิงเสี่ยตู่จนบาดเจ็บ เสี่ยตู่โดนยินคราวนั้นก็เลยเงียบหายไป พอเธอกับโจเซฟแยกกัน และเธอย้ายที่อยู่ เธอก็ไม่เคยได้เจอเสี่ยตู่อีกเลยปึก! เคร้ง!“ว้าย!” เธอร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อเธอถอยไปประทะกับคนด้านหลัง จนเซล้มไม่เป็นท่า แต่ก่อนที่ร่างเธอจะไปกองกับพื้น ท่อนแขนแกร่งของคนที่คุ้นเคยกอดรัดบางของเธอเอาไว้แน่น แต่ถาดอาหารขนมกับนมล่วงลงสู่พื้นแตกกระจาย“เป็นอะไรไหม?” โจเซฟกอดรัดเธอเอาไว้อย่างหวงแหน เขาพยุงตัวเธอขึ้นยืน พร้อมกับสำรวจตัวร่างกายของเธอ“ไม่เป็นไรค่ะ” มัดไหมมองเสี่ยตู่ที่จ้องเธอไม่วางตา จนเธอต้องรีบหลบหลังโจเซฟทันที ถึงโจเซฟจะเคยทำร้ายเธอเมื่อก่อน เธอกลับไม่ได้กลัวเขาและไม่ได้โกรธเคืองโจเซฟแล้ว ยิ่งสถานการณ์ตรงหน้าตอนนี้โจเซฟคือคนที่จะปกป้องเธอมากกว่า“มึงมีอะไรไหมไอ้ตู่?” โจเซฟเอ่ยเสียงห้วนถามเสี่ยตู่ด้วยความไม่พอใจเขาก็ไม่พอใจอยู่แล้วคนที่ทำให้เมีย

มัดไหมถูกพาตัวออกมานอกร้าน ลูกน้องของเสี่ยตู่ปรี่เข้ามาหามัดไหมกับพี่ชายทันทีลูโซ่กับโฮเซ่ประจันหน้ากับลูกน้องของเสี่ยตู่ ต่อให้ต้องตายเขาก็จะปกป้องลูกเมียของนายของพวกเขา และแน่นอนเขาจะไม่ยอมให้ลูกน้องของเสี่ยตู่มาทำร้ายครอบครัวของมัดไหมแน่ๆ“คิดว่าพวกมึงจะรอดเหรอ? วันนี้พวกมึงต้องตายห่ากันหมดอย่าคิดว่าจะรอดสักคน” ชายฉกรรจ์ทั้งหมดเล็งปืนมาที่พวกเขา ลูโซ่กับโฮเซ่ไม่เปิดโอกาสให้ชายพวกนั้นยิงใส่เขาก่อน เขาสาดกระสุนใส่ก่อนทันทีปัง! ปัง! ปัง!“กรี๊ดดด” มัดไหมกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว เธอกับพายลากภัทรหลบไปอยู่ข้างๆรถที่จอดอยู่ เพื่อหลบวิถีของกระสุน“ก้มลงต่ำๆ” ภัทรพยายามบอกน้องสาวกับพายให้ก้มลง ตอนนี้เขาเจ็บมาก อยากจะช่วยให้มากกว่านี้แต่ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะตัวเขาก็เอาตัวไม่รอดปัง! ปัง! ปัง!“เราไม่รอดแน่ฮื่อๆ พายกลัว” พายปล่อยโฮออกมาราวกับคนเสียสติ มัดไหมเข้าไปกอดเพื่อนก้มต่ำทันที“ตั้งสติไว้ก่อนนะพาย”บรืนนนนน!!! เอี๊ยดดดดด!!!! เสียงรถ2คันขับมาขวางอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นถนน คนภายในรถทั้งหมดยิงประทะใส่ลูกน้องของเสี่ยตู่ทันที “มัดเป็นไงบ้าง” ณิรินลงมาจากรถ

ผ่านไปอีก1สัปดาห์มัดไหมที่นอนร้องไห้อยู่บนเตียงอย่างหนัก เธอนอนคุดคู้กอดเข่าตัวเองเอาไว้ มันต้องไม่ใช่เรื่องจริง ทุกอย่างกำลังดีอยู่แล้ว ทำไมถึงเกิดเรื่องแย่ๆแบบนี้ด้วยเธอไม่ยอมรับว่าโจเซฟตาย เพราะมันไม่ใช่ความจริง เธอไม่เชื่อ ทุกอย่างมันคือเรื่องโกหก“มัด หมอให้กลับบ้านได้แล้วนะ เรากลับบ้านกันเถอะ” ณิรินเอ่ยกับมัดไหม แต่คนบนเตียงกลับไม่สนใจคนที่เอ่ยถามเลยสักนิด เธอยังคงร้องไห้อยู่แบบนั้น“ฮึกๆเฮีย ไหนบอกว่าจะไม่ทิ้งมัดไง ทำไมเฮียถึงใจร้ายแบบนี้ ฮื่อๆ” เธอร้องไห้คร่ำครวญออกมาอย่างน่าเวทนา ถ้าเธอรู้ว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้ เธอจะไม่ปล่อยให้เวลามันสูญเปล่าไปเลย เธอจะใช้ชีวิตกับเขาอภัยให้เขาและมองข้ามสิ่งร้ายๆที่เขาเคยทำให้เธอ พอเขาจากไปเธอเองก็ได้รู้หัวใจตัวเอง โจเซฟคือคนที่เธอรัก และไม่มีใครสามารถมาแทนที่เขาได้“กลับเถอะมัด ไปส่งโจเซฟกัน พรุ่งนี้ครอบครัวแม่จะเผาโจเซฟแล้วนะ ไปส่งพี่เขาครั้งสุดท้ายกัน“ฮึกๆ” มัดไหมค่อยๆหยัดกายลุกขึ้นอย่างเลื่อนลอย เธอใช้มือเรียวสั่นระริกปาดน้ำตาตัวเอง” เฮียใจร้าย ไหนบอกว่ารักมัดกับลูกไง ฮึก!”“หนูต้องเข้มแข็ง หนูต้องสู้นะมัดไหม”“หนูไม่รู้จะเริ่มย