All Chapters of เล่ห์ปีศาจ: Chapter 1 - Chapter 4

ยุทธภพกว้างใหญ่ มีผู้คนมากมายต่างใฝ่หาความเป็นนิรันดร์ หนึ่งในนั้นมีปีศาจน้อยรูปร่างอรชร นางคิดจะใช้ใบหน้างดงามเพื่อหลอกล่อบุรุษ ชีวิตของมนุษย์ก็เพียงแค่เอาไว้ใช้สั่งสมตบะของปีศาจณ ป่าที่อยู่ลึกสุดของแผ่นดินใหญ่ มีกระแสธาราไหลผ่านจากป่าหนึ่งไปสู่อีกป่า เสียงสายน้ำสาดกระเซ็นดังสะท้อนไปพร้อมกับเสียงไหวของกิ่งไม้ สตรีนางหนึ่งกำลังเปลือยกายลงแช่น้ำในลำธารใส ปากก็พลางฮัมเพลงอย่างสบายอกสบายใจราวกับมีนางคนเดียวอยู่ในป่าแห่งนี้ น้ำเสียงไพเราะดังกังวานไปทั่วจนแว่วเข้าสู่โสตประสาทของผู้มาใหม่ ชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่งได้ยินของนางก็ราวกับต้องมนต์สะกด เขาเยื่อย่างตามเสียงของดรุณีน้อยเข้าไปใกล้ลำธาร ทันทีที่เขาสบเข้ากับเรือนร่างเปลือยเปล่าของเจ้าของเสียงหวาน ผิวขาวกระจ่างยามถูกแสงจันทร์กระทบชวนให้นึกหลงใหล เต้าอวบอิ่มทั้งสองใหญ่เกินขนาดรูปร่างที่เล็กของนางไปมากมาย ยอดปทุมถันสีสดชวนให้อยากลิ้มชิมรสดูสักครั้งฉับพลันฝีเท้าของชายหนุ่มก็เผลอเหยียบกิ่งไม้แห้งจนเกิดเสียงดัง ทำให้ดรุณีที่กำลังอาบน้ำอยู่ในลำธารได้ยินเข้าจึงตกใจ นางหันไปตามเสียง จึงเห็นว่ามีบุรุษแปลกหน้ายืนมองตนอาบน้ำอยู่ด้วยแววตาหลงใหล ดวงห

เมื่อมาถึงกระโจมที่พักแรมกลางป่าของกลุ่มชายฉกรรจ์ หญิงสาวก็รีบกระโดดลงจากรถม้าก่อนจะกวาดสายตามองสำรวจโดยรอบอย่างสนอกสนใจ ที่นี่เหมือนจะเป็นค่ายอะไรสักอย่าง คนที่อยู่ที่นี่ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ชาย สตรีที่เห็นกลับมีอยู่เพียงน้อยนิดเมื่อมีหญิงสาวปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางกลุ่มชายฉกรรจ์ทั้งหลาย นางก็ตกเป็นจุดสนใจไปในที่สุด หน้าตางดงามของนางสร้างเสียงฮือฮาจนดังกระหึ่ม ดรุณีน้อยเห็นเช่นนั้นจึงแสร้งทำท่าทีเป็นหวาดกลัว แล้วก้าวไปหลบอยู่หลังชายหนุ่มที่เพิ่งกระโดดลงจากที่คุมบังเหียน นางใช้มือจับแขนเสื้อของหวังเหว่ยแน่นก่อนจะมองเขาด้วยสายตาน่าสงสารดูสิ้ว่าเจ้าจะไม่หลงข้าได้อย่างไร...หวังเหว่ยเหลือบมองคนที่ใช้มือเกาะแขนเสื้อของตน ก่อนจะรีบสะบัดออกราวกับว่านางเป็นตัวนำโชคร้าย เสียงทุ้มต่ำเอ่ยอย่างไม่ค่อยดังนักแต่เสียนเปาที่อยู่ใกล้ ๆ กลับได้ยินชัด "อย่ามาจับข้า เจ้าชอบมิใช่หรือไง"เสียนเปายังคงแสร้งทำท่าทีใสซื่อไม่เข้าใจ "ท่านพูดอะไรเจ้าคะ"หวังเหว่ยคร้านจะพูดให้มากความกับสตรีนางนี้ จึงเลือกที่จะเดินเข้าไปในกระโจมของตนโดยไม่สนใจนางอีก ลับหลังเขาจึงไม่เห็นว่าแววตาของดรุณียามที่มองตนเดินหายเข้าไปในกระโจมน