22.ชายาไท่จื่อ หามีสุขไม่ (1)

ไกลจากสวรรค์ชั้นฟ้าลงมา หนิงเฟิ่งไม่ได้สนใจทิวทัศน์แต่ละชั้นของสรวงสวรรค์แต่อย่างใด นางเร่งเดินทางเพราะอยากไปให้ถึงดินแดน

บุปผาโดยเร็ว หากก็รู้สึกว่ามีคนตามตนมา คาดว่าเทพสงครามน่าจะส่งทหารมาดูแลนางห่างๆ จึงคิดว่าควรไปเผ่าวิหคก่อน

ผ่านไปครู่ใหญ่หนิงเฟิ่งก็มาถึงเผ่าวิหค และเข้าวังไปพบบิดามารดาของตน ฟางเซียนได้เห็นธิดาของตนก็ถึงกับน้ำตาไหลแล้วรีบเข้ามาลูบไหล่จับไม้จับมือ

“หนิงเอ๋อร์ ได้รู้ว่าเจ้าถูกลงทัณฑ์สายฟ้า แม่แทบขาดใจ”

“ลูกไม่ดี ทำให้ท่านแม่เป็นห่วง”

เผ่าวิหคไม่ได้รู้ว่านางเผชิญวิบากกรรมมาด้วย แต่ก็นับเป็นเรื่องดี นางไม่อยากทำให้บิดามารดาต้องเป็นกังวลในเรื่องของตน

“แล้วนี่เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร”

หงเฟิ่งผู้เป็นบิดา ราชาเผ่าวิหคเอ่ยถาม

“ข้าตั้งใจจะไปยังเผ่าบุปผา”

“เหตุใดต้องไปที่นั่น”

เมื่อมารดาถามต่อหนิงเฟิ่งก็ยอมเอ่ยความจริง ปิดบังไปอาจไม่ได้นาน และนางจำเป็นต้องได้รับการช่วยเหลือ

“ลูกข้าอยู่ที่นั่นท่านแม่”

“ลูก? หลานของแม่เช่นนั้นหรือ”

“เจ้ามีลูกตั้งแต่เมื่อใด”

ผู้เป็นบิดาเองก็นึกฉงนใจนัก

“หนิงเฟิ่งไม่ได้ร่วมศึกด้วยเหตุนี้ ไท่จื่อยังไม่รับรู้ เขาลงทัณฑ์ที่ลูกฆ่าองค์ชายเผ่าบาดาล ลูก