All Chapters of คนเคยรัก: Chapter 31 - Chapter 40

เอี๊ยด…เสียงล้อยางดังเสียดสีกับพื้นถนนดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ ควันรถพวยพุ่งลอยคละคลุ้งตลบอบอวลจนมองอะไรแทบไม่เห็นบรรยากาศรอบข้างเริ่มตึงเครียด ทุกสายตาต่างจับจ้องมองไปยังนักแข่งทั้งสองที่กำลังเดินเข้าไปในสนามทีมงานนับสิบของทั้งสองฝ่ายต่างยืนประจำตำแหน่ง ข้างๆ กันมีพริตตี้สาวสวยยืนถือป้ายจับเวลาขนาดใหญ่“รถไอ้ฌอห์ณคันสีน้ำเงินนะ เบอร์2706” มอสหันมากระซิบบอกคนที่นั่งข้าง เพราะในสนามมีรถแข่งนับสิบคันที่กำลังต่อแถวรอคิวประลองความเร็ว มันคือประสบการณ์ใหม่ ที่ครีมเพิ่งได้พบเจอ “ถ้าฌอห์ณชนะจะได้อะไร”“ไอ้เจฟเป็นเจ้าของรถได้เจ็ดสิบ ส่วนไอ้ฌอห์ณคนขับได้สามสิบของเงินเดิมพัน”“…..”“แต่ความจริงคงได้เยอะกว่านั้นมากเพราะมีเรื่องธุรกิจเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย อันนี้แค่แข่งกระชับมิตรกันเฉยๆ”“แล้วถ้าฌอห์ณแพ้จะเป็นอะไรมั้ย”“มีกำลังใจดีขนาดนี้ มันคงไม่แพ้ง่ายๆ” มอสพูดแล้วยิ้มมองคนตัวเล็กที่กำลังมีสีหน้ากังวลอย่างชัดเจน“…..”ปี๊ดดด…ทันทีที่ไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว รถแข่งทั้งสองคันพุ่งทยานเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเจฟยกมือขึ้นแทะเล็บเดินวนไปมาด้วยความกดดัน ดูเหมือนว่าคันสีน้ำเงินของฌอห์ณจะเสียหล

หลายสัปดาห์ผ่านไป-Ck bar-ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลายืนเด่นอยู่กลางโกดังเก็บเครื่องดื่ม ในมือมีใบรายการสินค้าที่ฌอห์ณต้องเข้ามาเช็คความเรียบร้อยด้วยตัวเอง“ใกล้ได้เวลาน้องขวัญเลิกเรียนแล้วนะ อย่าลืมไปรับลูก” ครีมกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาเตือนเพราะเห็นว่าวันนี้ฌอห์ณยุ่งทั้งวันเลยกลัวว่าเขาจะลืม“ไม่ลืม เคลียร์ตรงนี้เสร็จจะไปแล้ว”“โอเค ครีมกลัวว่าฌอห์ณจะลืมเลยเข้ามาเตือน”“ไปรับลูกด้วยกันมั้ย”“ยังเคลียร์งานให้ฌอห์ณไม่เสร็จเลย”ฌอห์ณเดินเข้าหาก่อนจะโอบเอวบางไว้แน่น หอมแก้มนวลซ้ำๆ จนเธอต้องเบือนหน้าหนีตั้งแต่มีครีมเข้ามาช่วยทำงานที่ร้านก็รู้สึกแบ่งเบาภาระได้เยอะมาก เขาไม่ได้สั่ง แต่ครีมเป็นคนอาสาทำด้วยตัวเอง เธอทำเป็นเกือบทุกอย่าง ทั้งเช็คสต๊อกทำบัญชี ใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ต่างๆ ช่วยวางแผนการตลาดและอื่นๆ อีกมากมาย “ค่อยกลับมาทำก็ได้ ไม่เห็นจะต้องซีเรียส”“ไม่ได้ พอดีฝ่ายจัดซื้อเร่งมาแล้ว ครีมต้องทำให้เสร็จเย็นนี้”“ตามใจ ฌอห์ณจะออกไปรับลูกแล้ว”“แล้วค่อยเจอกัน ครีมขอกลับไปทำงานก่อน”ในระหว่างที่กำลังหันหลังเดินออกมา ฌอห์ณคว้าแขนเธอไว้ได้ทัน “อย่าเพิ่งไป มาให้จูบหน่อย”ดวงตากลมโตกลอกสายตาหั

‘น้องขวัญว่ามันดูแปลกๆ มั้ยคะพ่อ’เด็กน้อยนั่งมองภาพตัวเองในกระจกบานใหญ่ ผมเปียที่พ่อถักให้มันดูเบี้ยวไปเบี้ยวมา ข้างหนึ่งเล็กอีกข้างหนึ่งใหญ่‘ไม่เห็นจะแปลก เท่ห์จะตายไป’‘…..’ น้องขวัญยืนเกาหัวด้วยความงุนงง เริ่มนึกในใจว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่ขอความช่วยเหลือจากพ่อ‘ผมยาวขนาดนี้ ทำไมแม่ไม่พาไปตัดผม’ ฌอห์ณมองผมหน้าม้าของลูกสาวที่ตอนนี้มีความยาวปกคิ้วลงมาจนเกือบปิดดวงตากลมโต‘น้องขวัญไม่ชอบตัดผม ขวัญชอบผมยาว’ เพราะผมยาวมันสวยกว่าได้ถักเปียด้วย น้องขวัญชอบถักผมเปีย‘แต่พ่อว่าเป็นเด็กไว้ผมสั้นน่ารักกว่านะ’‘พ่อคิดแบบนั้นเหรอคะ’‘ช่ายยย’ ฌอห์ณยืนกอดอก มองใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกสาว พร้อมครุ่นคิดอะไรบางอย่าง‘…..’‘อีกนิดนึงนะขวัญ นั่งนิ่งๆ’ น้องขวัญนั่งตัวแข็งไม่กล้าขยับ ได้แต่หลับตาปี๋ขณะที่พ่อกำลังตัดผมหน้าม้าให้‘ขวัญไม่ไว้ใจพ่อเลย เรียกแม่มาได้มั้ย’เด็กน้อยพูดเสียงเบา ตอนนี้คิดถึงแต่หน้าแม่ เพราะอยู่กับพ่อทีไรชอบพาเธอทำอะไรแปลกๆ เรื่อยเลย‘ตอนนี้แม่ไม่ว่าง อยู่กับพ่อน่ะดีแล้ว’‘พ่อทำเป็นแน่นะ’ เด็กน้อยหรี่สายตามอง ทวนถามอีกครั้งอย่างไม่แน่ใจ‘ทำเป็นสิ แค่ตัดผม ไม่ยากหรอก’‘ไม่อยากจะเชื่อใจ

“แม่เอาอันนี้มั้ย น้องขวัญยกให้”เสียงเจื้อยแจ้วของลูกสาวช่วยดึงสติของหญิงสาวให้กลับคืนมา ขณะกำลังนั่งใจลอยเผลอคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน้องขวัญเป็นห่วงแม่ เลยยอมเสียสละหมูชุบแป้งทอดชิ้นใหญ่ ตั้งแต่มาถึงร้านอาหาร แม่ก็ไม่ค่อยทานอะไรเลย“ไม่เป็นไรค่ะ แม่ไม่ค่อยหิว น้องขวัญกินเลย”“พ่อบอกว่าแม่ไม่ค่อยสบาย ไปหาคุณหมอหรือยัง”“ยังเลยค่ะ”“แม่ต้องไปหาคุณหมอนะ จะได้หายเร็วๆ น้องขวัญเป็นห่วง” “ขอบคุณมากค่ะ คนสวยของแม่” ครีมโน้มตัวเข้าไปกอดลูกสาวไว้แน่น ก่อนจะหอมแก้มหลายครั้งด้วยความรัก กำลังใจจากลูกนับเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคนเป็นแม่“คิดเรื่องอะไรอยู่ ทำไมถึงเอาแต่นั่งเหม่อ” ฌอห์ที่นั่งสังเกตการณ์อยู่นานเอ่ยถามด้วยความอยากสงสัย สีหน้าของเธอดูเคร่งเครียดจนเห็นได้ชัด คล้ายกับมีเรื่องต้องคิดอย่างหนัก“ไม่มีอะไรหรอก”“เครียดเรื่องนั้นเหรอ”“ฌอห์ณหมายถึงเรื่องไหน?”“เรื่องที่บอกว่าท้อง”ร่างบางยกมือขึ้นลูบหน้าตั้งสติพลางถอนหายใจลากยาว “แล้วฌอห์ณคิดว่าไง”“แล้วครีมต้องการคำตอบแบบไหน อยากให้ฌอห์ณตอบแบบตรงๆ หรือตอบเพื่อความสบายใจ?”“ขอทั้งสองแบบ”“ถ้าแบบตรงๆ ก็คิดว่าท้อง”“…..”“หรือถ้าให้ตอบเพื่อ

“ไอ้ฌอห์ณ”เจฟตะโกนร้องเรียกเพื่อนชายที่เดินผ่านหน้าไป แต่ฌอห์ณกลับเดินหนีทำเป็นไม่ได้ยิน“ไอ้ห่าฌอห์ณ ไม่ได้ยินที่กูเรียกหรือไง” ครั้งนี้เป็นมอสที่ตะโกนเรียกด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม“ได้ยินแล้ว พวกมึงจะเรียกหาพระแสงทำไมนักหนา” ฌอห์ณตะโกนขานรับ พร้อมเดินกลับมาหากลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่แต่โดยดี“มาแดกเหล้า”“ไม่แดก วันนี้ไม่มีอารมณ์” “เอ้า! มึงอย่ามาตลก กูชงให้แล้ว แดกๆ เข้าไป” ไม่พูดเปล่าแต่ยัดเยียดแก้วเหล้าให้เพื่อนชายเหมือนทุกครั้ง ไอ้ฌอห์ณมันคอทองแดงชอบชงเหล้าเข้มๆ“…..” เขายืนจ้องมองแก้วเหล้าที่อยู่อยู่ในมือ ก่อนจะตัดสินใจส่งกลับคืน โดยที่ไม่ได้กินแม้แต่หยดเดียว“วันนี้ผีคนดีอะไรเข้าสิง ปกติก็เห็นแดกกับพวกกูเกือบทุกวัน”“ถ้าเมียได้กลิ่นเดี๋ยวไม่ให้เข้าใกล้ เมื่อคืนก็ให้กูนอนบนโซฟา ปวดหลังยังไม่หายเลยเนี่ย”แค่คิดก็รู้สึกเจ็บใจตัวเองไม่หาย เอาแต่นอนกระสับกระส่ายอยู่ทั้งคืนเพราะไม่ได้นอนกอดเมีย แต่ถ้าให้เลือกกินเหล้ากับนัวเมีย แน่นอนว่าต้องเลือกอย่างหลัง ในชีวิตลูกผู้ชายอกสามศอกไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าเมียอีกแล้ว“กลัวเมียขึ้นสมองแล้วมั้ง เสียระบบพวกกูหมด ทุเรศจริงๆ เลยมึงอ่ะ” มอสพูดขึ้นอ