Chapter 22[22/2]ทางฝั่งของดารันเองตอนนี้แทบจะใช้ชีวิตแบบไม่มีความสุขเลย เพราะตั้งแต่ที่รู้ข่าวเรื่องอุบัติเหตุของภัทรกาฬเธอก็พยายามติดต่อทางฝั่งนั้นเพื่อจะขอพบ ทว่าก็เพิ่งมารู้หลังจากมัสซิเป็นคนโทรมาอธิบายทุกอย่าง ภัทรกาฬได้ไปรักษาตัวที่อิตาลี่เป็นที่เรียบร้อยดีแล้ว ส่วนเรื่องงานแต่งงานที่มีการคุยกันเอาไว้ มัสซิโม่ก็ขอยกเลิกทุกอย่างลงด้วยเหตุผลที่ว่าเขาไม่สามารถบังคับใจลูกชายตัวเองได้อีกแล้ว ที่ผ่านมาถึงแม้ว่ารู้มาตลอดว่าภัทรกาฬคิดอย่างไร แต่ก็ยังพยายามยัดเยียดความเอาแต่ใจของเขาให้ลูกชายคนโตมาตลอดดารันไม่เอะใจเลยเรื่องที่ภัทรกาฬจะปฏิเสธงานแต่งงาน เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าก็มีแค่เธอกับมัสซิโม่เท่านั้นที่ยังฝืนเรื่องนี้อยู่ทั้งๆ ที่ ต่อให้จะเป็นสัญญาระหว่างพ่อของเธอกับเพื่อนสนิทอย่างมัสซิโม่ก็ตาม แต่เธอโตแล้วสามารถเลือกปฏิเสธได้ ทว่าไม่ทำแบบนั้นก็เพราะว่ารักภัทรกาฬมาก จึงเห็นดีเห็นงามกับเรื่องนี้ด้วยจริงๆ แล้วไม่ใช่แค่ลูกชายคนโตเท่านั้นที่สามารถแต่งงานกับดารันได้ เพราะเอาเข้าจริงสัญญาระหว่างพ่อของเธอกับมัสซิโม่มันไม่ได้ระบุชัดเจนเลยด้วยซ้ำว่าต้องเป็นภัทรกาฬเพียงเท่านั้นความจริงแล้วณ
Chapter 23[23/1]ตกเย็นในวันเดียวกัน ณัฐกานต์มาตามนัดของเพื่อนสนิทอย่างอัครเดช งานเลี้ยงสังสรรค์ถูกจัดขึ้นบนเรือสำราญขนาดใหญ่ชมวิวรอบๆ สองฝั่งแม่น้ำพระยาสปอนเซอร์หลักของมื้อนี้เป็นบริษัทยางรถยนต์ของครอบครัวเจนจิรา และสปอนเซอร์ใหม่ที่จะเข้ามาสนับสนุนอีกแรงก็คือบริษัทน้ำดื่มชื่อดังที่ณัฐกานต์และอัครเดชก็พอจะทราบดีอยู่แล้วว่าเจ้าของเป็นใคร“ต้องขอบคุณ คุณยศพลมากเลยนะครับ ที่อุตส่าห์นึกถึงผม” ไม่นึกเลยว่าสปอนเซอร์คนใหม่ของณัฐกานต์จะเป็นคนนี้ในแวดวงการธุรกิจยศพลคือตัวท็อปของวงการด้วยซ้ำไป พอมาเจอกับตัววันนี้เขาเองก็ดีใจที่จะได้ร่วมงานกับคนเก่งๆ แบบนี้“ยินดีมากเลยครับคุณณัฐกานต์ เราดูผลงานของคุณในช่วงที่ผ่านมาหลายรายการแล้ว อีกอย่างลูกชายของผมก็เชียร์คุณมาตลอด”“งั้นหรอครับ? แล้ววันนี้ลูกชายของคุณยศพลไม่มาด้วยหรอครับ?” อัครเดชที่ยืนอยู่ที่ตรงนั้นก็นึกอยากจะเป็นมารยาทขึ้นมาช่วยเพื่อนอีกแรง“มาสิครับ ตอนนี้เค้าอยู่กับเพื่อน คงจะเดินเล่นชมวิวอยู่แถวๆ นี้ล่ะครับ”“อ่อครับ”“งั้นเชิญกันตามสบายเลยนะครับ ผมขอตัวก่อนล่ะ”หลังจากที่ยศพลเดินจากไปแล้วเพื่อนรักทั้งสองก็สบตากันอย่างรู้ใจ พร้อมกับเดิ
Chapter 23[23/2]ญารินเลิกงานแล้วก็รีบนั่งแท็กซี่ไปหาพี่สาวที่โครงการบ้านจัดสรรซึ่งอยู่ไม่ไกลจากแถวนี้เลย แม้จะเป็นโครงการบ้านจัดสรรของบริษัท The Willington N Group แต่ญารินก็ยังทำตัวเป็นลูกค้าธรรมดาทั่วไป ไม่ได้ถือสิทธิ์เหนือคนอื่นแต่อย่างใดถึงณัฐกานต์อยากจะยกบ้านในโครงการนี้ให้เธอสักหลังแต่ก็ไม่สามารถรับน้ำใจของเขาเอาไว้ได้ เพราะมูลค่ามันค่อนข้างสูงมาก เธอเองก็ไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงหากินแบบนั้น ความจนมันน่ากลัวก็จริง แต่ศักดิ์ศรีที่มันค้ำคออยู่ยิ่งน่ากลัวกว่าความจนซะอีกและถึงแม้ว่าญารินจะปฏิเสธเรื่องบ้านจากณัฐกานต์ไปแล้ว แต่อย่างน้อยเธอก็ฉลาดพอที่ยังรับความช่วยเหลือเป็นอย่างอื่น เพราะเขาช่วยเรื่องเอกสารขอกู้ผ่อนบ้านให้เธอจนได้ซึ่งญารินก็ต้องขอบคุณเขาอีกครั้งที่ทำให้ขนาดนี้ อย่างน้อยต่อจากนี้ทุกอย่างมันก็จะดูง่ายขึ้น“หลังนี้พี่ว่าโอเคเลยนะริน”บ้านตัวอย่างแบบสองชั้น 3 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ ขนาดพอเหมาะกับครอบครัวเล็กๆ ซึ่งตอบโจทย์ครอบครัวของญารินมาก“ถ้าพี่ลี่คิดว่าอยู่ได้ รินก็ไม่ขัดจ้ะ”“พี่อยู่ได้ สรุปเอาโครงการนี้แหละ”“ต่อจากนี้เราจะมีบ้านหลังสวยๆ กับเค้าซักทีเนอะ”ญารินใ
Chapter 24[24/1]ร่างสูงลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ เพราะได้ยินเสียงกุกกักดังมาจากในครัว ทั้งยังได้กลิ่นน้ำตาลหอมโชยออกมาจนแตะจมูก ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นใครที่กำลังอยู่นครัวตอนนี้ณัฐกานต์ลุกขึ้นเก็บที่นอนหมอนผ้าห่มของตัวเอง เสร็จแล้วจึงเดินเข้าไปในครัวดูว่าวันนี้ดารันทำอะไรร่างสูงเสมองนาฬิกาที่ติดไว้บนฝาผนังตอนนี้มันบอกเวลา 6 โมงกว่าแล้ว ซึ่งน้อยครั้งมากที่เขาจะตื่นในเวลานี้ ปกติแล้วก็ต้องรอให้ญารินไปคนมาปลุกเองเสียด้วยซ้ำ“ตื่นแต่เช้าจังนะคะ” ดารันมองสำรวจคนเพิ่งตื่นที่เดินมาหาจนต้องแอบกลืนน้ำลายลงคออย่างเงียบๆท่อนบนที่เปลือยเปล่าไร้เสื้อปกปิดร่างกายเผยให้เห็นซิกแพ็คเป็นรอนสวยงาม ส่วนด้านล่างมีเพียงกางเกงนอนขายาวเท่านั้น ในสายตาของดารันตอนนี้คนตรงหน้าเธอมันช่างน่ามองเหลือเกิน หุ่นแซ่บกว่าพี่ชายของเขาเป็นไหนๆ“อื้ม~ มีคนมารบกวนเวลานอน ก็เลยต้องตื่น” ร่างสูงยืนบิดตัวไปมาตรงเคาท์เตอร์ครัว ด้วยความที่ยังรู้สึกง่วงนอนอยู่“น้องดาขอโทษนะคะ ก็เลยต้องรบกวนพี่ณัฐแต่เช้าเลย”“แล้วนี่จะทำอะไรให้คุณย่า?”“ว่าจะทำคุกกี้ และก็เค้กค่ะ แต่ว่าวัตถุดิบมันไม่พอคงต้องลงไปซื้อที่ซูปเปอร์มาร์เก็ตแถวนี้แล
Chapter 24[24/2]ณัฐกานต์แทบไม่อยากจะเชื่อที่ดารันพูดเลยสักนิด แต่ด้วยความที่รู้จักกับเธอมานานตั้งแต่เด็ก ในสายตาของเขาดารันไม่เคยเป็นเด็กเลี้ยงแกะ หากเธอจะใส่ความเท็จแฟนของเขาแล้วมันจะมีเหตุผลอะไร“ก็เค้ามายั่วโมโหฉันก่อนนะ”“แต่ก็ไม่ควรทำกันถึงขนาดนี้ไม่ใช่หรอ? ฉันไม่คิดเลยนะว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้”“ฮึกก! พี่ณัฐน้องดาเจ็บขา”คำพูดของณัฐกานต์มันทำให้ญารินแอบจุกเล็กๆ อยู่เหมือนกัน แทนที่คนเป็นแฟนกันจะเข้าข้างกันไม่ใช่เหรอ แล้วนี่เธอก็อธิบายไปแล้วทำไมไม่ให้ความเป็นธรรมกันบ้างนี่ตกลงที่เขาเคยบอกเธอว่าแค่พี่น้องกันมันคือเรื่องจริงใช่ไหม หรือที่พูดไปเพราะแค่โกหกให้เธอตายใจดูภาพตรงหน้าเธอตอนนี้สิ มีผู้หญิงอีกคนนั่งกอดแฟนของตัวเองอยู่แบบนี้ แล้วแฟนตัวเองก็ยืนปลอบยืนปกป้องผู้หญิงอีกคนต่อหน้าต่อตา แบบนี้มันจะไม่ให้เสียใจได้ยังไงถึงภายนอกญารินจะดูเป็นคนเข้มแข็งมากขนาดไหน แต่ก็ไม่ใช่จะรับมือกับเรื่องแบบนี้ได้หรอกเป็นแฟนกันได้ไม่กี่วันแม้แต่ความเชื่อใจกันยังไม่มีเลย แล้วแบบนี้จะไปด้วยกันรอดหรือไม่ ญารินอดคิดแบบนี้ไม่ได้เลยจริงๆโอเค... ญารินยอมรับว่าไม่ควรทำกับดารันแบบนี้ ถึงแม้ว่าอีกคนจะพูดย
Chapter 25[25/1]เย็นวันหยุดสุดสัปดาห์วนมาถึงอีกครั้ง วันนี้ญารินมีนัดทานอาหารมื้อเย็นกับมัสซิโม่ตามลำพัง เพราะเขากำชับว่าไม่ให้เธอบอกเรื่องนี้กับณัฐกานต์เด็ดขาดทั้งที่คนเป็นลูกควรจะได้รู้ว่าพ่อของตัวเองมาถึงเมืองไทยแล้ว แต่กลับต้องทำตัวลับๆ ล่อๆ แบบนี้ คนนอกอย่างญารินเองก็ถึงกับงงในความคิดของท่านประธานอาวุโสผู้นี้เลยร้านอาหารสไตล์ยุโรปแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากบริษัทมากนัก สามารถนั่งรถเมล์ต่อเดียวแล้วเดินข้ามสะพานอีกฝั่งมาก็ถึง ญารินใช้เวลาไม่นานเลย ก่อนจะรีบเดินเข้าไปในร้านเพราะรู้ว่าทางมัสซิโม่มาถึงก่อนแล้ว“สวัสดีค่ะท่าน” หญิงสาวยกมือไหว้ผู้ที่อาวุโสกว่า พลางหย่อนก้นนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม“อื้มๆ สวัสดี ช่วงนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ?”“ช่วงนี้ก็เขาก็ดีขึ้นนะคะ มาทำงานทุกวันเลยค่ะ ไม่ขาด ไม่ลา ไม่มาสายแล้ว”หญิงสาวรายงานไปตามความจริง เพราะตั้งแต่ภัทรกาฬไปรักษาตัวอยู่ที่ต่างประเทศ ที่ผ่านมาณัฐกานต์ก็ตั้งใจทำงานมาโดยตลอดและผลงานก็ออกมาดีมากด้วยญารินยังนึกสงสัยเลยว่าที่ผ่านมาเขาแกล้งโง่อยู่รึเปล่า ที่เห็นบางครั้งทำงานผิดพลาดออกไป แต่พอต้องมาแบกรับหน้าที่แทนพี่ชายเธอก็เห็นณัฐกานต์
Chapter 25[25/2]พอเสร็จธุระกับมัสซิโม่แล้ว ญารินก็นั่งแท็กซี่มาที่คลับณัฐกานต์เลย เพราะอีกคนโทรมาบอกว่าอยู่ที่นี่ก่อนแล้ว ร่างเพรียวบางจึงเดินขึ้นไปด้านบนของคลับนานเท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่เธอไม่ได้มาที่ห้องทำงานของณัฐกานต์ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นตอนที่เราสองคนทะเลาะกันนั่นแหละขณะที่กำลังเดินขึ้นไปด้านบน ญารินเห็นพนักงานในร้านของเขาเดินถือถาดเครื่องดื่มไปทางห้องของเขาด้วย ขาเรียวยาวจึงรีบเร่างฝีเท้าของตัวเองให้ทันเด็กเสิร์ฟคนนั้น“น้องคะ! อันนี้จะเอาไปให้คุณณัฐใช่ไหม?”“อ้าวพี่ พี่เลขาฯ สุดสวยของเฮียณัฐนี่นา มาที่นี่อีกแล้วหรอ? มาหาเฮียช้ะ? งั้นผมฝากถือเข้าไปให้เฮียหน่อยดิ”เด็กเสิร์ฟผู้ชายคนหนึ่งมองญารินเหมือนคุ้นหน้ามาก่อน ...ใช่แล้วเด็กผู้ชายคนนี้ที่เธอเคยเจอให้ช่วงแรกๆ ที่มาตามหาณัฐกานต์ที่นี่“อ่าๆ ได้ๆ จ้ะ มาเดี๋ยวพี่เอาเข้าไปเอง” มือเรียวบางยื่นออกไปรับถาดเครื่องดื่มมาจากเด็กเสิร์ฟ พร้อมกับเดินถือถาดเข้าไปยังห้องทำงานของณัฐกานต์อย่างทุลักทุเลแอ๊ด~~~~“คุณมาช่วยยกหน่อย” ญารินใช้หลังของตัวเองผลักประตูเข้ามา เพราะเดาเอาว่ามันไม่ได้ถูกล็อค ซึ่งก็จริงอย่างที่คิดเอาไว้ร่างเพรียวบางเห็
Chapter 26[26/1]1 เดือนต่อมามัสซิโม่กลับมาทำงานแทนภัทรกาฬลูกชายคนโตได้เป็นเดือนแล้ว ส่วนลูกชายคนเล็กทำตำแหน่งเดิม แม้ว่าทั้งสองคนจะทำงานในบริษัทเดียวกัน ทว่าต่างฝ่ายก็ต่างทำงานแทบจะไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำและคนที่พยายามไม่เข้าหาอีกคนก็คือณัฐกานต์เอง เพราะด้วยความที่ไม่ชอบมัสซิโม่เท่าไหร่นัก เลยพยายามลีกเลี่ยงกับพบเจอกันดีกว่า แต่จนแล้วจนรอดก็หนีไม่พ้น ได้ข่าวว่าวันนี้มัสซิโม่เรียกให้เขาเข้าประชุมด่วน ยิ่งทำให้เขาหัวเสียไม่ใช่น้อยอุตส่าห์คิดว่าจะหนีพ้นแล้วเชียว อย่างอีกจะกลับมาที่นี่อีกทำไมก็ไม่รู้ ณัฐกานต์คิดว่าปล่อยให้เขาดูแลที่นี่คนเดียวดีกว่าให้มัสซิโม่มาทำแทนภัทรกาฬด้วยซ้ำร่างสูงเดินเข้าห้องประชุมพร้อมกันกับญาริน หัวข้อประชุมยังไม่รู้เรื่องเลยเพราะวจีบอกว่ามัสซิโม่ให้เรียกกะทันหันแกร่ก!!“พ่อมีอะไร? ไหนว่าประชุมไง?” ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้องประชุม ณัฐกานต์ถึงกับเกิดอาการสงสัยเพราะว่าทั้งหน้าประชุมขนาดใหญ่ ตอนนี้มีเพียงมัสซิโม่เท่านั้นที่นั่งชิลอยู่ตรงหัวโต๊ะดูท่าทางตอนนี้เขาคิดว่าพ่อตัวเองคงกำลังคิดจะเล่นอะไรกับเขาอยู่แน่ๆ ผู้บริหารในห้องก็ไม่มีสักคน ถ้าอยากจะคุยกันทำไมไ
Chapter 32[32/2]@มิลาน, ประเทศอิตาลี่วันนี้ญารินมีนัดคุยงานถ่ายแบบงานชิ้นสำคัญในชีวิตของเธอเลยก็ว่าได้ เพราะนอกจากการเดินแบบแล้วเธอก็ไม่เคยได้มีโอกาสได้ขึ้นปกหนังสือนิตยสารเลยสักครั้ง ต้องขอบคุณโรสมากๆ ที่ทำให้ความฝันของญารินได้กลายเป็นจริงสักทีก่อนหน้านี้โรสได้รับการติดต่อให้จัดหานางแบบในสังกัดให้มาถ่ายนิตยสารจากแบรนด์เสื้อแบรนด์หนึ่งที่เป็นฝีมือของคนไทยเองโดยที่เจ้าของแบรนด์ให้โจทย์กับโรสมาว่าจะต้องเป็นหญิงหน้าไทย แต่ยังมีโครงหน้าที่ดูทันสมัยด้วย เนื่องจากแบรนด์นี้ใช้ผ้าไทยหลายชนิดมาตัดทำเป็นชุด แต่ยังเพิ่มดีไซน์ผสมผสานให้ทันสมัยตามแบบของผู้หญิงยุคใหม่ซึ่งจากโจทย์ที่ให้มาโรสไม่สามารถนึกถึงใครอื่นได้เลย นอกจากญารินนางแบบหน้าไทยสวยเก๋เซ็กซี่คนนี้ เธอคือตัวแทนของผู้หญิงยุคใหม่ เหมาะสมกับแบรนด์ VANIDEE ที่สุดแล้วภายในร้านอาหารสัญชาติอิตาเลี่ยนที่ตั้งอยู่ในคอมเพล็กซ์ Museo del Novecento ทำให้เราสามารถมองออกไปด้านนอกแล้วเห็นทิวทัศน์อันงดงามได้อย่างประทับใจของ Piazza del Duomo หรือที่เรียกกันว่าจัตุรัสหลวง“วิวสวยจังเลยนะคะพี่โรส” ญารินนั่งมองวิวด้านนอกจากในร้านอาหารแห่งนี้ด้วยความร
Chapter 32[32/1]“คุณหนูคะ คุณยุวดีกลับมาแล้วค่ะ ท่านเรียกให้ไปพบค่ะ” ขณะที่พี่น้องสองคนกำลังนั่งคุยกันอยู่ ก็มีหญิงแม่บ้านชาวอิตาเลี่ยนวัยกลางคนเดินมาเรียกณัฐกานต์ก่อน“แม่? ครับๆ เดี๋ยวผมไป”“ท่านรออยู่ที่ห้องรับแขกนะคะ”“ขอบคุณครับ” ณัฐกานต์หันไปบอกแม่บ้าน เธอรับคำพร้อมกับเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่นั้นอีกครั้งเขายังอยากนั่งคุยกับผู้เป็นพี่ชายต่ออีกสักพัก ถ้านอกจากออสโม่กับแม่นมที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็กแล้ว ทั้งตระกูลนี้ก็คงมีพี่ชายคนนี้นี่แหละที่เขาพอจะพูดคุยด้วยกันได้ทุกเรื่องจริงๆ“ไปหาแม่เถอะ ฉันขอนั่งอยู่แบบนี้สักพักก่อน” ภัทรกาฬบอกน้องชายแบบนี้เพราะกลัวว่ายุวดีจะรอนานเรื่องที่เกิดขึ้นในครอบครัวภัทรกาฬเองก็รับรู้ เพียงแต่ไม่ได้แสดงออกชัดเจนแบบณัฐกานต์ว่าไม่พอใจกับสิ่งที่ผู้ใหญ่ทำไว้แต่เขาก็รับรู้ได้ว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่ของพวกเขาก็ยังรักลูกเสมอ เพียงแต่พวกท่านไม่ได้แสดงออกมาในรูปแบบเหมือนที่ครอบครัวอื่นเขาปฏิบัติกัน หวังว่าสักวันน้องชายของเขาจะมองพวกท่านทั้งสองในอีกมุมที่เขาได้มองบ้าง“อย่าคิดมากนะเฮีย” ณัฐกานต์รับคำจากพี่ชาย พลางลุกขึ้นยืนเตรียมจะเดินออกไป แต่ก่อนจะไปเขา
Chapter 31[31/2]สวนดอกไม้ดอกกุหลาบและดอกคาเดนเยียร์จากหลังคฤหาสน์ ทำให้ทรรศนียภาพของที่นี่น่ามองขึ้นไปอีก โดยรวมแล้วทั้งดอกไม้ทั้งสวนองุ่นที่ถัดออกไปบวกกับวิวทิวทัศน์สวยๆ ที่มีภูเขาเป็นฉากกั้นอยู่ ถ้าใครได้มาตรงที่แห่งนี้ก็คงจะยอมกลับละสายตาไปไหนนอกจากทรรศนีภาพที่สวยงามแล้ว ยังมีเจ้าของสวนคนใหม่นั่งอยู่ที่สวนนี้ด้วย ตอนนี้ณัฐกานต์มองจากด้านหลังของคนที่นั่งตรงโต๊ะหินอ่อนจากทางประตู ก่อนจะก้าวขาเดินไปหาคนคนนั้น“ไง... นั่งชมนกชมไม้ ดูสบายจังนะเฮีย” ร่างสูงเดินเอามือไปวางบนไว้ไหล่พี่ชายของตัวเองที่กำลังนั่งอยู่“ได้ยินปู่บอกว่าแกมาทำธุระหรอ?”“ใช่” ว่าแล้วก็นั่งลงบนโต๊ะนั่งข้างๆ กับพี่ชาย“ธุระอะไรของแก? งานสาขานี้พ่อก็บินไปกลับเป็นว่าเล่นแล้ว”“ธุระส่วนตัวน่ะ ถ้าแค่งานของเขา... ผมคงไม่ลงทุนมาขนาดนี้หรอก ไม่ใช่เฮียนี่”แน่นอนว่าถ้าเกิดเป็นงานที่บริษัทของพ่อตัวเอง ณัฐกานต์ไม่มีวันมาทำขนาดนี้ให้หรอก ลำพังแค่ทำงานที่บริษัทให้ทุกวันนี้ก็มากเกินพอแล้วกำไรจะมากหรือน้อยเงินเดือนของเขาก็ยังเท่าเดิมอยู่ดี แม้จะมีปันผลทุกๆ ไตรมาสให้อยู่แล้วก็เถอะ อย่างไรเขาก็คงไม่ได้มากเท่าพี่ชายอยู่แล้ว“ธุระ
Chapter 31[31/1]@โรม, ประเทศอิตาลี่ณัฐกานต์เดินทางมาถึงที่คฤหาสน์หลังใหญ่ของเศรษฐีไร่องุ่นคนเก่าแก่ในย่านกรุงโรม ด้านหลังของคฤหาสน์หลังใหญ่ถูกปกคลุมไปด้วยไร่องุ่นและโรงหมักไวน์ขนาดใหญ่ และทั้งหมดนี้กินเนื้อที่ไปหลายร้อยไร่โดยประมาณ ซึ่งทรัพย์สินทุกอย่างในที่แห่งนี้เป็นของออสโม่ปู่ของเขาเองชายหนุ่มนั่งรถจากสนามบินมาถึงที่นี่ใช้เวลาไม่นานมาก ตอนแรกคิดว่าจะบินตรงไปมิลานเลย ทว่าพอลองมาคิดใหม่เขาอยากจะแวะมาที่นี่ก่อน เพื่อมาเยี่ยมปู่และพี่ชายของตัวเอง เพราะไม่ได้เจอทั้งสองคนนานมากแล้วพอทำธุระที่นี่แล้วเสร็จก็จะรีบไปมิลานเลยทันที เพราะนอกจะไปหาญารินแล้วเขาก็คิดว่าจะไปดูความเป็นอยู่ของยุวดีสักหน่อย ได้ข่าวว่าช่วงนี้ธุรกิจของผู้เป็นแม่กำลังเติบโตไปได้สวยเลยรถ SUV สุดหรูอย่าง Rolls-Royce Black Badge รุ่นปี 2022 ราคาในไทยโดยประมาณอยู่ที่ 41 ล้าน แต่ราคาที่อิตาลี่ไม่รู้ว่าขึ้นไปเท่าไหร่บ้างแล้วตอนนี้คนขับรถของคฤหาสน์ออกมารับณัฐกานต์ที่สนามบิน ตอนนี้กำลังขับเคลื่อนและชะลอความเร็วลงเพื่อเลี้ยงเข้าสู่คฤหาสน์กาเซียโน่ของเศรษฐีคนดังในย่านนี้ ก่อนจะลงจากรถแล้วเข้าไปหาเจ้าของบ้านที่ตอนนี้รอต้อนร
Chapter 31[31/2]สวนดอกไม้ดอกกุหลาบและดอกคาเดนเยียร์จากหลังคฤหาสน์ ทำให้ทรรศนียภาพของที่นี่น่ามองขึ้นไปอีก โดยรวมแล้วทั้งดอกไม้ทั้งสวนองุ่นที่ถัดออกไปบวกกับวิวทิวทัศน์สวยๆ ที่มีภูเขาเป็นฉากกั้นอยู่ ถ้าใครได้มาตรงที่แห่งนี้ก็คงจะยอมกลับละสายตาไปไหนนอกจากทรรศนีภาพที่สวยงามแล้ว ยังมีเจ้าของสวนคนใหม่นั่งอยู่ที่สวนนี้ด้วย ตอนนี้ณัฐกานต์มองจากด้านหลังของคนที่นั่งตรงโต๊ะหินอ่อนจากทางประตู ก่อนจะก้าวขาเดินไปหาคนคนนั้น“ไง... นั่งชมนกชมไม้ ดูสบายจังนะเฮีย” ร่างสูงเดินเอามือไปวางบนไว้ไหล่พี่ชายของตัวเองที่กำลังนั่งอยู่“ได้ยินปู่บอกว่าแกมาทำธุระหรอ?”“ใช่” ว่าแล้วก็นั่งลงบนโต๊ะนั่งข้างๆ กับพี่ชาย“ธุระอะไรของแก? งานสาขานี้พ่อก็บินไปกลับเป็นว่าเล่นแล้ว”“ธุระส่วนตัวน่ะ ถ้าแค่งานของเขา... ผมคงไม่ลงทุนมาขนาดนี้หรอก ไม่ใช่เฮียนี่”แน่นอนว่าถ้าเกิดเป็นงานที่บริษัทของพ่อตัวเอง ณัฐกานต์ไม่มีวันมาทำขนาดนี้ให้หรอก ลำพังแค่ทำงานที่บริษัทให้ทุกวันนี้ก็มากเกินพอแล้วกำไรจะมากหรือน้อยเงินเดือนของเขาก็ยังเท่าเดิมอยู่ดี แม้จะมีปันผลทุกๆ ไตรมาสให้อยู่แล้วก็เถอะ อย่างไรเขาก็คงไม่ได้มากเท่าพี่ชายอยู่แล้ว“ธุระ
Chapter 30[30/1]ก่อนที่จะเดินทางข้ามทวีปไปในวันพรุ่งนี้ คนที่บอกว่าจะเคลียร์งานของตัวเองให้เสร็จทันก่อนจะขึ้นเครื่อง ทว่าตอนนี้ยังมะงุมมะงาหราอยู่กับกองเอกสารที่ต้องเซ็นจนป่านนี้เป็นเวลา 1 ทุ่มกว่าแล้ว ท่านรองประธานบริษัทหนุ่มหล่อไฟแรงก็ยังไม่ได้ลุกออกไปไหนเลยLine~Dar.runnn : กลับเพ้นท์เฮ้าส์ยังคะ? น้องดาอยากไปหาDar.runnn : วันนี้คุณย่าบ่นๆ คิดถึงพี่ณัฐด้วยนะ ถ้าว่างๆ ก็อยากให้พี่แวะมาคุณย่าบ้างDar.runnn : พรุ่งนี้เลยดีไหมคะ วันหยุดด้วยน่าจะเหมาะเลย น้องดาจะได้ทำกับข้าวไว้เผื่อเสียงโทรศัพท์ข้างๆ ตัวณัฐกานต์ดังขึ้น สายตาคมเหลือบไปมองการแจ้งเตือนบนหน้าจอ ถึงได้รู้ว่าเป็นใครที่ส่งมาวันนี้ทั้งวันดารันยังไม่ได้มาหาเขาเลย ซึ่งถ้าปกติแล้วเธอจะมาที่นี่แทบทุกวัน โดยมาพร้อมกับของกินตลอดและในแต่ละครั้งที่มาหาณัฐกานต์ก็ไม่เคยห้ามเลยสักครั้ง ตั้งแต่ตอนที่ญารินยังอยู่รวมถึงตอนที่เธอไม่อยู่ที่นี่แล้วร่างสูงไม่ได้หยิบสมาร์ตโฟนสีเซียร่าบลูของตัวเองขึ้นมาตอบแต่อย่างใด ก่อนจะหันหน้ากลับไปสนใจงานของตัวเองต่อ เพราะเขาต้องรีบทำเวลาให้ทันก่อนขึ้นเครื่องในวันพรุ่งนี้@มิลาน, ประเทศอิตาลี่ญารินได้
Chapter 29[29/2]กริ๊งงง!~~รถสปอร์ตหรูจอดเทียบท่าอยู่หน้าบ้านหลังใหม่ของญารินแล้ว ชายหนุ่มทั้งสองลงจากรถมายืนกดกริ่งรอคนด้านในมาเปิดประตูรั้วให้ซึ่งณัฐกานต์เองก็ไม่อาจรู้ได้ว่ามีใครอยู่ที่นี่หรือไม่ เพราะว่าเขาและอัครเดชก็ยืนตากแดดกดกริ่งเรียกแบบนี้นานแล้วกระทั่งความพยายามของพวกเขาสำเร็จ เมื่อมีคนเดินออกมาจากด้านในบ้านแล้วทว่ากลับไม่ใช่ญาริน คนที่ณัฐกานต์อยากเจอ“อ้าว สวัสดีค่ะคุณ”“สวัสดีครับ ญารินอยู่บ้านหรือเปล่าครับคุณนลิน?”เป็นนลินพี่สาวของญารินเองที่เดินออกมาเปิดประตูพร้อมกับอุ้มลูกชายตัวน้อยออกมาด้วย และเมื่อสักครู่ที่เธอออกมาเปิดประตูช้าก็เพราะว่ามัวแต่ยุ่งอยู่กับลูกชายของตัวเองอยู่ แม้จะได้ยินเสียงกดกริ่งนานสักพักแล้วก็ตามนลินรู้มาว่าณัฐกานต์และน้องสาวของตัวเองทะเลาะอะไรบางอย่างกันอยู่ แต่ก็ไม่รู้ถึงสาเหตุของเรื่องจริงๆ เลยว่าเพราะอะไรที่ทำให้น้องสาวของเธอรีบเก็บข้าวของบินลัดฟ้าข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกลถึงต่างประเทศ“นี่รินไม่ได้บอกคุณไว้หรอคะ? ว่าจะไปทำงานกับเจ้านายคนเก่าที่ต่างประเทศ”“ห๊ะ!? อะไรนะ ญารินไปต่างประเทศงั้นหรอ?” ณัฐกานต์ตกใจกับคำพูดของพี่สาวญารินจนเผลอทำสีหน้า
Chapter 29[29/1]@มิลาน, ประเทศอิตาลี่สนามบิน Milan Malpensa เป็นสนามบินนานาชาติที่ถือว่าใหญ่ที่สุดแล้วในมิลาน ซึ่งตั้งอยู่ทางตอนเหนือของประเทศอิตาลี่ และเป็นสนามบินที่มีผู้ใช้บริการมากเป็นอันดับสองรองจากสนามบินในกรุงโรมถ้าถามว่าทำไมถึงมีผู้คนเนืองแน่นมาใช้บริการสนามบิน Malpensa ก็คงจะเป็นเพราะว่ามิลานเป็นแลนมาร์คสำคัญอีกหนึ่งเมืองสำหรับนักช้อปสายแฟชั่นทั้งหลายจะต้องเดินทางมาที่นี่ เพื่อจับจ่ายใช้สอยสินค้าหลากหลายแบรนด์ดังทั่วโลกนอกจากร้านแบรนด์เนมต่างๆ แล้ว ในมิลานยังมีงานจัดแสดงโชว์เกี่ยวกับแฟชั่นมากมายแทบจะทุกวันเลยด้วยซ้ำเหล่าเซเลบฯ คนดัง รวมถึงนางแบบและนายแบบหลายคนจึงไม่พลาดที่จะมาเยี่ยมชมความสวยงามในเมืองนี้เช่นเดียวกันกับญาริน“ขอบคุณพี่โรสมากเลยนะคะ ที่อุตส่าห์มารับแถมยังเป็นธุระเรื่องที่พักให้รินอีก”“ไม่เป็นไรเลยจ้าคนสวยของพี่ ขอแค่หนูมาพี่ก็ดีใจแล้ว”ญารินเพิ่งจะเช็คเอาท์ลงจากเครื่องเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว ตอนนี้มีโรสเอเจนซี่สาวสองคนสนิท มารับเธอถึงสนามบินหลังจากที่วจีโทรมาบอกเรื่องใบลาออกของเธอแล้ว แต่กลับโดนปฏิเสธและยังมีหน้ามาบอกให้เธอสามารถพักร้อนได้ 1 เดือนจากนั
Chapter 28[28/2]เหตุการณ์ก่อนหน้านี้....,(ณัฐกานต์ ทอร์ค)ตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่ผมกับญารินทะเลาะกัน จนผ่านมาถึงวันนี้ผมยังไม่เห็นเธอเข้ามาทำงานเลยผมนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานที่มีงานกองเท่าภูเขาได้แต่ก็ไม่ได้สนใจมันเลย สิ่งที่สนใจอยู่กลับเป็นโต๊ะว่างเปล่าที่ตอนนี้ไร้เจ้าของมานั่งทำงานผมจับโทรศัพท์สแกนนิ้วปลดล็อกแล้วก็กดปิดหน้าจอไว้เหมือนเดิม เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เช้าแล้ว ในใจอยากจะโทรไปหาญารินให้ได้ทันทีทันใดแต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่า ที่ผ่านมาผมก็ง้อเธอมาตลอดจนอาจจะทำให้เธอเสียคนขนาดนี้ ถ้าหากจะง้อเธออีกครั้งก็คิดว่าเธออาจจะได้ใจอีกเรื่องวันนั้นญารินวู่วามเกินเหตุจริงๆ ต่อหน้าต่อตาผมขนาดนั้นยังไม่มีความเกรงใจกันเลยสักนิด และหลายครั้งหลายคราวที่ดารันมาหาผมเธอก็มักจะเป็นอารมณ์นี้อย่างวันก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้น ดารันทำขนมมาให้ผมลองชิมสูตรใหม่แบบไม่หวาน เพราะเธอรู้ว่าผมไม่ชอบกินอะไรหวานๆ แต่ญารินก็ทำท่าหาเรื่องใส่ดารัน จนไล่เธอกลับบ้านไปตอนเด็กๆ ดารันตัวเล็กมากและไม่สู้คนเลย มีผมกับเฮียนาฟสองคนที่คอยปกป้องเสมอเพราะเราสามคนเรียนที่เดียวกันมาตลอด ก่อนที่ดารันจะแยกย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศในช่วง