All Chapters of คนเคยรัก: Chapter 11 - Chapter 20

(พี่ครีม!)เสียงเรียกของน้องชายช่วยปลุกเธอให้หลุดจากความคิด ในขณะที่นั่งเหม่อลอยทบทวนถึงเรื่องราวที่ผ่าน“ว่าไงคราม?”ครามเป็นน้องชายคนกลาง ส่วนเค้กคือน้องสาวคนสุดท้อง อีกไม่นานเธอจะพาน้องๆ ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพ อาจจะเช่าหอเล็กๆ หรือไม่ก็อพาร์ตเมนต์ให้น้องอยู่(ครามไม่อยากอยู่ที่บ้านแล้ว) เพราะชอบถูกพ่อดุด่าอยู่เป็นประจำเวลาพ่อโมโหหนักมักจะด่าทอลามปามไปถึงแม่แบบเสียๆ หายๆ สุดท้ายก็เอามาลงที่ลูก “เกิดอะไรขึ้น?”(พ่อชอบดุครามกับเค้ก ไม่อยากอยู่กับพ่อเลย) น้องชายทำหน้าเศร้า ถ้าได้ย้ายไปอยู่กับพี่สาวคงจะดีกว่านี้“อดทนก่อนได้ไหม อีกไม่กี่เดือนก็จะปิดเทอมแล้ว พี่จะรีบไปรับนะ”(พี่ครีมพูดแล้วนะว่าจะมารับครามกับเค้กไปอยู่ด้วย)“พี่สัญญา”(ครามกับเค้กจะรอพี่นะ)“ครามต้องดูแลตัวเองดีๆ นะ พี่ฝากดูแลน้องด้วย” ครีมยิ้มให้น้องผ่านโทรศัพท์ ถ้าเกิดมาตัวคนเดียวคงตัดสินใจอะไรได้ง่ายกว่านี้ แต่เธอยังมีน้องทั้งสองคนที่ต้องดูแล ยังไงก็ทิ้งไม่ได้(เค้กบ่นคิดถึงพี่ทุกวันเลย ครามก็คิดถึงพี่เหมือนกัน)“รอพี่หน่อยนะ”(ครามจะรอพี่)“เป็นยังไงบ้าง มีเงินไปโรงเรียนกันไหม”(มีเยอะเลย พี่ฌอห์ณโอนเข้าบัญ

ฌอห์ณนั่งมองคนตัวเล็กที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง ครีมหอบข้าวของพะรุงพะรังเต็มสองมือหลังจากออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตตั้งนานสองนานร่างสูงก้าวขาเข้ามาประชิดทางด้านหลัง ทำเอาหญิงสาวถึงกลับสะดุ้งเฮือก ไม่คิดว่าเขาจะตามมาถึงในครัว“มีอะไร?” ครีมเอ่ยถามพลางหันหน้ากลับมาสบตา สองสามวันมานี้ฌอห์ณดูแปลกๆ จนเธอเองสัมผัสได้ เหมือนถูกเขาจ้องมองอยู่ตลอดเวลา แต่ช่างเถอะ! เขาไม่ได้สนใจอะไรเธอขนาดนั้น บางทีคงคิดมากไปเอง“วันนี้ซื้ออะไรมาบ้าง?”“ก็หลายอย่าง” ปกติเขาไม่เคยจะสนใจแต่ทำไมวันนี้ถึงถาม ฌอห์ณมองสิ่งของที่วางอยู่บนโต๊ะ มีทั้งผลไม้หลายอย่างโดยเฉพาะสตรอว์เบอร์รี ที่พักนี้ครีมกินบ่อย กินทุกวัน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้ชอบมันสักเท่าไหร่นัก ไหนจะพวกนมกล่องUHT อาหารเสริมวิตามินอะไรอีกมากมาย ฌอห์ณเคยเห็นมันก่อนหน้านั้น แต่ไม่ได้คิดสงสัย พอเจฟบอกเลยกลับมาครุ่นคิดว่ามีหลายสิ่งที่แปลกไปแต่เขากลับมองข้ามมันมาตลอด“กินนมด้วยเหรอ แต่ก่อนไม่เห็นชอบกิน”“เอาไว้กินตอนหิวน่ะ”“ครีม” ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนเข้าใกล้แนบชิดจนปลายจมูกสัมผัสคลอเคลียกันไปมา“อะไร?”“มีอะไรจะบอกฌอห์ณไหม?”“ไม่มี”ร่างเล็กลอยขึ้

“ถ้าเพิ่มสระว่ายน้ำแบบที่มึงต้องการและขยายพื้นที่ทำเป็นสวนดอกไม้เพิ่มอีกสองร้อยตารางวา ค่าใช้จ่ายจะเพิ่มขึ้นอีกเก้าล้าน มึงไหวไหม”ฌอห์ณนั่งฟังรายละเอียดที่คชากำลังพูดถึง ครอบครัวคชาทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ เป็นผู้รับเหมารายใหญ่ติดอันดับหนึ่งในห้าของประเทศที่ถูกชายหนุ่มว่าจ้างในตอนนี้เขาสั่งแก้งานชุดใหญ่เพราะอยากให้ตรงตามความต้องการของแฟนสาวมากที่สุด‘หลังคอนโดมีสวนกุหลาบที่เพิ่งปลูกใหม่ด้วยนะ ครีมชอบไปเดินเล่นแถวนั้น สระว่ายน้ำก็ใหญ่มากด้วย ถ้าลูกโตต้องชอบแน่เลย’ทุกอย่างที่เธอต้องการ เขาทำให้ได้ทั้งหมด ฌอห์ณเริ่มมีแพลนสร้างบ้านหลังจากที่รู้ว่าครีมกำลังตั้งท้อง ตอนนี้ก่อสร้างได้สี่สิบปอร์เซ็นต์ แต่เนื่องว่าบ้านค่อนข้างหลังใหญ่มากแถมรายละเอียดยังจุกจิกเยอะแยะไปหมดเลยทำให้เสร็จไม่ทันก่อนจะคลอด‘ครีมชอบบ้านแบบนี้ มันดูน่าอยู่มากเลยนะ ฌอห์ณว่าสวยไหม’‘เฉยๆ ดูธรรมดา ไม่เห็นน่าอยู่’‘แบบนี้เขาเรียกว่ามินิมอล’‘คอนโดฌอห์ณน่าอยู่กว่าตั้งเยอะ’‘ถ้าเรียนจบ แล้วมีงานทำ ครีมจะเก็บเงินสร้างบ้านแบบนี้ แล้วจะพาน้องมาอยู่ด้วย’เป็นแบบตามที่เธอต้องการทุกอย่าง แต่อนาคตจะต้องมีลูกๆ เพิ่มขึ้นอ

พลั่ก! ชายหนุ่มถูกเหวี่ยงเข้ามาในห้องอย่างแรงจนเสียหลักล้มลง“พ่อจะทำอะไร”“แกอย่าคิดจะว่าได้ออกมาสร้างความเดือดร้อนให้ฉันอีก!” ชาวินยกมือชี้หน้าลูกชายด้วยความเดือดดาล ถ้าฌอห์ณคิดจะขัดคำสั่งหรือทำเรื่องเลวทรามแบบนี้อีก เขาจะสั่งให้ลูกน้องจัดการทันทีโดยไม่สนว่ามันจะเป็นใคร คนอย่างมันเกินที่จะเยียวยาเต็มทน!“เป็นบ้าหรือไง จะมาขังผมไว้ทำไม!”“คนที่บ้าก็คือแกนั่นแหละ ไปสงบสติอารมณ์! กลับไปคิดทบทวนในสิ่งชั่วๆ ที่ตัวเองทำ”“ทำไม ผมทำอะไรผิด?” พลั่ก! ใบหน้าหล่อเหล่าหันตามแรงกระแทกเมื่อถูกด้ามปืนของพ่อช่วยตบหน้าเรียกสติเลือดสีแดงสดไหลซึมออกจากริมฝีปากส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งตีขึ้นจมูกจนรู้สึกอยากอาเจียน“นี่แกยังมีหน้ามาถามอีกเหรอไอ้ลูกเวร! แกมีความคิดมีจิตสำนึกบ้างไหม”“เหอะ!” ฌอห์ณสบถหัวเราะในลำคอ ก่อนจะถุยน้ำลายผสมเลือดลงบนพื้น เหมือนว่าคำพูดของพ่อจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย“ถ้าไม่คิดเห็นหน้าพ่อกับแม่ ก็ช่วยคิดเห็นหน้าลูกแกบ้าง!”“…..”“แกเป็นพ่อคนแล้วนะไอ้ฌอห์ณ ไม่สงสารลูกบ้างเลยหรือไงที่มีพ่อทำตัวแบบนี้”“…..” “ฉันรู้ว่าแกเสียใจที่โดนครีมทิ้งจนต้องกลายเป็นคนเสียศูนย์ไม่เป็นผู้เป็นคนแบบนี้ แต่น้อ

“น้ำหน้าอย่างฌอห์ณมันดูเหมือนคนอยากเป็นเพื่อนกับครีมมากขนาดนั้นเลยเหรอ” ใบหน้าคมคายเคลื่อนเข้าหาหญิงสาวที่นั่งข้าง ขยับเข้าใกล้ใช้ปลายจมูกโด่งคมคลอเคลียไปตามลำคอขาวเนียน สูดดมกลิ่นเธอที่โหยหามาตลอดระยะเวลาหลายเดือน “ต้องเป็นเพื่อนแบบไหนอ่ะ ถึงได้เอากันจนหมดทุกท่าแล้ว” “ฌะ…ฌอห์ณ” ครีมยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองแรงๆ พลางดันใบหน้าหล่อเหลาให้ออกห่าง การกลับมาเจอกันครั้งนี้ดูเหมือนว่าจะรับมืออยากกว่าที่คิด “ฌอห์ณรับผิดทุกอย่าง สัญญาจะไม่ละเลยครีมกับลูกอีก จะใส่ใจครีมมากกว่านี้ ส่วนน้องขวัญเดี๋ยวฌอห์ณจะเป็นคนเลี้ยงเขาเอง” “แค่กวาดบ้านฌอห์ณยังทำไม่เป็นเลย แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนไปเลี้ยงลูกครีม” “เลี้ยงไม่ได้ก็จะเลี้ยง ยังไงน้องขวัญก็ลูกฌอห์ณ!” ขอแค่ได้เธอกลับคืนมา อะไรที่ทำไม่ได้ก็จะทำ “ครีมอยากจะเที่ยวไหนก็ไป จะไปใช้ชีวิตยังไงก็เชิญ ฌอห์ณจะไม่ห้ามหรือบังคับอะไรอีก จะตามใจครีมทุกอย่าง” “ฌอห์ณดูไม่มีสติเลยนะ ครีมว่ากลับไปทบทวนก่อนดีไหม บางครั้งมันอาจจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ” เขาดูไม่เหมือนฌอห์ณคนเก่าที่เธอเคยรู้จัก แม้คำพูดบางคำอาจจะดูโผงผางเหมือนเดิม แต่การกระทำกลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง