All Chapters of คนหลงเด็ก: Chapter 1 - Chapter 10

"พ่อตกลงกับแม่แล้วนะว่าจะให้หนูไปอยู่กับพี่เฟย ในระหว่างที่พ่อกับแม่ไปดูแลบริษัทที่ LA สามเดือน""หนูไม่อยากไป หนูอยู่ที่บ้านก็ได้นี่คะ พี่แวว ป้าแจ่มก็อยู่ด้วย""ไม่ได้ แม่เป็นห่วงเรานะเบญจา ไปอยู่กับพี่เฟยนะ" พี่ฟงพี่เฟยคือใครฉันไม่รู้จักทั้งนั้น แล้วจะให้ฉันไปอยู่ที่นั่นกับเขาเนี่ยนะ ไม่มีทางเด็ดขาดอ่ะ"แต่ว่า...""ห้ามเถียง ไปอยู่กับพี่เขาดีที่สุดแล้ว พ่อหวังว่าลูกจะเลิกนิสัยที่ชอบเอาแต่ใจตัวเองสักทีนะ""...""พาลูกไปเก็บกระเป๋าไป พรุ่งนี้พี่เขาจะไปรับที่โรงเรียน ห้ามหนี""ค่ะ" ฉันบอกก่อนจะเดินกระทืบเท้าเดินออกมาจากห้องทำงานของคุณพ่อ โดยมีคุณแม่เดินตามมาปลอบประโลมฉันเบญจา อดิวรสาร ลูกสาวของท่านกริชและท่านเสาวลักษณ์ ตั้งแต่เกิดมาจนอายุ 18 ปี ไม่เคยไปนอนบ้านคนอื่น ไม่เคยต้องมีคนคอยคุมดูแลพฤติกรรม แบบนี้มันไม่ใช่แล้วนะ เบญจาคนนี้ไม่ยอมค่ะพอมาถึงห้องฉันก็ทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง โกรธนะแต่ทำอะไรไม่ได้ คงต้องยอมๆ พ่อกับแม่ไปก่อนแล้วค่อยคิดแผนใหม่"มา เดี๋ยวแม่ช่วยเก็บของให้ พรุ่งนี้หลังเลิกเรียนเดี๋ยวพี่เฟยจะไปรับหน้าโรงเรียนนะ แล้วค่อยกลับมาเอากระเป๋าที่บ้านไป""ค่ะ" ฉันเดินไปเก็บเสื้อผ้

ปัง! ปัง! ปัง!"นี่ ยัยเด็กนรก ตื่นได้แล้ว" ฉันหยิบเอาหมอนมาปิดหูทั้งสองข้างเมื่อได้ยินเสียงรบกวนยามเช้า คนจะนอนเคาะประตูอะไรนักหนา รำคาญ"ตื่นโว้ยยยย แล้วลุกขึ้นไปโรงเรียน""...""ไม่ตื่นใช่ไหม ได้"แกร็ก!พรึ่บ!"ตื่นได้แล้วยัยตัวดี ไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน""ไม่ไปโว้ย" ฉันตะโกนออกไปก่อนจะคลุมโปงนอนต่อไม่สนใจคนที่ยืนเท้าเอวทำหน้ายักษ์อยู่ข้างเตียง"ได้ งั้นฉันอุ้มไปอาบน้ำเอง"พรึ่บ!"อาบเองได้"ฉันลุกขึ้นก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้คนที่ยืนเท้าเอวอยู่ข้างเตียงส่ายหัวอย่างเอือมระอา พร้อมกับจัดการกับที่นอนให้เรียบร้อย แล้วเดินออกจากห้องไปรอข้างนอกแทน ฉันอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดนักเรียนเสร็จก็เดินตึงตังไปหาเขาที่นั่งอยู่โซฟา คนอุตส่าห์ไม่ไปโรงเรียนยังจะบังคับกันอีก"ดูทำหน้าเข้า ไปได้แล้ว"เขาขับรถมาส่งฉันหน้าโรงเรียนตอนเจ็ดโมงครึ่ง ถามจริง เช้าขนาดนี้เลยอ่ะนะ ฉันยังคงนั่งหน้าบึ้งตึงกอดอกอยู่บนรถ"จะลงไปดีๆ หรือต้องให้ฉันจุดธูปอันเชิญลงไป""ไม่ลง อยากไปที่อื่นที่ไม่ใช่โรงเรียน""เป็นเด็กเป็นเล็กไปเรียนซะ แล้วเดี๋ยวตอนเย็นฉันจะมารับ" เขาบอกก่อนจะหยิบแบงค์ห้าร้อยในกระเป๋าส่งมาให้ฉันหน

ฉันตื่นขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน วันนี้ไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะขี้เกียจและเบื่อ ในคอนโดก็ไม่มีอะไรกินเลยสักอย่างเดียว มีเพียงแค่น้ำเปล่าติดตู้เย็นเท่านั้น ฉันจัดการอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆ อย่างน้อยก็ต้องมีมาม่า และอาหารแช่แข็งไว้ในห้องสักหน่อยจะได้ไม่อดตายอยู่ในห้องในระหว่างที่เลือกของอยู่นั้นก็มีแรงสกิดที่หัวไหล่ ฉันหันไปมองก็ต้องตกใจเล็กน้อยเมื่อเจอเพื่อนของพี่เฟยที่เจอกันเมื่อวานนี้ ฉันมองไปรอบๆ เพื่อมองหาพี่เฟย ถ้าเกิดเขามาด้วยฉันจะได้รีบชิ่งหนีก่อน"ไม่ต้องมองหามันหรอก มันไม่ได้มาด้วย""อ๋อค่ะ" ฉันตอบก่อนจะเลือกของต่อ"พี่ชื่อไทเกอร์ เป็นเพื่อนไอ้เฟยมัน เราคงจะเห็นพี่แล้วเมื่อวานนี้""ค่ะ""ไอ้เฟยมันออกไปตามหาเราทั้งวันเลยนะ" ฉันก็ไม่รู้นะว่าพี่ไทเกอร์จะมาบอกฉันทำไม เขาจะออกไปตามหาก็เรื่องของเขาสิ ฉันไม่ได้อยากรู้สักหน่อย"ช่างเขาเถอะค่ะ หนูขอพี่อย่างนึงนะคะ ห้ามไปบอกเขาด้วยว่าเจอหนูอยู่ที่นี่""พี่ไม่บอกหรอก คนปากหมาแบบมันต้องโดนแบบนี้แหละ ถ้าแม่มันรู้เข้ามันตายแน่""หนูไม่บอกคุณป้าหรอกค่ะกับเรื่องที่เกิดขึ้น""แล้วนี่ไปพักอยู่ที่ไหนแล้วล่ะ""เอ่อ" ฉันลังเลว่าควรจ

หลังจากที่มาถึงคอนโดฉันก็เข้าไปอาบน้ำสระผมให้เรียบร้อย รู้สึกแสบแผลนิดหน่อยเมื่อโดนน้ำ ออกจากห้องน้ำก็มานั่งที่โซฟา นั่งจ้องอุปกรณ์ทำแผลที่พี่เฟยเขาเป็นคนซื้อให้ แล้วฉันต้องทำแผลยังไง แค่ทายาก็พอมั้ง แอลกอฮอล์ น้ำเกลือไม่ต้องเพราะทำไม่เป็นก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!ใครมาเคาะประตูตอนนี้ พี่เฟยก็กลับไปแล้วนี่ ฉันส่องตาแมวก็เห็นพี่ไทเกอร์ยืนอยู่หน้าห้อง ทำให้ฉันเปิดประตูอย่างไม่ลังเล"พี่ไทเกอร์มาทำอะไรคะ" ฉันเบี่ยงตัวให้คนข้างนอกเดินเขามาข้างในก่อนจะปิดประตูลง"พี่คิดว่าเราคงยังไม่ได้กินข้าวเลยซื้ออาหารญี่ปุ่นมาฝาก" พี่เขาชูเซ็ตอาหารญี่ปุ่นที่อยู่ในถุงก่อนจะวางลงบนโต๊ะ แต่เขากลับมองอุปกรณ์ทำแผลของฉันก่อนจะสำรวจร่างกายฉันตั้งหัวจรดเท้า"มีแผลตรงไหน""ที่แขนนิดเดียวค่ะ""ไหนพี่ดูแผลหน่อย แล้วเราทำแผลไปยัง" พี่ไทเกอร์บอกก่อนจะดึงแขนฉันไปนั่งที่โซฟาก่อนจะพลิกแขนไปมา สำรวจแผลที่เกิดจากเล็บข่วน"ยังค่ะ หนูทำไม่เป็น""หึ เด็กน้อย"พี่ไทเกอร์ยิ้มก่อนจะเริ่มทำแผลให้ฉัน โดยเช็ดแอลกอฮอล์รอบๆ แผล ก่อนจะใช้น้ำเกลือเช็ดตามรอยข่วน ตามด้วยทายากันเป็นแผลเป็นทิ้งท้ายให้อีกด้วย"ขอบคุณค่ะ""แล้วไปโดนอะไรมา ทำไมถึ

รถขับเคลื่อนเข้าสู่รั้วบ้านหลังหนึ่งซึ่งใหญ่กว่าบ้านฉันอีกค่ะ อลังการงานสร้างจริงๆ เลยนะบ้านเขาเนี่ย"สวัสดีค่ะคุณเฟย คุณเบญจา" แม่บ้านของที่นี่เดินมาทักทายเมื่อฉันกับพี่เฟยลงรถเรียบร้อยแล้ว"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้อย่างสวยงามประหนึ่งเป็นนางสาวไทย มาบ้านคนอื่นเขาเราต้องมารยาทงามเป็นที่หนึ่ง"คุณท่านทั้งสองรออยู่ในห้องโถงใหญ่ค่ะ" พอแม่บ้านพูดจบพี่เฟยก็เดินนำฉันเข้าไปในตัวบ้าน พามายังห้องโถงใหญ่ที่มีคุณลุงและคุณป้านั่งอยู่"แม่ครับ ผมพาน้องมาแล้ว""ตายจริง หนูเบญจาของป้า ไม่เจอกันนานเลย โตเป็นสาวแล้ว" คุณป้าลุกเดินเข้ามากอด ก่อนจะปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ"สวัสดีค่ะคุณป้า สวัสดีค่ะคุณลุง" ฉันยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อมถ่อมตน"ไหว้พระเถอะหนู""ไปๆ เรามานั่งกันดีกว่า ป้ามีเรื่องจะคุยกับหนูเยอะเลยนะ""ค่ะ""พ่อว่าเราออกไปข้างนอกกันเถอะ ปล่อยให้สองสาวเขาคุยกัน""ครับ" แล้วคุณลุงกับพี่เฟยก็เดินออกไป ทิ้งให้ฉันอยู่กับคนป้าและแม่บ้านของที่นี่อีกสองคน"เป็นยังไงบ้างลูกอยู่กับพี่เฟย""หนูไม่ได้อยู่กับพี่เขาแล้วค่ะ หนูออกมาอยู่คอนโดแทน""ตายแล้ว ไม่ได้นะหนูเบญจา หนูโตเป็นสาวแล้วอยู่คนเดียวมันอันตราย""ไม่เ