อยากกินนม

ปัง! ปัง! ปัง!

"นี่ ยัยเด็กนรก ตื่นได้แล้ว" ฉันหยิบเอาหมอนมาปิดหูทั้งสองข้างเมื่อได้ยินเสียงรบกวนยามเช้า คนจะนอนเคาะประตูอะไรนักหนา รำคาญ

"ตื่นโว้ยยยย แล้วลุกขึ้นไปโรงเรียน"

"..."

"ไม่ตื่นใช่ไหม ได้"

แกร็ก!

พรึ่บ!

"ตื่นได้แล้วยัยตัวดี ไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน"

"ไม่ไปโว้ย" ฉันตะโกนออกไปก่อนจะคลุมโปงนอนต่อไม่สนใจคนที่ยืนเท้าเอวทำหน้ายักษ์อยู่ข้างเตียง

"ได้ งั้นฉันอุ้มไปอาบน้ำเอง"

พรึ่บ!

"อาบเองได้"

ฉันลุกขึ้นก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้คนที่ยืนเท้าเอวอยู่ข้างเตียงส่ายหัวอย่างเอือมระอา พร้อมกับจัดการกับที่นอนให้เรียบร้อย แล้วเดินออกจากห้องไปรอข้างนอกแทน ฉันอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดนักเรียนเสร็จก็เดินตึงตังไปหาเขาที่นั่งอยู่โซฟา คนอุตส่าห์ไม่ไปโรงเรียนยังจะบังคับกันอีก

"ดูทำหน้าเข้า ไปได้แล้ว"

เขาขับรถมาส่งฉันหน้าโรงเรียนตอนเจ็ดโมงครึ่ง ถามจริง เช้าขนาดนี้เลยอ่ะนะ ฉันยังคงนั่งหน้าบึ้งตึงกอดอกอยู่บนรถ

"จะลงไปดีๆ หรือต้องให้ฉันจุดธูปอันเชิญลงไป"

"ไม่ลง อยากไปที่อื่นที่ไม่ใช่โรงเรียน"

"เป็นเด็กเป็นเล็กไปเรียนซะ แล้วเดี๋ยวตอนเย็นฉันจะมารับ" เขาบอกก่อนจะหยิบแบงค์ห้าร้อยในกระเป๋าส่งมาให้ฉันหนึ่งใบ

"ใบเดียว?"

"เออ มีใบเดียว ใช้ให้มันประหยัดหน่อยเถอะ เธออยู่ในความดูแลของฉันอยู่"

"เหอะ"

ฉันเบะปากมองบนก่อนจะรับเงินมาใส่กระเป๋ากระโปรงอย่างช่วยไม่ได้ ห้าร้อยก็ยังดีกว่าไม่ได้สักบาทเดียว เงินฉันก็มีนะแต่ช่วงนี้โดนพ่อคุมประพฤติอยู่ เลยจะต้องประหยัดไว้ก่อน

"ผู้ใหญ่ให้เงินต้องทำยังไง"

"ขอบคุณ" เพราะเขาไม่ยอมปลดล็อคประตูให้ฉันลง ฉันถอนหายใจอย่างหงุดหงิดก็เลยพูดไป

"หางเสียงหายไปไหน"

"โอ้ย จะอะไรนักหนา"

"เร็วๆ ฉันต้องไปทำงานต่อ"

ทำงานที่เขาว่าก็คือช่วงนี้คือช่วงที่เขากำลังฝึกงานในช่วงมหาวิทยาลัยปีที่ 4 เห็นบอกว่าฝึกอยู่บริษัทไม่ไกลจากที่นี่แหละ เลยมาส่งมารับได้สะดวก

"ขอบคุณค่ะ พอใจยัง"

"ก็ดี อย่าไปก่อปัญหาจนครูต้องโทรมาหาฉันนะ ลงไปได้แล้ว เลิกเรียนก็โทรมา"

ปัง!

ฉันไม่สนใจเสียงโวยวายของเขา เปิดประตูรถลงมาพร้อมปิดประตูรถเสียงดัง พอเห็นฉันเดินเข้ามายังภายในโรงเรียนเขาก็ขับรถออกไป

"อ้าว ไหนมึงบอกว่าไม่มาเรียนไง"

เฌอมันถามเมื่อเห็นฉันเดินไปนั่งข้างๆ มัน โต๊ะนี้เป็นโต๊ะประจำที่เราสองคนชอบมานั่งกัน ไม่ค่อยมีใครกล้าแย่งที่นั่งกันเพราะกลัวฉันกับเฌอมันมั้ง

"หน้ากูดูอยากมาเรียนไหมล่ะ" ฉันชี้หน้าตัวเองให้มันดู

"ไม่ อย่าบอกนะว่าพี่เฟยมึงบังคับมึงมาเรียนอ่ะ"

"เออดิ ปลุกกูตั้งแต่เช้า ง่วงนอนฉิบหาย"

"ถ้ากูเป็นมึงนะ กูจะแฮปปี้มาก ที่ได้เห็นหน้าเขาทุกเช้าทุกเย็น งุ้ย ฟินอ่ะ" เฌอมันทำหน้าเพ้อฝันมาก ตัดภาพมาที่ฉันนั่งเบะปากมองบนอย่างหมั่นไส้

เมื่อถึงเวลาเรียนฉันก็นั่งเรียนบ้าง นั่งเล่นโทรศัพท์บ้าง ต่อให้ฉันไม่เรียนก็ทำข้อสอบผ่านอยู่แล้ว ไม่รู้จะเรียนไปทำไมนักหนา น่าเบื่อ ใกล้จะจบ ม.6 เต็มทีแล้ว มีความรู้สึกว่าไม่อยากเรียนต่อที่นี่ ขอพ่อไปเรียน LA ดีไหมวะ เบื่อประเทศไทย!

"อีเบญจา มึงเหม่ออะไรของมึง กูเรียกนานแล้ว"

"ฮะ กูกำลังคิดอยู่ว่าจะขอพ่อไปเรียนปริญญาที่ LA ดีไหม" ฉันตอบมันก่อนจะเก็บของลงกระเป๋าหนังสือ

"ก็เป็นความคิดที่ดีนะ เดี๋ยวกูลองไปขอพ่อบ้างดีกว่า จะได้ไปพร้อมกับมึงเลย"

"อือ"

"ป่ะ กลับบ้านเหอะ แล้วมึงกลับยังไง"

"กูว่าจะไปเดินสยามสักหน่อย มึงอ่ะ" ฉันหันไปถามมันก่อนจะเดินออกจากห้องเรียน

"กูกลับบ้านเลย แม่ให้ไปเป็นเพื่อนทำธุระ"

"อือ งั้นแยกกันหน้าโรงเรียน" เมื่อเดินมาถึงหน้าโรงเรียนคนขับรถที่บ้านของเฌอก็มารับมันกลับบ้านไป ส่วนฉันคงจะต้องเดินไปขึ้นรถไฟฟ้าไปลงสถานีสยาม

เมื่อมาถึงสยามฉันก็เดินไปยังร้านชานมไข่มุกร้านประจำ สั่งเครื่องดื่มสุดโปรดก่อนจะยืนรออยู่ข้างๆ

Rrrr Rrrr

ฉันถอนหายใจอย่างยาวเหยียดเมื่อเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามา

"ค่ะ"

(อยู่ไหน บอกว่าเลิกเรียนให้โทรบอกไงวะ)

"อยู่สยาม"

"นมสดไม่หวานไม่ใส่ไข่มุกได้แล้วค่ะ"

"นี่ค่ะ" ฉันรับแก้วน้ำมาก่อนจะยื่นแบงค์ห้าร้อยที่พี่เฟยให้เมื่อเช้าจ่ายไป รับตังทอนมาใส่กระเป๋ากระโปรงก่อนจะยกโทรศัพท์แนบหูต่อ

(บลาๆ ฟังอยู่ไหมวะ)

"ไม่ได้ฟัง" ฉันตอบตามความจริงก่อนจะเดินดูดน้ำไปด้วย เดินมองดูของไปด้วย

(เฮ้อ เอาเป็นว่ารออยู่ที่สยามนั่นแหละ เดี๋ยวฉันไป)

"เดี๋ยวกลับเอง"

(บอกให้รอก็รอ)

ค่ะ แล้วคุณเขาก็ตัดสายไป ฉันเดินดูรองเท้าไปเรื่อยเปื่อยอย่างไม่รีบร้อน ไม่นานก็มีแรงสกิดที่ไหล่ หันไปมองก็เห็นผู้ชายทั้งสามคนใส่ชุดมหาลัย ฉันเลิกคิ้วเชิงถามว่ามีอะไรกับฉัน

"พี่เห็นเราเดินอยู่คนเดียวนานแล้ว เลยจะมาถามว่ารอใครหรือเปล่า"

"มีอะไรหรือเปล่า" ฉันเปล่ากวนตีนนะ แต่ฉันก็เป็นคนแบบนี้กับคนที่ไม่รู้จักอยู่แล้ว จะหาว่าไม่มีมารยาทก็ได้

"คือว่า พี่ชอบน้องอ่ะ น่ารักดี พี่ขอเบอร์หรือไลน์ได้ไหมครับ"

เขาพูดพร้อมยื่นโทรศัพท์มาตรงหน้า ฉันมองไปรอบๆ ก็มีคนมองมาทางนี้อย่างสนใจ ฉันที่กำลังจะปฏิเสธไปแต่กลับมีคนมาโอบไหล่ฉันก่อน

"เอาเบอร์กูไปแทนไหม"

"เอ่อ ไม่ดีกว่าครับ ขอโทษที่รบกวนนะครับ" แล้วผู้ชายคนนั้นกับเพื่อนก็เดินหายไปท่ามกลางคนสายตาของคนที่มองมาอย่างสนใจ หรืออาจจะเป็นเพราะคนหล่อที่ยืนโอบไหล่ฉันอยู่ก็ได้

"ปล่อย มันหนักนะ"

"หึ ถ้าฉันไม่มาเธอก็ให้เบอร์พวกมันไปงั้นสิ" เขาบอกก่อนจะจับแขนข้างที่ไม่ได้ถือแก้วน้ำไปจับพร้อมลากไปตามทางที่ไม่มีจุดหมายปลายทาง

"จะให้ทำไม ไม่ได้รู้จักกัน"

"ก็ดี เพราะฉันจะคอยคุมพฤติกรรมเธอทุกอย่าง"

"ไม่ใช่พ่อเปล่าวะ" ฉันบ่นอุบอิบเบาๆ แต่ใครจะรู้ว่าเขานั้นได้ยินจัดเจนทุกคำ

"อีกหน่อยฉันก็จะเป็นพ่อเธอแล้ว"

"หรอ"

"ฉันประชด หิวยัง จะกินอะไรก่อนกลับคอนโดไหม" เปลี่ยนสีเร็วกว่ากิ้งก่าก็คนอย่างเขานี่แหละ

"ไม่หิว กินนมแล้ว" ฉันบอกก่อนจะชูแก้วนมสดให้เขาดู

"ฉันก็อยากกินนม..." เขาบอกก่อนจะมองมาที่หน้าอกฉัน ไอ้คนทะลึ่งมันจะต้องเจอคนแบบฉันเท่านั้น

"งั้นกลับไปกินนม... กันเลยไหมคะ" ฉันยิ้มก่อนสาวเท้าไปยืนตรงหน้าเขาก่อนจะกระแทกเข่าเข้าเป้า เล่นกับใครไม่เล่นนะ :)

"โอ๊ย ยัยเด็กนรก"

"อย่ามาลามกกับหนู ถ้าอยากมากก็ไปกินนมผู้หญิงคนอื่นซะ" ฉันบอกก่อนจะเดินหนีออกมาก เขาเลยวิ่งตามมาทีหลังหลังจากที่หายจุก

"กลับ" เขาจับแขนฉันก่อนจะลากไปตามทางที่เขากำหนด พอถึงคอนโดฉันก็ชิ่งเดินเข้าห้องตัวเองไม่สนใจเสียงบ่นตามหลังมา

ฉันอาบน้ำอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหอบโน้ตบุ๊คไปนั่งที่โซฟาข้างนอกเพื่อหารายละเอียดที่จะไปเรียนต่อปริญญาที่ LA

"ดูอะไรอยู่" พี่เฟยเดินมานั่งข้างๆ ฉันก่อนจะชะเง้อมองหน้าเจอโน้ตบุ๊คที่มีรายละเอียดโชว์อยู่

"ยุ่ง"

" ก็ไม่อยากจะรู้หรอก แต่คอยเอาไว้รายงานพฤติกรรมกับแม่ฉันต่างหาก"

"หึ"

Rrrr Rrrr

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแต่ไม่ใช่ของฉันหรอกนะ เป็นของคนข้างๆ ฉันเหลือบมองนิดหน่อยก่อนจะสนใจหน้าจอโน้ตบุ๊คต่อ

"มีไร"

"..."

"ตอนไหน ตอนนี้เนี่ยนะ มึงบ้าป่าว แล้วไอ้ณคุณล่ะไปไหม"

"..."

"เออๆ กูอาบน้ำก่อนเดี๋ยวไป ฉันจะออกไปข้างนอก กลับดึกนะ" เขากดตัดสายก่อนจะพูดกับฉัน

"ไปเถอะ ไม่มีใครห้าม"

"แค่บอกไว้เดี๋ยวมีเด็กนอนร้องไห้ขี้มูกโป่ง"

"หนูโตแล้ว จะไปทำอะไรก็ไปป่ะ รำคาญ"

"คิดว่ารำคาญเป็นคนเดียวหรอไง ฉันก็รำคาญเธอเหมือนกัน"

เขาพูดก่อนจะเดินเข้าห้องเขาไป ฉันส่ายหน้าอย่างเอือมระอาก่อนจะทำการกรอกข้อมูลสมัครเรียนออนไลน์ไป เกรดค่อยยื่นตามไปทีหลัง อีกตั้งหลายเดือนกว่าทางมหาลัยที่นั่นจะเปิด เมื่อทำการส่งใบสมัครไปเรียบร้อยแล้วฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาคุณแม่ ซึ่งรอสายไม่นานแม่ก็รับ

"แม่คะว่างไหม"

(มีอะไรหรือเปล่าลูก)

"จบ ม.6 หนูขอไปเรียนต่อปริญญาที่ LA นะคะ หนูส่งใบสมัครออนไลน์ไปแล้ว"

(หนูจะไปอยู่คนเดียวได้หรอลูก)

"ได้ค่ะ หนูโตแล้วนะคะแม่ แล้วอีกอย่างเฌอก็จะไปด้วย"

(ถ้าหนูเฌอไปด้วยแม่ก็เบาใจ แล้วอยู่กับพี่เฟยเป็นยังไงบ้าง)

"ก็ดีค่ะ"

(อย่าทำให้พี่เขาปวดหัวนะลูก แม่ต้องวางสายแล้วนะ เดี๋ยวแม่โอนเงินไปให้นะลูก บายจ้ะ!) แล้วแม่ก็ตัดสายไปก่อนจะมีข้อความเข้าตามมาว่าแม่ฉันโอนเงินมาให้สามแสน ฉันไม่อยากได้เงินเลยสักนิด อยากกลับไปอยู่บ้านมากกว่า

ฉันจัดการปิดโน้ตบุ๊คก่อนจะเตรียมขนของเข้าห้องของตัวเอง ยังไม่ทันเข้าห้องดีพี่เฟยก็ออกจากห้องด้วยการแต่งตัวซะหล่อเหลาเอาการอยู่เหมือนกัน ถ้าให้เดาก็คงออกไปดื่มกับเพื่อนนั่นแหละ ฉันเลิกสนใจเขาก่อนจะปิดประตูห้องนอนของตัวเองอย่างแน่นหนาแล้วทิ้งตัวลงนอนไม่นานก็เผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยล้า