All Chapters of พี่ชายสุดที่ร้าย: Chapter 71 - Chapter 80

นาฬิกาเดินมาถึงเวลาเก้านาฬิกาขนมหวานถึงออกจากห้องนอน หากเมื่อคืนเธอไม่เอาแต่ครุ่นคิดถึงสิ่งที่อชิระพูดมาว่าจะขอเวลา ขอโอกาสและหากเธอยังไม่รู้สึกดีขึ้นมาเขาจะเดินจากไป เธอก็คงไม่ต้องตื่นสายขนาดนี้ร่างบางในชุดอยู่บ้านสบายๆ เดินลงบันไดมา พลางกวาดสายตามองหาเพื่อนร่วมชายคาที่ปกติจะต้องมานั่งรอเธอที่ห้องรับแขก แต่วันนี้ไม่รู้ไปไหน หากจะบอกว่านั่งอยู่ด้านนอกก็คงจะดูเว่อร์จนเกินไป คนอย่างอชิระนี่นะจะยอมลงทุนทำอะไรขนาดนั้นแต่เพื่อความแน่ใจขนมหวานจึงเดินออกมาที่หน้าบ้าน และสิ่งที่เห็นคืออชิระยังคงนั่งพิงเสาไฟอยู่เหมือนเดิม ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาเก้านาฬิกาเข้าไปแล้ว เธอไม่รู้หรอกว่าเขานั่งอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อคืนหรือเพิ่งมานั่งตอนเธอใกล้จะตื่น แต่จะนั่งเมื่อไหร่ก็ไม่เกี่ยวกับเธอสักนิด อยากนั่งก็นั่งไปขนมหวานยืนมองอชิระที่มองมาเช่นกัน ต่างคนก็ต่างมองกันและกันปราศจากเสียงพูดอะไรออกมาสักคำ ก่อนขนมหวานจะหมุนตัวหันหลังให้เพื่อกลับเข้าบ้าน"อย่าลืมกินข้าวกินนมนะขนม เมื่อวานพี่ซื้อมาใส่ตู้เย็นไว้ให้แล้ว และพี่จะนั่งอยู่ตรงนี้จนกว่าขนมจะพอใจ พี่จะไม่ลุกไปไหนเพื่อพิสูจน์ว่าพี่รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปทั้

หลังจากที่ประกาศว่าจะจีบแม่ของลูกก็ล่วงเลยมาเป็นเดือนกับการจีบภรรยาตัวเองของอชิระ และเป็นหนึ่งเดือนที่ไม่มีอะไรคืบหน้าให้ชื่นใจแต่อย่างใด ขนมหวานยังเฉยชา พูดน้อย ไม่สนใจเช่นเคย แม้จะทำดีกับเธอสารพัด บอกรัก บอกฝันดี ทั้งต่อหน้าและส่งไลน์ไปหา ก็ไร้เสียงตอบรับใดกลับมา แม้แต่สติกเกอร์ตัวเดียวยังไม่ได้จนวันนี้อชิระต้องนัดเหนือฟ้าออกมาทานข้าวเที่ยง เพื่อปรึกษาปัญหาชีวิตและหาที่ระบาย"ไงคุณพ่อ ทำไมหน้ามันบอกบุญไม่รับแบบนี้ล่ะ ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยเหรอ" คนถูกถามถอนหายใจพรืดยาวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด"เออ ไม่มีอะไรคืบหน้า ขนมยังเว้นระยะห่างไว้เท่าเดิม ไม่ปล่อยช่องว่างให้กูเดินเข้าไปใกล้เลย คนอะไรใจแข็งจัง""ท้อแล้ว" ครั้งนี้อชิระส่ายหน้า"ท้อได้ไง นั่นน่ะเมียกับลูก ท้อก็บ้าแล้ว""แหม...หมั่นไส้ พูดเต็มปากเต็มคำว่าเมียกับลูก ถามขนมก่อนไหมเขาอยากได้มึงไปเป็นผัวหรือเปล่า" อชิระแทบกระอักเลือดกับประโยคนี้"อยากหรือไม่อยากไม่รู้ แต่ต้องเอาเพราะเป็นผัวไปแล้วและต้องเป็นตลอดไป...นี่ไอ้เหนือ ช่วยคิดหน่อยสิ ว่ากูทำอะไรพลาดตรงไหนวะ ทำไมขนมไม่ใจอ่อนสักที กูว่ากูก็ทำทุกวิถีทางแล้วนะ ดูแลเอาใจใส่อย่างดี เสมอต้นเ

ขนมหวานเฝ้าถามทุกเองทุกวันทุกเวลา ถึงสิ่งที่อชิระแสดงออกมาทั้งหมด ตั้งแต่วันแรกที่เธอฟื้นจนถึงวันนี้ เป็นเวลาเกือบสองเดือนที่เขาดูแลเอาใจใส่เธอดีทุกอย่าง ว่านั่นคือความรักที่เขามีต่อเธอและลูกจริงๆ ใช่ไหม เขาทำเพราะเขารักเธอและลูกจริงๆ ใช่หรือเปล่า... หากใช่เขาจะทำดีแบบนี้กับเธอตลอดไปไหม หรือทำแค่ชั่วครั้งชั่วคราวเพื่อหลอกให้เธอตายใจอยู่ที่นี่กับเขาทุกครั้งที่เห็นอชิระทำดีดูแลเอาใจใส่ มีหรือที่เธอจะไม่หวั่นไหวและรู้สึกดี อีกอย่างทำไมเธอจะไม่รู้ว่าทุกคืนเขาแอบเข้ามาในห้องของเธอ แอบมาคุยกับลูก แอบมาสัมผัสหน้าท้องเธอขนมหวานเอนหลังพิงหัวเตียงยกมือขึ้นลูบท้องตัวเองเบาๆ เอื้อมมือไปหยิบผลอัลตร้าซาวด์ขึ้นมาดูลูกน้อยพลางยิ้มออกมา ความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้น ขยับตัวลงจากเตียงนอนเดินไปยังตู้เสื้อผ้าขนมหวานยืนมองเสื้อผ้าทั้งเก่าและใหม่ที่แขวนอยู่เต็มตู้อย่างใช้ความคิด หยิบเสื้อผ้าที่ซื้อมานานและไม่ค่อยได้ใส่ออกมา รวมทั้งตัวที่คิดว่าจะใส่ไม่ได้ก็รวบมากองไว้ที่เตียงนอน จากนั้นก็พับให้เรียบร้อยวางซ้อนๆ กัน หยิบกระเป๋าผ้าใบใหญ่ในตู้ออกมาเก็บเสื้อผ้าเรียงลงในกระเป๋านั้นก๊อก ก๊อก ก๊อกประตูห้องนอนถูก

“นี่คุณแม่ หัวใจมันอ่อนลงหรือยัง ท่านอธิการสามารถเอาชนะใจแกได้ยัง” ใบบัวเอ่ยถามเมื่อถึงเวลาพักกลางวัน ทั้งคู่กำลังนั่งทานอาหารที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย และจากวันที่ขนมหวานออกจากโรงพยาบาลมาจนถึงวันนี้ก็จะครบสามเดือนกว่าไปแล้วที่อชิระตามง้อขนมหวานมือที่กำลังเปิดกล่องอาหารที่อชิระห่อมาให้ทานทุกวันชะงักไปเล็กน้อย ก่อนขนมหวานจะเปิดกล่องอาหารต่อ“ไม่รู้สิ”“ยังไงคือไม่รู้ยะ จะว่าไปท่านอธิการก็เอาใจใส่แกมากเลยนะ เดินมาส่งที่ห้องเรียนทุกเช้า ตอนเย็นมายืนรอรับใต้ตึก ตอนกลางวันยังแอบๆ โผล่มาดู รู้ว่าเมียแพ้ท้องทานอาหารฝีมือคนอื่นไม่ได้ ก็ทำกับข้าวห่อมาให้กินทุกวัน สงสัยหลานฉันคงจะรักพ่อมากแน่ๆ หรือไม่ก็ช่วยพ่อทำคะแนนเอาใจแม่” ขนมหวานฟังแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้ายิ้มลูกเธอนะ รักพ่อจะตาย กลัวพ่อง้อแม่ไม่สำเร็จหรือไงก็ไม่รู้ ถึงได้ช่วยกันร่วมแรงร่วมใจขนาดนี้ส่วนเรื่องที่เขาเดินมาส่ง มารอรับและแอบแวะเวียนซื้อนั่นซื้อนี่มาให้กินตอนเที่ยงก็จริงทุกคำ เธอไม่เถียง“คงงั้นมั้ง ร้ายพอกันทั้งพ่อทั้งลูก”“แนะ! ยอมรับแล้วเหรอว่าเขาคือพ่อของลูก ใจอ่อนแล้วดิ ในเมื่อแกก็ยังรู้สึกดีกับท่านอธิการและเขาก็คือพ่อของลูก

ขนมหวานอ่านข้อความก็ได้แต่ผ่อนลมหายใจออกมา ใครกันนะที่เป็นคนปล่อยข่าวแบบนี้ออกมา เขากำลังต้องการสร้างกระแสเพื่อทำร้ายเธอหรืออชิระกันแน่ ลำพังทำร้ายเธอเธอไม่สนใจหรอก แต่อชิระนี่สิ ไหนจะชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยอีกล่ะ หากข่าวนี้แพร่สะพัดออกไปข้างนอก ชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยคงด่างพร้อยเป็นแน่ ความน่าเชื่อถือจะลดลงไหม ภาพลักษณ์ที่สะสมมานานต้องเสียไปหรือเปล่าแม้เธอจะยังไม่คืนดีกับอชิระแต่เรื่องนี้คือเรื่องใหญ่ ส่งผลกระทบต่อภาพรวมของมหาวิทยาลัย จะให้เธอนิ่งเฉยอยู่แบบนี้คงไม่ได้ คิดแล้วขนมหวานก็ลุกพรวดขึ้น“ขนมจะไปไหน” ใบบัวที่เร็วกว่าคว้ามือเพื่อนสาวเอาไว้ได้ทันและขยับตัวลุกขึ้นตาม“ไปหาคุณอชิ”“ไปทำไม ฉันว่าเราใจเย็นๆ ก่อนดีไหม”“นี่มันคือเรื่องใหญ่ ฉันต้องไปคุยกับเขา”“ไม่ต้องไปหรอก” อชิระเอ่ยแทรก พร้อมกับเดินเข้ามาหาขนมหวานเสียงซุบซิบฮือฮาดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นบุคคลที่เป็นประเด็นในข้อความปรากฏตัวขึ้นด้วยกันถึงสองคน“ท่านอธิการมาถึงห้องเรียนแบบนี้มีอะไรหรือเปล่าคะ” อลิสาเดินเข้ามาร่วมวงสนทนา พลางเอ่ยถามด้วยใบหน้าเป็นกังวล ดั่งกำลังไม่สบายใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น“ผมมีธุระที่ต้องจัดการ”