Semua Bab Bon Appetit: Bab 41 - Bab 50

"John..." mahinang ungol ni Senyora habang hinahaplos ang mukha niya. "Tama na... dapat hindi na natin ginagawa 'to."Pero hindi ito umatras nang mas lalo siyang yakapin ni John, nang mas lalo siyang palibutan ng init ng katawan nito."Hindi ko kayang mawala ka," bulong ni John bago muling sakupin ang kanyang labi.At tuluyan nang bumigay si Senyora. Instinctively, hinawakan ni John ang mukha ni Senyora gamit ang dalawang kamay at hinalikan siya. Sa kanyang kasiyahan, agad at buong puwersang binalik niya ang halik. Ang halik ay agad naging halikan, at isa itong puno ng init. Inilapag niya ang parehong kamay sa puwit ni Senyora upang subukang baligtarin siya, ngunit habang ginagawa niya ito, napansin niyang bumuka ang mga binti nito. "Putang ina," naisip niya, at inilagay ang kaliwang kamay niya sa pagitan ng kanyang mga hita, at sinimulang marahas na rubbuhin ang kanyang clit sa pamamagitan ng kanyang shorts. Isang ungol ang umabot sa bibig ni Senyora, at ang kanyang kanang kamay

Sa kanyang pagkabigla at walang katapusang kasiyahan, may kamay si Senyora sa kanyang shorts, at malinaw na nagfifinger siya! Sa kabila ng dalawang orgasmo sa loob ng halos pitong minuto, muling bumalik ang pagnanasa ni Sen, at ibinaba niya ang sarili sa titi ni John, na madaling pumasok dahil sa sapat na pampadulas.Umungol si John ng malakas, at ngumiti si Senyora sa kasiyahan sa pagpapasaya sa kanya. Inilapit niya ang parehong paa malapit sa kanyang mga balakang, at inilagay ang parehong kamay sa kanyang mga abs. Pagkatapos ay nagsimula siyang dahan-dahang umangat at bumaba ang kanyang puki sa buong haba ng titi ni John. Naalala niya noong nagde-date pa sila kung gaano niya kasiyang ginagawa ito. Gusto niyang panoorin kung paano bumabalot ang kanyang puki sa kanyang titi sa ganitong paraan.Si Sen ay nagsimulang bumilis ng ritmo, at hindi na makatiis si John. Sinimulan niyang jackhammerin ang puki ni Sen, na may parehong kamay sa kanyang mga balakang. Senyora, na lubos na alam ang

Maagang nagising si John kinaumagahan, ang sinag ng araw ay marahang pumapasok sa kwarto ni Senyora na kung saan siya nanatili. Sa tabi niya, si Senyora ay nakahiga, nakayakap sa kanya, mahimbing ang tulog. Sandali niyang tinitigan ang mukha nito, dinama ang init ng katawan na ilang beses na niyang hinanap noon.Pero ngayong nandito na siya, ngayong natikman na niyang muli ang tamis ng bawal nilang pagmamahalan, alam niyang hindi ito sapat.Kailangan niyang bumalik.Dahan-dahan niyang inalis ang yakap ni Senyora at bumangon. Huminga siya nang malalim bago siya yumuko at hinalikan ito sa noo.Naramdaman niya ang paggalaw ni Senyora, ang mga mata nito marahang dumilat.“John…?” mahina nitong tawag habang pilit inaabot ang kanyang kamay.Napangiti siya ng bahagya at hinawakan ang kamay nito.“Kailangan ko nang bumalik,” mahinang sabi niya.Naningkit ang mga mata ni Senyora at umupo ito, halatang nagpipigil ng emosyon.“Bumalik?” paulit nitong tanong. “Babalik ka sa kanya?”Nagbuntong-hin

Umiling si John at isang mapanuyang ngiti ang lumabas sa kanyang labi."Fortuna," malamig niyang sabi, "kung gusto mong sayangin ang buhay mo kakahintay sa isang bagay na hindi mangyayari, wala akong pakialam. Pero tandaan mo ‘to…"Lumapit siya, halos magdikit na ang kanilang mga mukha, at mariing bumulong, "Kailanman… hindi kita mamahalin. Hinding-hindi."At sa muling pagkakataon, tuluyan nang nadurog ang puso ni Fortuna.Nanatili si Fortuna sa kinatatayuan niya. Nanghihina ang kanyang tuhod, ngunit hindi niya hinayaang bumagsak siya sa harapan ni John.Ang lalaking mahal niya.Ang lalaking araw-araw siyang dinudurog, ngunit siya pa rin ang patuloy na ipinaglalaban niya.Pinilit niyang lunukin ang sakit na bumabara sa kanyang lalamunan. Ramdam niya ang paninikip ng dibdib, ang kirot na tila wala nang lunas. Pero kahit ganoon, hindi siya natinag.Hindi siya puwedeng sumuko.Dahan-dahang umangat ang kanyang tingin, pilit na nilalabanan ang luha na gustong kumawala mula sa kanyang mga m

"Ano ba, Ma?" Sinalubong niya ang tingin ng kanyang ina. "Bakit parang galit kayo sa totoo? Hindi ba dapat nagpapasalamat kayo at hindi ako plastic?" Humarap siya kay Irene. "At ikaw, Lola, kung gusto mong may mag-alaga kay Fortuna, siguro mas mabuting bigyan mo siya ng yaya o katulong. Kasi sa totoo lang, hindi ko siya kailanman ituturing bilang asawa!"Hindi na nakapagsalita si Fortuna. Nakapako siya sa kinatatayuan niya, pilit pinipigil ang bawat patak ng luhang nagbabadyang bumagsak mula sa kanyang mga mata. Ramdam niya ang bigat sa dibdib niya, parang sinasakal siya ng sakit at kahihiyan.Ngunit hindi pa tapos si John.“O, iiyak ka na naman?” Sinalubong siya ng mapanuyang tingin ng lalaki, ang labi nito ay may bahid ng matalim na ngiti. “Pa-victim ka talaga, Fortuna. Baka sabihin na naman ng magulang mo, inaapi ka namin dito.”Pinikit ni Fortuna ang kanyang mga mata, pilit nilalabanan ang sakit na dala ng bawat salita ni John.“Pilit ka nang pilit sa sarili mo sa akin, akala mo m