All Chapters of คนเคยรัก: Chapter 21 - Chapter 30

“มีผัวหล่อแบบฌอห์ณต้องทำใจหน่อยนะครีม สาวๆ เข้ามาจีบกันให้วุ่นวายทุกวัน”ฌอห์ณรีบแก้ต่างยกใหญ่ ทั้งๆ ที่เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยด้วยซ้ำแต่เป็นเขาเองที่ร้อนตัว“งั้นก็เลือกเอาสักคนสองคนสิ จะได้ไม่ต้องมายุ่งกับครีม”“ยกครีมให้เป็นที่หนึ่งไปแล้วสิ ในชีวิตนี้ไม่เอาใครแล้ว”ถึงแม้ว่าเขาจะพร่ำบอกแบบนี้อยู่เสมอ แต่หัวใจเธอยังคงเต้นแรงทุกครั้งและอาจจะมีบางครั้งที่เผลอหวั่นไหวจนเกือบใจอ่อน แต่เรื่องนิสัยมันไม่ได้เปลี่ยนกันง่ายๆ ที่จะหายได้ภายในวันสองวัน อาจจะไว้ใจแต่ไม่ใช่ทั้งหมด“ถ้าต้องการอะไรสั่งพนักงานได้เลยนะ ฌอห์ณขอตัวไปดูลูกค้าโต๊ะอื่นก่อน”“แล้วให้กินฟรีด้วยหรือเปล่า” เธอถามส่งๆ ไม่ได้จริงจัง แต่ถ้าได้ก็ดี!“ถ้าอยากกินฟรีก็หอมแก้มผัวโชว์เพื่อนก่อนดิ เดี๋ยวเลี้ยงทั้งโต๊ะเลย”ก็ไม่ได้ต่างจากที่คิดไว้สักเท่าไหร่ ข้อเสนอแบบนั้นใครจะไปกล้าทำ ไม่ใช่คนหน้ามึนอย่างเขาที่ชอบทำเรื่องน่าอายต่อหน้าคนเยอะๆ “หรือถ้าครีมไม่กล้า งั้นยอมให้ฌอห์ณจูบตอนนี้ก็ได้เหมือนกัน”“งั้นยอมจ่ายเงินดีกว่า”“ไม่ได้ใจดำกับเมียขนาดนั้น มีอะไรที่ครีมขอแล้วฌอห์ณเคยขัดใจบ้าง” นิ้วเรียวยาวลูบไล้ไปตามริมฝีปากบางเบาๆ ฌอห

ก๊อก…ฌอห์ณขยับพลิกตัวเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงรบกวนดังขึ้นในช่วงสายของวัน มือหนาควานหาบางสิ่งบางอย่างที่คุ้นเคยแต่กลับว่างเปล่าร่างสูงหยัดตัวลุกขึ้นนั่งบนขอบเตียง พลางถอนหายใจลากยาวยกมือลูบหน้าเพื่อตั้งสติ เมื่อคืนยังนอนกอดกัน แต่พอตื่นขึ้นมากลับไม่เจอใครครีมอาศัยช่วงจังหวะที่เขาเผลอหลับ หนีกลับออกไปโดยที่ไม่ได้ร่ำลาหรือพูดคุย ก๊อก…เสียงเคาะประตูช่วยดึงสติของฌอห์ณให้กลับมาอีกครั้งก่อนจะคว้าผ้าขนหนูขึ้นมาพันรอบเอวไว้อย่างหมิ่นเหม่แล้วเดินไปเปิดประตู“มีอะไร?”คนที่มาใหม่คือลูกน้องคนสนิทพร้อมแฟ้มเอกสารสำคัญ“บิลค่าของมาส่งครับ ล็อตนี้ลงของไปหลายล้าน เฮียจะลงไปเช็คดูอีกทีไหมครับเพื่อความชัวร์” ของที่สั่งมาล้วนเป็นบรั่นดีนำเข้าราคาแพง “เดี๋ยวกูลงไปเช็คอีกรอบ” เนื่องจากเป็นเม็ดเงินจำนวนมาก จึงจำเป็นต้องลงไปตรวจดูความเรียบร้อยด้วยตัวเอง“รับทราบครับ”“เดี๋ยวก่อน!”“ครับ?”“เห็นเมียกูมั้ย?”“เมียคนไหนล่ะเฮีย เห็นสาวๆ มาวอแวเฮียตั้งหลายคน ผมไม่รู้ด้วยหรอก” เจ้านายเขามันเป็นพวกหล่อรวยเลือกได้ ขนาดมีสาวสวยเข้ามาพัวพันไม่เว้นแต่ละวัน ยังไม่เห็นว่าฌอห์ณจะสนใจผู้หญิงคนไหน แต่อาจจะมีคนเมื่อคืน

“เดี๋ยวเช็ดตัวให้นะ”ครีมถอดชุดผู้ป่วยออกด้วยความระมัดระวัง ก่อนจะใช้ผ้าขนหนูที่เปียกหมาดเช็ดไปตามใบหน้าคมคายไล่ลงมาถึงเรือนร่างกำยำ อาการของฌอห์ณดีขึ้นมาก จนเกือบหายเป็นปกติ ยังเหลือแค่ผื่นแดงที่ขึ้นตามตัวอีกนิดหน่อย“โทรตามน้องขวัญให้หน่อย คิดถึงลูก” พอไม่เห็นลูกสาวมาเยี่ยมก็ถามหา ฌอห์ณนั่งรอน้องขวัญมาทั้งวันแต่ก็ไม่เห็นวี่แวว “ครีมโทรไปแล้ว แม่บอกตอนนี้น้องขวัญหลับอยู่ เดี๋ยวตอนเย็นแม่กับพ่อจะพาเข้ามาเยี่ยม”“แล้วลางานมาเฝ้าฌอห์ณกี่วัน”“ครีมใช้สิทธิ์ลาพักร้อนห้าวัน”“ลาออกเลยได้ไหม ไม่ต้องไปทำงานแล้ว แค่อยู่บ้านเลี้ยงลูกให้ฌอห์ณก็พอ”“ขอคิดดูก่อน” ไม่ใช่ตัดสินใจแล้วจะสามารถออกได้เลย เธอยังมีงานเก่าค้างที่ต้องกลับไปเคลียร์อีกมากมาย“อยากได้เงินเดือนเท่าไหร่ เดี๋ยวจ่ายให้เอง”“แล้วให้ครีมได้เท่าไหร่”“ถ้าถามแบบนี้ ก็คงตอบว่าทั้งหมดที่มี”“…..” คนตัวเล็กคลี่ยิ้มบางเมื่อได้ยินคำตอบ ฌอห์ณคนเดิมของเธอกลับมาแล้ว ครีมไม่เคยลืมว่าสมัยที่คบกันแรกๆ เขาเอาใจใส่ดูแลเธอดีมากแค่ไหน“ไปลาออกพรุ่งนี้เลย แค่เมียคนเดียวฌอห์ณเลี้ยงได้”“อีกไม่เท่าไหร่น้องขวัญก็ต้องไปโรงเรียน ถ้าให้ครีมอยู่บ้านคนเดี

“ฌอห์ณทำอะไรเธอ?”ครีมรีบเดินเข้าไปถามหลังจากเห็นฌอห์ณเปิดประตูกลับเข้ามาในห้องทำงานเขาเรียกพนักงานคนนั้นให้เข้าพบด่วนเป็นการส่วนตัว ใช้เวลาคุยกันตั้งนานสองนานจนอดสงสัยไม่ได้“ก็ไม่ได้ทำอะไร แค่เรียกมาปรับทัศนคตินิดหน่อย” ร่างสูงหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ประจำตำแหน่งตรงข้ามกับหญิงสาว “เชื่อได้เหรอ?”“พูดจริง”“ไม่ได้ไล่เขาออกใช่ไหม?”“หรืออยากให้ฉันไล่มันออก?”“ไม่ใช่แบบนั้น ครีมเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ อย่าให้ถึงขนาดที่ต้องไล่เขาออกจากงานเลย” ครีมไม่ได้คิดโกรธหรือติดใจอะไร มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดกัน และไม่อยากกลายเป็นต้นเหตุที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน“ก็บอกอยู่ว่าไม่ได้ไล่ออก ถ้ายังพูดไม่หยุดเดี๋ยวได้ไล่ออกจริงๆ”“…..” หญิงสาวหรี่สายตามองอย่างไม่ไว้ใจ จะว่ามันน่าเหลือเชื่อก็คงได้“มองแบบนี้หมายความว่าไง”“ฌอห์ณดูมีเหตุผลขึ้นไง ใจเย็นขึ้นด้วย”“มองผัวในแง่ดีบ้างครีม”“ก็พยายามมองอยู่ ตอนนี้เริ่มเห็นความดีขึ้นบ้างแล้วนิดหน่อย”“ใจคอจะให้ฌอห์ณเป็นคนชั่วไปตลอดชีวิตเลยหรือไง”“ถ้าคิดได้แบบนี้ตั้งแต่แรกคงไม่ได้เลิกกัน”“ไม่เลิกกันคงคิดไม่ได้ ก็ยังถือว่าเป็นข้อดีอยู่มั้ง” ร่างสูงไหว่ไหล่เอ

ดวงตาเฉี่ยวคมตวัดสายตามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ น้องขวัญชอบหลุดปากพูดถึงชื่อนี้ให้เขาได้ยินบ่อยๆ จากที่ไม่คิดอะไร กลายเป็นสงสัยอยากเค้นหาความจริง“ไอ้เหี้ยโปรดนี่มันเป็นใคร ฌอห์ณเห็นลูกพูดถึงมันหลายรอบล่ะ”“อย่ามาพูดแบบนี้ให้ลูกได้ยิน”ฌอห์ณถอนหายใจลากยาว สูดลมหายใจเข้าออกเพื่อข่มอารมณ์ขุ่นเคืองของตัวเอง เห็นน้องขวัญยืนมองพ่อแม่สลับกันคล้ายสงสัย“ตอบมาสิ ว่ามันเป็นใคร?” ร่างสูงก้าวเข้าไปประชิดตัว แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง“เป็นแค่เพื่อนที่ทำงานเก่า”“แล้วทำไมต้องโทรคุยกัน ทำไมต้องไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ”“ครีมไม่ได้ไปกับพี่โปรดแค่สองคนสักหน่อย มีคนอื่นไปด้วย” กับโปรดเป็นแค่คนรู้จักกัน จริงอยู่ที่เขาชอบแต่ครีมไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้น “ส่วนเรื่องที่โทรคุยกัน เราคุยกันแค่เรื่องงานไม่ใช่เรื่องส่วนตัว”“ทำไมต้องให้มันมาหาที่บ้าน ทำไมต้องให้ผู้ชายคนอื่นมายุ่งกับลูกฌอห์ณ!”ไม่ใช่แค่หึงเมีย แต่ยังหวงลูกมากด้วยเช่นกัน แค่คิดเห็นว่ามีผู้ชายคนอื่นเข้ามายุ่งหรือตีสนิทกับลูกสาวก็รู้สึกไม่พอใจ“เขาแค่เอ็นดูน้องขวัญ เลยชอบซื้อของมาให้ มันไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น”“แน่ใจ? อย่าโกหกฌอห์ณ” ชายห