Semua Bab เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน: Bab 11 - Bab 20

 ฟางเหนียงมองทั้งคู่ด้วยหัวใจอบอุ่น ไม่คิดว่านางจะได้ชีวิตใหม่ที่เงียบสงบเช่นนี้ มอบเจ้าก้อนแป้งแฝดให้ยังไม่พอยังมีสามีแถมมาด้วยอีกหนึ่ง ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่นางก็อยากให้ครอบครัวนี้อบอุ่นตลอดไปเมื่อกินข้าวเย็นเรียบร้อยแล้ว ฟางเหนียงก็ได้มาเปลี่ยนผ้าห่มผืนใหม่ เด็ก ๆ พากันตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ต่างนอนกลิ้งเล่นบนที่นอนกันอย่างสนุก แต่เพียงไม่นานทั้งคู่ก็หลับไป อาจเพราะวันนี้พวกเขาเจอเหตุการณ์ตื่นเต้นดีใจหลายอย่าง จึงทำให้หมดเรี่ยวแรง นางห่มผ้าให้เจ้าก้อนแป้งทั้งคู่เรียบร้อยแล้ว จึงได้มาเริ่มอ่านประวัติศาสตร์ที่ซื้อมา นางไม่อยากเป็นคนโง่ที่ไม่รู้อะไรเลย ทว่าเมื่ออ่านก็ยิ่งน่าสนใจ โลกนี้คล้าย ๆ กับประเทศจีนสมัยยุคโบราณ มีหลายแคว้นด้วยกันและปกครองด้วยฮ่องเต้ มีบัณฑิตที่สอบจอหงวน มีทหารหลายขั้นตั้งแต่ตำแหน่งเล็ก ๆ ไปจนกระทั่งแม่ทัพ นางไม่แน่ใจว่าสามีร่างนี้อยู่ขั้นไหน แต่ดูจากเงินเดือนที่ส่งมาคงเป็นเพียงทหารตำแหน่งเล็ก ๆ เท่านั้นยิ่งอ่านก็ยิ่งมีข้อสงสัยมากมาย แต่ก็พอทำให้รู้คร่าว ๆ ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน และต้องใช้ชีวิตอย่างไรต่อไป 

 นางวางแผนจะขึ้นไปสำรวจบนเขา ซึ่งต้องผ่านผืนนาของนางด้วยเช่นกัน นางจะได้ดูความคืบหน้าของผืนนาไปด้วย ฟางเหนียงนำขาหมูออกจากในมิติสวรรค์มาล้างน้ำให้สะอาดก่อนจะเริ่มเตรียมส่วนผสมอื่น ๆ ซึ่งเหมือนกันการทำหมูสามชั้นน้ำแดง แค่เปลี่ยนส่วนเนื้อของหมูเท่านั้น ระหว่างนั้นก็หุงข้าวสวยร้อน ๆ หนึ่งหม้อจากนั้นจึงเริ่มลงมือทำขาหมูตุ๋นน้ำแดงก่อนหมูผัดพริกหวาน เนื่องจากการตุ๋นหมูต้องใช้เวลาทำนานกว่าปกตินางตุ๋นขาหมูนานกว่าหนึ่งชั่วยาม จนได้เนื้อหมูที่อ่อนนุ่มกลิ่นหอมและสามารถละลายในปากได้ ระหว่างรอขาหมูสุกนั้นข้าวสวยร้อน ๆ ก็สุกพอดี นางยกหม้อข้าวออกมาพักไว้และเริ่มทำหมูผัดพริกหวาน เด็ก ๆ ไม่เลือกทานเพราะความอดอยากทำให้ไม่ปฏิเสธการกินผัก แม้จะไม่ชอบแต่ก็ทำให้อิ่มท้องแต่ต่อไปนางจะทำแต่ของอร่อยและมีประโยชน์ให้เด็ก ๆ ได้กินทุกมื้อ หมูผัดพริกหวานทำเพียงครู่เดียวเท่านั้น จากนั้นจึงเริ่มทำเสี่ยวหลงเปาไส้หมูแดง ให้เด็ก ๆ ไว้กินเล่นระหว่างวัน กลิ่นหอมของอาหารอบอวลไปทั่วห้องครัวเล็ก ๆ แม้ข้าวของจะมีไม่มากแต่ก็ถูกทำความสะอาดอย่างดี หากมีเงินนางจะซื้

 “ข้าพอเข้าใจแล้วเจ้าค่ะท่านแม่”“มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามข้าได้ เดี๋ยวข้าต้องกลับก่อน เจ้าก็ดูแลตัวเองกับเจ้าก้อนแป้งดี ๆ แล้วกัน หากเจ้าไม่โกรธพี่สาวเจ้าก็กลับบ้านบ้างก็ได้”ซูเม่ยเอ่ยบอกและมีสีหน้าลังเลเล็กน้อย เมื่อพูดถึงลูกสาวอีกคนที่ทะเลาะกันเพราะบุรุษคนเดียว และตอนนี้ก็มาเป็นลูกเขยของนางแล้ว แต่โชคดีตรงที่ฮุ่ยหมิงไม่ใช่บุตรชายคนโตของบ้าน ทำให้ไม่ได้โดนเกณฑ์ทหารไปด้วย แต่นั่นยิ่งทำให้ฟางเหนียงบุตรสาวคนเล็กของนางอิจฉาและโกรธแค้นผู้เป็นพี่สาว“เจ้าค่ะท่านแม่” ฟางเหนียงตอบรับ แล้วส่งมารดากลับหมู่บ้านเย่วซี ซึ่งห่างจากหมู่บ้านนี้สี่ลี้ใช้เวลาเดินทางสองเค่อ สำหรับคนที่เดินทางจนคุ้นเคยจึงไม่ไกลมากนัก ฟางเหนียงมองฟ้าเวลานี้จะเข้ายามอู่ อยู่แล้ว จะขึ้นเขาก็คงไม่ทันได้สำรวจอะไร นางจึงตัดสินใจไปดูแค่ผืนไร่ผืนนาที่กำลังถูกบุกเบิกเท่านั้น “เด็ก ๆ ไปที่นากันเถอะ พรุ่งนี้ค่อยขึ้นเขา” ก้อนแป้งน้อยทั้งคู่ต่างลุกขึ้นวิ่งมาหานาง จากนั้นก็แบกตะกร้าสานใบเล็กไว้บนหลังคนละใบ ฟางเหนียง

 ฟางเหนียงก่อไฟอีกเตาและเริ่มทำปลานึ่งทันที นางใส่ปลาไว้ภาชนะที่เตรียมไว้ก่อนจะคนผสมซีอิ๊วขาว น้ำมันเล็กน้อย เหล้าจีน น้ำตาลทรายแดง และน้ำร้อนเข้าด้วยกัน ตักราดลงบนตัวปลา วางเห็ดหอม ขิงซอย และพริกชี้ฟ้าแดงด้านบนตัวปลา ให้ทั่ว แต่ส่วนนี้นางใช้ไปนิดเดียวกลัวว่าเด็กจะกินเผ็ดไม่ได้ นางจะค่อย ๆ ปรับเพิ่มพริกลงไปในครั้งหน้าแต่ตอนนี้ต้องให้กระเพาะของเด็ก ๆ คุ้นเคยกับรสชาติเช่นนี้ก่อน เมื่อโรยทุกอย่างเสร็จแล้วจึงนำใส่ลงในชุดนึ่งที่มีน้ำเดือด นึ่งใช้ไฟแรงมากขึ้นนางเพิ่มฟืนลงอีก นานประมาณสองเค่อก็มีกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วบ้านหลังเล็ก ๆ จากนั้นจึงลงมือทำต้มซุปปลาต่อซึ่งใช้เวลาไม่นานมากนักฟางเหนียงใช้เวลาทำอาหารเพียงแค่ครึ่งชั่วยามก็ทำอาหารเสร็จเรียบร้อยทุกอย่าง นางยกอาหารมาวางไว้ตรงที่นั่งกินข้าว เด็ก ๆ เองก็ช่วยยกชามและถ้วยเล็ก ฟางเหนียงตักข้าวให้เจ้าก้อนแป้งที่ยกยิ้มหน้าบานมองอาหารตรงหน้าจนน้ำลายแทบหก นางตักน้ำซุปปลาใส่ถ้วยเล็กให้คนละใบ เด็ก ๆ นั่งยกน้ำซุปปลาในถ้วยเล็ก ๆ ของตัวเองจนอิ่ม เวลานี้พวกนางยังพากันนั่งบนพื้นกินข้าว คงต้องคิดหาทางหาเงินเพิ่ม และส

มันเป็นเรื่องราวตั้งแต่เด็ก จนกระทั่งร่างเดิมมาเสียชีวิต เพราะป่วยหนักอย่างที่นางสันนิษฐานจริง ๆ จากนั้นนางก็มาเข้าร่างนี้ เรื่องราวตรงหน้านี้เป็นความทรงจำของร่างเดิม แต่ที่นางหยุดมองหลายครั้งคือฟางเหยียนอวี้ คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าสามีของร่างนี้ หน้าตาของฟางเหยียนอวี้ หล่อเหลายิ่งดูยิ่งรู้สึกสบายตา ใบหน้าคล้ายบุรุษเจ้าสำราญ แค่อาภรณ์เหมือนคุณชายตกยากเท่านั้น แต่นิสัยจริงจังและมีความรับผิดชอบสูง ต่างจากคนที่ชื่อฮุ่ยหมิงที่หล่อคมเข้ม แต่กลับไปชอบซูฮวาผู้เป็นพี่สาว ทว่าในสายตานาง ฟางเหยียนวอี้หล่อเหลากว่ามากนัก หรือเป็นนางลำเอียงเพราะหน้าตาของฟางเหยียนอวี้ตรงกับสเปกมากฟางเหนียงมองดูภาพเหล่านั้นจนจบ แต่นางยังตกอยู่ในความมืดที่เงียบสนิท ทันใดนั้นแสงสว่างปรากฏขึ้นจนนางต้องหลับตา ก่อนจะลืมตาขึ้นมาใหม่อีกครั้ง นางมองภาพตรงหน้าอย่างเงียบงัน ใบหน้างดงามและร่างบอบบางตรงหน้าคือร่างที่เริ่มจะคุ้นเคย ซึ่งก็คือฟางเหยียนคนในโลกนี่นั่นเอง ใบหน้าของนางขาวซีดดวงตาเศร้าหมองและไม่มีความสุข “เจ้ามาทวงร่างคืนหรือ” ฟางเหนียงเอ่ยถามอย่างใ