Semua Bab ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที: Bab 11 - Bab 20

Chapter 6[6/2]ญารินไม่สนใจว่าเจ้านายของเธอจะมานั่งทานอาหารกับใครในตอนนี้ เพราะเขาคนเดียวเลยที่ทำให้เธอต้องมาลำบากวุ่นวายตามหาตัว แล้วก็เพราะเขาที่ทำให้เธอต้องมายืนตากฝนในวันนี้ เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะเขา“คุณญารินสั่งเลยนะครับ มื้อนี้ผมเป็นเจ้าภาพเอง”“อุ๊ย! ไม่ได้หรอกค่ะ คุณอุตส่าห์ให้รินติดรถมาด้วย มื้อนี้รินเลี้ยงค่ะ” ร่างเพรียวบางบอกกับอีกคนไปด้วยน้ำเสียงแหบลงเรื่อยๆ เธอรู้สึกว่าอาการของตัวเองคงจะไม่พ้นคืนนี้แน่ๆ“ไหวไหมครับ เดี๋ยวผมสั่งซุปสาหร่ายให้เอาไหม?”“ก็ดีค่ะ ฮัดชิ่ววว!!”“ถ้าคุณรินไม่ไหว ผมพาไปโรงพยาบาลได้นะครับ”อัครเดชประเมินอาการของคนตรงหน้าแล้วคิดว่าเธอควรจะไปหาหมอได้แล้ว กลัวว่าเธอจะเป็นหนักส่วนในฐานะที่เขาเป็นเพื่อนของณัฐกานต์เขาเองก็มีส่วนผิด ที่ทำให้ญารินไม่ยอมกลับเข้าบริษัท“ขอบคุณค่ะ แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะรินก็ไม่สบายบ่อยแบบนี้แหละ สั่งอาหารกันเถอะค่ะ”ทั้งสองลงมือสั่งเมนูอาหารคนละอย่างสองอย่างด้วยกัน จากนั้นก็นั่งรอจนไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟจนครบ ระหว่างที่เธอและอัครเดชกำลังนั่งทานอาหารกันอยู่ ก็มีสายตาคู่หนึ่งมองมาที่โต๊ะของเธอและเมื่อกำลังถูกมองอยู่ญารินก็ชะโงก

Chapter 7[7/2]Line~~เสียงข้อความในโทรศัพท์ของร่างสูงที่นอนเหยียดกายบนโซฟา รอคนที่อยู่ในครัวทำของว่างให้ทานอยู่ ทันใดนั้นเจ้าของเครื่องก็กดเข้าไปอ่านดูเมื่อเห็นชื่อของคนที่ส่งข้อความมาหาเขา‘พี่ณัฐ อยู่ห้องไหม? น้องดาเข้าไปหาได้ไหม?’‘จะมาหรอ?’‘เปิดประตูให้หน่อย น้องดากำลังจะขึ้นลิฟต์แล้ว’ร่างสูงรีบดีดตัวลุกขึ้นจากโซฟาในทันทีที่ได้อ่านข้อความ อะไรกันทำไมเธอต้องมาหาเขาในตอนนี้ด้วยจากนั้นณัฐกานต์จึงรับตรงดิ่งเข้าไปหาอีกคนในครัว ที่ตอนนี้กำลังจดจ่ออยู่กับขนมของเธอ“เธอ มานี่ๆ อย่าเพิ่งทำ วางเอาไว้ก่อนเดี๋ยวนี้เลย” ร่างสูงจับไหล่ของญารินหันหน้าเข้าหากัน แล้วรีบอธิบายให้อีกคนรู้ว่ากำลังจะมีผู้มาเยือนที่นี่และเขาต้องบอกเธอด่วน“ห๊ะ!? อะไรกันน่ะคุณ” ญารินงงกับการกระทำของเจ้านายเธอมากในตอนนี้ ไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้ทำไม“คือตอนนี้มีคนกำลังจะมาที่นี่ เธอรีบกลับไปเลย อ่อ! ไม่สิกลับไปไม่ได้ ....เอาไงดี? งั้นเธอก็เข้าไปในห้องนอนฉันก่อน เอ๊ะ! ไม่ได้สิ ไปอยู่ระเบียงก่อนนะ นะๆๆ ไปๆๆ”ณัฐกานต์ดูลนลานไปหมดในตอนนี้ ดูเหมือนว่าใครอีกคนที่กำลังจะมาที่นี่มีอิทธิพลต่อชายหนุ่มอยู่ไม่น้อย ถึงขั้นต้องบอกให้

Chapter 8[8/2]ตอนนี้ณัฐกานต์ได้ตกเป็นจำเลยของญารินแล้ว ไม่ว่าวันนี้เธอจะสั่งอะไรอีกฝ่ายก็ต้องทำโดยที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ ภารกิจแรกของวันนี้เริ่มจากการที่เขาจะต้องสั่งข้าวมาให้เธอทาน และอย่างที่สองคือต้องเอาเสื้อผ้าของเธอไปซักด้วยมือของเขาเองห้ามปั่นเครื่องเด็ดขาด“เสร็จยังคุณ?”“ก็นี่ไง แล้วตากยังไงวะ?” ขณะที่ญารินกำลังนอนเล่นอยู่โซฟาหน้าทีวี ณัฐกานต์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับตะกร้าเสื้อผ้าที่เขาเพิ่งจะลงมือซักเองกับมือเป็นครั้งแรก“แอ่กๆๆ ...ข้างนอกไงเอาไม้แขวนไปด้วยนะ” คนป่วยเหมือนจะพอใจอยู่ไม่น้อยที่ได้แกล้งอีกคน ณัฐกานต์ในสภาพนี้เหมือนเสือถอดเขี้ยวเชื่องๆ ตัวหนึ่งหลังจากได้รับคำสั่งของคนป่วยแล้วเขาก็เดินไปเก็บไม้แขวนออกมา ก่อนจะเดินตรงไปที่ระเบียงห้องทันที ด้วยใบหน้าหงุดหงิดเขาไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆ แค่ยัดเข้าเครื่องซักผ้ามันจะยากตรงไหนวะ!?ร่างสูงเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับตะกร้าใบเปล่าที่ถูกนำเอาผ้าของญารินตากให้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่กว่าจะตากได้ก็ทะเลาะกับเสื้อของเธอนานอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าต้องจับด้านไหนใส่ไม้แขวน เสื้อกับกระโปรงไม่เท่าไหร่หรอก มันงงก็แต่แพนตี้น้อยกับบล

Chapter 9[9/2]ช่วงบ่ายทั้งสองกลับเข้ามาในบริษัทอีกครั้ง คราวนี้เจ้านายหนุ่มไม่หายไปไหนอีกแล้ว เพราะมีญารินออกไปทานอาหารด้วยและก็เป็นเธออีกที่คอยเป็นหูเป็นตาไม่ให้เขาไปไหนได้อีก“น้องรินคะ บอสของพี่เรียกหนูและก็ท่านรองฯ เข้าพบด่วนเลยค่ะ” วจีเลขาฯ ของภัทรกาฬเดินมาบอกหญิงสาวรุ่นน้องที่โต๊ะ“มีเรื่องอะไรหรอคะพี่วจี?”“พี่ว่ารีบไปกันทั้งสองคนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวบอสพี่จะกริ่วเอา ไปนะ... รีบๆ ตามมาจ้ะ” วจีพูดทิ้งท้ายให้ญารินรู้สึกขนลุกไปด้วย ก่อนที่เธอจะเดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเองญารินไม่รู้แน่ชัดว่าท่านประธานบริษัทจะเรียกเธอและเจ้านายหนุ่มเข้าพบทำไม แต่ดูจากสีหน้าและคำพูดของรุ่นพี่เลขาฯ อย่างวจี ก็คงจะไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆนิ้วเรียวกดสายตรวจเข้าเครื่องไอพีโฟนไปยังใครอีกคนที่อยู่ในห้องรองประธานบริษัทในตอนนี้ เพื่อแจ้งเรื่องให้เขาทราบ“คุณ.... ท่านประธานเรียกให้คุณกับฉันเข้าพบด่วนเลยค่ะ ตอนนี้”“ห๊ะ! จะมีเรื่องด่วนอะไรอีก โว๊ะ! คนจะนอน” น้ำเสียงของคนด้านในห้องเหมือนกับคนเพิ่งตื่นนอนมา และก็เป็นแบบนั้นจริงๆ จนเลขาฯ อย่างเธอต้องถอนหายใจใส่แรงๆ“เฮ้อ!! นี่คุณนอนอยู่หรอ? รีบออกมาเลยค่ะก่อนที่พี่ชายคุณ

Chapter 10[10/2]06.00 น.เตียงนอนหนานุ่มคิงไซซ์ของเจ้าของห้อง ตอนนี้ไม่ได้มีแค่เขาคนเดียวที่ครอบครองพื้นที่ตรงนั้นแล้ว ทว่ามีแขกอีกคนมาช่วยแบ่งปันพื้นที่ข้างๆ กายของเขาด้วย“เอาไงดีวะ... กลับเลยแล้วกัน” ญารินเป็นคนที่ตื่นก่อนในเช้าวันนี้ และกำลังหาทางออกไปจากที่นี่อย่างเงียบๆ โดยไม่ให้เจ้าของห้องรู้ตัวร่างเพรียวบางค่อยๆ ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินย่องเบาออกไปจากเพ้นท์เฮ้าส์ของณัฐกานต์ ก่อนที่อีกฝ่ายจะรู้ตัวและตื่นขึ้นมา ซึ่งเธอเองยังไม่พร้อมจะเจอเขาในสภาพที่สร่างเมาแล้วตอนนี้วันนี้ยังเป็นวันธรรมดาที่เธอต้องเข้าบริษัท โชคดีที่ตื่นมาเช้าและยังพอให้ญารินมีเวลากลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และก่อนจะถึงบ้านหญิงสาวก็ไม่ลืมที่จะแวะเข้าร้านยาเพื่อซื้อยาคุมกำเนิดถึงเรื่องเมื่อคืนจะเป็นครั้งแรกของเธอ แต่ความรู้เรื่องเพศศึกษาและทฤษฎีเรื่องบนเตียงก็พอรู้มาบ้างดังนั้นถ้าเกิดคิดว่าคนอย่างเธอจะไม่ทันคนอย่างณัฐกานต์ก็คงจะคิดผิดแล้วเธอรู้ดีทุกอย่างว่าเขาเป็นคนเสือผู้หญิงที่ได้กินไปวันๆ สักพักพออิ่มแล้วก็เบื่อจะไปคาดหวังความสัมพันธ์เชิงคู่รักกับคนอย่างเขาคงเป็นไปไม่ได้