Semua Bab Bon Appetit: Bab 51 - Bab 60

"Sinampal ako ni Mama," mahinang sagot niya, pero sa loob-loob niya, parang humahalakhak siya sa sakit ng alaala. "Dalawang beses."Napasinghap si Senyora. "Ano?!"Tumango si John, bumalik ang matalim na tingin sa kanyang mga mata. "Sinabi ni Mama na ako raw ang kontrabida. Na ako raw ang may kasalanan sa lahat. Pati si Lola Irene, pinagtabuyan na ako sa hapag-kainan, parang ako ang salot sa buhay nila!"Niyakap siya ni Senyora, pinupunasan ang mga luhang hindi niya napansing bumagsak."Shh... Mahal, nandito lang ako..." mahinang bulong nito sa kanyang tenga. "Hindi mo kailangang tiisin ‘yon. Hindi mo kailangang manatili sa isang buhay na hindi mo ginusto."Niyakap niya ito nang mas mahigpit, parang takot na takot siyang pakawalan ito."Ikaw lang ang gusto kong makasama, Senyora..." bulong niya. "Ikaw lang ang tangi kong pahinga."Nang marinig iyon, marahan siyang itinulak ni Senyora at hinaplos ang kanyang pisngi. May kakaibang kinang ang kanyang mga mata—isang kinang ng pagtatagumpa

Tumingin siya sa kanyang mga mata at nagkatitigan sila nang malalim sa kaluluwa ng isa't isa. Pinadaan niya ang dulo ng kanyang daliri sa kahabaan ng kanyang ari mula sa ulo hanggang sa kanyang mga bayag. Medyo napatalon siya, pero hindi siya kailanman bumitiw sa mata. Ang kanyang puki ay tila umaapaw, hindi lamang sa pananabik sa gagawin niya para sa kanyang mahal, kundi pati na rin sa paraan ng paghawak niya sa kanya gamit ang mga napakagandang mata.Kinuha niya ang matibay ngunit banayad na pagkakahawak sa kanyang makapal na haba, inalis ito mula sa kanyang tiyan at naglagay ng banayad na halik sa dulo. Pagkatapos, lumabas ang kanyang dila at hinampas ang ulo nito, tinakpan ito ng kanyang laway. inihahanda niya ito para sa kanyang mapagmahal na pag-atake.Ngunit pinanatili pa rin niya ang kanyang tingin habang bumuka ang kanyang mga labi at sa kauna-unahang pagkakataon sa kanyang buhay, naramdaman niya ang sensasyon ng mainit na laman ng lalaki na pumasok sa kanyang bibig. Ang teks

Hindi niya mapigilang umindayog ng kanyang mga balakang pataas at pababa. Pero ang kanyang mga pang-aakit na daliri ay lumampas sa kanyang basang bahagi at dumaan sa kanyang balakang at pababa sa harap ng kanyang hita. Ngayon ay umuungol siya sa inis at lalo pang ibinuka ang kanyang mga binti. Kailangan niya siyang ipasok ang kanyang mga daliri sa loob niya, upang galugarin ang kanyang madidilim na mga liko at maabot ang kaibuturan ng kanyang kaibuturan.Pagkatapos, ang kanyang kamay ay dumapo sa loob ng kanyang hita at nagsimulang umakyat. Ang kanyang mga labi ay nagsimulang maglagay ng malalambing na halik sa kanyang balat habang ang kanyang ulo ay bumababa sa kanyang katawan. Ang kanyang mga daliri ay lumipat sa kanyang mga panlabas na labi at naramdaman niyang may daliri na dumudulas pataas at pababa, hinahati ang kanyang namamagang mga labi ng p**i hanggang sa matagpuan nito ang kanyang matigas na klitoris."Oh Diyos!" umiiyak siya.Ang saksak ng kasiyahan nang magsimula siyang ma

Kinabukasan…Maagang nagising si Fortuna. Namamaga ang kanyang mata, pero hindi na niya alintana. Nasanay na siya sa sakit. Nasanay na siyang umiyak.At ngayong umaga, kahit hindi niya alam kung anong mangyayari, nagdesisyon siyang harapin si John.Kailangan niyang malaman kung saan ito pumunta kagabi.Kailangan niyang malaman kung siya pa rin ba ang asawa nito, kahit sa papel lang.Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto ng kanilang silid.At doon, nakita niya si John—kadarating lang, pagod ang itsura, pero walang bahid ng pagsisisi sa mukha.Agad na lumapit si Fortuna."John..." mahina niyang tawag.Hindi siya nilingon nito. Bagkus, dire-diretso itong pumasok sa loob at tinanggal ang kanyang coat, parang wala siyang nakikita."John, saan ka galing?"Wala pa ring sagot."Tinatawagan kita kagabi pero—"Biglang tumigil si John sa harapan niya at tinitigan siya ng malamig."Ano bang problema mo, ha?" madiin nitong sabi. "Hindi ba malinaw na wala kang karapatang pakialaman ang buhay ko?"N

Nakita ni Irene at Leona ang lahat mula sa bintana.Napapikit si Leona at pinunasan ang sariling luha.“Hindi ko akalaing kaya niyang saktan si Fortuna ng ganito,” mahina niyang sabi.“Hindi mo siya pinalaking ganito, anak,” sagot ni Irene. “Pero ang galit na pinakain natin sa kanya, lumaki rin.”Napayuko si Leona.“Ngunit hindi pa huli ang lahat, Mama…” bulong niya. “Hindi ko hahayaan na tuluyang masira ang buhay ni Fortuna.”Ilang sandali pa, nagmadaling lumabas si Leona ng mansion, ramdam ang bigat sa dibdib habang hinahanap ang kanyang daughter-in-law na si Fortuna.Laman ng isip niya ang bawat patak ng luha na nakita sa mga mata ng dalaga, na tila bumabaon sa kanyang konsensya.Sa pag-ikot niya sa hardin, nakita niya si Fortuna — nakaluhod sa malamig na damuhan, umiiyak ng buong lakas, tila hindi na makahinga sa sakit at hinanakit.Lumapit siya at walang alinlangang niyakap ang dalaga mula sa likuran, dama ang panginginig ng katawan nito sa bawat hikbi."Anak, tama na..." mahinan