All Chapters of THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE: Chapter 31 - Chapter 40

Chapter 32Tahimik lang si Kara habang nakatanaw sa labas ng bintana. Alam kong hindi pa siya titigil sa pagtatanong, pero sa ngayon, ang mahalaga ay mapanatili ko siyang ligtas.Pinabagal ko ang pagmamaneho habang papasok kami sa bayan kung saan namin bibilhin ang gusto niyang durian. Pero kahit pilit kong baguhin ang usapan, ramdam ko pa rin ang bigat ng presensya niya—parang hinihila ako ng katahimikan namin pabalik sa nakaraan.Anim na taon. Anim na taon mula nang mawala siya sa akin. At ngayong nasa tabi ko siya ulit, ang tanging gusto ko lang ay mapanatili siya rito.Napasulyap ako sa kanya. Nakaipit ang isang hibla ng buhok sa kanyang pisngi, kaya hindi ko napigilan ang sarili kong itulak ito palayo. Napatingin siya sa akin, bahagyang nagulat."Anong ginagawa mo?" tanong niya, kunot-noo."May buhok ka sa mukha," sagot ko, hindi inaalis ang kamay ko agad.Saglit siyang natigilan, saka bumuntong-hininga. "Chris, hindi mo na kailangang palihis-lihisin ang usapan. Alam kong may hin

Chapter 34Kara POVPinilit kong panatilihing kalmado ang sarili ko, kahit na gusto kong isigaw sa kanya ang sakit at galit na nararamdaman ko. Hindi ko alam kung paano niya nasabi nang walang pag-aalinlangan na ako lang ang babaeng minahal niya, gayong alam kong may iba siya noon—at hindi lang basta iba.Naalala ko kung paano ko siyang nahuli noon. Sa isang bar. Sa isang madilim na sulok. Kasama ang isang babaeng halos hubad na sa harapan niya habang ang mga kaibigan niya ay nagtatawanan sa paligid.Para siyang isang hayok sa laman.Nanginginig ang mga kamay ko habang mahigpit kong pinigilan ang emosyon ko. Hindi siya dapat makahalata. Hindi siya dapat makakita ng anumang pagbabago sa akin.Kailangan kong magkunwaring wala pa rin akong naaalala.Hindi pa ito ang tamang oras.Tumingin ako sa kanya at pinilit ang isang mapait na ngiti. "Talaga? Ako lang?" Tumaas ang kilay ko. "Bakit parang hindi ako kumbinsido, Christopher?"Bahagyang kumunot ang noo niya, halatang nagtataka sa tono ko

Chapter 36KinabukasanNagising ako na parang may kulang sa akin kaya napahawak ako sa aking tiyan at doon ko napagtantong na wala ng umbok sa aking tiyan.Kaya labis akong nasaktan sa aking nararamdaman. Napakapit ako nang mahigpit sa kumot, pilit na nilalabanan ang matinding sakit na bumalot sa akin. Nanginginig ang aking mga kamay habang dahan-dahang bumangon."Wala na siya…" mahina kong bulong, habang ang luha ko ay kusa nang bumagsak.Wala na ang anak ko.Parang may kung anong pumiga sa puso ko. Ang pangarap kong mayakap siya, marinig ang kanyang iyak, at makita ang kanyang ngiti—lahat iyon ay nawala na lang bigla.Napansin kong may kumilos sa tabi ko. Lumingon ako at nakita ko si Christopher—nakaupo sa gilid ng kama, hawak ang aking kamay, ngunit halatang hindi makatingin nang diretso sa akin. Kita ko ang pamumugto ng kanyang mga mata."Kara…" bulong niya, puno ng pagsisisi at sakit ang tinig niya.Hindi ko alam kung kaya ko siyang harapin ngayon. Hindi ko alam kung may tamang

Chapter 38 Christopher POV Hindi ako makapaniwala sa narinig ko. "I want a divorce." Parang isang suntok sa sikmura ang sinabi ni Kara. Matagal akong natulala, pilit iniintindi kung paano nauwi sa ganito ang lahat. At ngayon, gusto niyang ipagkatiwala sa akin si Jacob. Damn it. Hindi ko kailanman inisip na aabot kami sa puntong ito. Oo, nagkasala ako noon, pero sa loob ng maraming buwan, sinubukan kong itama ang lahat. Mahal ko siya. Mahal ko ang pamilya namin. Pero bakit parang hindi na iyon sapat? Lumapit ako sa kanya, pilit hinahawakan ang kamay niya, pero agad niya iyong inilayo. "Kara, hindi ko hahayaan na basta mo na lang akong iwan," madiin kong sabi. "Maaari mong ipagkait ang pagmamahal mo sa akin, pero hindi ko hahayaan na sirain mo ang pamilya natin." Lumingon siya sa akin, at sa unang pagkakataon mula nang magising siya, nakita ko ang malinaw na determinasyon sa kanyang mga mata. "Huli na ang lahat, Chris," malamig niyang sagot. "Gusto ko nang magsimula ulit, mal

Chapter 40 "Pero, uncle. Makinig ka naman minsan sa akin. Bilang isang babae, lalo't may malaking kasalanan ang isang lalaki sa amin kapag malaman naming sinusundan kami ay mas lalong lalayo at magalit kami. Pabayaan mo muna si Kara, Uncle. Hayaan mo munang buuhin ang kanyang sarili na winasak mo. Ayusin mo muna ang mga dapat mong ayusin bago mo siya suyuin mula.' Napabuntong-hininga ako sa sinabi ni Mara. Alam kong may punto siya. Alam kong tama siya. Pero paano ko hahayaang lumayo si Kara kung bawat segundo ng pagkawala niya ay parang unti-unting pinupunit ang puso ko? “Mara… hindi ko alam kung kaya kong gawin ‘yon,” mahina kong sagot. Hinawakan niya ang braso ko at seryosong tumingin sa akin. “Kaya mo, Uncle. Kung talagang mahal mo si Kara, matuto kang maghintay. Huwag kang kumilos nang padalos-dalos. Hayaan mo siyang buuin ang sarili niya habang inaayos mo ang gulo na ginawa mo noon.” Napalunok ako. Napayuko. Alam kong kailangan kong ayusin ang mga pagkakamali ko—hindi lang p