บทที่ 5 ของสำคัญ

ฌอห์ณนั่งมองคนตัวเล็กที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง ครีมหอบข้าวของพะรุงพะรังเต็มสองมือหลังจากออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตตั้งนานสองนาน

ร่างสูงก้าวขาเข้ามาประชิดทางด้านหลัง ทำเอาหญิงสาวถึงกลับสะดุ้งเฮือก ไม่คิดว่าเขาจะตามมาถึงในครัว

“มีอะไร?” ครีมเอ่ยถามพลางหันหน้ากลับมาสบตา สองสามวันมานี้ฌอห์ณดูแปลกๆ จนเธอเองสัมผัสได้ เหมือนถูกเขาจ้องมองอยู่ตลอดเวลา แต่ช่างเถอะ! เขาไม่ได้สนใจอะไรเธอขนาดนั้น บางทีคงคิดมากไปเอง

“วันนี้ซื้ออะไรมาบ้าง?”

“ก็หลายอย่าง” ปกติเขาไม่เคยจะสนใจแต่ทำไมวันนี้ถึงถาม 

ฌอห์ณมองสิ่งของที่วางอยู่บนโต๊ะ มีทั้งผลไม้หลายอย่างโดยเฉพาะสตรอว์เบอร์รี ที่พักนี้ครีมกินบ่อย กินทุกวัน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้ชอบมันสักเท่าไหร่นัก ไหนจะพวกนมกล่องUHT อาหารเสริมวิตามินอะไรอีกมากมาย 

ฌอห์ณเคยเห็นมันก่อนหน้านั้น แต่ไม่ได้คิดสงสัย พอเจฟบอกเลยกลับมาครุ่นคิดว่ามีหลายสิ่งที่แปลกไปแต่เขากลับมองข้ามมันมาตลอด

“กินนมด้วยเหรอ แต่ก่อนไม่เห็นชอบกิน”

“เอาไว้กินตอนหิวน่ะ”

“ครีม” ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนเข้าใกล้แนบชิดจนปลายจมูกสัมผัสคลอเคลียกันไปมา

“อะไร?”

“มีอะไรจะบอกฌอห์ณไหม?”

“ไม่มี”

ร่างเล็กลอยขึ้นเหนือพื้น เมื่อแฟนหนุ่มอุ้มให้ขึ้นมานั่งอยู่บนโต๊ะกลางห้องครัว ฌอห์ณรีบแทรกตัวเข้ามายืนกลางหว่างขาเรียวด้วยท่าทางคุกคาม

“แน่ใจว่าไม่มี?” ดวงตาคู่คมจ้องมองราวกับหาคำตอบอยู่ในนั้นพร้อมโน้มตัวเข้าหา 

“แล้วจะให้บอกอะไร” 

“แล้วปิดบังอะไรอยู่ล่ะ”

“ไม่มีอะไรต้องปิดบัง” ครีมตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง น้ำเสียงปกติไม่มีสั่นไหว จนเขาเองเริ่มสับสนว่าความจริงมันคืออะไรกันแน่ ถ้าเธอโกหกนั่นหมายความว่ากำลังตบตาเขาได้อย่างแนบเนียน 

เสื้อยืดสีชมพูอ่อนที่สวมใส่ถูกเขาถกขึ้นให้ขึ้นมากองอยู่บนเนินอกอวบ แล้วเลื่อนมือไปปลดตะขอบราเซียของเธอออก

“ฌะ…ฌอห์ณ จะทำอะไรอีก”

“งัดความจริงจากปากครีมไง”

“ความจริงอะไร อย่ามาหาเรื่องกัน”

ครีมไม่เข้าใจว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไร หรือบางทีแค่อยากจะหาเรื่องทะเลาะกับเธอเหมือนที่ผ่านมา

ทันทีที่เรียวลิ้นสากแตะลงบนร่างกาย ความรู้สึกของเธอหยุดนิ่ง เล็บสวยจิกลงบนขอบโต๊ะอย่างแรงยามที่แฟนหนุ่มใช้ฟันคมกัดบนผิวขาวเนียนจนเกิดรอย

“ฌะ…ฌอห์ณพอแล้ว” จากจิกขอบโต๊ะ ครีมเริ่มขยับมือขึ้นมาวางบนไหล่หนา 

ฌอหณ์ไล่ริมฝีปากขบเม้มออกแรงดูดยอดอกเบาๆ ราวกับเด็กน้อยผู้หิวโหยนมจากเต้า ลานนมสีอ่อนเปียกแฉะเปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยน้ำลายใส 

“อ๊ะ…อย่าดูดแรง”

“ดูดนมแค่นี้ก็มีอารมณ์แล้ว?” นิ้วเรียวยาวเริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปตามจุดกลางกายอวบอิ่มที่ถูกคั่นกลางด้วยกางเกงชั้นในผ้าบาง 

“ร่านจริง!”

ขาเรียวรีบหุบเข้าหากัน ไม่ยอมให้แฟนหนุ่มได้สอดนิ้วล้วงล้ำเข้ามา คำสบถด่าหยาบคายตอนอยู่บนเตียงพวกนั้นเธอชินมาตั้งนานแล้ว

“อ้าขา”

“ครีมไม่อยากทำ”

“มีสิทธิ์อะไรมาปฏิเสธ” ฌอห์ณออกคำสั่งอย่างเหนือกว่า อยากรู้ว่าคนอย่างเธอจะทนได้สักแค่ไหน 

“อย่าให้ต้องพูดหลายรอบ” 

“ทำเบาๆ นะ”

“รู้แล้ว” ดวงตาเฉี่ยวคมหลุบมองต่ำไปยังหน้าท้องแบนราบราวกับสงสัยว่ามีคนอยู่ในท้องของเธอจริงไหมพร้อมถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด 

“ไม่ทำแรงหรอก”

แขนเรียวโอบรัดลำคอแฟนหนุ่มไว้แน่น เมื่อเขาจับส่วนปลายแข็งขืนถูไถไปยังจุดอ่อนไหวกลางกายสาว

“เจ็บไหม?” ฌอห์ณโน้มริมฝีปากกระซิบถาม พยายามจะสอดใส่เข้าไปในตัวเธอ

ช่องทางรักดูดกลืนกินตัวตนของชายหนุ่มที่สอดแทรกเข้ามาจนมิดลำ ครั้งนี้ฌอห์ณอ่อนโยนกับเธอมากกว่าครั้งไหนๆ 

“ไม่เจ็บ”

“ถ้าเจ็บให้บอก”

“อืม”

“ครีมชอบแบบนี้ไหม”

“ไม่ตอบได้ไหม”

“หรือชอบให้ผัวกระแทกแรงๆ”

เอวสอบเริ่มขยับสอดใส่ตามจังหวะเนิบนาบแล้วค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นจังหวะหนักหน่วงในเวลาต่อมา

“อื้อ…ฌะ..ฌอห์ณ” สายตาของคนตัวเล็กเริ่มพร่ามัวเมื่อถูกชายหนุ่มสัมผัสลึกซึ้งจนแขนขาอ่อนแรง ท่อนแข็งขืนขยับเข้าออกกลีบทางรักฉุ่มแฉะจนเกิดเป็นเสียงลามกดังไปทั่วบริเวณห้องครัว

“ของครีมโคตรแน่น~”

“แล้วทำไมถึงชอบบอกว่าของครีมมันหลวม”

“ฌอห์ณแค่โกหก”

“อื้อ…ฌอห์ณ” ริมฝีปากเล็กเอาแต่ร้องครวญครางเรียกชื่อเขาไม่ขาดปาก เขารู้จุดอ่อนของเธอทั้งหมดจนยากจะปฏิเสธความรู้สึกนี้

“เดี๋ยวพาไปต่อในห้อง” ฌอห์ณอุ้มกระเตงเธอไว้แนบอกโดยที่จุดเชื่อมต่อยังไม่หลุดออกจากกันแล้วพาหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องนอน กว่าบทรักบนเตียงของคนทั้งสองจะสิ้นสุดลงก็กินเวลาไปร่วมชั่วโมง

นิ้วเรียวยาวเกลี่ยเส้นผมออกจากใบหน้าแสนหวาน ฌอห์ณฝังจมูกหอมลงบนแก้มของคนที่นอนหลับในอ้อมกอดไล่ต่ำลงมาจนถึงริมฝีปากแล้วจูบเบาๆ 

ผ่านไปหลายชั่วโมงที่เอาแต่เฝ้าจ้องมองเธออยู่แบบนี้ไม่ห่างไปไหน 

เมื่อหลายสิ่งหลายอย่างเริ่มชัดเจน เขาจึงมั่นใจว่าครีมกำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่จริงๆ 

คนเป็นพ่อใช้นิ้วเคาะท้องของเธอเบาๆ หลายครั้งเพื่อเป็นการทักทายสิ่งมีชีวิตที่อยู่ข้างใน 

“ไง! ไอ้ตัวเล็ก”

อาจจะเป็นเพราะรู้สึกเพลียมากถึงทำให้ครีมนอนหลับไม่รู้สึกตัว

“ทนอยู่ในท้องแม่ไปก่อนยังไม่ต้องรีบออกมา ไว้อีกหกเดือนค่อยออกมาเจอพ่อ”

อีกแค่ไม่กี่เดือนนับต่อจากนี้ชีวิตของผู้ชายเสเพลอย่างเขาจะเปลี่ยนไปตลอดกาล

 

-หลายวันต่อมา-

 

ครีมเอาแต่เดินไปเดินมารอบคอนโดด้วยท่าทางร้อนใจเมื่อหาบางสิ่งบางอย่างไม่เจอ ไม่รู้ว่าเผลอไปทำของสำคัญหล่นไว้ตรงไหน

เธอเก็บซ่อนมันไว้ในลิ้นชักอย่างดี แต่พอเปิดดูอีกทีกลับไม่มีแล้ว เป็นเพราะความสะเพร่าของตัวเองแท้ๆ

“หาอะไร?”

“หาของอยู่น่ะ ไม่รู้ว่าครีมเอาไปไว้ที่ไหน?”

“อะไรล่ะ เดี๋ยวช่วยหา”

“มะ…ไม่เป็นไร ครีมหาเองได้” คนตัวเล็กชะงักเมื่อเห็นแฟนหนุ่มเดินเข้ามาใกล้

“ตามหาไอ้นี่อยู่เหรอ?”

ดวงตากลมโตสั่นไหว เมื่อเห็นสิ่งของที่อยู่ในมือชายหนุ่ม เธอกำลังตามหาคือสมุดฝากครรภ์ ซึ่งไม่รู้ว่าฌอห์ณเอาไปได้ยังไง

“เอาของครีมคืนมา”

“ไม่ให้ แล้วจะทำไม?”

“เอาของลูกคืนมา!” ครีมพยายามเดินเข้าไปยื้อแย่งแต่กลับถูกฌอห์ณดันให้ถอยห่าง

“ครีมกำลังจะพาเขาไปหาหมอ ขอร้องนะฌอห์ณ เอาคืนมา”

“คิดจะทำอะไรกับฌอห์ณ?”

“เปล่า ไม่ได้จะทำอะไร”

“ให้โอกาสกี่ครั้ง ทำไมถึงไม่พูดความจริง แค่บอกว่าท้องกับฌอห์ณมันยากนักหรือไง!”

“…..” สิ้นเสียงตวาดกลับมา ถึงกลับยืนก้มหน้านิ่ง ไม่ใช่ไม่ยากบอกแต่รู้ว่าถ้าบอกไปเขาคงไม่ได้สนใจเธอกับลูกอยู่แล้ว

“หรือตั้งใจปล่อยให้ท้องเพื่อจะเอาลูกมาแก้แค้นฌอห์ณใช่มั้ย”

“ทำไมถึงพูดแบบนี้ ครีมไม่เคยคิดแบบนั้น”

“หึ!” ฌอห์ณยกยิ้มมุมปากเย้ยหยัน ก่อนจะโยนสมุดเจ้าปัญหาลงพื้นอย่างไม่แยแส

“ฌอห์ณ! นั่นมันของลูกนะ”

“แล้วไง?” ประโยคสั้นๆ ที่เขาตอบกลับมาทำเอาหัวใจของครีมบอบช้ำ ทำร้ายเธอแค่ไหนเธอไม่เคยว่า แต่อย่ามาทำร้ายข้าวของของลูกแบบนี้

“ฮึก…ทำไมทำแบบนี้ ทำไมต้องทำของลูกครีมด้วย” ครีมทรุดเข่าลงบนพื้นก้มเก็บภาพอัลตราซาว์ดของลูกทั้งน้ำตา เพราะรู้ว่าฌอห์ณต้องเป็นแบบนี้เลยไม่คิดจะบอก 

“ลูกครีมคนเดียวที่ไหน ถ้าฌอห์ณไม่ทำให้ ครีมจะมีปัญญาท้องเองได้เหรอ”

“…..”

“เห็นข้อมูลมันยังไม่ครบเลยเอาไปกรอกลายละเอียดให้”

“…..”

 

“คิดว่าตัวเองไม่มีผัวหรืออยากให้ลูกเกิดมาไม่มีพ่อ ถึงไม่ยอมใส่ชื่อฌอห์ณลงในสมุดนั่น”

เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างสงสัยไล่สายตาอ่านทุกตัวอักษร 

 

ข้อมูลของสามี …………………………………

อายุ -

เลขประจำตัวบัตรประชาชน -

โทรศัพท์ที่ติดต่อได้ -

จีเมล์ -

 

ตรงประวัติของสามีที่เคยเว้นว่าง แต่มาตอนนี้ ฌอห์ณเป็นคนเขียนมันด้วยลายมือของตัวเอง

 

ข้อมูลของสามี นายชลากร กิจธาดาวงศ์

อายุ 26  01/01/1998

เลขประจำตัวบัตรประชาชน xxxx

โทรศัพท์ที่ติดต่อได้ 088881xxxx

จีเมล์ Chalakornck@g***l.com

 

“ต้องใช้นามสกุลฌอห์ณ”

“…..” ครีมเข้าใจว่าแฟนหนุ่มคงหมายถึงลูก 

“ไม่ได้หมายถึงลูก แต่หมายถึงครีมนั่นแหละต้องเปลี่ยนไปใช้นามสกุลฌอห์ณ”