Semua Bab พี่ชายสุดที่ร้าย: Bab 1 - Bab 10

ในช่วงฤดูฝนประมาณเดือนกันยายน สายฝนเทกระหน่ำลงมาดั่งฟ้ารั่ว พร้อมทั้งเสียงฟ้าผ่าดังขึ้นในเวลาหัวค่ำ และยังมีลมกระโชกแรงจนใบไม้ต้นไม้โอนเอนไปตามแรง ภายในบ้านสีขาวสะอาดตาตั้งตระหง่านอยู่ในหมู่บ้านย่านใจกลางเมือง เป็นหมู่บ้านที่มูลค่าของบ้านแต่ละหลังไม่ต่ำกว่าห้าสิบล้านตอนนี้บริเวณห้องรับแขกของบ้าน มีสมาชิกทั้งหมดสามคนกำลังนั่งอยู่ในนั้น ชายวัยสามสิบสองปีนั่งอยู่บนโซฟาข้างกับเด็กชายวัยเจ็ดขวบ และมีหญิงสาววัยสามสิบปียืนอยู่ไม่ไกลจากคนทั้งสอง"อชิลูก ต่อไปนี้หนูจะมีน้องแล้วนะครับ" ผู้เป็นมารดาเอ่ยบอกบุตรชายด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้าด้วยความดีใจ ที่วันนี้จะได้ต้อนรับสมาชิกใหม่เข้ามาอยู่ร่วมบ้านเพราะอยากมีลูกสาวใจจะขาด แต่ติดตรงที่ว่ามดลูกของเธอนั้นมีปัญหา ทำให้หลังจากคลอดบุตรชายได้ไม่นาน ก็ต้องตัดมดลูกทิ้งไป ไม่สามารถมีลูกได้อีก จึงได้ปรึกษาหารือกับสามีไปขอรับเด็กจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้ามาเป็นลูกบุญธรรม"ครับ" เด็กชายอชิระ เอ่ยตอบออกไป พลางเงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นพ่อที่นั่งโอบกอดตนไว้ เมื่อเห็นสายตาของลูกชาย ผู้เป็นพ่อจึงเอ่ยบอกออกไป"น้องชื่อน้องขนมหวาน จะย้ายเข้ามาอยู่บ้านเดียวกับเราวันนี้""

แสงตะวันสาดส่องผ่านเข้ามาในห้องนอนตามรอยแยกของผ้าม่านสีทึบ ตกกระทบเข้าสู่ม่านตาของคนที่กำลังนอนอยู่บนเตียงนอนขนาดคิงไซต์ ร่างสูงที่สวมเพียงกางเกงนอนขายาวขยับตัวพลิกไปมา ควานมือดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงไว้ แต่ได้เพียงครู่ก็ต้องรีบสลัดทิ้งเปลือกตาที่ปิดสนิทมีแพขนตาดำงอนดุจหญิงสาวเปิดขึ้น ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มรับกับคิ้วหนาดกดำเป็นทรงสวยลืมขึ้นมองเพดานห้อง นิ้วเรียวยาวดุจหญิงสาวยกขึ้นเสยผมสีน้ำตาลเข้ม เรียวปากหยักสีอมชมพูยกยิ้มเจ้าเล่ห์ แม้จะเพิ่งตื่นนอนทว่ากลับทำให้ชายหนุ่มดูดีและมีเสน่ห์ชวนมองร่างสูงรีบยันตัวขึ้นนั่งและขยับตัวลงจากเตียง เดินออกจากห้องนอนของตัวเอง ลงไปยังชั้นล่างของบ้าน โดยมีเพียงกางเกงนอนขายาวติดกายไปตัวเดียวเท่านั้น เผยมัดกล้ามเนื้อที่ได้มาจากการมีวินัยในการออกกำลังร่างสูงยืนกอดอกพิงขอบประตูห้องครัว มองหญิงสาวรูปร่างบอบบางที่กำลังวุ่นอยู่หน้าเตาด้วยสายตาเย็นชาจนแทบจะเป็นน้ำแข็ง ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มออกมาเล็กน้อยส่วนคนที่กำลังประกอบอาหารอยู่หน้าเตา ก็เหมือนจะรู้ว่าตัวเองกำลังถูกจับจ้อง จึงหมุนตัวกลับมาด้านหลัง และก็เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด อชิระยืนมองมาที่เธอจริงๆ

แม้จะอยู่ในอ่างน้ำแต่ทั้งคู่กลับรู้สึกร้อนรุ่มเหงื่อเริ่มซึมตามกรอบหน้า โดยเฉพาะขนมหวานผู้กำลังควบขี้ม้าตัวใหญ่อย่างเร่าร้อน เนื้อตัวของเธอขึ้นสีแดงระเรื่อไปทุกอณูของร่างกาย โดยเฉพาะใบหน้าของหญิงสาวที่แดงมากกว่าส่วนไหนร่างบางขยับเขยื้อนเคลื่อนตัวอยู่บนลำตัวของชายหนุ่มอย่างพลิ้วไหว ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันไว้เพื่อกันกลั้นเสียงครางแสนหวานที่อชิระชอบฟังเมื่อเห็นหญิงสาวพยายามกลั้น คนที่ชอบเอาชนะอย่างอชิระก็ยิ่งอยากรู้ว่าหญิงสาวจะทนได้นานแค่ไหน ยื่นมือมาบีบเคล้นทรวงอกอวบใหญ่ที่กระเพื่อมขึ้นลงอย่างไร้ทิศทาง ตามจังหวะการเคลื่อนตัวของหญิงสาว มิหนำซ้ำน้ำในอ่างยังกระเพื่อมออกมานอกอ่างเสียด้วยซ้ำ"อืม..." ในที่สุดขนมหวานก็ทนต่อความเสียวซ่านที่อชิระปรนเปรอให้ไม่ไหว หลุดเสียงร้องครางออกมาจนได้ ร่างงามสั่นสะท้านด้วยความเสียวที่ไหลวนไปทั่วร่าง จับบ่าแกร่งเป็นหลักยึดเร่งจังหวะเพลงรักให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ สายตาทอดมองชายหนุ่มเต็มไปด้วยเพลิงปรารถนาที่อยากให้เขาครอบครองเธอด้วยความรักสักครั้ง"เสียวมากไหม" อ้าปากครอบครองยอดอกเข้าในโพรงปากชื้น ตวัดลิ้นระรัวเข้าใส่จนขนมหวานต้องกดศีรษะชายหนุ่มไว้และแอ่นหน้าอ

ขนมหวานเดินกลับลงมายังชั้นล่างอีกครั้ง หลังจากอาบน้ำแต่งตัวและคุยกับเพื่อนอีกนิดหน่อยเรื่องการฝึกงานในเทอมสอง เนื่องจากตอนนี้หญิงสาวยังไม่มีที่ฝึกงาน เพราะเธอยังไม่ได้ถามอชิระว่าชายหนุ่มอยากให้เธอเข้าไปฝึกงานที่ไหน ในมหาวิทยาลัยได้หรือไม่เธอไม่รู้ว่าเขาอยากให้เธอเข้าไปเดินเพ่นพ่านในมหาวิทยาลัยของเขาไหมนอกจากไปเรียน กลัวตัวเองจะเป็นตัวซวยนำเรื่องวุ่นวายไปสู่เขา เหมือนที่เขากล่าวหาบ่อยๆหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องครัว และก็ต้องชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นอชิระนั่งอยู่ที่เก้าอี้ประจำ จึงรีบเดินเข้าไปนั่งที่ของตัวเอง พร้อมความสงสัยที่แทรกเข้ามา ว่าเหตุใดชายหนุ่มยังอยู่ที่นี่ ด้วยปกติหากเป็นวันหยุดเขามักจะออกไปข้างนอก หรือไม่ก็ขลุกตัวอยู่ในห้องนอน ไม่มานั่งที่โต๊ะทานข้าวเหมือนกำลังรอเธอทานอาหารด้วยกันอย่างนี้แน่"ถ้าอีกห้านาที ยังไม่ลงมา ฉันว่าจะโทรเรียก 1669 ให้มารับตัวเธอแล้ว""มารับทำไมคะ ขนมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย" ถามพาซื่อออกไป เลยได้เสียงถอนหายใจของอชิระดังกลับมา"ก็ถูกแทงยับจนหมดแรงไม่ใช่เหรอ ก็นึกว่าหน้ามืดเป็นลมหัวฟาดพื้นห้องไง ถึงได้อาบน้ำนานเป็นชั่วโมงขนาดนี้" เผลอค้อนขวับเข้าให้อย่างห

"นี่ขนม สรุปแกจะไปฝึกงานที่ไหนกันแน่ ไปกับฉันหรือว่าฝึกที่มหาลัยพี่ชายบุญธรรมใจยักษ์ของแก" ใบบัวเอ่ยถามขึ้นระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังนั่งทานอหารอยู่ในร้านแห่งหนึ่งภายในห้องสรรพสินค้า"คุณอชิเขาให้ฉันฝึกที่มหาลัยน่ะ" ใบบัวหัวเราะหึในลำคอ พลางยกยิ้มขึ้นตามแบบฉบับสาวทะเล้นสมกับใบหน้าที่สาวสะบัดแบบสาวเปรี้ยวที่แต่งหน้าแต่งตัวจัดจ้าน"ไหนแกบอกว่าเขาไม่สนใจแกไง แล้วทำไมถึงเอาแกเหน็บจักแร้ไว้ขนาดนี้ ปากไม่ตรงกับใจเอาซะเลย""เขากลัวฉันไปอ่อยผู้ชายคนอื่นต่างหาก ก็เลยจะเอาใช้ไว้ใกล้หูใกล้ตา""จริงอ่ะ นี่ถามจริง ไม่คิดจะหนีจากผู้ชายใจร้ายคนนี้บ้างเหรอ ทำไมแกจะต้องทนอยู่ให้เขาทำร้ายด้วยอะ หรือว่าแกหลงลีลาเขาเวลาอยู่บนเตียง" ขนมหวานฟาดฝ่ามือลงบนต้นแขนของเพื่อนสาวคนสนิทเพียงคนเดียวจนเกิดเสียงดังเพี๊ยะ!!"โอ๊ย! ขนมแกตีฉันทำไมเนี่ย แดงเลยอะ" คนถูกตีลูบแขนตัวเองปอยๆ"ก็แกพูดอะไรไม่เข้าท่า น่าเกียจ ฉันไม่ได้หลงลีลาอะไรเอาขนาดนั้นหรอก ที่ฉันต้องอยู่เพราะฉันสงสารเขา ฉันทำให้เขาต้องเสียคุณพ่อคุณแม่ไป ฉันทำลายครอบครัวเขา ทำลายความสุขของเขา""โอ๊ยยย…ยัยขนม เมื่อไหร่แกจะเลิกเอาความผิดเรื่องนี้มาสุมใส่ตัวเองสั