บททั้งหมดของ พี่ชายสุดที่ร้าย: บทที่ 51 - บทที่ 60

ร่างสูงเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉินไม่ต่ำกว่าร้อยรอบ ตามเนื้อตัวและเสื้อผ้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยสีแดงสดที่ติดมา แต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดจะสนใจมันแต่อย่างใด ตอนนี้สิ่งเดียวที่สนใจคือคนที่อยู่ด้านใน ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้างเธอต้องปลอดภัยนะขนม เธอห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด ฉันไม่อนุญาตให้เธอเป็นอะไร ฉันคือเจ้าชีวิตของเธอ เธอต้องเชื่อฟังฉันนะ ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาพาเธอหนีไปจากฉันอชิระร้องสั่งขนมหวานในใจ ความกลัวที่ห่างหายไปเริ่มกลับเข้ามาอีกครั้ง ความกลัวครั้งที่พ่อแม่จากไป เลือดสีแดงสดที่ไหลนองอยู่ในห้องน้ำ ทำให้อชิระกลัวจนทำอะไรไม่ถูก ใบหน้าของขนมหวานที่เห็นตอนนั้นซีดราวกระดาษจนเขาใจหายและกลัว“อชิ เป็นยังไงบ้างวะ” เหนือฟ้ากึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาเพื่อน หลังจากได้รับโทรศัพท์กลางดึกว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น ให้รีบมาที่ห้องโรงพยาบาลด่วนอชิระหันกลับมาหาเหนือฟ้า สภาพของเพื่อนตอนนี้ไม่น่าดูเอาเสียเลย เสื้อผ้ามีแต่คราบเลือด นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนเขากันแน่ และคนที่อยู่ในห้องฉุกเฉินคือใคร หรือว่าจะเป็น...“อชิ ขนม ขนมอยู่...” อชิระทรุดตัวลงนั่ง ยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองเหนือฟ้าเดินเข้ามานั่ง

หนึ่งวันผ่านไป สองวันผ่านไป จนวันที่สามก็ยังไม่ฟื้น คนที่นอนหลับยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาแต่อย่างใด แพทย์เจ้าของไข้เข้ามาตรวจดูอาการในช่วงสายของวันที่สี่ อชิระยืนอยู่ข้างเตียงดูนายแพทย์ตรวจอาการของขนมหวานอย่างใกล้ชิด“เป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ”“ร่างกายคนไข้ปกติดีทุกอย่างครับ และจากผลตรวจMRIของคนไข้อย่างละเอียดพบว่า...”“พบอะไรครับหมอ ขนมเป็นอะไร” อชิระร้อนใจจนทนรอไม่ไหว ใบหน้าของชายหนุ่มฉายแวววิตกกังวลออกมาอย่างชัดเจน หัวใจตอนนี้เต้นแรงยิ่งกว่าอะไร กลัวเหลือเกิน กลัวขนมหวานจะเป็นอะไร“ไม่ต้องตกใจหรือเป็นกังวลนะครับ เพราะสิ่งที่พบไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร หมอขอแสดงความดีใจด้วยนะครับ ภรรยาของคุณกำลังตั้งครรภ์อายุครรภ์น่าจะประมาณหกสัปดาห์” อชิระชาวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าหูอื้อทั้งสองข้าง หัวใจเต้นตึกๆ ไม่เป็นจังหวะตั้งครรภ์...ขนมตั้งครรภ์หมายความว่าขนมท้องอย่างนั้นเหรอท้อง...ลูก ขนมกำลังตั้งท้อง และในท้องของเธอก็มีลูกของเขาและเธออย่างนั้นใช่ไหมเขากำลังจะมีลูกกับขนมอย่างนั้นเหรอลูก...หลังจากนายแพทย์ออกจากห้องไป อชิระก็ทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงอีกครั้ง หัวใจยังคงเต้นแรงไม่มีทีท่าว่าห

หนึ่งอาทิตย์พอดิบพอดีที่ขนมหวานนอนหลับไป ตลอดเจ็ดวันอชิระเฝ้าหญิงสาวไม่ห่างไปไหน จะมีแค่เพียงหนึ่งวันที่เข้าไปเคลียร์งานที่มหาวิทยาลัยเท่านั้น แต่หลังจากวันนั้นชายหนุ่มก็นั่งเฝ้านอนเฝ้าหญิงสาวตลอดเวลา หอบงานมาทำที่นี่ เพราะกลัวขนมตื่นมาแล้วจะไม่เจอตัวเองมือหนาจับมือของขนมหวานมากุมไว้ หลังจากที่ตัวเองจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หญิงสาวซึ่งทำเป็นประจำทุกวัน แม้พยาบาลจะทำให้ แต่อชิระกลับบอกว่าไม่เป็นไร เขาอยากดูแลเธอเอง อย่างน้อยๆ ได้ทำอะไรเพื่อเธอบ้างก็ยังดี“เจ็ดวันแล้วนะขนม นอนนานไปแล้วรู้ไหม ตื่นสักทีสิ” คงเป็นคำพูดที่พูดจนชิน แต่อชิระกลับเจ็บปวดทุกครั้งที่ต้องเอ่ยประโยคเดิมซ้ำๆ ทุกวันแบบนี้จุมพิตลงบนหน้าผากนูนเบาๆ และกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มอีกครั้งก่อนจะผละออก นั่งมองขนมหวานและพูดคุยกับเธอดั่งเช่นทุกวันตลอดเจ็ดวันที่ผ่านมาอชิระนั่งคิดทบทวนเรื่องราวทั้งหมด พูดคุยกับตัวเองซ้ำๆ จนกระจ่างแจ้งชัดเจนในความรู้สึกของตัวเอง เป็นเจ็ดวันที่แสนจะทรมาน นอนหลับไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง สมองไม่เคยว่างเฝ้าแต่ครุ่นคิดและเป็นห่วงคนตรงหน้า“ทุกคนเป็นห่วงขนมมากรู้ไหม บัวมาหาแทบทุกวัน นายเวลตันก็ม

อชิระกลับมานั่งที่หน้าห้องฉุกเฉินอีกครั้ง เหตุการณ์เหมือนวันนั้นไม่มีผิด เพียงแต่ครั้งนี้มีอีกหนึ่งชีวิตที่ต้องเป็นห่วงเพิ่มขึ้นมา ยกมือขึ้นกุมขมับด้วยความเครียดนี่ขนมหวานไม่อยากอยู่กับเขาขนาดนี้เลยเหรอ ถึงขนาดคิดจะพาลูกหนีเขาไปอย่างนั้นเหรอ คิดจะไม่ให้เขาเห็นหน้าลูก ไม่ให้เขาสัมผัสลูกเลยใช่ไหมเขาจะต้องทำยังไงเธอถึงจะให้โอกาสเขาแก้ตัว แก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาด เขายอมเธอทุกอย่าง ขอแค่เธอบอกมา แต่ขออย่างเดียวอย่าพาลูกและเธอหนีเขาไปเลยได้ไหม"อชิมันเกิดอะไรขึ้นวะ ทำไมอยู่ดีๆ" เหนือฟ้าที่แยกตัวออกไปได้ไม่นาน ก็รีบกลับมาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง หลังจากได้รับโทรศัพท์จากอชิระว่าขนมหวานต้องเข้าห้องฉุกเฉิน"นั่นสิคะ ไหนบอกว่าขนมหวานฟื้นแล้วไง แล้วนี่ทำไมได้เข้าห้องฉุกเฉินอีกล่ะ" ใบบัวที่พอได้รับโทรศัพท์จากอชิระว่าขนมหวานฟื้นแล้วก็รีบมาเยี่ยม แต่เมื่อขึ้นไปบนห้องพักพยาบาลกลับแจ้งว่าขนมหวานอยู่ห้องฉุกเฉินอชิระลูบหน้าตัวเองอย่างกลัดกลุ้ม ร่างสูงเอนหลังพิงเก้าอี้ เงยหน้าขึ้นมองเพดานสีขาว นัยน์ตาแดงก่ำเหมือนกำลังกลั้นอะไรบางอย่างไว้"ขนมจะพาลูกหนีออกจากโรงพยาบาล แต่ดันมาเห็นฉันซะก่อนเลยวิ่งหนี เกือบถูกร

หลังจากใบบัวกลับไปขนมหวานก็นอนหลับไปอีกครั้ง มารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีท้องฟ้าด้านนอกมืดลงแล้ว หญิงสาวค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นนั่งพยายามทำให้เบามากที่สุด ตอนนี้เธอกลัวไปหมด กลัวลูกจะเป็นอะไร กลัวลูกทิ้งเธอไป ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอจะทำเช่นไร หากวันนี้ลูกไม่อยู่กับเธอ เธอคงตายตามลูกไปอย่างแน่นอน เธอสัญญาว่าจะดูแลลูกให้ดีที่สุดไม่ให้เขาจากเธอไหนไปได้ขนมหวานกวาดสายตามองไปรอบห้องพัก ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ไม่เจออชิระในตอนนี้ เธอยังไม่พร้อมเจอเขา เธอยังไม่พร้อมเผชิญหน้าหรือพูดคุยอะไรกับเขาทั้งนั้น แต่ความโล่งใจก็อยู่กับขนมหวานไม่นานเมื่อประตูห้องถูกเปิดออกจากคนที่เธอไม่อยากเห็นหน้ามากที่สุดอชิระมองคนที่นั่งมองมายังตน ตอนนี้ความรู้สึกมากมายเกิดขึ้นทั้งตื่นเต้น ดีใจ กลัว เป็นกังวล เครียด และอีกหลายความรู้สึกที่ก่อเกิดขึ้นมา ไม่รู้เลยว่าตัวเองควรพูดหรือทำเช่นไรดี จะว่าเกร็งก็ใช่ กลัวเอ่ยอะไรออกไปแล้วกระทบกระเทือนความรู้สึกของขนมหวานกังวลไปต่างๆ นานาชายหนุ่มจึงเดินนำของที่ซื้อมาเข้าไปวางไว้ที่โต๊ะเสียก่อน เพื่อยืดเวลาความขี้ขลาดของตัวเองออกไปสักนิด เมื่อหมุนตัวกลับมาก็เห็นว่าขนมหวานกำลังขยับตัวจ