Share

บทที่ 34

last update Last Updated: 2025-02-18 22:55:06

บทที่ 34 วันวาน

“เชยชะมัด นายไปอ่านมาจากตำราไหนไม่ทราบ มุกจีบหญิงโคตรเชย”

“เชยเหรอ แต่เธอแก้มแดงนะ” พราวดาวรีบยกมือขึ้นมาทาบที่แก้มแล้วเบ้ปากใส่แฟรงค์อย่างนึกหมั่นไส้

“โกหก นายไม่เห็นหรอก มืดขนาดนี้จ้างให้ก็ดูไม่ออก”

“ลืมไปแล้วเหรอว่าฉันเป็นใคร เธอก็รู้หนิว่าฉันถูกฝึกมา ความมืดแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก” ก็จริงอย่างที่เขาบอก ตระกูลโสภณถูกฝึกมาตั้งแต่รุ่นปู่จนมาถึงรุ่นหลาน กะอีแค่ความมืดแค่นี้คงทำอะไรเขาไม่ได้ แต่เธอก็แค่หมั่นไส้

“จะดูไหมดาว ถ้าไม่ดูดี ๆ ฉันจะคิดค่าเสียเวลานะ ชั่วโมงละหมื่น!”

“เอาดิ เหมาวันเลยก็ยังได้”

“อ๋อย! ล้อเล่นค่ะหนุ่ม ดูโน่น!” เธอแยกเขี้ยวใส่แฟรงค์ก่อนจะเอนหลังไปกับเก้าอี้ นอนดูดวงดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้าจำลอง แฟรงค์ใช้โอกาสนี้เลื่อนฝ่ามือไปจับมือเรียวบางไว้ “แฟรงค์”

“ดูไปเถอะน่า อย่าขัดใจได้ไหม แค่จับมือเอง”

“เฮ้อ” คนตัวเล็กถอนหายใจออกแล้วตามใจเขา ทั้งสองนอนดูดาวด้วยกันท่ามกลางความเงียบ

“เห็นหรือยัง”

“เห็นอะไร”

“ดาวดวงที
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 35

    บทที่ 35 พอใจ “เอาละ ๆ ทานเสร็จก็ไปนั่งเล่นตรงโน้นก่อนนะคะ เดี๋ยวป้าเอาชาร้อนมาเสิร์ฟ” “ขอบคุณค่ะ” พราวดาวคลี่ยิ้มหวานให้คุณป้า ส่วนแฟรงค์ยิ้มบาง ๆ แล้วรีบกินข้าวต้มให้หมด เพราะรู้ว่าชาร้อนที่จะเสิร์ฟในอีกไม่ช้านี้จะต้องมีขนมอร่อย ๆ มาเสิร์ฟร่วมด้วยแน่นอน “บทจะอ้อนเหมือนเด็กก็เล่นเอาฉันแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยนะแฟรงค์” ไม่รู้ว่าเขาจงใจหรือเป็นความเผลอตัว แฟรงค์เริ่มแสดงตัวตนบางมุมที่เธอไม่เคยเห็นให้เห็นทีละนิด เช่นวันนี้เหมือนกัน ทุกอย่างที่เขาทำให้มันมีผลต่อความรู้สึกเธอมาก “กินเสร็จแล้วก็มาดิ ย่ามีขนมโบราณด้วย ไม่รู้ว่าเธอเคยกินไหม มาเร็ว” คำชวนเขาเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่งที่เห็นขนมที่คนโปรดปราน พราวดาวรีบเดินไปหาเขาแล้วนั่งลงเก้าอี้ข้างแฟรงค์ “มาเฟียอะไร ติงต๊องชะมัด” “เอ้า! จำเป็นต้องคีปลุกตลอดเวลาด้วยเหรอ แค่นี้หน้าก็แก่นำอายุไปไกลมากแล้วนะ” “นายก็ ไปเอาคำพูดตลก ๆ แบบนี้มาจากไหนคะ” ด้วยความมันเขี้ยวที่แฟรงค์ช่างพูด เธอจึงบีบคางเขาเบา ๆ และรีบผละออกเมื่อย่าของแฟรงค์ถือจานขนมมาให้ “ขอบคุณนะคะ พราวเกรงใจมากเลยค

    Last Updated : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 36

    บทที่ 36 เป็นแฟน “อา! จะกรี๊ดทำไมเนี่ย” ชายหนุ่มยกมือปิดหูไว้พลางเบ้หน้า ก่อนจะยื่นมือไปปิดปากพราวดาวไว้ “อย่ากรี๊ด” “อื้อ!!” “อยู่นิ่ง ๆ ก่อน สัญญาก่อนว่าจะไม่กรี๊ด” พราวดาวยอมอยู่นิ่ง ๆ แล้วพยักหน้าให้แฟรงค์ แต่ทว่าในตอนที่เขายกมือออกจากปากเธอ เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นอีกครั้งจนแฟรงค์ต้องรวบคนตัวเล็กเข้ามากอดแล้วปิดปากพราวดาวไว้อีกครั้งหนึ่ง “บอกว่าอย่าร้องไง” “อื้อ!” พอเธอสงบนิ่งแล้วแฟรงค์จึงปล่อยมือออกจากปากพราวดาว ทว่าครั้งนี้เขาไม่ได้ระวังตัวเลย พราวดาวหันมาเผชิญหน้าตรง ๆ แล้วกระแทกเข่าเข้าที่กล่องดวงใจอย่างจังแบบไม่ได้ยั้งแรง จนแฟรงค์กระอักทรุดลงกับพื้นทันที “ยะ...ยายแม่มด!” “ฮึ! รู้จักฉันน้อยไปนะ” เธอเหยียดยิ้มด้วยความพึงพอใจก่อนจะหมุนตัวเดินไปนั่งลงบนโซฟา ยกขาไขว่ห้างมองแฟรงค์ด้วยท่าทางสะใจที่เห็นเขานั่งคุกเข่าเอามือกุมกล่องดวงใจร้องโอดโอยอยู่กลางห้อง “เรามาตกลงกันใหม่เถอะ ฉันมีอะไรที่อยากคุยกับนายเยอะแยะเลย” รอยยิ้มนั้นใครมันจะไปอยากคุยด้วย เดาได้เลยว่าข้อเสนอที่พราวดาวจะยื่นให้มันไม่มีผลดีกับเข

    Last Updated : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 37

    บทที่ 37 ที่รัก พราวดาวนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะแหงนมองแฟรงค์ซึ่งเขาลุกขึ้นทำท่าจะเดินไปหยิบไวน์มาดื่ม เธอจึงดึงแขนเขาไว้ก่อน “นี่เราสองคนเป็นแฟนกันแล้วเหรอ” “ใช่ไง เพิ่งเป็นเลยละ” “ทำไมไม่รู้สึกตื่นเต้นเลยอะ เป็นแฟนแบบไหน” “เมีย เรียกให้ถูกคือเมีย โอเคไหมคนสวย” คำคำนั้นทำเอาพราวดาวรู้สึกขนลุกซู่ทั้งตัวเลย เธอหยัดกายลุกขึ้นแล้วเดินไปหยุดยืนตรงหน้าแฟรงค์ จ้องหน้าเขาอยู่พักใหญ่และแฟรงค์ก็ยอมยืนนิ่งให้เธอมอง “พอยัง สำรวจและพิจารณาพอยัง” “แปลกนะ หัวใจฉันไม่ได้เต้นแรงเหมือนตอนที่นายทำเรื่องโรแมนติก” เธอยกมือขึ้นปิดปากเพราะเผลอพูดอะไรออกไป “ว่าแล้ว เธอก็ชอบสิ่งที่ฉันทำให้ใช่ไหมล่ะ” เขาบีบปลายคางพราวดาวเบา ๆ แล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาจูบปลายจมูกเชิดรั้นอย่างแผ่วเบาแล้วหมุนตัวมาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มจนหมด “ไปเปลี่ยนชุดไป เดี๋ยวไม่สบายอีก” “เราเป็นแฟนกันแล้วเหรอ” “เอาไงวะ อยากได้คำตอบแบบไหนก็พูดมาดิ” “ฉันแค่สับสนไง เราเป็นแฟนกันแล้ว แต่ฉันยังรู้สึกเฉย ๆ หรือเพ

    Last Updated : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 38

    บทที่ 38 ครั้งแรก NC “เดี๋ยวแฟรงค์ เดี๋ยวก่อน” พราวดาวรีบห้ามเมื่อเห็นว่าแฟรงค์พาเข้ามาในห้อง รู้ได้ทันทีว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น “มีอะไรอีก” มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามแฟนสาวอย่างนึกรำคาญที่ถูกห้ามปราม ก่อนที่จะวางพราวดาวลงบนเตียงนอน แล้วเท้าเอวมองเธออย่างต้องการคำตอบ “เราเพิ่งเป็นแฟนกัน ก็ต้องคุยกันก่อนสิ” “ไม่เอาอะ เอาเสร็จค่อยคุยกันก็ได้” “แฟรงค์...” คำห้ามปรามไม่เป็นผลกับแฟรงค์เมื่อเขาโน้มตัวลงมาจูบปากเธอ รสจูบละเมียดละไมจนพราวดาวเผลอไผลตามเขา ห้วงอารมณ์ที่ถูกความกระสันครอบงำพาเธอจมดิ่งไม่อาจต้านทานได้ “อื้อ~” รสจูบที่นุ่มนวลแปรเปลี่ยนเป็นดุดัน แฟรงค์ดันเรียวลิ้นเข้ามาในโพรงปากพราวดาวจนเธอยอมเปิดปาก และถูกเขาผลักให้นอนราบไปกับเตียง ส่งผลให้ริมฝีปากผละออกจากกัน แฟรงค์ถอดเสื้อออกอย่างรวดเร็วแล้วก้าวขึ้นมาบนเตียง ทาบทับร่างเล็กไว้ใต้อาณัติ ไม่ให้พราวดาวได้หนีไปไหน จากนั้นก็กดริมฝีปากจูบซับที่ลำคอระหง ดอมดมกลิ่นกายหอม ๆ แสนเย้ายวนใจเต็มปอด “อา~ แฟรงค์ อย่าทำรอยนะ” เธอขยับปากบอกเขาเสียงพร่า น้ำเสียงแหบพร่าดัง

    Last Updated : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 39

    บทที่ 39 สยบข่าวลือ กลางดึกของวัน พราวดาวปรือตาขึ้นมองเพดานห้องที่แสนคุ้นเคยแล้วหันมองคนข้างกาย เธอขยับเข้าไปกอดเขาไว้แน่นจนแฟรงค์รู้สึกตัว “พรุ่งนี้มีงานไหม” “อือ~” เสียงครางอื้อในลำคอตอบกลับเขา แฟรงค์เปิดเปลือกตาขึ้นมองพราวดาวแล้วก้มหอมศีรษะเธอเบา ๆ“พรุ่งนี้มีงานถ่ายสินค้าช่วงเช้า สองชั่วโมง...ทำไมเหรอ” เธอถามกลับเสียงอ่อย “ว่าจะพาไปดูคอนโด อยากได้ห้องใหญ่กว่านี้หน่อย” “นายจะเปลี่ยนคอนโดทุกปีไม่ได้นะแฟรงค์” “ได้สิ ทำไมจะไม่ได้” พราวดาวลืมตาขึ้นแล้วเบ้ปากใส่ชายหนุ่ม “รู้ค่ะว่ารวย แต่จะซื้อคอนโดเป็นว่าเล่นไม่ได้ เอาเงินไปลงทุนทำอย่างอื่นดีไหม” เธอออกความคิดเห็น แต่เหมือนจะไม่เข้าหูแฟรงค์ ชายหนุ่มยิ้มร่าทำหูทวนลมเฉยเลย “เอาเถอะ ทำแบบไหนก็ได้ ฉันตามใจนายแล้วกัน” “ดีมาก เป็นเด็กดีแบบนี้สิ” “เหรอ นอนได้แล้วย่ะ! อื้อ...” แฟรงค์กอดพราวดาวแล้วหอมแก้มเธอหนัก ๆ จากนั้นหลับตาลงโดยมีพราวดาวอยู่ในอ้อมแขนตลอดทั้งคืน เช้าวันต่อมา มาเฟียหนุ่มก้าวลงจากลู่วิ่ง

    Last Updated : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 40

    บทที่ 40 ริษยา “ฮะ!” พราวดาวเอียงคอมองแฟรงค์ด้วยความตกใจ ก่อนจะหันมองนักข่าวสาวที่เป็นเจ้าของคำถามนั้น “คุณแฟรงค์พูดแบบนี้ กลัวดรามาจะตามมาไหมคะ” นักข่าวสาวคนเดิมถามต่อ แฟรงค์แสยะยิ้มมุมปากแล้วตอบกลับ “ผมไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว หากจะดรามาก็ดรามาให้มันถูกเรื่อง เพราะถ้ามันเป็นเรื่องที่ไร้สาระดูแล้วไม่เข้าตา ผมจะจัดการข่าวดรามาพวกนั้นเอง” นักข่าวทุกคนต่างหันมองหน้ากันเลิ่กลั่กแล้วหันมาทางพราวดาวที่ยืนอ้าปากค้างอยู่ข้างแฟรงค์ “คุณพราวรู้สึกยังไงบ้างคะ” “คะ? ระ...รู้สึกว่า...” เธอเหลือบตามองแฟนหนุ่มเล็กน้อยแล้วฉีกยิ้มเรียกความมั่นใจให้ตัวเอง ก่อนที่แฟรงค์จะโอบเอวคอดไว้เสริมความมั่นใจให้อีกแรงหนึ่ง “ก็รู้สึกดีค่ะ เพราะพราวกับแฟรงค์ก็รู้จักกันมานานแล้ว จากเพื่อนแล้วเลื่อนมาเป็นแฟนแค่นั้นเอง ไม่ต้องดรามานะคะ เราสองคนรู้จักกันดี และเราสองคนก็กำลังศึกษาดูใจกันหลังจากใช้สถานะแฟนค่ะ” “ครับ” แฟรงค์ยิ้มให้คนข้างกาย “งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีต้องพาแฟนไปซื้อคอนโด” เขากับพราวดาวเดินออกมาจากกลุ่มนักข่าว พอเข้ามาในรถพราวดาวก็รีบสะบ

    Last Updated : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 41

    บทที่ 41 จัดการ แฟรงค์ผลุนผลันลุกออกมาจากโต๊ะอาหาร รีบก้าวเข้าไปประคองตัวแฟนสาวไว้ ฝ่ามือเขาสัมผัสกับเลือดที่ไหลอาบแก้วด้านขวาของพราวดาวเต็ม ๆ “ใครทำ” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาแหบแห้งติดสั่นเล็กน้อย “บอกฉัน ใครมันทำ” “ผู้หญิง...ในห้องน้ำ” เธอชี้ไปตรงทางเดินไปห้องน้ำ “แฟรงค์...พราวไม่ไหว เจ็บ” เธอซบตัวแฟนหนุ่มก่อนจะถูกแฟรงค์อุ้มขึ้นมาแนบอก แล้วเขาก็รีบพาพราวดาวไปหาหมอทันที โรงพยาบาล “คนอื่นทำแผลก็ได้ ไม่จำเป็นต้องกูก็ได้มั้ง” “กูไม่ไว้ใจใคร” แฟรงค์ตอบกลับหมอพีทเสียงเครียดแล้วเงยหน้ามองเพื่อนด้วยสายตาดุดัน “กูกำลังคิดว่าถ้าจับคนนั้นได้ จะให้มันทรมานยังไงดี” น้ำเสียงและแววตาดูเคียดแค้นชัดเจน “ใจเย็นก่อน คุณพราวปลอดภัยแล้ว” “แต่กูเย็นไม่ได้” “...” เขาก็จนปัญญาจะห้ามปรามเพื่อนเหมือนกัน รู้แค่ว่าอย่ามามีเรื่องกับตระกูลโสภณเป็นพอ เพราะจุดจบที่เดียวกันคือตาย! “แฟรงค์...” เสียงแหบพร่าดังขึ้น แฟรงค์รีบลุกขึ้นไปหาพราวดาวและจับมือเธอไว้หลวม ๆ ด้วยกลัวว่าจะทำเธอเจ็บอีก “เ

    Last Updated : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 42

    บทที่ 42 รัก กลางดึก “อื้อ!” พราวดาวสะดุ้งตื่นมากลางดึกเพราะเธอฝันร้ายและปวดตุบ ๆ ที่แผลบนศีรษะ เสียงครางของเธอช่วยปลุกคนตัวโตให้ลุกขึ้นมาแทบจะทันที “เจ็บเหรอ” แฟรงค์ก้าวลงจากเตียง เดินไปเปิดไฟในห้องจนสว่างจ้า แล้วกลับมาหาพราวดาวซึ่งเธอกำลังมองเขาอยู่ แววตาสั่นระริกนั่นทำหัวใจแกร่งอ่อนยวบ “เป็นอะไร ตื่นมาทำไม” “นายจัดการกับผู้หญิงคนนั้นยังไงเหรอ” “ทำไมถึงอยากรู้เรื่องนี้ ปกติเธอไม่เคยถามหนิ” “แค่อยากรู้...” “ฉันไม่ปล่อยคนที่มาทำร้ายเธอไว้หรอก” “นายฆ่าเธอเหรอ” “...” “อืม...ฉันไม่ควรถามจริง ๆ สินะ” “นอนเถอะ ไม่ต้องคิดอะไร” “ปวดแผลนิดหน่อย แล้วตอนนี้ก็หิวด้วย” “กินเก่ง ลืมไปเลยว่าเธอกินข้าวไปนิดเดียวเอง” เขาเองก็ลืมไปว่าก่อนเกิดเหตุพราวดาวกินข้าวไปนิดเดียวเอง ไม่แปลกที่เธอจะหิวกลางดึกแบบนี้ “แล้วอยากกินอะไร เดี๋ยวให้คนไปซื้อมาให้” “อยากกินข้าวไข่เจียวฝีมือนาย” “ได้ เดี๋ยวทำให้” “ขอบคุณนะ”

    Last Updated : 2025-02-18

Latest chapter

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   ตอนพิเศษ 2

    ตอนพิเศษ 2 วันต่อมา แฟรงค์นั่งขัดสมาธิพับใบตองตามที่พราวดาวสั่ง ส่วนลูกน้องคนอื่น ๆ ก็ปูเสื่อนั่งทำกระทงของตนเองอยู่ในสวน เพราะวันนี้เจ้านายจะพาออกไปเที่ยวข้างนอก “เท” หนูพิ้งค์ยื่นดอกไม้ให้แล้วขยับตัวไปนั่งบนหน้าตักของเทนต์ ทำเอาแฟรงค์หยุดชะงักเหลือบตามองลูกน้องอย่างเอาเรื่อง “คุณหนูทำกระทงไหมครับ เดี๋ยวผมสอนพับกระทงนะ” เทนต์ไม่ได้มองเจ้านายและสอนคุณหนูพับใบตองทำกระทงเล็ก ๆ เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กน้อยเรียกความสนใจจากเหล่าแม่บ้านและบอดีการ์ดคนอื่นได้เป็นอย่างดี “หนูพิ้งค์อยู่กับเทนต์ก็ดีแล้วค่ะ แกจะได้ไม่ป่วนคนอื่น” พราวดาวห้ามแฟรงค์ที่ตั้งท่าจะเดินไปหาลูกสาว แต่กลับถูกพราวดาวรั้งตัวไว้ด้วยคำพูด “หนูพิ้งค์แกเป็นเด็กเรียบร้อยนะคะ” “เฮ้อ...เรียบร้อยแล้วยังไง แฟรงค์ห่วงลูกมากอยู่ดี” “แฟรงค์ห่วงลูก หวงลูกอะได้ พราวไม่ห้ามหรอกค่ะ แต่คนในบ้านเว้นไว้ได้ไหม อย่างน้อย ๆ พวกเขาก็ช่วยเลี้ยงยายหนูมานะ” “คนในบ้านก็ไม่น่าไว้ใจเท่าไร ยิ่งหนูพิ้งค์สนิทกับเทนต์มากแค่ไหนแฟรงค์ยิ่งไม่ชอบ” มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้วแน

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   ตอนพิเศษ 1

    ตอนพิเศษ 1 หนึ่งปีต่อมา กาลเวลาผ่านมาอย่างรวดเร็ว แต่ความรักของเขาและเธอยังคงสดใสเหมือนวันแรกที่คบกัน “หนูพิ้งค์อย่าวิ่งค่ะ เดี๋ยวล้มคุณแม่ไม่โอ๋นะคะ” นางแบบสาวดุลูกสาวตัวน้อยที่กำลังอยู่ในวัยซุกซน เธอวิ่งเล่นอยู่ในสวนหลังบ้าน และได้หันมามองหน้าแม่เมื่อได้ฟังสิ่งที่แม่บอก “หนูจะให้เทโอ๋” เด็กน้อยที่ยังพูดไม่ชัดเท่าไรตอบกลับแม่ ทำเอาพราวดาวอึ้งกินกับสิ่งที่ได้ฟัง “หนูไปเอาคำพูดพวกนั้นมาจากไหนคะเนี่ย หนูพูดแบบนั้นไม่ได้นะคะหนูพิ้งค์” “หนูจะไปหาเท” ว่าจบก็วิ่งหน้าตั้งจนปลายผมถักเปียสะบัดไปมาไปหาเทนต์ที่ห้องพักบอดีการ์ด เด็กน้อยมาแอบอยู่ที่ประตูห้องแล้วกวาดสายตามองหาคนที่จะมาหา เมื่อเห็นเป้าหมายแล้วจึงวิ่งไปกอดขาเทนต์ไว้แน่นจนชายหนุ่มตกใจ “คุณหนูครับ เล่นแบบนี้ไม่ได้นะครับ ถ้าผมถือของมีคมอยู่จะทำยังไง” เทนต์ย่อเข่านั่งลงตรงหน้าหนูพิ้งค์แล้วลูบผมออกจากพวงแก้มแดงปลั่งจากการวิ่งมา เด็กน้อยยังอยู่ในอาการหอบหายใจเร็ว “ไปเย็งกัง” “ไม่เล่นแล้วครับ ตอนนี้ผมทำงานอยู่” “เย็งกัน” ม

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 69 ตอนจบ

    บทที่ 69 ตอนจบ หลายเดือนต่อมา “คุณหนูไม่เล่นนะครับ เดี๋ยวคุณพ่อดุเอานะ” เทนต์ลูกน้องคนสนิทแฟรงค์กำลังดุคุณหนูตัวน้อยที่กำลังซนเดินเล่นรอบบ้าน วันนี้มีการนัดกินข้าวและประชุมใหญ่ของตระกูลโสภณ เขากับพี่เลี้ยงคุณหนูพิ้งค์อีกคนจึงต้องพาเธอออกมาเดินเล่นที่สวน เพราะบรรยากาศในห้องรับประทานอาหารไม่ค่อยดีเท่าไร “แอ๊ะ~” เด็กน้อยวัยหนึ่งขวบเดินเตาะแตะล้มบ้างไม่ล้มบ้าง เธอหัวเราะขบขันที่เห็นเทนต์วิ่งตามมาจับแล้วอุ้มขึ้นไปแนบอก “ปาปะ” “ไม่ใช่ครับ ไม่ปะป๋าครับ” เขาปัดเศษหญ้าออกจากตัวคุณหนูแล้วพาเธอเดินไปนั่งลงบนม้านั่ง หนูพิ้งค์นั่งนิ่งฉีกยิ้มกว้างอย่างดีใจพลางปรบมือแปะ ๆ เมื่อเทนต์ไกวชิงช้าไปมาเบา ๆ “ชอบเหรอครับ” “อื้อ~” เด็กน้อยยิ้มแป้นแล้วแหงนมองหน้าเขา หนูพิ้งค์ส่งสายตาหวานเยิ้มและรอยยิ้มที่ทำเอาคนทื่อ ๆ แข็งกระด้างเป็นต้องโอนอ่อนและเผยรอยยิ้มเอ็นดูออกมา “เท...” หนูพิ้งค์เอนตัวไปซบอกแกร่งอย่างออดอ้อนออเซาะ นิ้วน้อย ๆ เขี่ยแก้มเทนต์เบา ๆ พลางทำปากยื่น ๆ “คุณหนูจะเอาอะไรครับ” “หม่ำ ๆ กิงหม่ำ ๆ” “อา...นา

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 68

    บทที่ 68 ความรัก ในช่วงชีวิตนางแบบคนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าชีวิตข้างหน้าจะดังเป็นพลุแตก หรือดับอนาถไม่ได้เฉิดฉายอยู่ในวงการ แต่วันนี้มีผู้ชายคนหนึ่งทำให้เธอรู้ว่าบนโลกใบนี้เธอไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยว ยังมีเขาที่เป็นดั่งลมหายใจและทุก ๆ อย่างในชีวิต “ขอบคุณมากนะที่รักที่ดูแลกันมา” พราวดาวที่ยืนอยู่ริมหน้าต่างเอี้ยวหน้ามายิ้มให้คนรักซึ่งแฟรงค์ยืนโอบเอวเธออยู่ด้านหลัง มาเฟียหนุ่มกดปลายจมูกลงบนไหล่มนอย่างแผ่วเบา “หากไม่ใช่เธอ ฉันเองก็ไม่รู้จะเป็นแบบไหน ชีวิตดำเนินไปในทางไหนมากกว่ากันระหว่างเป็นคนเลวกับเป็นคนดี แต่เพราะมีเธอ ชีวิตฉันถึงดีขึ้น เธอเองก็เป็นดั่งดวงใจของฉัน” “ปากหวานแบบนี้อยากให้พราวมีน้องให้หนูพิ้งค์เหรอคะ” แฟรงค์คลี่ยิ้มชอบใจกับคำถามเชิงหยอกล้อแฟนสาว แม้จะรู้ว่าเป็นเพียงการเย้าหยอก แต่เขากลับรู้สึกดีจนต้องซุกหน้าลงกับไหล่พราวดาว หลบสายตาเธอด้วยความเขินอาย “อย่ามาพูดดีกว่า ในเมื่อไม่อนุญาตให้มีอะ” แฟรงค์เบะปากใส่พราวดาว เพราะเธอเป็นคนบอกเองว่าจะยังไม่มีลูกคนที่สองถ้าหนูพิ้งค์ยังไม่สองขวบ “จริง ๆ แล้วลูกอาจจะอยากมีน้องนะ” แฟ

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 67

    บทที่ 67 ครอบครัว หลายเดือนต่อมา พราวดาวอุ้มลูกน้อยในวัยเจ็ดเดือนไปที่สวนหลังบ้าน เพราะคุณปู่คุณย่ารอเล่นกับหลานอยู่ที่นั่น วันนี้เป็นวันคริสต์มาสเลยมีการแลกของขวัญกันหน่อย “หลานปู่มาแล้ว” พอพิ้งค์ได้ยินเสียงคุ้นหู เธอก็กรีดร้องและดีดดิ้นดีใจที่เห็นหน้าปู่กับย่า “มาหาปู่มาลูก” คาร์ลลุกขึ้นมาอุ้มหลานสาวมาแนบอก พร้อมทั้งหอมแก้มหนูพิ้งค์ไปหนึ่งฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึงมาก ๆ แม้ว่าพราวดาวจะไม่ได้ย้ายมาอยู่กับเขาตามที่พูดกันไว้ แต่ก็พาหลานสาวมาหาทุกวัน ทว่าความคิดถึงปู่กับย่าก็มีให้ทุกวันเหมือนกัน “แอ๊ะ~” หนูพิ้งค์ส่งเสียงอ้อแอ้มองหน้าปู่กับย่าด้วยรอยยิ้มสดใส เธอยกมือขึ้นมาลูบแก้มปู่แล้วซบหน้าลงกับบ่า “นี่หนูง่วงนอนเหรอเนี่ย หรือว่าอยากได้อะไรครับ” “พ่อไม่ต้องตามใจพิ้งค์เลย เดี๋ยวเอาแต่ใจ เสียนิสัยอีก” แฟรงค์รีบดักทางพ่อกับแม่ไว้ เพราะท่านทั้งสองเอาใจและตามใจหนูพิ้งค์เก่งพอ ๆ กับตามใจลูกสะใภ้ พราวดาวคลี่ยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นปู่ย่าทำหน้าสลดเมื่อถูกลูกชายปรามไว้ “ความสุขของท่านค่ะ ให้แกทำเถอะ” “ไม่ได้

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 66

    บทที่ 66 ความสุข “มันไม่ยากขนาดนั้นหรอกน่าเพื่อน มึงออกจะหล่อ สูงยาวขาวตี๋แบบนี้ ผู้หญิงคนไหนก็อยากเข้าหา” หมอพีทหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกอย่างหนักแล้วหันมองหน้าแฟรงค์อย่างเหนื่อยหน่ายใจ “ก็ถ้าเป็นอย่างที่พูดก็ดีดิ กูเจอแต่คนไม่จริงใจ” “เออน่า ครั้งนี้ต้องเจอคนที่ดีแน่” “สองปีครั้งเนี่ยนะ” “เออ ดีกว่าไม่มีคนมาจีบแล้วกัน” “แหม...มึงมีเมียแล้วก็พูดได้ดิ กูยังไม่มี มันหายากเว้ย!” แฟรงค์หัวเราะขบขันกับสีหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ของเพื่อนรัก “มีเมียไม่พอ ยังหลงลูกหลงเมียอีก” “ก็ธรรมดาไหมวะ” หมอพีทกลอกตามองบนกับสิ่งที่ได้ยิน “เออ...มองแค่ปราดเดียวก็รู้แล้วว่าคุณพ่อป้ายแดงขาโหดอย่างแฟรงค์หลงลูกหลงเมียมากแค่ไหนน่ะ” “ก็จริง ไม่กล้าเถียงเลย” แฟรงค์ยกยิ้มมุมปาก จากนั้นจึงเดินออกมาด้านนอก “ทำอะไรกันครับ” แฟรงค์เดินไปหาพราวดาวแล้วโน้มตัวลงไปโอบกอดเธอไว้หลวม ๆ “กำลังกินน้ำร้อนอยู่ค่ะ คุณแม่โทร. มาบอกให้พราวกินน้ำร้อนบ่อย ๆ แล้วเดี๋ยวอีกสิบห้าวันท่านจะมาหาและให้พราวอยู่ไฟ

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 65

    บทที่ 65 สุดหวง หลายวันที่พราวดาวพักฟื้นอยู่โรงพยาบาล จนกระทั่งวันนี้หมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้ เธอก้าวเข้ามานั่งในรถซึ่งแฟรงค์อุ้มลูกขึ้นมานั่งก่อนแล้ว เธอชะโงกหน้ามองลูกน้อยที่นอนอยู่ในอ้อมแขนพ่อแล้วพ่นลมหายใจออกยาว ๆ “หลับก็ดีค่ะ กลัวจะงอแงตอนนั่งรถ” “ลูกเราไม่งอแงขนาดนั้น” “ค่า~” เธอเอนหลังพิงเบาะแล้วพักสายตาจนมาถึงคอนโด ปภัสสรและคาร์ลพูดกล่อมสองหนุ่มสาวอยู่หลายครั้งว่าให้ไปอยู่ด้วยกัน แต่แฟรงค์กับพราวดาวก็ยืนยันว่าจะเลี้ยงหนูพิ้งค์เอง “มาแล้ว...หลานสาวป้าวิกกี้” วิกกี้รีบเดินเข้ามารับพราวดาวกับลูกน้อง “หนูพิ้งค์คนสวยของป้าวิกกี้ หนูถอดแบบพ่อมาเป๊ะเลยนะลูก” “เห็นไหม มีแต่คนว่าหนูพิ้งค์เหมือนผม” “ก็เหมือนคุณแฟรงค์จริง ๆ หนิคะ” “แล้วไม่เหมือนพราวบ้างเลยเหรอพี่วิกกี้” พราวดาวเบ้ปาก ทำหน้าบูดบึ้งใส่ผู้จัดการสาวที่เอาแต่ป้องปากหัวเราะขบขันกับแฟรงค์ “เหมือนค่ะ เหมือนที่เป็นผู้หญิง” “พี่วิกกี้อ่า...” “พาลูกขึ้นห้องก่อนดีกว่า” ว่าจบแฟรงค์ก็พาลูกสาวและเมียสุดที่

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 64

    บทที่ 64 ฝึกสมาธิกับหนูพิ้งค์ หลายนาทีต่อมา พราวดาวถูกพาเข้ามาในห้องพักฟื้นพร้อมกับลูกน้อยที่ถูกพยาบาลสาวเข็นตามเข้ามาทีหลัง แฟรงค์กับปภัสสรรีบเดินไปรับตัวเธอ “เป็นไงบ้างลูก” “เจ็บค่ะ” ตอนนี้ไม่มีความรู้สึกไหนเท่าความเจ็บปวดแล้ว หลังจากงัวเงียอยู่นาน แฟรงค์ก็อุ้มลูกน้อยเดินมาหา “ดูซิ...คุณแม่อยากเห็นหน้าหนูไหมคะ” ไม่ว่าเปล่า แต่เขายังย่อตัวลงพอให้พราวดาวได้เห็นหน้าลูกน้อย เธอคลี่ยิ้มกว้างแล้วยกมือขึ้นมาจับแขนแฟรงค์เบา ๆ “หนูพิ้งค์หน้าได้พ่อหมดเลยค่ะคุณแม่” “จริงลูก หน้าตาเหมือนไอ้ลูกตัวแสบของแม่หมดเลย” ปภัสสรเดินเข้ามาหาลูกชายแล้วรับตัวหลานสาวมาอุ้ม เปลี่ยนกันเพื่อให้แฟรงค์ดูแลพราวดาว “แล้วคุณพ่อล่ะคะ” เธอเอ่ยถามเสียงเรียบ “เดี๋ยวคงตามมาน่ะลูก ติดประชุมใหญ่” “อ๋อค่ะ” “พักผ่อนเถอะลูก” หญิงสาวพยักหน้าหงึก ๆ แล้วหลับไปเลย ส่วนแฟรงค์กับแม่ก็นำตัวหนูพิ้งค์ไปให้พี่พยาบาลนำไปที่ห้องทารกแรกเกิด ไว้พราวดาวตื่นจะนำตัวลูกน้อยมาให้กินนมอีกทีหนึ่ง “ยินดีด้

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 63

    บทที่ 63 คุณพ่อป้ายแดง เข้าเดือนที่เก้า สัปดาห์สุดท้ายของการนับถอยหลังรอวันผ่าคลอด พราวดาวที่ตอนนี้ท้องใหญ่จนเดินเหินลำบากกว่าเดิมเดินมานั่งลงบนโซฟา ซึ่งแฟรงค์กำลังพับผ้าอ้อมเด็กใส่ตะกร้าเตรียมสำหรับไปโรงพยาบาล เธอมองเขาแล้วอดที่จะยิ้มตามไม่ได้ ก็แฟรงค์ยืนกรานว่าจะทำเองทุกอย่าง ตั้งแต่ซื้อของให้ลูกสาวและซักเสื้อผ้ารวมถึงตอนนี้ที่เขากำลังเตรียมของไปโรงพบาบาล “สนุกไหมคะ เห็นหยิบเสื้อลูกตัวไหนขึ้นมาก็อมยิ้ม” “สนุกและมีความสุขมากเลยละ ไม่น่าเชื่อว่าคนเราจะรู้จักหน้าที่ตนเองมากขนาดนี้ สมองสั่งการอัตโนมัติเลยละพราว” เขาหันมาพูดกับคนรักด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข แววตาเปล่งประกายบ่งบอกถึงความสุขที่เขาได้รับจากสิ่งที่กำลังทำอยู่ “พรุ่งนี้ป้าหมอก็ให้หนูไปแอดมิตแล้วนะคะคนสวย เราจะได้เจอกันเร็ว ๆ นี้แล้วนะ” “อยากเจอใจจะขาดแล้วครับคนสวย อยากเห็นว่าหนูจะหน้าเหมือนใครมากกว่ากัน ระหว่างพ่อกับแม่” “ก็ต้องเหมือนนายอยู่แล้ว ตั้งแต่อัลตราซาวนด์แล้ว” “ก็ไม่รู้แหละ เผื่อออกมาหนูแกล้งพ่อทำให้พ่อดีใจ” “ไม่แกล้งหร

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status