Semua Bab ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที: Bab 41 - Bab 50

Chapter 21[21/2]@โรม, อิตาลี่คฤหาสน์หลังใหญ่ย่าน Castelli Romani ในกรุงโรม ที่รายล้อมไปด้วยภูเขามีทะเลสาบ Nemi ขนาดใหญ่ให้บรรยากาศสดชื่นน่าอยู่ตระกูล ‘กาเซียโน่’ เจ้าของธุรกิจไร่องุ่นและไวน์ยี่ห้อดังที่ผลิตจากไร่ของตนเองให้ไปสู่สายตาของชาวโลก ทว่าทายาทนามสกุลนี้กลับเหลือแค่ชายแก่คนเดียวที่ดูแลไร่องุ่นของเขาอยู่แม้ว่าภรรยาสุดที่รักจะจากไปนานแล้ว แต่ออสโม่ก็ยังต้องทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป เพราะลูกหลานก็คงไม่อยากจะมาดูแลช่วยเหลือกิจการเก่าแก่ของเขาหรอก แม้แต่นามสกุลกาเซียโน่ของเขา ยังไม่มีใครอยากจะมาใช้ด้วยเลยโดยเฉพาะลูกชายคนเดียวอย่างมัสซิโม่ ผู้ยกศักดิ์ศรีตนเองขึ้นเหนือหัว รายนั้นพอหลังจากที่แม่เขาเสียไปก็ไม่ค่อยได้คุยกับคนเป็นพ่ออย่างออสโม่มากเท่าไหร่อาจจะยังฝังใจเรื่องราวในอดีตที่ถูกจับยัดเยียดให้แต่งงานกับลูกสาวทายาทห้างเพชรชื่อดัง เพื่อพยุงธุรกิจให้อยู่รอดหรืออาจจะฝังใจในตอนที่ตัวเองเกิดวิกฤติจนเกือบพยุงกิจการไม่ไหวแต่ออสโม่ไม่ยอมช่วยเหลือ ทั้งที่มีไร่องุ่นผืนใหญ่สามารถแบ่งขายให้เขาพยุงบริษัทได้แต่ก็ไม่ทำชายสูงวัยเดินมายืนข้างลูกชายวัยกลางคน ขณะที่ทั้งสองกำลังยืนมองสวนดอกไม

Chapter 22[22/2]ทางฝั่งของดารันเองตอนนี้แทบจะใช้ชีวิตแบบไม่มีความสุขเลย เพราะตั้งแต่ที่รู้ข่าวเรื่องอุบัติเหตุของภัทรกาฬเธอก็พยายามติดต่อทางฝั่งนั้นเพื่อจะขอพบ ทว่าก็เพิ่งมารู้หลังจากมัสซิเป็นคนโทรมาอธิบายทุกอย่าง ภัทรกาฬได้ไปรักษาตัวที่อิตาลี่เป็นที่เรียบร้อยดีแล้ว ส่วนเรื่องงานแต่งงานที่มีการคุยกันเอาไว้ มัสซิโม่ก็ขอยกเลิกทุกอย่างลงด้วยเหตุผลที่ว่าเขาไม่สามารถบังคับใจลูกชายตัวเองได้อีกแล้ว ที่ผ่านมาถึงแม้ว่ารู้มาตลอดว่าภัทรกาฬคิดอย่างไร แต่ก็ยังพยายามยัดเยียดความเอาแต่ใจของเขาให้ลูกชายคนโตมาตลอดดารันไม่เอะใจเลยเรื่องที่ภัทรกาฬจะปฏิเสธงานแต่งงาน เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าก็มีแค่เธอกับมัสซิโม่เท่านั้นที่ยังฝืนเรื่องนี้อยู่ทั้งๆ ที่ ต่อให้จะเป็นสัญญาระหว่างพ่อของเธอกับเพื่อนสนิทอย่างมัสซิโม่ก็ตาม แต่เธอโตแล้วสามารถเลือกปฏิเสธได้ ทว่าไม่ทำแบบนั้นก็เพราะว่ารักภัทรกาฬมาก จึงเห็นดีเห็นงามกับเรื่องนี้ด้วยจริงๆ แล้วไม่ใช่แค่ลูกชายคนโตเท่านั้นที่สามารถแต่งงานกับดารันได้ เพราะเอาเข้าจริงสัญญาระหว่างพ่อของเธอกับมัสซิโม่มันไม่ได้ระบุชัดเจนเลยด้วยซ้ำว่าต้องเป็นภัทรกาฬเพียงเท่านั้นความจริงแล้วณ

Chapter 23[23/2]ญารินเลิกงานแล้วก็รีบนั่งแท็กซี่ไปหาพี่สาวที่โครงการบ้านจัดสรรซึ่งอยู่ไม่ไกลจากแถวนี้เลย แม้จะเป็นโครงการบ้านจัดสรรของบริษัท The Willington N Group แต่ญารินก็ยังทำตัวเป็นลูกค้าธรรมดาทั่วไป ไม่ได้ถือสิทธิ์เหนือคนอื่นแต่อย่างใดถึงณัฐกานต์อยากจะยกบ้านในโครงการนี้ให้เธอสักหลังแต่ก็ไม่สามารถรับน้ำใจของเขาเอาไว้ได้ เพราะมูลค่ามันค่อนข้างสูงมาก เธอเองก็ไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงหากินแบบนั้น ความจนมันน่ากลัวก็จริง แต่ศักดิ์ศรีที่มันค้ำคออยู่ยิ่งน่ากลัวกว่าความจนซะอีกและถึงแม้ว่าญารินจะปฏิเสธเรื่องบ้านจากณัฐกานต์ไปแล้ว แต่อย่างน้อยเธอก็ฉลาดพอที่ยังรับความช่วยเหลือเป็นอย่างอื่น เพราะเขาช่วยเรื่องเอกสารขอกู้ผ่อนบ้านให้เธอจนได้ซึ่งญารินก็ต้องขอบคุณเขาอีกครั้งที่ทำให้ขนาดนี้ อย่างน้อยต่อจากนี้ทุกอย่างมันก็จะดูง่ายขึ้น“หลังนี้พี่ว่าโอเคเลยนะริน”บ้านตัวอย่างแบบสองชั้น 3 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ ขนาดพอเหมาะกับครอบครัวเล็กๆ ซึ่งตอบโจทย์ครอบครัวของญารินมาก“ถ้าพี่ลี่คิดว่าอยู่ได้ รินก็ไม่ขัดจ้ะ”“พี่อยู่ได้ สรุปเอาโครงการนี้แหละ”“ต่อจากนี้เราจะมีบ้านหลังสวยๆ กับเค้าซักทีเนอะ”ญารินใ

Chapter 24[24/2]ณัฐกานต์แทบไม่อยากจะเชื่อที่ดารันพูดเลยสักนิด แต่ด้วยความที่รู้จักกับเธอมานานตั้งแต่เด็ก ในสายตาของเขาดารันไม่เคยเป็นเด็กเลี้ยงแกะ หากเธอจะใส่ความเท็จแฟนของเขาแล้วมันจะมีเหตุผลอะไร“ก็เค้ามายั่วโมโหฉันก่อนนะ”“แต่ก็ไม่ควรทำกันถึงขนาดนี้ไม่ใช่หรอ? ฉันไม่คิดเลยนะว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้”“ฮึกก! พี่ณัฐน้องดาเจ็บขา”คำพูดของณัฐกานต์มันทำให้ญารินแอบจุกเล็กๆ อยู่เหมือนกัน แทนที่คนเป็นแฟนกันจะเข้าข้างกันไม่ใช่เหรอ แล้วนี่เธอก็อธิบายไปแล้วทำไมไม่ให้ความเป็นธรรมกันบ้างนี่ตกลงที่เขาเคยบอกเธอว่าแค่พี่น้องกันมันคือเรื่องจริงใช่ไหม หรือที่พูดไปเพราะแค่โกหกให้เธอตายใจดูภาพตรงหน้าเธอตอนนี้สิ มีผู้หญิงอีกคนนั่งกอดแฟนของตัวเองอยู่แบบนี้ แล้วแฟนตัวเองก็ยืนปลอบยืนปกป้องผู้หญิงอีกคนต่อหน้าต่อตา แบบนี้มันจะไม่ให้เสียใจได้ยังไงถึงภายนอกญารินจะดูเป็นคนเข้มแข็งมากขนาดไหน แต่ก็ไม่ใช่จะรับมือกับเรื่องแบบนี้ได้หรอกเป็นแฟนกันได้ไม่กี่วันแม้แต่ความเชื่อใจกันยังไม่มีเลย แล้วแบบนี้จะไปด้วยกันรอดหรือไม่ ญารินอดคิดแบบนี้ไม่ได้เลยจริงๆโอเค... ญารินยอมรับว่าไม่ควรทำกับดารันแบบนี้ ถึงแม้ว่าอีกคนจะพูดย

Chapter 25[25/2]พอเสร็จธุระกับมัสซิโม่แล้ว ญารินก็นั่งแท็กซี่มาที่คลับณัฐกานต์เลย เพราะอีกคนโทรมาบอกว่าอยู่ที่นี่ก่อนแล้ว ร่างเพรียวบางจึงเดินขึ้นไปด้านบนของคลับนานเท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่เธอไม่ได้มาที่ห้องทำงานของณัฐกานต์ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นตอนที่เราสองคนทะเลาะกันนั่นแหละขณะที่กำลังเดินขึ้นไปด้านบน ญารินเห็นพนักงานในร้านของเขาเดินถือถาดเครื่องดื่มไปทางห้องของเขาด้วย ขาเรียวยาวจึงรีบเร่างฝีเท้าของตัวเองให้ทันเด็กเสิร์ฟคนนั้น“น้องคะ! อันนี้จะเอาไปให้คุณณัฐใช่ไหม?”“อ้าวพี่ พี่เลขาฯ สุดสวยของเฮียณัฐนี่นา มาที่นี่อีกแล้วหรอ? มาหาเฮียช้ะ? งั้นผมฝากถือเข้าไปให้เฮียหน่อยดิ”เด็กเสิร์ฟผู้ชายคนหนึ่งมองญารินเหมือนคุ้นหน้ามาก่อน ...ใช่แล้วเด็กผู้ชายคนนี้ที่เธอเคยเจอให้ช่วงแรกๆ ที่มาตามหาณัฐกานต์ที่นี่“อ่าๆ ได้ๆ จ้ะ มาเดี๋ยวพี่เอาเข้าไปเอง” มือเรียวบางยื่นออกไปรับถาดเครื่องดื่มมาจากเด็กเสิร์ฟ พร้อมกับเดินถือถาดเข้าไปยังห้องทำงานของณัฐกานต์อย่างทุลักทุเลแอ๊ด~~~~“คุณมาช่วยยกหน่อย” ญารินใช้หลังของตัวเองผลักประตูเข้ามา เพราะเดาเอาว่ามันไม่ได้ถูกล็อค ซึ่งก็จริงอย่างที่คิดเอาไว้ร่างเพรียวบางเห็