Lahat ng Kabanata ng บ่วงเสน่หานายหัวชาวี: Kabanata 1 - Kabanata 10

การสอบวิชาสุดท้ายของนักเรียนสาขาวิชาการบัญชีจบลงในเวลาเที่ยง นักเรียนต่างพากันทยอยออกจากห้อง บางคนยิ้มแย้มเพราะตัวเองทำข้อสอบได้ดี บางคนก็หน้าตาห่อเหี่ยวเพราะทำข้อสอบได้ไม่ดีพอนักเรียนที่ออกมาจากห้องแล้วก็พากันจับกลุ่มคุยถึงเรื่องข้อสอบรวมถึงการเรียนต่อในระดับปวส.หรือบางคนก็อยากจะไปต่อปริญญาตรีในมหาวิทยาลัยและก็มีบางคนที่หยุดเรียนเพียงแค่นี้ตอนนี้ในห้องสอบเหลือนักเรียนอีกไม่กี่คนและหนึ่งในนั้นก็คือหญิงสาวที่ชื่อชมจันทร์ซึ่งกำลังทำข้อสอบข้อสุดท้ายอย่างตั้งใจ ก่อนจะเก็บดินสอและยางลบบนโต๊ะลงถุงซิปสีใสแล้วลุกขึ้นเพื่อเดินไปส่งกระดาษคำตอบที่อาจารย์คุมสอบหน้าห้อง ชมจันทร์มักจะออกห้องสอบเป็นคนสุดท้ายแบบนี้เสมอ เธออยากทำคะแนนดีๆ เพราะมันจะมีผลกับการขอทุนการศึกษา“ขอโทษนะบิว ปัท” ชมจันทร์บอกเพื่อนทั้งสองคนที่ยืนรออยู่หน้าห้องสอบทั้งที่ออกมาก่อนหน้าแล้วเกือบ 20 นาที“ไม่เป็นไรเราสองคนชินแล้ว จันทร์ก็ออกห้องสอบคนสุดท้ายตลอดอยู่แล้ว” บิวหรือบุหลันตอบพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง“เราจะไม่ไปฉลองด้วยกันหน่อยเหรอจันทร์อีกนานเลยกว่าจะได้เจอกันอีก” ปัทมาพรหรือปัทถามด้วยความเสียดายเพราะชมจันทร์บอกตั้งแต่เช้าแ

ระหว่างที่น้าพิกุลไปเตรียมแกงไตปลาให้นายหัวชาวี ชมจันทร์ก็เดินไปหลังบ้านเพื่อเอารถจักรยานยนต์ของตนเองออกมาเตรียมไว้ แม้ว่าบ้านของนายหัวชาวีจะอยู่ติดกับบ้านของเธอแต่ระยะทางก็ไกลพอสมควรเพราะบ้านของเขาอยู่ลึกเข้าไปจากถนนอีกฝั่งซึ่งถ้าเดินไปก็คงจะเหนื่อยกว่าจะถึง“อย่าลืมนะจันทร์ว่าเรามีภารกิจสำคัญคือจะต้องทำให้นายหัวสนใจ” พิกุลบอกกับลูกเลี้ยงที่สีหน้าไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ชมจันทร์พยักหน้าให้กับน้าพิกุลก่อนจะรับปิ่นโตและขี่จักรยานยนต์คู่ใจออกไปยังบ้านของนายหัวชาวีหญิงสาวเคยเจอนายหัวชาวีครั้งสุดท้ายก็หลายปีแล้วเธอไม่รู้ว่าเขาจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหน แต่ก่อนก็เคยแอบชอบเขาอยู่หรอกแต่พอได้ยินว่าเขาเจ้าชู้และเปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้าเธอก็เลยไม่ได้ติดตามเรื่องราวของเขาอีกเลยบ้านของนายหัวชาวีเป็นบ้านชั้นเดียวยกพื้นสูงมีบริเวณรอบๆ บ้านค่อนข้างกว้าง หญิงสาวจอดรถจักรยานยนต์บริเวณด้านหน้าก่อนจะตะโกนเรียกเจ้าของบ้าน“นายหัวชาวีอยู่ไหมคะ นายหัวคะน้าพิกุลให้จันทร์เอาแกงไตปลามาให้ค่ะ” หญิงสาวตะโกนอยู่ด้านล่างสักพักก็มีหญิงสูงวัยคนหนึ่งเดินออกมา“ใครละนั่น”“สวัสดีค่ะป้าสมรจันทร์เอง”“อ้าวหนูจันทร์หรอกเหรอ มา

เมื่อวางสายจากน้าพิกุลแล้วชาวีก็นั่งทำงานต่อแต่เขาไม่มีสมาธิทำงานเลยเมื่อนึกถึงใบหน้าเนียนสวยดวงตากลมโตของหญิงสาวที่ชื่อชมจันทร์เขาชอบนอนกับผู้หญิงสวยๆ แต่ส่วนใหญ่จะไม่เคยพาใครมานอนที่บ้านเพราะไม่ต้องการให้ใครเข้ามาวุ่นวาย แต่เมื่อตกลงจ่ายเงินกับน้าพิกุลไปถึงสามแสนเขาก็จะใช้งานชมจันทร์ให้คุ้มทั้งงานเอกสารและงานบนเตียงระยะเวลาสามเดือนที่หญิงสาวปิดเทอมเขาจะตักตวงทุกอย่างให้มากที่สุดก่อนที่จะปล่อยเธอให้เป็นอิสระชาวีไม่เคยคบใครนานและเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆ เพราะไม่เคยมีใครทำให้เขามีความสุขจนอยากจะหยุด ชายหนุ่มเป็นคนเบื่อง่ายแต่ก็ใช่ว่าไม่เคยอยากมีครอบครัวเขาเคยมีแฟนที่คบกันมานานแต่เธอก็ทนอยู่กับเขาไม่ได้เพราะบางครั้งเรื่องบนเตียงของเขามันก็เกินกว่าผู้หญิงจะรับไหวชาวีเก็บเอกสารทุกอย่างลงลิ้นชักจากนั้นล็อกกุญแจก่อนจะเดินออกมาจากห้องทำงาน“นายหัวจะไปไหนคะ” ป้าสมรที่นั่งดูทีวีอยู่ถามเจ้านายเพราะปกติแล้วเวลานี้เจ้านายจะไม่ออกมาจากห้องทำงานเลย“ฉันจะเข้าไปในเมืองหน่อยนะป้าสมรฝากดูแลบ้านด้วยนะ พรุ่งนี้ให้คนมาทำความสะอาดห้องที่อยู่ตรงข้ามห้องฉันด้วย”“ได้ค่ะ” ป้าสมรรับปากโดยไม่ถามว่าเขาจะให้ใ

“สบายตัวไหมล่ะมึง” สารินทร์แซวเพื่อนเมื่อเห็นเขาเดินมาจากชั้นสอง“อืม”“ไม่ค้างที่นี่เหรอวะ นี่มันดึกแล้วนะ” เขาถามเพราะตอนนี้ผับปิดแล้ว ขณะตนเองกำลังนั่งดื่มอยู่ตามลำพัง ส่วนหญิงสาวที่นอนอยู่ในห้องนั้นเดี๋ยวก็จะมีคนของเขาพาออกไปทางด้านหลังของผับ“ไม่ล่ะพรุ่งนี้ว่าจะเข้าไปดูคนงานในสวนสักหน่อย ไปถึงก็น่าจะเช้าพอดี”“มีงานหรือมีใคร มึงนี่แปลกนะปกติเข้ามาในเมืองมึงต้องปล่อยจนน้ำแทบหมดตัวแต่นี่กูว่ามึงยังไปต่อได้อีก หรือกะจะเก็บไว้ให้แม่สาวน้อยชมจันทร์วะ”“มึงก็พูดเกินไป กูแค่เบื่อๆ รู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้”“แปลกๆ ยังไงวะ อย่าบอกนะว่ามึงกามตายด้านไปแล้ว”“ไม่ใช่แบบนั้นกูมีความรู้สึกว่ามันยังไม่ใช่”“นี่กูเอาน้องตัวเด็ดให้มึงเลยนะ”“กูรู้ว่าน้องเขาเด็ดแต่มันก็ยังไม่ถึงใจกูอยู่ดี” เขามีความสุขมากก็จริงแต่พอเสร็จกิจความรู้สึกว่างเปล่าก็เข้ามาแทน“มึงนี่เอาใจยากชะมัดเลยวะ ถ้าเบื่อสาวไทยก็ลองไปหาสาวต่างชาติดูสิ”“กูชอบคนไทย”“แล้วเมื่อไหร่มึงจะเจอคนที่รับมึงได้ล่ะ”“มึงก็ย้ำจริงนะว่าจะไม่มีใครรับกูได้ กูว่าต้องมีสักคนแหละที่เซ็กซ์จัดและซาดิสต์แบบกู”“ไอ้มี มันก็มีแต่ป่านนี้เขาคงมีเจ้าของไปแล้ว

เช้าวันจันทร์พิกุลปลุกชมจันทร์ให้ตื่นนอนตั้งแต่ 6 โมงเช้าเพื่ออาบน้ำแต่งตัวและเตรียมของไปอยู่บ้านนายหัวชาวีหญิงสาวมีกระเป๋าเป้ใบเล็กที่ใส่ของใช้จำเป็นและกระเป๋าเดินทางใบขนาดย่อมที่ใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ทั้งหมดไว้ในนั้น“จันทร์เอามอเตอร์ไซค์ไปไว้ที่บ้านนายหัวเลยก็ได้เผื่อมีความจำเป็นจะต้องใช้”“ค่ะ จันทร์ไปก่อนนะคะน้าพิกุล”“จ้ะ อย่าลืมที่น้าบอกนะทำตัวให้ดี ทำตัวให้น่ารักจันทร์มีจุดมุ่งหมายอะไรก็อย่าลืม”“ค่ะน้าพิกุล” ชมจันทร์ขี่จักรยานยนต์คู่ใจมายังบ้านของนายหัวชาวีตั้งแต่ 8 โมงก็เจอกับป้าสมรที่กำลังทำความสะอาดบ้านอยู่“สวัสดีค่ะป้า”“อ้าว หนูจันทร์มาแต่เช้าเลยมาทางนี้เดี๋ยวป้าพาไปดูห้องนะ”ป้าสมรรีบพาชมจันทร์เอาของไปเก็บในห้องนอน ซึ่งป้าสมรกับสายรุ้งทำความสะอาดไว้รอแล้ว“ขอบคุณค่ะ ป้าสมรกับพี่รุ้งนอนห้องไหนคะ”“เราสองคนนอนเรือนเล็กหลังบ้าน”“จันทร์ไปนอนที่นั่นก็ได้ค่ะ” ชมจันทร์ไม่อยากให้ป้าสมรกับสายรุ้งรู้สึกว่าเธอมีอภิสิทธิ์เหนือกว่าลูกจ้างคนอื่นๆ“ไม่ได้หรอกจ้ะ นายหัวสั่งให้จันทร์นอนห้องนี้ก็ต้องนอนห้อง นั้น อีกอย่างงานของนายก็ไม่ค่อยเป็นเวลาเผื่อนายจะเรียกใช้งานจะได้ไม่ต้องเดินไปเรียกใ