ตอนที่ 7 แอบสืบความ

ณ จวนตระกูลเซี่ย

ยามนี้บรรยากาศภายในจวนเป็นไปด้วยความเศร้าหมอง ขุนนางมากหน้าหลายตาที่มีความสัมพันธ์อันดีกับอดีตแม่ทัพใหญ่เซี่ย ต่างก็เดินทางมาร่วมพิธีคำนับศพของเขา การจากไปของแม่ทัพใหญ่เซี่ย ถือเป็นการสูญเสียบุคคลสำคัญ และเป็นการสูญเสียอันใหญ่หลวงของแคว้นเจิ้ง

ฮ่องเต้จึงทรงมีพระเมตตา มอบบรรดาศักดิ์ใหม่ให้แก่ตระกูลเซี่ยเป็นบรรดาศักดิ์โหว ซึ่งผู้ที่ได้สืบทอดบรรดาศักดิ์โหวต่อจากท่านแม่ทัพใหญ่ผู้ล่วงลับ นั่นก็คือคุณชายใหญ่เซี่ยเฟยหลง ทว่ารองแม่ทัพหนุ่มกลับไม่รู้สึกยินดีกับการได้รับบรรดาศักดิ์ในครานี้เลยสักนิด หากเลือกได้เขาคงเลือกให้บิดากลับมามีชีวิตมากกว่า

“ในความโชคร้ายของตระกูลเซี่ย แต่ก็ยังมีความโชคดีอยู่สินะ ยามนี้รองแม่ทัพเซี่ยแม้จะอายุยังน้อย ทว่าเขากลับได้รับบรรดาศักดิ์เป็นถึงท่านโหวแล้ว ลูกหลานของเขาในภายภาคหน้าก็จะได้สืบทอดบรรดาศักดิ์นี้ต่อไปด้วย”

“บุตรีจากตระกูลใดที่จะเป็นสตรีที่โชคดี ได้หมั้นหมายกับท่านโหวเซี่ยเฟยหลงกันหนอ” ขุนนางผู้หนึ่งกล่าวออกมาอย่างครุ่นคิด

“ข้าได้ยินมาว่า ท่านผู้เฒ่าเซี่ยได้ทาบทามบุตรีจากสกุลจ้าวแห่งเมืองหนานจางเอาไว้แล้ว ไหนเลยตระกูลใดจะยังมีความหวัง ได้เกี่ยวดองกับตระกูลเซี่ยอีก” ขุนนางอีกคนกล่าวออกมาบ้าง

ที่เขากล่าวเช่นนี้เป็นเพราะทุกคนในเมืองหนานจงต่างรู้ดี ว่าตระกูลเซี่ยนั้นยึดถือธรรมเนียมปฏิบัติ เรื่องการมีภรรยาเพียงคนเดียวมาตั้งแต่บรรพบุรุษ นั่นจึงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย ว่าสตรีใดจะยังมีสิทธิ์ได้เป็นภรรยารอง หรืออนุภรรยาของท่านโหวเซี่ยเฟยหลงอีก

“เช่นนั้นก็ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก”

ขุนนางทั้งสองมองไปยังบุรุษหนุ่มที่กำลังนั่งสงบเงียบอยู่ด้านหน้าหีบศพของท่านแม่ทัพใหญ่ แม้ใบหน้าของชายหนุ่มผู้นั้นจะงดงาม แต่ทว่ายามนี้มันทั้งเย็นชาและดูไร้ความรู้สึกเหลือเกิน

ตระกูลจ้าวเดินทางมาถึงจวนตระกูลเซี่ยหลังจากที่พวกตนแวะพัก อาบน้ำเปลี่ยนอาภรณ์เป็นชุดไว้ทุกข์ที่โรงเตี๊ยมชุนหง ซึ่งเป็นโรงเตี๊ยมที่มีชื่อเสียงของเมืองหนานจง จ้าวฟางเซียนรู้สึกตื่นเต้นยิ่งนัก แต่ทว่าเหตุการณ์ที่นางเคยประสบพบเจอในอดีต กลับทำให้นางรู้สึกเศร้าอยู่ภายในใจเหลือเกิน

เพราะใบหน้าของเซี่ยเฟยหลงที่นางได้เห็นในคราแรกนั้น ช่างดูไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ นางทั้งหวาดกลัวและรู้สึกเป็นกังวลแทนพี่สาวของนาง ที่ต้องออกเรือนมาอยู่กับบุรุษที่ดูเย็นชาเช่นนั้น ทว่าผู้ใดเลยจะรู้ว่าในภายหลัง จะกลายเป็นนางเองที่ได้ออกเรือนมากับเขาแทน

“ข้าขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของท่านแม่ทัพใหญ่ด้วยขอรับ” จ้าวหยวนจงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงสุภาพ ท่านผู้เฒ่าเซี่ยพยักหน้าขึ้นลง

“ขอบน้ำใจเจ้ามากที่มา”

เขาตอบพลางมองไปยังเด็กสาววัยแรกแย้ม คราแรกก็เข้าใจว่าเด็กสาวคือหลานสาวของจ้าวหยวนจง ที่จะกลายมาเป็นหลานสะใภ้ของเขาในวันหน้า เขาจึงยิ้มจางๆ ออกมาด้วยความพอใจ ลูกหลานตระกูลจ้าวนั้นมีรูปโฉมงดงามไม่แพ้ตระกูลใด ทว่าสิ่งที่จ้าวหยวนจงกล่าวออกมา ทำให้เขารู้สึกผิดหวังเพียงเล็กน้อย แม่นางน้อยตรงหน้านี้ดูเป็นเด็กดีไม่น้อย หากเฟิงเหมียน หลายชายคนรองยังอยู่ คงจะได้นางมาเป็นคู่หมายให้หลานชายอีกคน

“หรูเอ๋อร์มิอาจเดินทางมาคำนับท่านแม่ทัพใหญ่เซี่ยได้ เป็นเพราะเจ็บป่วย นางจึงฝากข้าให้ขออภัยต่อท่านด้วยขอรับ” จ้าวหยวนจงกล่าว

“หลานสาวคนโตของท่านที่จะให้หมั้นหมายกับหลงเอ๋อร์ของข้าน่ะหรือ”

“ขอรับ”

จ้าวหยวนจงตอบออกมาด้วยน้ำเสียงนอบน้อม ถึงเช่นไรแล้วตระกูลจ้าวก็เป็นเพียงสามัญชน คนธรรมดาทั่วไป ต่างจากตระกูลเซี่ยที่เป็นขุนนางรับใช้ราชสำนักมาหลายชั่วคน ทำให้เขามิอาจล่วงเกินหรือแสดงท่าทีเป็นกันเองต่ออีกฝ่ายได้

“ช่างน่าเสียดาย… อย่างที่ท่านเห็น ว่ายามนี้หลานชายของข้าเองกำลังมีจิตใจที่ย่ำแย่นัก คงต้องขอเลื่อนเวลาเดินทางไปพบหน้าหลานสาวของท่านออกไปเสียก่อน”

“เรื่องนั้นไม่เป็นปัญหาเลยขอรับ เพราะทางข้าน้อยเองก็มิได้เร่งรีบอันใด ที่อยากให้เด็กทั้งสองได้พบหน้ากันก่อนการหมั้นหมาย นั่นก็เป็นเพราะว่า ข้าน้อยอยากให้เด็กทั้งสองได้ทำความคุ้นเคย และเรียนรู้นิสัยใจคอซึ่งกันและกัน”

จ้าวหยวนจงยังคงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อม จ้าวหวังเหล่ย หวงฟางหรงและบุตรีคนเล็กอย่างจ้าวฟางเซียนได้ยินแล้วก็รู้สึกได้ว่า ท่านผู้เฒ่าสกุลจ้าวของพวกตนให้ความเคารพนับถือท่านผู้เฒ่าสกุลเซี่ยยิ่งนัก

หลังจากที่คำนับศพท่านแม่ทัพใหญ่ และพูดคุยกับทางตระกูลเซี่ยเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทางคนของตระกูลจ้าวก็ขอตัวกลับไปยังโรงเตี๊ยมที่พวกตนเข้าพักทันที เพราะทั้งสองตระกูลยังไม่ถือว่าได้เกี่ยวดองกัน คงจะไม่เหมาะนัก ถ้าจะรั้งอยู่จวนสกุลเซี่ยนาน

จ้าวฟางเซี่ยนจึงถือโอกาสนี้ สืบเรื่องการจากไปของคุณชายรองสกุลเซี่ย ในชีวิตก่อนนางหาได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ เพราะนางไม่รู้ว่าในไม่กี่เดือนข้างหน้า ผู้ที่ได้ออกเรือนกับคุณชายใหญ่สกุลเซี่ยจะกลายมาเป็นตัวนางเอง ทว่าชีวิตนี้ไม่เหมือนกัน…นางต้องสืบให้รู้แน่ชัด

“ซู่เอ๋อ…เจ้าช่วยไปสอบถามพวกพ่อค้าแม่ค้า หรือพวกชาวบ้านที่มาซื้อของในตลาดนี้ เกี่ยวกับเรื่องของคุณชายรองสกุลเซี่ยมาให้ข้าที ข้าอยากรู้ว่าเพราะเหตุใด เขาถึงได้ตัดสินใจจบชีวิตตนเอง”

สาวรับใช้คนสนิทของจ้าวฟางเซี่ยนถึงกับตาเบิกโพลง เพราะอีกฝ่ายไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า คุณชายรองแห่งสกุลเซี่ยนั้นปลิดชีพตนเองจนจากไปก่อนวัยอันควร แต่ว่าคุณหนูของนางรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร

“ห้ามสอบถามอย่างโจ่งแจ้ง และอย่าให้ผู้ใดล่วงรู้เป็นอันขาด ว่าเจ้าคือสาวใช้จากสกุลใด”

จ้าวฟางเซียนย้ำ นางรู้ดีว่าถึงแม้ยามนี้เซี่ยเฟยหลงจะไม่มีเวลามาสนใจเรื่องราวในอดีตของน้องชาย แต่ทว่าหูตาของเขาในเมืองหนานจงนี้ก็มีอยู่มากมาย หากนางพลาดทำให้เขารู้ตัว มีหวังจากที่จะคลี่คลายความเข้าใจผิดได้ จะยิ่งกลายเป็นว่าทำให้เขาหวาดระแวง และก่อกำแพงอยู่ภายในใจต่อนางสูงยิ่งกว่าในชีวิตก่อน

“เจ้าค่ะคุณหนู…บ่าวจะรีบไปจัดการเรื่องนี้ให้อย่างเงียบเชียบที่สุด” ซู่เอ๋อรับคำสั่งพลางกล่าวคำมั่นออกมา

“ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็รีบไปเถิด”

เพราะยามนี้ผู้คนมาเลือกซื้อสินค้าในตลาดมากมาย ย่อมไม่เป็นที่สะดุดตาผู้ใด ดีไม่ดีอาจจะโชคดีได้พบเจอกับคนที่รู้ถึงเหตุการณ์ที่จ้าวฟางเซียนต้องการสืบให้รู้ความจริง ก่อนที่นางจะได้ออกเรือนมาอยู่ที่นี่อย่างสบายใจ ซู่เอ๋อย่อคำนับลา แล้วจึงเดินออกจากห้องพักภายในโรงเตี๊ยมไปอย่างเงียบเชียบ นัยน์ตากลมมองร่างของสาวรับใช้คนสนิทเดินออกจากห้องไปจนประตูห้องปิดลง