ตอนที่ 6 - 1 กับบางคนก็มิอาจฝืนชะตา

หลังจากที่จ้าวฟางหรูเดินออกจากห้องตำราไป หวงฟางหรง หรือฮูหยินใหญ่ก็เดินเข้ามาหาผู้เป็นสามี จ้าวหวังเหล่ยที่กำลังตรวจสอบบัญชีของร้านค้าประจำตระกูลอยู่จึงยอมละมือ เขาเงยหน้ามองภรรยา ก่อนที่จะส่งยิ้มจางๆ ให้แก่นาง หวงฟางหรงเดินมานั่งลงข้างๆ เขา แล้วจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“หรูเอ๋อร์ว่าเช่นไรบ้างหรือเจ้าคะ”

“ลูกไม่ได้คัดค้านอันใด ข้าได้เห็นท่าทีของนางในวันนี้ก็ค่อยรู้สึกสบายใจ ที่ผ่านมาข้ากังวลว่าจะบีบบังคับลูกเกินไป แต่ดูๆ แล้ว หรูเอ๋อร์ของพวกเรา เป็นเด็กที่ว่านอนสอนง่ายกว่าที่คิด เป็นข้าเองที่กังวลมากจนเกินไป” จ้าวหวังเหล่ยตอบภรรยาออกมาด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย

ครั้นได้ยินเช่นนั้น หวงฟางหรงก็รู้สึกประหลาดใจอยู่ไม่น้อย ทว่านางพยายามคิดไปในทางที่ดี ว่าบุตรีของนางยอมรับชะตากรรมที่จะต้องออกเรือนไปกับขุนนางฝ่ายบู๊อย่างตระกูลแม่ทัพ แต่ไม่ใช่ว่านางจะวางใจเสียทีเดียว เพราะเห็นว่าจ้าวฟางหรูดูยอมแพ้ง่ายดายเกินไป นางได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ โดยเลือกที่จะไม่ปรึกษากับผู้เป็นสามี

หลังจากวันนั้น หวงฟางหรงจึงสั่งให้บ่าวในจวน คอยติดตามดูพฤติกรรมของคุณหนูใหญ่ในช่วงเวลานี้ นางจึงได้รับรู้ว่าจ้าวฟางหรูกำลังกระทำสิ่งใดลับหลังพวกตน นางยอมทำเป็นปิดหูปิดตา แสร้งทำเป็นไม่รู้ถึงแผนการของบุตรสาวคนโตต่อไป เพราะลึกๆ ภายในใจ นางก็อยากให้ลูกๆ ได้ใช้ชีวิตอยู่กับคนที่ตนรัก และคนที่ตนเลือกมากกว่า

สองเดือนต่อมา

ข่าวร้ายของแคว้นเจิ้งอย่างการสูญเสียแม่ทัพใหญ่เซี่ยเฟยฉี จากการสู้รบกับทหารแคว้นจิ้น ถูกกล่าวถึงไปทั่วทั้งเมืองหนานจาง ตระกูลจ้าวเองก็ได้รับรู้ข่าวร้ายนี้มาเช่นกัน จ้าวหยวนจงจึงตัดสินใจเดินทางไปเยือนเมืองหนานจงด้วยตนเอง ทว่าก่อนวันที่จะออกเดินทางหนึ่งวัน จ้าวฟางหรูกลับล้มป่วยอย่างไม่ทราบสาเหตุ นายท่านผู้เฒ่าจึงอนุญาตให้หลานสาวพักผ่อนอยู่ที่จวน

“แค่กๆๆ หากลูกไม่เจ็บป่วยจนท่านหมอสั่งห้ามเดินทางไกลแล้วล่ะก็ ครานี้ลูกคงจะติดตามท่านปู่ ท่านพ่อกับท่านแม่ไปอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ” จ้าวฟางหรูนอนซมอยู่บนเตียง นางส่งเสียงไอก่อนที่จะบอกบิดา

“เป็นถึงเพียงนี้แล้ว ท่านปู่ พ่อกับแม่ไม่โทษเจ้าหรอก อยู่ที่เรือนพักผ่อนรักษาตัวเองให้ดีเถิด” จ้าวหวังเหล่ยที่ไม่รู้เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมของบุตรสาวกล่าวออกมา

“ฟางฉี… เจ้าก็อย่ามัวแต่ทำงานจนละเลยมาดูแลพี่สาวของเจ้าล่ะ”

จ้าวฟางฉีมองพี่สาวด้วยแววตาที่เย็นชา เขาได้รู้มาว่าพี่หญิงใหญ่ในยามนี้ กำลังแอบคบหากับบัณฑิตทั่นฮวาของเมืองหนานจาง ที่เขารู้ก็เป็นเพราะเถียนซ่งผู้นั้น คือศิษย์พี่ของเขา ทำให้เขากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ได้แต่มองน้องสาวคนเล็กด้วยแววตาเห็นใจ หากพี่หญิงใหญ่ชิงออกเรือนไปเสียก่อน หนี้ชีวิตของท่านปู่ที่จะต้องตอบแทนให้แก่คนสกุลเซี่ย น้องสาวคนเล็กของเขาคงจะหนีไม่พ้นรับชะตากรรมนี้แทนเสียแล้ว

จ้าวฟางเซียนเองก็รู้ดี ว่าอาการป่วยของพี่สาวนั้นมิใช่เรื่องบังเอิญ แต่ทว่าเป็นแผนการต่างหาก ชีวิตก่อนนางไม่รู้ว่าพี่สาวเจ้าแผนการถึงเพียงใด จนได้ย้อนเวลากลับมา ถึงได้มองเห็นความจริงต่างๆ รอบกาย ว่าแท้จริงแล้ว การที่นางได้ออกเรือนไปแทนพี่สาวนั้น เป็นแผนการที่เห็นแก่ตัวของจ้าวฟางหรูมาตั้งแต่ต้น ชีวิตก่อนนางยอมรับว่า นางโกรธเคืองพี่สาวอยู่ไม่น้อย แต่ทว่าชีวิตนี้นางยินดี

รถม้าสามคันเคลื่อนออกจากจวนตระกูลจ้าว จ้าวฟางเซียนนั่งอยู่ด้านในรถม้ากับสาวใช้คนสนิทของนาง นางลอบมองภาพบรรยากาศสองข้างทางผ่านผ้าม่านบางๆ การเดินทางจากเมืองหนานจางสู่เมืองหนานจงนั้นต้องผ่านหลายหมู่บ้าน ดีที่การเดินทางไม่ยากลำบากเท่าใดนัก ขณะที่รถม้าแล่นไปได้เกือบครึ่งทาง ซู่เอ๋อ สาวรับใช้คนสนิทที่นั่งเงียบมานาน ก็เอ่ยถามคุณหนูรองของนางออกมาด้วยความรู้สึกที่คับข้องใจ

“คุณหนู…เหตุใดพวกเราถึงต้องเป็นฝ่ายเดินทางไปร่วมพิธีศพของท่านแม่ทัพใหญ่เซี่ยด้วยเล่าเจ้าคะ ผู้ที่จะออกเรือนไปกับคุณชายใหญ่สกุลเซี่ย คือคุณหนูใหญ่หาใช่คุณหนูรองเสียหน่อย คุณหนูใหญ่ก็เป็นจริงๆ เลย อยู่เรือนตั้งนานไม่ป่วย พอจะต้องออกเดินทางไปเยือนสกุลเซี่ย กลับมาล้มป่วยลงเสียได้ เหตุใดถึงได้บังเอิญเช่นนั้น”

คำถามเดิมที่ยาวเหยียด ซึ่งสาวรับใช้คนสนิทเคยถามนางในชีวิตก่อน ยามนี้นางกลับได้ยินจากปากของซู่เอ๋ออีกหน ทำให้จ้าวฟางเซียนฉีกยิ้มออกมาเพียงเล็กน้อย ครานี้นางเลือกที่จะไม่กล่าวสิ่งใดออกมา ต่างจากชีวิตก่อนที่นางบ่นพี่สาวของนางออกมาด้วยความไม่พอใจเช่นกัน

“คุณหนู…”

ซู่เอ๋อเรียกคุณหนูของนางออกมาด้วยความรู้สึกคับข้องใจ เหตุใดถึงยามนี้แล้วคุณหนูรองของนาง ยังคงยิ้มออกมาได้อยู่อีก ดูก็รู้ว่าคุณหนูใหญ่จงใจแกล้งป่วย เพราะไม่อยากเดินทางไปเมืองหนานจง สุดท้ายแล้วผู้ใดจะกลายมาเป็นสะใภ้ตระกูลเซี่ยก็ยังไม่แน่ หากคุณหนูรองได้ออกเรือนมาแทนคุณหนูใหญ่ ย่อมไม่ยุติธรรมต่อคุณหนูรองเลยสักนิด

“ซู่เอ๋อ….พวกเราใกล้จะถึงเมืองหนานจงหรือยัง” จ้าวฟางเซียนเปลี่ยนเรื่องคุย นางมองออกไปทางหน้าต่างรถม้าก็พอจะรู้อยู่แล้ว ว่าอีกนานเพียงใดจะถึงเมืองหนานจง

“บ่าวเองก็ไม่รู้เหมือนกันเจ้าค่ะ คุณหนูจะให้บ่าวถามฟู่ตงหรือไม่เจ้าคะ” เพราะซู่เอ๋อไม่เคยเดินทางไกลมาก่อน จึงไม่อาจตอบคำถามของคุณหนูรองได้

“ไม่ต้อง ไม่ต้อง”

จ้าวฟางเซียนโบกมือพลางกล่าวออกมา ก่อนที่นางจะเปิดม่านดูบรรยากาศข้างทาง ซู่เอ๋อมองคุณหนูรองอย่างไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด นางถึงได้รู้สึกว่าคุณหนูของนางนั้นรู้สึกตื่นเต้นยินดียิ่งนัก

ก็จะไม่ให้จ้าวฟางเซียนรู้สึกตื่นเต้นยินดีได้อย่างไร เพราะการมาเยือนเมืองหนานจงของนางในครานี้ เป็นการได้พบหน้ากับเซี่ยเฟยหลงเป็นครั้งแรก แม้ยามนั้นเขาจะอยู่ในความเศร้าหมองจากการสูญเสียบิดา ทว่าเขาก็ไม่แสดงท่าทีที่เสียมารยาทต่อตระกูลของนางออกมา นางรู้สึกประทับใจเขาอยู่ไม่น้อย ทว่ายามที่ได้ออกเรือนไปกับเขาแล้ว ท่าทีของเขากลับเปลี่ยนไป

หากชีวิตนี้นางไม่อยากให้ชีวิตการแต่งงานระหว่างนางกับเขาต้องพบกับจุดจบเช่นเดิม ก่อนที่นางจะได้ออกเรือนไปกับเขา นางจะต้องสืบให้รู้ให้ได้ ว่าสตรีใดที่เป็นสาเหตุทำให้น้องชายของเขาต้องจากไปก่อนวัยอันควร สตรีใดที่มาแอบอ้างว่าเป็นสตรีสกุลจ้าว จนทำให้เขารู้สึกชิงชังจนทำเมินเฉย และปฏิบัติต่อนางอย่างเย็นชา จ้าวฟางเซียนถอนหายใจออกมา นางมองผ่านหน้าต่างของรถม้าออกไป เห็นบรรยากาศข้างทางยามนี้ก็ยังคงคุ้นตา ทว่าความรู้สึกในครานั้นกับครานี้ช่างต่างกันอย่างสิ้นเชิง