Semua Bab บ่วงเสน่หานายหัวชาวี: Bab 11 - Bab 20

“เรารีบไปกันเถอะ ฉันหิวแล้ว”ระหว่างทางมาร้านอาหารนายหัวชาวีแอบมองชมจันทร์เป็นระยะๆ วันนี้เธอแต่งหน้าอ่อนๆ แต่กลับทำให้ดูสวยสะพรั่งมากขึ้นอีกหลายเท่า ปากเล็กๆ นั่นแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีชมพูสวย จนเขาอยากจะคว้าเอามาจูบเสียตอนนี้เลยจริงๆเขาจันทร์มาทานสเต๊กร้านประจำที่เข้าเมืองทีไรมักจะแวะมาทานทุกครั้ง“อร่อยไหม”“อร่อยค่ะ อร่อยกว่าสเต๊กในโรงเรียนเยอะเลยค่ะ ราคาก็ต่างกันมากด้วย”“ที่โรงเรียนขายเท่าไหร่ล่ะ” เขาห่างจากคำว่าโรงเรียนมานานเลยไม่รู้ว่าตอนนี้ราคาอาหารเป็นยังไงบ้าง“59 บาทค่ะ แพงกว่าอย่างอื่นเลยแต่จันทร์ก็ชอบกินนะคะเพราะมันอร่อย แต่พอมากินร้านนี้แล้วจันทร์ลืมรสชาติของที่โรงเรียนไปเลยค่ะ”“ถ้าชอบเวลาเราเข้ามาในเมืองฉันจะพามากินบ่อยๆ ดีไหม ฉันก็ชอบร้านนี้เหมือนกัน”“ไม่ดีกว่าค่ะ”“ทำไมล่ะ”“ก็ราคามันแพงนี่คะ”“ราคาแค่นี้ไม่แพงหรอก บางร้านแพงกว่านี้อีกนะ”“จริงเหรอคะ”“อยากไปกินไหม”“ไม่ดีกว่าค่ะ มีคนบอกว่าของอร่อยไม่ต้องกินบ่อยก็ได้เพราะรสชาติของมันจะอยู่ในความทรงจำขอเราอยู่แล้ว”คำพูดของชมจันทร์ทำให้นายหัวยิ้มก่อนจะรีบทานเพราะกลัวว่าไปถึงผับดึกสารินทร์จะยุ่งจนไม่มีเวลามาเจอกับเขาแ

ชมจันทร์ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย จะว่ารู้สึกดีก็เรียกได้ไม่เต็มปากนักเพราะตอนนี้เธอรู้สึกทั้งเสียวซ่านและทรมานเหมือนร่างกายกำลังจะระเบิดออก ความร้อนในกายสูงขึ้นเลย เมื่อนายหัวใช้นิ้วแยกกลีบสวยออกจากกันและส่งไปลิ้นเข้าไปยังโพรงถ้ำที่น้ำหวานจากดอกไม้กำลังเอ่อล้น“นายหัวขาจันทร์ไม่ไหว นายหัว อื้อ...นายหัว”หัวหญิงสาวไม่รู้ว่าเธอต้องการให้เขาทำอะไรรู้แต่ว่ามีแต่เขาเท่านั้นที่จะช่วยเธอได้ นายหัวหนุ่มลากลิ้นไปบนเกสรเสียว ก่อนที่จะสอดนิ้วยาวเข้าไปในโพรงคับแน่น“อ้า...หายหัว...”“จันทร์เจ็บหรือเปล่า”“จันทร์ไม่เจ็บลึกๆ ได้ไหมนายหัวเข้ามาลึกอีกได้ไหม”ชมจันทร์ในตอนนี้ไม่ใช่ชมจันทร์คนเดิมอีกต่อไปทุกอย่างที่แสดงออกมามันเป็นสัญชาตญาณดิบที่อยู่ในตัวเธอและมันถูกกระตุ้นด้วยอะไรบางอย่างในเครื่องดื่มที่หญิงสาวดื่มเข้าไป ชมจันทร์ไม่สนใจหรอกว่าตอนนี้สิ่งที่ทำอยู่มันจะน่าอายหรือเหมาะสมหรือไม่รู้แค่ว่าอยากหายจากความทรมานนี้เสียที“ลึกแบบนี้พอไหมจันทร์ดีไหม”“นายหัวขา ดีค่ะแบบนั้น จันทร์เสียวมาก ....อื้อ..”“อ่าห์....จันทร์เธอเร่าร้อนจริง”ขณะที่นิ้วแหย่เข้าไปโพรงสวาทของสาวน้อยตรงหน้าอีกมือว่างก็ชักรูดท

ชมจันทร์ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในเวลาเกือบเที่ยงหญิงสาวรู้สึกปวดเนื้อปวดตัวไปหมดเธอหันไปมองข้างกายตอนนี้ทั้งเตียงว่างเปล่ามีแต่เธอคนเดียวเท่านั้นที่นอนอยู่ในห้องนอนเล็กเธอจำได้ว่าเธอกับนายหัวชาวีร่วมรักกันไม่รู้กี่ครั้งจนสุดท้ายแล้วเขาพาเธอไปอาบน้ำก่อนจะพากลับมานอนกอดกันในห้องนอนเล็กเพราะห้องนอนใหญ่สภาพมันเละจนนอนต่อไปไม่ได้หญิงสาวทบทวนเห็นการเมื่อคืนก็อายจนหน้าแดง ความสุขที่นายหัวมอบให้มันเหมือนกับความฝัน มันสุขอย่างที่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าจะมากมายได้ถึงเพียงนั้นเธอเคยได้ยินเพื่อนบางคนพูดถึงการนอนกับแฟนซึ่งตอนนั้นเธอมองเพื่อนว่าเป็นคนใจง่าย แต่พอเจอกับตัวเองก็รู้สึกผิดที่ไปว่าเพื่อนแบบนั้นแต่เมื่อคิดว่าตนเองบรรลุนิติภาวะแล้วและไม่แย่งของรักของใครชมจันทร์ก็สบายใจขึ้นมาก อย่างน้อยคนที่นอนด้วยก็เป็นนายหัวหนุ่มที่เธอแอบชอบเขามานานเมื่อปลอบใจตนเองแล้วหญิงสาวก็จับโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา เธอเห็นข้อความของชาวีที่ส่งมาเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน“ตื่นแล้วกินข้าวกินยานะ ฉันจะเป็นคนไปซื้อของเอง ซื้อของเสร็จแล้วฉันจะรีบกลับมาอยากได้อะไรก็ไลน์บอกฉันนะ”ชมจันทร์ยิ้มก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไป“จันทร์เพิ่งตื่

“อร่อยไหม”“อร่อยค่ะ จันทร์ชอบกินที่สุดเลย นายหัวลองชิมเหนื่อยไหม”“ไม่ล่ะ ฉันว่ามันเลี่ยน”“เลี่ยนที่ไหนนี่มันบลูเบอรี่ด้วยมันตัดเลี่ยนได้ดีเลยนะคะ จันทร์ป้อน ลองชิมหน่อย”เมื่อเห็นชมจันทร์กะพริบตาปริบๆ และส่งช้อนที่ตักเค้กยื่นมาตรงหน้า นายหัวชาวีถอนหายใจแล้วอ้าปากให้เธอส่งเค้กเขามาป้อน“เป็นไงคะ อร่อยไหม”“ก็อร่อยดี หวานอมเปรี้ยวเอาอีกไหมจันทร์ป้อน”“ไม่อยากกินเค้ก แต่อยากกินอย่างอื่น”“อะไรคะ ให้จันทร์ไปเอาให้ไหม”“ฉันอยากกินเธอไงล่ะจันทร์”“นายหัวจะไม่ให้จันทร์พักเลยเหรอคะ”“ถ้ากินแล้วมันอร่อยเธออยากหยุดกินไหมล่ะ” เขาถามแล้วขยับเข้ามานั่งกอดชมจันทร์พี่พยายามจะผลักเขาออก“แต่มีคนเคยบอกว่าของอร่อยไม่ต้องกินบ่อยก็ได้”“ใครบอก”“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”“ขอกินก่อนออกไปรอบเดียวได้ไหม”“ถ้านายหัวกินจันทร์ตอนนี้ คืนนี้จันทร์จะไม่ให้นายหัวกินอีกเลย แต่ถ้าอดใจไว้ตอนนี้ กลางคืนจันทร์จะให้กินเต็มที่”นายหัวหนุ่มดึงตัวชมจันทร์ขึ้นมานั่งบนตักแล้วกอดเธอไว้ ชมจันทร์มองหน้าเขาก่อนจะยิ้ม“รอคืนนี้นะคะนายหัว จันทร์จะได้กินตอนกลางคืนจนอิ่ม ตกลงมั้ยคะ”“ฉันจะเชื่อเด็กอย่างเธอได้ไหมนะ”“เด็กอีกแล้ว”“ก็หน้

ชาวีมาคุยงานกับเพื่อนในขณะที่ชมจันทร์ก็นอนรออยู่ที่ห้องเขาคืนนี้นอกจากจะมีเขากับสารินทร์แล้วยังมีเพื่อนอีกคนหนึ่งชื่อนทีมานั่งดื่มด้วย นานๆ ทั้งสามคนจะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาก็เลยคุยกันเพลินรู้ตัวอีกทีก็เกือบจะตีหนึ่งแล้ว“ไงวะชาวีจะหิ้วน้องเขาก็ไปหรือจะกลับไปหาน้องที่รออยู่ที่ห้องละ” นทีนายอำเภอหนุ่มถามเพื่อนเพราะรู้มาจากสารินทร์ว่าเมื่อคืนเขาพาผู้หญิงคนหนึ่งมาที่นี่และตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นก็ยังรออยู่ที่คอนโด“ไอ้สองมึงนี่เก็บความลับอะไรไม่เคยได้เลยนะ” เขาหันไปว่าสารินทร์อย่างไม่จริงจังมากนัก“อ้าวกูไม่รู้ว่าเรื่องมึงกับน้องเขาเป็นความลับกูก็เลยเล่าให้ไอ้นทีฟัง กูว่าคนนี้สวยมาก ขาวมากตรงสเปคมึงที่สุด แล้วเรื่องบนเตียงล่ะพอไหวไหม”ชามีไม่ยอมตอบเพราะกลัวสารินทร์จะมองชมจันทร์ไม่ดี แต่ถ้าถามว่าถูกใจไหมเขาก็บอกได้อย่างเต็มปากเลยว่าถูกใจเขามาก“ทำไมต้องเก็บเป็นความลับว่ะ” นทีหันมาถามเพื่อน“มันก็ไม่ใช่ความลับอะไรหรอก แต่กูไม่อยากให้คนรู้เยอะ”“ทำไมวะกะคบเล่นๆ หรือไง” นทียังถามต่อ“มันไม่ใช่แบบนั้นแต่น้องเขายังเด็ก”“เด็กที่ว่าเกิน 18 หรือยังล่ะ”“18 แล้ว”“18 ก็ไม่เด็กแล้วบรรลุนิติภาวะ”“