Semua Bab กลับใจรักมาเฟียร้าย: Bab 31 - Bab 40

บทที่ 31 หมดเวลา หลายชั่วโมงต่อมา หากฝนเป็นใจอยากให้เขาได้อยู่กับพราวดาวนาน ๆ ก็ขอให้ตกแบบนี้ไปเรื่อย ๆ เถอะ แฟรงค์อธิษฐานในใจพลางก้มมองคนที่อยู่ในอ้อมกอด ตอนนี้พราวดาวเคลิ้มหลับไปแล้วเพราะเธอเป็นภูมิแพ้อากาศเย็น “ฝนอย่าเพิ่งหยุดตกนะ...” แฟรงค์เงยหน้าขึ้นมองฟ้ามืดครึ้มแล้วอมยิ้มบาง ๆ ก่อนที่จะก้มลงจูบหน้าผากพราวดาวเบา ๆ “อื้อ~ หนาวอะ อยากนอนเตียงนุ่ม ๆ แล้ว” เสียงแหบพร่าของคนตัวเล็กดังขึ้นท่ามกลางเสียงฝนที่กำลังตกลงมาอย่างหนัก ลำพังความอบอุ่นจากกายเขาคงไม่เพียงพอสำหรับคนขี้หนาวอย่างพราวดาว “ทำอะไรเหรอ” เธอขยับปากถามอีกครั้งเมื่อเห็นแฟรงค์ผละตัวออกจากเธอ เขาถอดเสื้อเชิ้ตออกมาคลุมตัวเธอไว้ “ห่มไว้ อย่างน้อยก็อุ่น” “แต่นายจะหนาวนะ” “ฉันมีความอดทนสูง หนาวแค่นี้ไม่ระคายผิวฉันหรอก” “อืม~” เมื่อได้ฟังแบบนั้นแล้ว พราวดาวจึงขยับเข้าไปซบอกแกร่ง รับไออุ่นจากตัวแฟรงค์เต็มที่ “กลัวตาบวมมากเลย มันจะบวมไหม” “บวมยังไงก็สวย” “ตาบวมไม่เท่าไร ปากอย่าบวมก็พอ” “ก็

บทที่ 33 เฝ้า(เมีย) พราวดาวเอียงคอมองแฟรงค์อย่างไม่เชื่อกับหูตัวเองว่าแฟรงค์จะพูดคำนั้น “นายว่าอะไรนะ ขออีกที” ครั้งนี้เธอยื่นหน้าไปใกล้ ๆ และตั้งใจฟังสุด ๆ คนถูกถามยิ้มร่าแล้วจึงตอบแบบไม่ลังเล “คิดถึงเธอ” “คิด...ถึงฉันเหรอ” “อืม วันนี้ว่างด้วยเลยแวะมาหา” “ฮึ...น่าขันนะว่าไหม นายหายไปเป็นอาทิตย์แล้วจู่ ๆ โผล่มาหาฉันที่สตูดิโอ มาบอกว่าคิดถึง? แฟรงค์...นายเป็นอะไร” “เปล่าหนิ ก็อย่างที่บอกไปนั่นแหละ ฉันคิดถึงเธอ” เมื่อบอกพราวดาวอย่างชัดเจนแล้วว่าคิดถึง เขาจึงลากเก้าอี้มานั่งข้าง ๆ เธอ กอดอกมองทีมงานที่เริ่มหันมามองเขา แต่ทุกคนก็รีบหันไปมองทางอื่นแล้วทำงานตามปกติ “นี่อย่าบอกนะว่านายจะมาอยู่เฝ้าฉันที่นี่” “เฝ้า? ใครเฝ้าเธอ ฉันแค่มาดูเขาถ่ายแบบแค่นั้นเอง” คนตัวเล็กกลอกตาไปมาอย่างรู้ทัน “อ๊ะ! หยิกแขนฉันทำไม” “นายมันเจ้าเล่ห์ที่สุดเลยแฟรงค์” สิ่งหนึ่งที่เธอตามเขาไม่ทัน คงจะเป็นเรื่องนี้ แฟรงค์ชอบทำอะไรตามอำเภอใจตัวเอง แล้วก็ทำอะไรเหนือความคาดหมาย “อย่าจู้จี้นะ นั่งอยู่นิ่ง ๆ

บทที่ 35 พอใจ “เอาละ ๆ ทานเสร็จก็ไปนั่งเล่นตรงโน้นก่อนนะคะ เดี๋ยวป้าเอาชาร้อนมาเสิร์ฟ” “ขอบคุณค่ะ” พราวดาวคลี่ยิ้มหวานให้คุณป้า ส่วนแฟรงค์ยิ้มบาง ๆ แล้วรีบกินข้าวต้มให้หมด เพราะรู้ว่าชาร้อนที่จะเสิร์ฟในอีกไม่ช้านี้จะต้องมีขนมอร่อย ๆ มาเสิร์ฟร่วมด้วยแน่นอน “บทจะอ้อนเหมือนเด็กก็เล่นเอาฉันแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยนะแฟรงค์” ไม่รู้ว่าเขาจงใจหรือเป็นความเผลอตัว แฟรงค์เริ่มแสดงตัวตนบางมุมที่เธอไม่เคยเห็นให้เห็นทีละนิด เช่นวันนี้เหมือนกัน ทุกอย่างที่เขาทำให้มันมีผลต่อความรู้สึกเธอมาก “กินเสร็จแล้วก็มาดิ ย่ามีขนมโบราณด้วย ไม่รู้ว่าเธอเคยกินไหม มาเร็ว” คำชวนเขาเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่งที่เห็นขนมที่คนโปรดปราน พราวดาวรีบเดินไปหาเขาแล้วนั่งลงเก้าอี้ข้างแฟรงค์ “มาเฟียอะไร ติงต๊องชะมัด” “เอ้า! จำเป็นต้องคีปลุกตลอดเวลาด้วยเหรอ แค่นี้หน้าก็แก่นำอายุไปไกลมากแล้วนะ” “นายก็ ไปเอาคำพูดตลก ๆ แบบนี้มาจากไหนคะ” ด้วยความมันเขี้ยวที่แฟรงค์ช่างพูด เธอจึงบีบคางเขาเบา ๆ และรีบผละออกเมื่อย่าของแฟรงค์ถือจานขนมมาให้ “ขอบคุณนะคะ พราวเกรงใจมากเลยค

บทที่ 37 ที่รัก พราวดาวนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะแหงนมองแฟรงค์ซึ่งเขาลุกขึ้นทำท่าจะเดินไปหยิบไวน์มาดื่ม เธอจึงดึงแขนเขาไว้ก่อน “นี่เราสองคนเป็นแฟนกันแล้วเหรอ” “ใช่ไง เพิ่งเป็นเลยละ” “ทำไมไม่รู้สึกตื่นเต้นเลยอะ เป็นแฟนแบบไหน” “เมีย เรียกให้ถูกคือเมีย โอเคไหมคนสวย” คำคำนั้นทำเอาพราวดาวรู้สึกขนลุกซู่ทั้งตัวเลย เธอหยัดกายลุกขึ้นแล้วเดินไปหยุดยืนตรงหน้าแฟรงค์ จ้องหน้าเขาอยู่พักใหญ่และแฟรงค์ก็ยอมยืนนิ่งให้เธอมอง “พอยัง สำรวจและพิจารณาพอยัง” “แปลกนะ หัวใจฉันไม่ได้เต้นแรงเหมือนตอนที่นายทำเรื่องโรแมนติก” เธอยกมือขึ้นปิดปากเพราะเผลอพูดอะไรออกไป “ว่าแล้ว เธอก็ชอบสิ่งที่ฉันทำให้ใช่ไหมล่ะ” เขาบีบปลายคางพราวดาวเบา ๆ แล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาจูบปลายจมูกเชิดรั้นอย่างแผ่วเบาแล้วหมุนตัวมาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มจนหมด “ไปเปลี่ยนชุดไป เดี๋ยวไม่สบายอีก” “เราเป็นแฟนกันแล้วเหรอ” “เอาไงวะ อยากได้คำตอบแบบไหนก็พูดมาดิ” “ฉันแค่สับสนไง เราเป็นแฟนกันแล้ว แต่ฉันยังรู้สึกเฉย ๆ หรือเพ

บทที่ 39 สยบข่าวลือ กลางดึกของวัน พราวดาวปรือตาขึ้นมองเพดานห้องที่แสนคุ้นเคยแล้วหันมองคนข้างกาย เธอขยับเข้าไปกอดเขาไว้แน่นจนแฟรงค์รู้สึกตัว “พรุ่งนี้มีงานไหม” “อือ~” เสียงครางอื้อในลำคอตอบกลับเขา แฟรงค์เปิดเปลือกตาขึ้นมองพราวดาวแล้วก้มหอมศีรษะเธอเบา ๆ“พรุ่งนี้มีงานถ่ายสินค้าช่วงเช้า สองชั่วโมง...ทำไมเหรอ” เธอถามกลับเสียงอ่อย “ว่าจะพาไปดูคอนโด อยากได้ห้องใหญ่กว่านี้หน่อย” “นายจะเปลี่ยนคอนโดทุกปีไม่ได้นะแฟรงค์” “ได้สิ ทำไมจะไม่ได้” พราวดาวลืมตาขึ้นแล้วเบ้ปากใส่ชายหนุ่ม “รู้ค่ะว่ารวย แต่จะซื้อคอนโดเป็นว่าเล่นไม่ได้ เอาเงินไปลงทุนทำอย่างอื่นดีไหม” เธอออกความคิดเห็น แต่เหมือนจะไม่เข้าหูแฟรงค์ ชายหนุ่มยิ้มร่าทำหูทวนลมเฉยเลย “เอาเถอะ ทำแบบไหนก็ได้ ฉันตามใจนายแล้วกัน” “ดีมาก เป็นเด็กดีแบบนี้สิ” “เหรอ นอนได้แล้วย่ะ! อื้อ...” แฟรงค์กอดพราวดาวแล้วหอมแก้มเธอหนัก ๆ จากนั้นหลับตาลงโดยมีพราวดาวอยู่ในอ้อมแขนตลอดทั้งคืน เช้าวันต่อมา มาเฟียหนุ่มก้าวลงจากลู่วิ่ง