Semua Bab มาหยาของนายหัว: Bab 11 - Bab 20

ร่างเล็กที่จะเก็บของขึ้นท้ายรถ พอมองไปของโดนเก็บเรียบร้อยแล้วอยู่ที่ท้ายรถ แถมมีผู้ชายชุดดำยืนคุมหน้าร้าน รอเปิดประตูให้นายหัวอัสลานอีก นี่นายหัวเธอเป็นใครกันแน่เนี่ย ปกติก็เห็นแต่พี่เดชจะอยู่ด้วย ตลอดสองสามวันที่ผ่านมา “เจ้านายให้ผมขับรถให้นะครับ” “เออดีเหมือนกันวันนี้กูก็เมื่อยไปหมด ปะมาหยาเราขึ้นรถกันเดี๋ยวเราเอาของกลับไปเป็นที่บ้านสวนกัน” อัสลานที่จับมือร่างบางไม่ยอมปล่อย ประคองร่างเล็กขึ้นรถ นั่งกอดเธอแน่น แถมเอาเสื้อคลุมให้เธออีก "วันหลังนายหัวไม่ต้องมาช่วยมาหยาก็ได้นะจ๊ะ"เธอกลับนายหัวอัสลานจะเหนื่อย นายหัวของเธอที่มานั่งทำงานเป็นเพื่อนเธอเลยไม่อยากจะให้นายหัวของเธอเหนื่อยมากกว่าเดิม “ทำไม !! ไอ้ใหญ่กับไอ้ออสตินหรือไอ้เดชเท่านั้นหรอที่มาช่วยเธอได้นะมาหยา ฉันไม่มีสิทธิ์มาที่นี่หรอ”เสียงดังกึ่ง ตะวาดทำให้มาหยาเงยหน้ามองตกใจตาโต “มะ ไม่ใช่นะจ๊ะ นายหัวอัสลานจะตะคอกมาหยาทำไมจ๊ะ”มือเรียวเล็กดึงออกจากมือหนาที่กุมอยู่ทันที อยู่ดีดีก็โดนดุทั้งทีเธอเป็นห่วงนายหัวขนาดนั้น มือหนาใหญ่ของอัสลานไม่ยอมให้มือเรียวเล็กได้หลุดออกจากความควบคุมเด็ดขาด เขารีบคว้ามือเรียวกลับมาจับพร้อมกับจุ

อัสลานที่อุ้มมาหยาอยู่บนตักแกร่ง ที่ใช้นิ้วเขี่ยวน ยอดจุกสีหวานไปมา จนร่างบางครางเกร็ง แต่เหมือนจะยังไม่อิ่ม เขาเลื่อนเสื้อสายเดี่ยวตัวบางเอาไว้ใต้เต้าสวย เผยให้เห็นเต้าอวบใหญ่เหมือนหัวเด็ก ปากหนาเลื่อนจากซอกคอขาวลูบไล้มาถึงหน้าอกอวบใหญ่เขาใช้ปากดูดเต้าอวบทำรอยจูบแดง ๆ ไว้เป็นจ้ำเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของในตัวแม่กระต่ายน้อยปุกปุยสีขาวของเขา “ฮืม..เจ็บจ้ะ เจ็บ ซี๊ด นายหัวอัสลาน เจ็บ”เสียงครางพยายามดิ้นหนีจากนายหัวอัสลานพี่ฟัดเต้าของเธอพร้อมกับทำรอยจูบไว้บนหน้าอกเธอ “ขอโทษมาหยา ฉันแค่เห็นมันน่าขย่ำดี” “ฮืม นายหัว อย่ากัดได้ไหมจ้ะ เจ็บจัง” “ฉันขอโทษ มาหยา ที่ทำให้เธอเจ็บ”เสียงขอโทษแผ่วเบาพร้อมกับพรมจูบไปที่รอยจูบที่เป็นจ้ำแดง ๆ ที่เขาเป็นคนทำขึ้นมาลิ้นสากไล่เลียวนตรงรอยจูบซ้ำไปมา ลากลิ้นซุกไซ้ไปหยุดที่จุกสีชมพูหวาน ปากหนาเข้าครอบงำดูดโลมเลียเหมือนเด็กที่หิวนม ลิ้นสากเลียวนดูดดึงเน้นไปที่จุกสีหวาน จนน้ำลายเปียกชุ่มไปทั่วจุกสีหวานของมาหยา “อะ อะ อะ ซี๊ด นายหัว นายหัวอัสลาน เสียว”มาหยาที่รู้สึกเสียวกระสันเหมือนกำลังจะจิตใจล่องลอย ความเสียวที่เพิ่งเคยสัมผัสครั้งแรกในชีวิตของเธอ มันเหมือน

เดทที่เมื่อวานพยายามขอพบนายหัวใหญ่เพื่อติดต่อขอซื้อร้านที่มาหยาเช่าอยู่ เขาได้รู้เรื่องราวคร่าวๆเกี่ยวกับราคาค่าเช่าที่ถูกเกินจริงไปมาก พร้อมกับสัญญาเช่าจากปีต่อปีเป็น 2 ปีระยะยาวให้กลับมาหยาเขารู้แล้วว่านายหัวใหญ่ชอบคอกลับมาหยาระดับที่สามารถเปย์เธอได้แม้กระทั่งค่าตกแต่งภายใน ดูทรงเจ้านายของเขาเจอตอขนาดใหญ่เข้าให้แล้วเหมือนกัน"นายครับนายหัวใหญ่บอกว่าถ้าอยากจะคุยเรื่องร้านที่มาอย่าเช่าอยู่ขอให้นายไปคุยกับนายหัวใหญ่ด้วยตัวเองครับ""แล้วมันนัดเมื่อไหร่ไอ้เดช""วันนี้ครับเห็นว่าจะเข้าร้านช่วง 18:00 น:"เดชได้เล่ารายละเอียดต่างๆเกี่ยวกับนายหัวใหญ่ที่เปย์มาหยาจนคนในซอยล่ำลือและไม่มีใครกล้ามายุ่งย่ามกลับมาหยาเพราะเข้าใจว่าเป็นเด็กในสังกัดของนายหัวใหญ่ที่มีความพิเศษกว่าคนอื่นอัสลานที่ได้ฟังเรื่องราวทุกอย่างถึงกับตกตักดังฉาดเขานั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ นี่นายหัวใหญ่มันแอบตีท้ายครัวของเขาตั้งนานแล้วสินะ"กูต้องการร้านนี้ไม่ว่ายังไงกูต้องได้ร้านนี้ไอ้เดช""ถ้าอย่างนั้นนายต้องปิดดิวเองครับเพราะนายหัวใหญ่ไม่ยอมคุยกับผม""ได้งั้นกูจัดการเอง มึงนัดมันเลยวันนี้กูจะไปพบมันด้วยตัวเอง""รับทราบครับนายผมจ

อัสลานที่จัดการเรื่องร้านขนมให้มาหยาเสร็จ เขาอารมณ์ดีมาก เดินออกจากบาร์ของนายหัวใหญ่อย่างภูมิใจที่ได้ทำสิ่งที่ต้องการสำเร็จ เดชที่มองท่าทีของเจ้านายก็ถึงกับต้องกุบขมับทุก 5 นาทีกันเลยทีเดียว"นายครับ ผมว่าแค่นี้ก็พอแล้วไหมครับสำหรับ มาหยานายให้เธอเยอะไปไหมครับ"เดชเอ่ยปรามเจ้านายของตนให้คิดตามเขา"สำหรับมาหยา ไม่มีคำว่ามากเกินไป"เขาหันไปตอบเดชทันที"ครับนาย เอาที่นายสบายใจครับ"เดชพูดประชดผู้เป็นนาย ในเมื่อห้ามไม่ได้ ก็ต้องปล่อยวางมาหยาเป็นห่วงนายหัวอัสลานหายไปนานสองนานยังไม่ออกซักที ก็เดินวนไปมาอยู่ภายในร้าน ลูกค้าก็พากันแวะเวียนมาไม่ขาดสายนี่ก็เกือบสองทุ่มกว่าแล้ว ขณะที่ใจกังวลก็เหมือนสื่อถึงร่างใหญ่ก็เปิดประตูก้าวเข้ามาในร้านทันที"นายหัวจ๊ะ ทำไมไปนานจังจ๊ะ"เสียงหวานเอ่ยถามด้วยใบหน้าปนไปด้วยความเป็นห่วง"เป็นห่วงฉันหรอ..?""เป็นห่วงซิจ๊ะ หายไปตั้งนานสองนานแบบนี้"อัสลานที่พูดคุยกับมายาเรื่องราวต่างๆที่เขาได้ไปพูดคุยกับนายหัวใหญ่แต่เขายังไม่ได้บอกเธอเรื่องการขอซื้อร้านขนมจากนายหัวใหญ่ เขาอยากบอกเธอในวันเกิดครบรอบ 20 ปี ในอีก 1 เดือนข้างหน้าที่จะถึงก็จะเป็นวันเกิดของมาหยาแล้ว"วันนี้ข

นี่ก็ผ่านมาแล้ว 3 อาทิตย์ที่มาหยามมาฝึกงานเป็นเลขาส่วนตัวให้กับอัสลานอย่างเต็มตัวส่วนร้านขนมของเธอก็เจริญก้าวหน้าเพราะ order ใหญ่อย่างอัสลานที่วันละเป็นพันๆกล่องทำให้สรุปคร่าวๆต่ออาทิตย์เธอมีรายได้ไม่ต่ำกว่า 40,000 บาทเธอเห็นผลกำไรที่งอกงามทำให้เธอรู้สึกมีความสุขต่อไปอนาคตข้างหน้าเธอคงไม่ต้องรบกวนอัสลานในการดูแลเธออีกแล้วเธอจะช่วยเขาแบ่งเบาภาระทุกอย่าง"มาหยาวันนี้เราไม่ไปทำงานกัน 1 วันนะ"อัสลานที่บอกมาหยาอย่างกระทันหัน และดูเหมือนว่ามาหย่าจะลืมสนิทใจว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ"อ้าวทำไมไม่บอกมาอย่าล่วงหน้าเหรอจ๊ะมาหย่าก็แต่งตัวเก้อเลยสิแบบนี้"ใบหน้าเรียวเล็กจ๋อยลงทันทีเมื่อได้ยินว่าจะไม่ได้ไปทำงานที่รีสอร์ท"วันนี้ฉันจะไปซื้อชุดสวยๆให้เธอใส่ทำงานไงล่ะ""จริงหรอจ๊ะ" แม่กระต่ายน้อยเมื่อได้ยินว่าสิงโตมากประสบการณ์กำลังจะพาเธอไปซื้อชุดสวยๆก็ดีใจลิงโลดตาโตขึ้นมาทันที"วันนี้เธออยากได้อะไรฉันจะซื้อให้เธอหมดเลยทุกอย่างที่เธออยากได้"มาหยาวิ่งก้าวไปที่ร่างใหญ่ทันที พร้อมกับใช้สองมือเรียวเล็กโอบกอดไปที่เอวแกร่งของเขาใช้หัวทุยซบลงที่อกพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้"งั้นวันนี้มาหยาจะซื้อของทุกอย่างที่