Semua Bab หวนกลับมาครานี้...ข้าจะไม่ขอเป็นสตรีที่ปากแข็งอีก: Bab 21 - Bab 30

วันนี้จ้าวฟางเซียนรู้สึกให้ผ่อนคลายยิ่งนัก ยามที่ได้รู้ว่าเขาผู้นั้นยังคงมีชื่อเสียงโด่งดัง เป็นที่นับถือของพวกชาวเมืองเช่นในชีวิตก่อน นางย่อมรู้สึกภูมิใจในตัวเขา แม้จะรู้ว่าในภายภาคหน้า เขาจะต้องพบจุดจบเช่นไรก็ตาม แต่ก็ไม่รู้ว่า เรื่องราวในอนาคตจะเปลี่ยนไปหรือไม่ แต่ถึงอย่างไรแล้ว นางก็ยังอยากที่จะออกเรือนไปกับเขาเช่นเดิม และปฏิบัติต่อเขาออกมาจากใจของนางจริงๆ“เห็นเจ้ายิ้มออกมาได้เช่นนี้ พี่ก็รู้สึกยินดียิ่งนัก” จ้าวฟางหรูกล่าวออกมาหลังจากที่นักปราชญ์ผู้เฒ่าเล่าเรื่องราวของเทพสงคราม หรือแม่ทัพทิศใต้จบ“น้องต้องขอบคุณพี่หญิงใหญ่กับพี่เขยด้วยนะเจ้าคะ ที่พาน้องมาเปิดหูเปิดตาในวันนี้”จ้าวฟางเซียนหันไปพยักหน้าให้แก่พี่สาว ก่อนที่จะกล่าวขอบคุณจ้าวฟางหรูและว่าที่พี่เขยอย่างเถียนซ่งออกมาจากใจ จ้าวฟางหรูยื่นมือไปลูบไล้เรือนผมของน้องสาวแต่ก่อนนางมักจะทำตัวห่างเหินจากจ้าวฟางเซียน เป็นเพราะน้องสาวชอบเก็บตัวอยู่เงียบๆ ชอบศึกษาตำราการคำนวณ สายเลือดการค้าของตระกูลจ้าว น้องสาวของนางผู้นี้รับมาเต็มๆ โดยที่นางนั้นต่างออกไป นางชื่นชอบความรื่นรมย์ ชอบฟังดนตรีและเล่นดนตรี อ่านบทกวี และชื่นชอบฟังการเล่า

หลังจากพูดคุยเรื่องนี้จบใต้เท้าเหลียงก็ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมาอีก เหลียงเยว่เล่อพลูลมหายใจออกมา นางไม่เคยคิดเลยว่า นางที่เกิดในตระกูลขุนนาง กลับต้องมาพ่ายแพ้ให้กับสตรีที่เกิดในตระกูลคหบดี นางได้แต่สะกดกั้นความไม่พอใจนี้เอาไว้ภายในใจ หากนางทำให้จ้าวฟางหรูไม่ได้ออกเรือนไปกับคุณชายใหญ่เถียนแล้วจะเป็นอย่างไร มุมปากพลันยกขึ้นมาบรรยากาศด้านหน้าจวนตระกูลเถียนยามนี้ เต็มไปด้วยรถม้าจากตระกูลขุนนางบัณฑิต รถม้าของจวนตระกูลจ้าวเดินทางมาถึงก่อนที่รถม้าจวนตระกูลเหลียงจะถึงเพียงสามช่วงคันรถ ฮูหยินใหญ่และฮูหยินเล็กของตระกูลจ้าวลงมาจากรถม้าก่อน ตามด้วยบุตรชายทั้งสอง และบุตรีทั้งสองตามลำดับ จ้าวฟางหรูมองประตูหน้าจวนตระกูลเถียนด้วยใจที่เต้นระส่ำ นางไม่เคยมาเยือนที่นี่มาก่อน จะบอกว่านางไม่ตื่นเต้นเลยก็เป็นไปไม่ได้ เพราะอีกไม่นานนางจะต้องย้ายมาอยู่ที่นี่แล้ว“พี่หญิงใหญ่ จวนสกุลเถียนดูกว้างขวางใช้ได้เลยนะขอรับ”จ้าวหวังหยวนกล่าวออกมายิ้มๆ หลังจากที่พี่หญิงใหญ่กับน้องหญิงรองเดินมาสมทบกับพวกตนแล้ว จ้าวฟางหรูพยักหน้าขึ้นลงอย่างเห็นด้วย จ้าวฟางเซียนมองไปยังรถม้ากลางเก่ากลางใหม่คันหนึ่งที่จอดอยู่ด้านหลังรถม้าข

งานเลี้ยงเทศกาลชมดอกเบญจมาศ ณ จวนตระกูลเถียนผ่านไปอย่างงดงาม ตระกูลเถียนแม้จะเพิ่งจัดงานเลี้ยงเช่นนี้เป็นหนแรก แต่ทว่ากลับทำได้ดีจนได้รับคำชื่นชมจากบรรดาฮูหยินของเหล่าขุนนางที่มาร่วมงาน แม้แต่ฮูหยินใหญ่และฮูหยินรองของตระกูลจ้าวก็ยังกล่าวถึงเรื่องนี้ไม่ขาดปาก จ้าวฟางเซียนเห็นด้วย และนางก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่อีกไม่นานพี่หญิงใหญ่ก็จะได้ออกเรือนไปอยู่ที่จวนนั้น“วันนี้พี่มีนัดพบกับเหลียงเยว่เล่อที่โรงน้ำชาอู๋เหลียง เจ้าจะไปพบนางด้วยกันกับพี่หรือไม่”จ้าวฟางหรูเอ่ยชวนน้องสาว หลังจากที่มื้อเช้าผ่านพ้นไป จ้าวฟางเซียนนึกสนใจขึ้นมา เพราะนางเองก็อยากจะรู้ว่าเหลียงเยว่เล่อใช้เสน่ห์อันใด ผูกมัดใจคุณชายรองสกุลเซี่ย จนเขาต้องตัดสินใจเช่นนั้น“ไปเจ้าค่ะ” นางตอบรับพี่สาวออกมาอย่างไม่ลังเลในยามซื่อคุณหนูทั้งสองของตระกูลจ้าวจึงนั่งรถม้าออกจากจวนตระกูลจ้าวไปด้วยกัน หวงฟางหรูไม่ได้ควบคุมบุตรีทั้งสองมากนัก เพราะนางรู้จักบุตรีทั้งสองของนางเป็นอย่างดี ว่าจะไม่มีผู้ใดออกนอกลู่นอกทาง หรือปฏิบัติตนที่เสื่อมเสีย ให้ผู้อื่นดูถูกดูแคลนณ โรงน้ำชาอู๋เหลียงเหลียงเยว่เล่อมารอจ้าวฟางหรูอยู่ก่อนแล้ว นางกำลังฟังนัก

หลังจากที่พูดคุยเข้าใจไปในทิศทางเดียวกันแล้ว จ้าวฟางหรูกับจ้าวฟางเซียนจึงขอตัวลา แล้วพากันเดินทางกลับจวนตระกูลจ้าว โดยก่อนที่จะจากกัน จ้าวฟางหรูได้บอกกับเหลียงเยว่เล่อว่า หากพวกนางติดต่อเซี่ยโหว และนัดหมายกับเขาได้แล้ว นางจะให้คนไปแจ้งให้ทราบ เพียงแค่ให้เหลียงเยว่เล่อเตรียมตัวให้ดี คุณหนูรองสกุลเหลียง รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จำต้องยอมทำตามวิธีการของสองพี่น้อง หากนี่จะเป็นทางออกที่ดีสำหรับทุกคนระหว่างที่นั่งอยู่บนรถม้า จ้าวฟางหรูก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ ว่าอีกไม่นานทั้งนางและเหลียงเยว่เล่อ ก็จะได้ฤกษ์ออกเรือนกันแล้ว ทว่าเซี่ยโหวหรือท่านแม่ทัพใหญ่เซี่ยในยามนี้ ข่าวว่าเขากับทหารของกองทัพตระกูลเซี่ย ก็ยังคงอยู่ในสนามรบชายแดนเมืองหนานตงกันอยู่เลย ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว เขาจะสามารถเดินทางมาเยือนเมืองหนานจาง ก่อนพวกนางออกเรือนได้ทันหรือ“เซียนเอ๋อร์…พี่ลืมไปเสียสนิทเลย” จ้าวฟางหรูคิดได้เช่นนั้นก็อุทานเรียกน้องสาวออกมา“ลืมอะไรหรือเจ้าคะ” จ้าวฟางเซียนถามพี่หญิงใหญ่ออกมาด้วยความสงสัย“ก็ท่านแม่ทัพเซี่ย ยามนี้เขายังอยู่ในสนามรบอยู่เลยไม่ใ

เสียงแตรศึกดังกึกก้องไปทั่วทั้งลานกว้าง ที่ยามนี้มีเหล่าทหารกล้าจัดทัพอยู่อย่างเป็นระเบียบ เซี่ยเฟยหลงมองภาพเบื้องหน้าด้วยความรู้สึกสับสน เพราะแม่ทัพที่กำลังนำทัพอยู่ในขณะนี้ นั้นมีใบหน้าคล้ายกับเขายิ่งนัก ครั้นมองไปยังรองแม่ทัพข้างกาย ก็ยิ่งทำให้เขานั้นรู้สึกมั่นใจ เพราะบุรุษผู้นั้นคืออี้จง ลูกน้องคนสนิทของเขานั่นเอง เสียงกลองดังสนั่นพร้อมกับคำสั่งจากแม่ทัพใหญ่ ทหารกล้าของทั้งสองฝ่ายเดินหน้าเข้าหากันอย่างฮึกเหิม เสียงคมดาบปะทะกันดังกึกก้องไปทั่วแผ่นดินคราแรกดูเหมือนว่ากองทัพของเขา จะสามารถบุกทะลวงไปยังแม่ทัพของอีกฝ่ายได้ ทว่าเพียงสามกระบวนท่า แม่ทัพของอีกฝ่ายกลับเข้ามาประชิดตัวแม่ทัพฝ่ายของเขา สุดท้ายก็ฟาดทวนลงบนแผ่นหลัง และแทงเข้าที่หน้าท้องจนทวนทะลุร่างกาย นัยน์ตาคมเบิกกว้างยามที่มองภาพเบื้องหน้าร่างที่เคยองอาจร่วงหล่นลงจากหลังอาชาคู่ใจ อี้จงรีบจัดการแม่ทัพของอีกฝ่าย จนแม่ทัพผู้นั้นเสียท่าให้อี้จงเช่นกัน ก่อนรองแม่ทัพหนุ่มจะรีบปรี่เข้าไปหาท่านแม่ทัพ เซี่ยเฟยหลงในยามนี้ก็รีบเดินเข้าไปดูร่างของตนเช่นกัน“ท่านแม่ทัพ!!! ท่านโหว!!!” อี้จงตะโกนร้องออกมาเสีย