บททั้งหมดของ คนหลงเด็ก: บทที่ 31 - บทที่ 38

ตอนนี้พี่เฟยกำลังพาฉันกลับคอนโดหลังจากที่ไปกินข้างที่ร้านอาหารมา ไม่รู้จะไปกินที่ร้านอาหารทำไม สั่งไปกินคอนโดก็ได้มั้ง"ถ้าพวกมันสั่งให้ไปวิ่งแบบวันนี้อีกก็มาบอกพี่นะ""บอกทำไม มันเป็นกฎของคณะไม่ใช่เหรอคะ""แกล้งรุ่นน้องมากกว่า ถ้าจะทำโทษให้ไปทำจิตอาสาดีกว่า"หือ พี่เฟยพูดได้ดีก็วันนี้แหละ นึกว่าพี่เฟยจะคิดแบบเดียวกับรุ่นพี่พวกนั้นซะอีก"นี่พี่เป็นคนจิตใจดีตั้งแต่เมื่อไหร่""พี่ก็เป็นแบบนี้เถอะ หนูนั่นแหละไม่เคยเห็น""ปกติก็เห็นแต่พาสาวไปนู่นไปนี่ ไปกอดไปนอน""พอเถอะ เรื่องมันก็นานแล้วนะครับ หนูลืมๆ ไปเถอะ""ก็ได้""แล้ววันนี้ได้เพื่อนใหม่บ้างยัง" พี่เฟยหันมาโยกหัวฉันเล่นเบาๆ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจเมื่อเห็นฉันหน้ามุ่ย"มีแล้ว อาร์มกับเอิร์ธ เป็นแฝดกันด้วย""ผู้ชาย?""ใช่ มีอะไรหรือเปล่า""มันเป็นผู้ชาย จะไปเป็นเพื่อนกับมันทำไม"หันมามองฉันตาแข็งอีกต่างหาก คุณพี่ลืมไปแล้วหรือเปล่า วิศวะฯ นะคะไม่ใช่นิเทศที่จะมีแต่ผู้หญิง"ใจเย็นก่อน ลืมไปแล้วหรอไงว่าวิศวะฯ มีแต่ผู้ชาย อีกอย่างสองคนนั้นก็ไม่ได้แย่สักหน่อย""อะไรไม่ได้แย่""นิสัยไง คิดไปถึงไหนแล้วเนี่ย""ไม่รู้แหละ""รู้แล้วค่ะว่าหว

หลังจากวันหยุดเสาร์อาทิตย์ได้ผ่านพ้นไป การหาพี่รหัสจึงได้เริ่มต้นขึ้นในวันจันทร์ที่แสนจะขี้เกียจแบบนี้"ไม่อยู่หลายวัน ทำตัวให้มันดีๆ ด้วย ห้ามไปต่อยใครเข้าล่ะ เข้าใจไหม" พี่เฟยจะต้องไปดูงานแทนคุณพ่อที่ภูเก็ตเป็นเวลา 4 วัน โดยเขานั้นงอแงบ่นกับคุณพ่ออยู่ว่าไม่อยากไป"ทำอย่างกับว่าหนูชอบหาเรื่องคนอื่นอย่างนั้นแหละ""แล้วที่ผ่านมาไม่จริง""เออ ก็จริงนิดเดียว""เอออะไร พูดไม่เพราะ""ค่ะๆ คุณเฟย" หลังจากนั้นฉันและพี่เฟยก็นั่งอยู่บนรถโดยมีลูกน้องเขาเป็นคนขับรถไปยังสนามบินก่อนจะไปส่งฉันที่มหา'ลัย"พี่ไม่ลืมอะไรแล้วใช่ไหม""ลืม""ลืมอะไร กลับไปเอาก่อนไหม ยังทันนะ""ลืมเอาเมียไปด้วย" พี่เฟยทำหน้าบึ้งตึงจนฉันเผยรอยยิ้มออกมาเพราะความน่ารักของเขา สองมือก็ดึงแก้มของเขาเล่นให้มันยืด"ไม่งอแงสิ ไปแค่ 4 วันเอง""ตั้ง 4 วัน ไม่ใช่แค่ 4 วัน""โอเคๆ หนูไม่เถียงแล้ว""หนูจ๋าไม่ต้องไปหรอกมหา'ลัย ไปกับพี่ดีกว่านะ เดี๋ยวให้คุณพ่อจัดการให้""เราตกลงกันแล้วนะคะ""แต่...""ไม่มีแต่ หยุดงอแงได้แล้ว อายคนขับรถบ้างไหม""อายทำไม ไม่ได้เล่นหนังสดให้ดูสักหน่อย"เพี๊ยะ!"ทะลึ่ง!""หึ""นั่งเงียบๆ ไปเลยนะ" ฉันถลึงตาใส

Foei Part"เด็กดื้อจะต้องโดนท่อนเอ็นฟาด... ทั้งคืน หึ""อื้อ~" ผมจับใบหน้าของเบญจาให้อยู่นิ่งๆ ก่อนจะมอบรสจูบแสนหวานให้กับเธอ จูบเนิ่นนานจนเสียงลมหายใจเธอเริ่มติดขัดเพราะโดนจูบแทบจะไม่ได้หายใจ"อื้อ~ อึก!"ตุบ! ตุบ!เบญจาทุบหน้าอกผมเมื่อผมยังไม่ได้ถอนจูบออก ปากหวานๆ ของเธอบวกกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่คละคลุ้งอยู่ในปากส่งผลให้ท่อนเอ็นผมนั้นปวดหนึบ ให้ตายสิ! ทรมานฉิบหาย"แฮ่ก! จะฆ่ากันหรอไง""ลงโทษเด็กดื้อ" ผมส่งยิ้มให้กับเธอที่พยายามปรือตามอง ถ้าพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาแล้วจำเรื่องราวไม่ได้นะ พ่อจะฟาดอีกคืนนึงเลยคอยดู"ฮือ... ร้อน" เบญจาลุกขึ้นนั่งก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าออกเหลือแต่ชุดชั้นใน แต่อีกไม่นานชุดชั้นในนั้นเดี๋ยวก็ถูกออกเช่นกัน"เหลือชุดชั้นในไว้ทำไม ถอดออกสิ""ถอดทำไมอ่ะ""หึ เดี๋ยวก็รู้" เบญจานั่งมองหน้าผมอย่างส่งสัย ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกบ้าง"คนบ้า มายืนแก้ผ้าได้ยังไงกัน"เบญจายกมือขึ้นปิดตาทันทีที่เห็นท่อนเอ็นผมมันชี้หน้าเธออยู่ ผมขำให้กับความเมาของเธอเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ เข้าไปกระซิบที่ข้างกกหู"เห็นหมดทั้งตัวแล้วจะกลัวอะไร หืม...""ยะ อย่านะ""อย่ารอช้าใช่

หลายปีต่อมา...ความรักของเราสองคนก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ ไม่มีมารมาขัดขวางความรัก แต่เราก็ทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง ส่วนมากคนที่ขี้งอนเลยก็คือพี่เฟย ฉันไปทำงานกลุ่มที่ห้องไอ้อาร์มและไม่ได้ตอบข้อความเขาก็งอนฉันข้ามวันข้ามคืนบอกว่าฉันไม่สนใจเขา ฉันก็ง้อเขาด้วยการจับกดลงเตียง :)วันนี้พวกเรามีนัดกับที่บ้านไปเที่ยวทะเลที่หัวหินกัน ซึ่งครอบครัวเราไปถึงกันก่อนแล้ว ฉันกับพี่เฟยตามกันไปทีหลังเพราะฉันเพิ่งกลับจากมหา'ลัย เพราะไปเอาใบยืนยันการเรียนจบมา ทุกคนคะ... ตอนนี้ฉันเรียนจบมหา'ลัยแล้วนะ ผ่านไปเร็วมากๆ เลยด้วย"พี่เฟย ขับรถเร็วๆ สิ""ขับรถเร็วมันอันตราย" แหม พ่อคุณ เพิ่งจะมารู้หรอคะว่าขับรถเร็วมันอันตรายอ่ะ ที่ผ่านมาก็เห็นขับรถเร็วตลอด"ครอบครัวเรารออยู่นะ""รู้แล้วน่า"รู้สาเหตุที่พี่เฟยขับช้าแล้วแหละ เขาไม่อยากไปเจอพี่ริทต่างหาก สองคนนี้เขายังคงเขม่นกันมาตลอด พี่ริทหวงฉันพี่เฟยก็หวงฉันเช่นกัน ถ้าเกิดจับให้เขาอยู่ด้วยกันเองสองคนคงจะตีกันตายแน่ๆ เมื่อมาถึงที่หัวหินเราก็เข้าที่พักกันเลย แล้วตอนเย็นค่อยออกมาปาร์ตี้กันเพื่อฉลองการเรียนจบของฉันนั่นเอง"เรามาออกกำลังกายกันไหม""พักก่อนไหมล่ะ ขับ