All Chapters of สวรรค์ไร้ใจ ข้าขอไร้วาสนา: Chapter 41 - Chapter 50

หนิงเฟิ่งปรากฏกายออกมาหน้ากรงจักรแล้วก็เห็นว่ามีฮองเฮา เทพสงครามจิ่นลี่และเทพชะตารออยู่“ถวายพระพรฮองเฮา”“ลำบากเจ้าแล้วหนิงเฟิ่ง”ฮองเฮาประคองลูกสะใภ้ให้ลุกขึ้น แล้วลูบแก้มแผ่วเบาด้วยสีหน้าไม่ดีนัก“ลำบากไม่นานก็กลับมาแล้ว หนิงเฟิ่งไม่ดี ขออภัยที่ทำให้ฮองเฮาเป็นห่วง”นางเอ่ยเสียงเรียบ“เจ้าคิดใหม่ไม่ได้หรือหนิงเฟิ่ง”ทว่าเมื่อฮองเฮาเอ่ยสิ่งนี้ขึ้นมา หนิงเฟิ่งก็มีสีหน้าตึง“ฮองเฮามีพระเมตตาต่อหนิงเฟิ่ง หนิงเฟิ่งไม่มีวันลืม แต่ขอให้ข้าได้มีชีวิตเป็นของตนเอง ชีวิตที่เลือกเองไม่ใช่ลิขิตจากสวรรค์”นางเอ่ยพร้อมกับกุมมือฮองเฮาอย่างขอให้เข้าใจ“ชีวิตหนิงเฟิ่งพังทลาย แม้มีวาสนาต่อกันนั้น อาจไม่ได้มีหัวใจต่อกัน ผูกพันกันเพราะชะตาฟ้าโดยไร้ใจ ไม่มีความสุขที่แท้จริง”“ไม่จริง เจิ้งหานรักเจ้าด้วยใจจริง”หนิงเฟิ่งไม่เชื่อที่ฮองเฮาพูดสักนิด แต่ก็ไม่ได้แสดงอารมณ์ใดออกมา นอกจากยืนยันเจตจำนงของตน“หนิงเฟิ่งต้องเข้าเฝ้าฝ่าบาทแล้ว”“พระชายา ขอถามท่านอย่างนึงได้หรือไม่”จิ่นลี่เอ่ยขึ้นก่อนที่นางจะขยับเท้าหนิงเฟิ่งจึงหันมอง“เชิญท่านเทพสงคราม”“ท่านจำเรื่องราวในโลกมนุษย์ได้หรือไม่”คนถูกถามนิ่งคิดก่อนจะตอบ

ไกลจากสวรรค์ชั้นฟ้าลงมา หนิงเฟิ่งไม่ได้สนใจทิวทัศน์แต่ละชั้นของสรวงสวรรค์แต่อย่างใด นางเร่งเดินทางเพราะอยากไปให้ถึงดินแดนบุปผาโดยเร็ว หากก็รู้สึกว่ามีคนตามตนมา คาดว่าเทพสงครามน่าจะส่งทหารมาดูแลนางห่างๆ จึงคิดว่าควรไปเผ่าวิหคก่อนผ่านไปครู่ใหญ่หนิงเฟิ่งก็มาถึงเผ่าวิหค และเข้าวังไปพบบิดามารดาของตน ฟางเซียนได้เห็นธิดาของตนก็ถึงกับน้ำตาไหลแล้วรีบเข้ามาลูบไหล่จับไม้จับมือ“หนิงเอ๋อร์ ได้รู้ว่าเจ้าถูกลงทัณฑ์สายฟ้า แม่แทบขาดใจ”“ลูกไม่ดี ทำให้ท่านแม่เป็นห่วง”เผ่าวิหคไม่ได้รู้ว่านางเผชิญวิบากกรรมมาด้วย แต่ก็นับเป็นเรื่องดี นางไม่อยากทำให้บิดามารดาต้องเป็นกังวลในเรื่องของตน“แล้วนี่เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร”หงเฟิ่งผู้เป็นบิดา ราชาเผ่าวิหคเอ่ยถาม“ข้าตั้งใจจะไปยังเผ่าบุปผา”“เหตุใดต้องไปที่นั่น”เมื่อมารดาถามต่อหนิงเฟิ่งก็ยอมเอ่ยความจริง ปิดบังไปอาจไม่ได้นาน และนางจำเป็นต้องได้รับการช่วยเหลือ“ลูกข้าอยู่ที่นั่นท่านแม่”“ลูก? หลานของแม่เช่นนั้นหรือ”“เจ้ามีลูกตั้งแต่เมื่อใด”ผู้เป็นบิดาเองก็นึกฉงนใจนัก“หนิงเฟิ่งไม่ได้ร่วมศึกด้วยเหตุนี้ ไท่จื่อยังไม่รับรู้ เขาลงทัณฑ์ที่ลูกฆ่าองค์ชายเผ่าบาดาล ลูก

“อย่าคิดว่าข้าปิดหูปิดตา หูเบา แม้คลางแคลงใจแต่ข้าก็เชื่อว่าหนิงเฟิ่งจะไม่ทรยศข้า ที่ข้าไม่พอใจคือพี่ชายของเจ้าบังอาจลอบไปพบนาง แต่นางไม่บอกข้าต่างหาก หากข้ารู้ก่อน พี่ชายเจ้าไม่ได้มีชีวิตอยู่จนถึงวันนั้นแน่ ไม่ต้องรอให้หนิงเฟิ่งฆ่าเองหรอก เพียงได้ยินว่าพี่เจ้าเข้าใกล้หนิงเฟิ่งข้าก็อยากหั่นร่างเป็นหมื่นแสนชิ้น เจ้าไม่สำนึกในน้ำใจหนิงเฟิ่งที่ยืดอายุพี่เจ้ามาได้เป็นนาน ยังฉวยโอกาสปั้นน้ำเป็นตัวใส่ร้ายนาง มีหรือข้าจะไม่เอาเรื่อง”เจิ้งหานย้ำเสียงเข้ม ทั้งยืนข่มมองสนมของตนไม่ลดละ“และโทษทัณฑ์ของคนที่โกหก สถานเบาคือสิ่งใด รู้หรือไม่”เพ่ยซานส่ายหน้าไปมา ขณะนั้นเสี่ยวโปรีบเข้ามาคุกเข่าขวางหน้านายตน พร้อมโบกมือไปมาอย่างขอร้องไท่จื่อ“อื้อๆ”นางไม่พูด แต่ส่ายหน้าพร้อมส่งเสียงในลำคออย่างรุนแรง น้ำตาไหลพรากเพ่ยซานเห็นคนของตนแล้วก็ถึงกับพึมพำตัวสั่น เข้าใจแล้วว่าโทษทัณฑ์คือสิ่งใด“ไม่...ไม่...”“แน่นอน เมื่อพูดไม่จริง โกหก ใส่ร้ายผู้อื่น หลอกลวงเบื้องสูง ก็ไม่สมควรปล่อยให้มีโอกาสพูดอีกต่อไป”สำหรับเพ่ยซานแล้วน้ำเสียงของไท่จื่อนั้นดูเหี้ยมเกรียมน่ากลัวเหลือเกิน“ไท่จื่อได้โปรดเมตตา”“ข้าโปรดเจ้

“เจ้ายังเป็นไท่จื่อสวรรค์อยู่หรือไม่เจิ้งหาน”เมื่อถูกถามเช่นนั้นเจิ้งหานก็ถึงกับนิ่งงันไปฮองเฮาไม่อยากให้ทุกอย่างแย่ยิ่งไปกว่านี้จึงพยายามเอ่ยรั้งบุตรชายตน“ใจเย็นก่อนเถิดเจิ้งหาน แม่เองก็ไม่อยากให้เจ้ากับหนิงเฟิ่งแยกจากกัน แต่ทำเช่นนี้พ่อเจ้าจะยิ่งขัดเคืองใจ”“แต่ลูกรอไม่ได้ และไม่อยากปล่อยให้นานไปกว่านี้ ลูกต้องคุยกับหนิงเฟิ่งให้เข้าใจ”เจิ้งหานคิดว่าหากได้พูดคุยกัน หนิงเฟิ่งจะเข้าใจตน“จะมีประโยชน์อันใด ในเมื่อเจ้ากับนางจบวาสนากันไปแล้ว”องค์จักรพรรดิเอ่ยราวไม่เห็นความสำคัญ“วาสนาหรือ? สำคัญอันใด หัวใจสิสำคัญยิ่งกว่า ลูกรักหนิงเฟิ่ง ท่านแยกดาวชะตาของลูกกับนางแล้วอย่างไร หัวใจลูกไม่ได้หมดรักนางเลยสักนิด”เป็นครั้งแรกที่เขาเสียงแข็งกับบิดาของตน ต้องการให้รู้ว่าจะเป็นสิ่งใดก็ไม่อาจแยกตนออกจากชายาที่รักได้“ความรักที่ลูกมีต่อหนิงเฟิ่งจะไม่มีวันเสื่อมคลาย”คำพูดของเจิ้งหานทำให้ทุกคนต่างนิ่งงัน รับรู้ได้ถึงความผูกพันและหัวใจรักที่เขามีต่อหนิงเฟิ่งอย่างแท้จริง“หากนางหมดรักเจ้าแล้วเล่า”องค์จักรพรรดิเอ่ยราวหยั่งเชิง“เป็นไปไม่ได้”“นางขอหย่า ขอตัดขาดจากเจ้าด้วยตัวเอง”“นางเพียงแค่น้อยใจ

ข่าวพระสนมถูกลงทัณฑ์สายฟ้ามาถึงยังเผ่าบาดาลด้วยราชาปิศาจเฮยตงนั้นต้องการแก้แค้นสวรรค์จึงส่งคนของตนแอบสืบข่าวความเคลื่อนไหวของไท่จื่อเจิ้งหานเพื่อหาทางลอบสังหาร“ท่านพูดจริงหรือ”“แน่นอน คนของข้าที่ตามสืบข่าวสวรรค์บอกว่าเห็นเจิ้งหานไปรับโทษทัณฑ์สายฟ้า หลังจากกลับมาไม่นานนัก ธิดาของท่านก็ถูกส่งไปที่นั่น”เฮยตงมายังเผ่าบาดาลหลังได้รับข่าวว่าเจิ้งหานลงจากสวรรค์ไปเผ่าวิหค โดยชายาของเขาลงจากสวรรค์ไปก่อนหน้านี้ คาดว่าเจิ้งหานคงตามภรรยาตนไป เขาเห็นว่าเป็นโอกาสดีที่จะจัดการอีกฝ่ายเพราะหากเพิ่งรับทัณฑ์สายฟ้าพลังปราณย่อมถูกทำลายไปหลายส่วน ตัวเขาเองนั้นพลังยังผสานกันไม่ดีนัก หากจะจัดการเจิ้งหานได้ต้องมีผู้ร่วมลงมือ ช่างประจวบเหมาะนักที่เกิดเรื่องกับเผ่าบาดาล“ข้าจะเชื่อท่านได้อย่างไร”“หากท่านยังแคลงใจข้าก็สุดความสามารถจะฝืนใจท่านได้ ไม่อยากผิดใจกับสวรรค์ข้าย่อมเข้าใจ แต่ท่านไม่ต้องการแก้แค้นให้บุตรชายหรือ โทษทัณฑ์สายฟ้าหรือจะสาสมกับที่ท่านต้องสูญเสียทายาท เจิ้งหานลงทัณฑ์ธิดาของท่านแล้วไปตามชายายังเผ่าวิหค ก็เป็นที่ชัดแจ้งแล้วว่าเขาหมางเมินต่อบุตรสาวท่านสนใจเพียงชายา และย่อมต้องกลับสวรรค์ด้วยกัน”