All Chapters of หวนกลับมาครานี้...ข้าจะไม่ขอเป็นสตรีที่ปากแข็งอีก: Chapter 11 - Chapter 20

ณ จวนตระกูลเซี่ย แห่งเมืองหนานจงเซี่ยเฟยอวี่ หรือนายท่านผู้เฒ่าตระกูลเซี่ย กำลังนั่งอ่านจดหมายตอบรับจากตระกูลจ้าวที่อยู่ในมือ ในใจพลันรู้สึกตื่นเต้นยินดี แต่ทว่ายามนี้บุตรชายกับหลานชาย เพิ่งจะเดินทางออกไปสู้รบกับทหารแคว้นจิ้นที่ชายแดนเมืองหนานตง เขาจึงไม่อาจตอบรับคำร้องขอ ที่ตระกูลจ้าวกล่าวมาในจดหมาย ว่าขอให้คุณชายใหญ่เซี่ยเฟยหลง เดินทางไปพบหน้าคุณหนูตระกูลจ้าว ก่อนที่จะตอบรับการหมั้นหมายกัน“ทางนั้นเขาตอบกลับมาว่าอย่างไรบ้างหรือเจ้าคะท่านพี่” เหลียงลี่จู ผู้เป็นภรรยาเอ่ยถามสามีออกมา“เขาบอกว่าอยากจะให้หลงเอ๋อร์ของเรา เดินทางไปพบหน้าหลานสาวของเขาก่อน ก่อนที่เด็กทั้งสองจะหมั้นหมายกัน”เหลียงเหล่าฮูหยินพยักหน้าขึ้นลง นางพอจะเข้าใจความรู้สึกของทางฝั่งตระกูลจ้าว เพราะอีกฝ่ายเป็นเพียงตระกูลคหบดี ร่ำรวยมาจากการค้าขาย หาใช่ตระกูลขุนนางเช่นตระกูลเซี่ยไม่ หากจะให้ลูกหลานออกเรือนมา ก็ต้องทำให้นางรู้สึกยินยอมพร้อมใจด้วยเช่นกัน“ยามนี้เหตุการณ์ชายแดนเมืองหนานตงก็ไม่สงบเสียด้วย ข้าก็หวังเพียงแต่ว่า ฉีเอ๋อร์กับหลงเอ๋อร์จะสามารถร่วมมือกัน จัดการกองทัพแคว้นจิ้นให้อีกฝ่ายพ่ายแพ้โดยเร็ว” เซี่ยเฟยอวี่ก

ณ จวนตระกูลเซี่ยยามนี้บรรยากาศภายในจวนเป็นไปด้วยความเศร้าหมอง ขุนนางมากหน้าหลายตาที่มีความสัมพันธ์อันดีกับอดีตแม่ทัพใหญ่เซี่ย ต่างก็เดินทางมาร่วมพิธีคำนับศพของเขา การจากไปของแม่ทัพใหญ่เซี่ย ถือเป็นการสูญเสียบุคคลสำคัญ และเป็นการสูญเสียอันใหญ่หลวงของแคว้นเจิ้งฮ่องเต้จึงทรงมีพระเมตตา มอบบรรดาศักดิ์ใหม่ให้แก่ตระกูลเซี่ยเป็นบรรดาศักดิ์โหว ซึ่งผู้ที่ได้สืบทอดบรรดาศักดิ์โหวต่อจากท่านแม่ทัพใหญ่ผู้ล่วงลับ นั่นก็คือคุณชายใหญ่เซี่ยเฟยหลง ทว่ารองแม่ทัพหนุ่มกลับไม่รู้สึกยินดีกับการได้รับบรรดาศักดิ์ในครานี้เลยสักนิด หากเลือกได้เขาคงเลือกให้บิดากลับมามีชีวิตมากกว่า“ในความโชคร้ายของตระกูลเซี่ย แต่ก็ยังมีความโชคดีอยู่สินะ ยามนี้รองแม่ทัพเซี่ยแม้จะอายุยังน้อย ทว่าเขากลับได้รับบรรดาศักดิ์เป็นถึงท่านโหวแล้ว ลูกหลานของเขาในภายภาคหน้าก็จะได้สืบทอดบรรดาศักดิ์นี้ต่อไปด้วย”“บุตรีจากตระกูลใดที่จะเป็นสตรีที่โชคดี ได้หมั้นหมายกับท่านโหวเซี่ยเฟยหลงกันหนอ” ขุนนางผู้หนึ่งกล่าวออกมาอย่างครุ่นคิด“ข้าได้ยินมาว่า ท่านผู้เฒ่าเซี่ยได้ทาบทามบุตรีจากสกุลจ้าวแห่งเมืองหนานจางเอาไว้แล้ว ไหนเลยตระกูลใดจะยังมีความหวัง ได้

ขบวนรถม้าของสกุลจ้าว เดินทางกลับถึงเมืองหนานจาง หลังใช้เวลาเดินทางออกมาจากเมืองหนานจงเพียงหนึ่งคืนสองวัน จ้าวฟางเซียนแทบจะรอไม่ไหว ที่จะสืบหาความจริงเกี่ยวกับเรื่องของคุณชายรองสกุลเซี่ย จากเรื่องที่นางให้สาวรับใช้คนสนิทไปสืบเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก่อนจะออกจากเมืองหนานจงมา ทำให้นางรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีคนจงใจใส่ร้ายพี่สาวของนาง เพราะนางยังเยาว์วัย จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่นางจะไปมีเรื่องผิดใจกับสตรีหรือบุรุษใด“อวี้….”เสียงบ่าวที่บังคับรถม้าร้องออกมาเพื่อเป็นการส่งสัญญาณให้ม้าหยุดเดิน รถม้าจึงหยุดนิ่งอยู่ที่หน้าประตูจวนตระกูลจ้าว นายท่านผู้เฒ่าจ้าวและคนอื่นทยอยกันเข้าไปในจวน รถม้าของจ้าวฟางเซียนรั้งท้ายขบวน“ถึงจวนแล้วเจ้าค่ะคุณหนูรอง” ซู่เอ๋อรายงานจ้าวฟางเซียนพลางใช้มือเปิดม่านแล้วลงจากรถม้าไปก่อน เพื่อรอรับจ้าวฟางเซียนอยู่ด้านนอกร่างเล็กโผล่พ้นม่านประตูรถม้า ก่อนที่จะหยุดนิ่งยืนมองไปยังด้านนอก บรรยากาศและกลิ่นอายที่คุ้นเคยปะทะเข้าจมูก ซู่เอ๋อยื่นมือไปรับคุณหนูรองให้ลงมาจากรถม้า ครั้นลงไปจากรถม้าแล้ว เจ้าของร่างเล็กจึงบิดกายไปมาเพื่อขับไล่ความเมื่อยขบ จากการนั่งรถม้ามานาน“เจ้ารี

ภายในเรือนฟางเฟยยามนี้ มีสตรีรูปร่างบอบบางนั่งอยู่บนพื้น นางกำลังร้องไห้ในอ้อมกอดของผู้เป็นมารดา ผ้าขาวถูกโยนมากองตรงหน้าของนางทั้งสอง นายท่านใหญ่ของจวนอย่างจ้าวหวังเหล่ย มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเดือดดาล สาเหตุเป็นเพราะบุตรีคนโตเข้ามาบอกกับเขาว่า นางได้พบเจอกับบุรุษที่ตนพึงใจแล้ว และนางจะออกเรือนไปกับบุรุษผู้นั้นเขากับภรรยาเพิ่งจะกลับมา จากการเดินทางไปเมืองหนานจงแค่เพียงสี่วัน ทว่ากลับมายังไม่ทันข้ามวัน บุตรีก็มาบอกพวกเขาว่า นางได้พบบุรุษที่ตนพึงใจเสียแล้ว เรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร ถ้าจ้าวฟางหรูไม่วางแผนเอาไว้ตั้งแต่ต้น“ปลิดชีพตนเองซะ สตรีเช่นเจ้าไม่สมควรเกิดมาเป็นลูกสาวของข้า”น้ำเสียงที่ดังออกมาจากบุรุษร่างสูงนั้น ฟังดูจริงจังเกินกว่าจะกล่าวว่าเขานั้นพูดเล่น จ้าวฟางหรูตัวสั่นเทาพลันน้ำตาไหลพราก ส่วนหวงฟางหรงที่กำลังโอบกอดบุตรสาวเอาไว้นั้น มองสามีด้วยแววตาตำหนิ ก่อนที่นางจะตัดสินใจกล่าวออกมา“ท่านพี่…พอเถิดเจ้าค่ะ แค่นี้ลูกก็เจ็บช้ำใจมากพอแล้ว”“ท่านพ่อ!!! นี่มันเกิดเรื่องอะไรกันขึ้นหรือเจ้าคะ”เสียงของจ้าวฟางเซียนที่ดังมาจากทางด้านหน้าของห้องรับรอง ทำให้จ้าวหวังเหล่ยมองไป

หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่จ้าวฟางหรูทำให้ผู้เป็นบิดาไม่พอใจแล้ว สถานการณ์ภายในเรือนฟางเฟยจึงอึมครึมลงไม่น้อย จ้าวหวังเหล่ยทำตัวหมางเมินและแสดงท่าทีเย็นชาใส่บุตรสาวคนโต จนถึงวันพิธีปักปิ่นของจ้าวฟางเซียน สองพ่อลูกจึงได้ลดความหมางเมินนั้นลง ยามนี้พิธีปักปิ่นของจ้าวฟางเซียนก็ผ่านพ้นมาได้ครบหนึ่งเดือนแล้ว แต่ทว่าทางท่านโหวเซี่ยเฟยหลง ก็ยังมิได้มาเยือนเมืองหนานจางตามที่เคยรับปากเอาไว้ทางด้านตระกูลเซี่ยเองก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ เป็นท่านผู้เฒ่าเซี่ยที่ส่งสารมาบอกกล่าว ถึงสถานการณ์ชายแดนเมืองหนานตง ด้วยภาระหน้าที่ของแม่ทัพใหญ่อย่างเซี่ยโหว ทำให้เขาไม่อาจละทิ้งหน้าที่ปกป้องความสงบสุขของบ้านเมือง เพื่อเดินทางมาพบหน้าสตรีคู่หมายได้ จ้าวฟางเซียนไม่ได้คิดมากอันใด นางเข้าใจดีว่าเซี่ยโหวนั้นเห็นแก่บ้านเมืองยิ่งกว่าเรื่องส่วนตัว ชีวิตก่อนเขาก็เป็นเช่นนี้อากาศที่ร้อนอบอ้าว บ่งบอกว่าคิมหันตฤดูของปีนี้ได้เวียนมาถึงแล้ว จ้าวฟางเซียนกำลังนั่งเหม่อมองออกไปยังบรรยากาศด้านนอกศาลากลางน้ำ ยังดีที่ศาลาแห่งนี้มีหลังคาสูงโปร่ง ทำให้สายลมสามารถพัดผ่านเข้ามา ระบายอากาศภายในได้ถ่ายเท จนผู้ที่กำลังนั่งอยู่ก็ไม่ได้รู้สึกว่า