เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 42
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-18 22:58:35
บทที่เกี่ยวข้อง
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 43
บทที่ 43 ลางไม่ดี หลายวันต่อมา พราวดาวเดินมานั่งลงบนหน้าตักแกร่ง หลายวันมานี้เธอกับแฟรงค์แทบไม่มีเวลาคุยกันเลย เขาทำงานกลับดึกทุกวัน ส่วนเธอก็ทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ กับพี่วิกกี้อยู่ที่ห้อง “เหนื่อยไหม” พราวดาวเอ่ยถามแฟนหนุ่ม ทำให้แฟรงค์ละมือจากงานแล้วเงยหน้ามองเธอ “ผมยาวแล้วนะ พรุ่งนี้ไปตัดผมกันไหม” “อืม...เอาไว้พรุ่งนี้จะจัดการให้เรียบร้อยนะ ว่าแต่วันนี้เป็นยังไงบ้างเหรอ ทำงานโอเคไหม” “โอเคค่ะ สนุกดี” “ดีแล้ว จะได้ไม่เบื่อนะ” “แล้วนาย...เหนื่อยไหม” “นิดหน่อยน่ะ ไม่เป็นไรหรอก” เขาซบหน้าลงกับอกพราวดาว หลับตาลงช้า ๆ และยกแขนขึ้นมากอดเธอไว้หลวม ๆ “อยู่แบบนี้แป๊บหนึ่งนะ” แฟรงค์เอ่ยบอกเสียงพร่า ก่อนที่เสียงถอนหายใจพรืดใหญ่จะดังขึ้น เขานิ่งเงียบไปนานหลายนาทีจนพราวดาวคิดว่าหลับไปแล้วเสียอีก “อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมวันนี้น่ะ เดี๋ยวพราวจะลงมือทำให้กินเอง” “ไม่อยากให้เธอเหนื่อย” “แค่นี้เอง มันไม่เหนื่อยขนาดนั้นหรอกแฟรงค์” ชายหนุ่มผละตัวออกแล้วคลี่ยิ้มแกมหัวเราะเบา ๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 44
บทที่ 44 สูญเสีย แฟรงค์ประคองพราวดาวเดินเข้ามาในบ้านที่เธอเติบโตมา บรรยากาศภายในบ้านอบอวลด้วยความโศกเศร้าเหล่าแม่บ้านน้อยใหญ่ต่างมาออกันอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ “เชิญทางนี้ค่ะคุณหนู” พราวดาวกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว เธอไม่อยากจดจำภาพในตอนนี้เลย พอเข้ามาในห้องนอนพ่อ หัวใจยิ่งปวดหนึบ รู้สึกเจ็บปวดเหมือนมีเข็มพัน ๆ เล่มทิ่มแทง “พ่อ...” พราวดาวค่อย ๆ ทรุดนั่งลงข้างเตียงนอนโดยมีแฟรงค์ยืนอยู่ด้านหลัง “พ่อ...เป็นยังไงบ้างคะ” เธอเอ่ยถามพ่อเสียงสั่น พยายามกลั้นเสียงสะอื้น “พ่อ...พ่อขอโทษ” คำขอโทษจากปากพ่อทำน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ไหลออกมาอาบสองแก้มนวล “แกไม่ใช่ความผิดพลาด...แต่แกเป็นความรักสุดท้ายที่แม่ทิ้งไว้ให้” “อึก...ฮือ~ พอแล้ว ไปหาหมอกันนะคะ นะพ่อ” เธอประคองมือพ่อขึ้นมาทาบที่แก้ม “ไปหาหมอกันนะ เดี๋ยวหนูกับแฟรงค์พาไปนะ” “พอแล้ว...” “พ่อ...” พราวดาวกลั้นเสียงสะอื้นไห้ มองแววตาสั่นระริกของพ่อด้วยความเจ็บปวด “ชะ...ใช้ชีวิตต่อไปให้มีความสุข” สิ้นคำพูดนั้น พ่อเธอก็ค่อย ๆ หลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ทุกอย่างรอบกายเงีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 45
บทที่ 45 เคยอยู่จุดนั้นมาก่อน หลายวันต่อมา หลังจากงานศพพ่อของพราวดาวผ่านไป ทุกอย่างก็กลับคืนสู่สภาวะปกติ มีเพียงพราวดาวที่ยังซึมเศร้าอยู่เล็กน้อย “มารู้ความจริงก็ตอนที่พ่อไม่ไหวแล้ว พ่อไม่ได้โกรธหรือเกลียดฉัน เพียงเพราะว่าพ่อเห็นฉันพ่อก็จะคิดถึงแม่ ท่านรักแม่มากเลยนะว่าไหม” พราวดาวยิ้มบาง ๆ ให้กับรูปถ่ายแล้วเอนตัวไปพิงร่างหนา ซึ่งทั้งสองนั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกันแฟรงค์ยิ้มรับแล้วกดริมฝีปากจูบขมับเธอเบา ๆ “เชื่อหรือยัง ว่าไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รักลูกหรอก เพียงแต่ว่าพวกท่านอาจมีการแสดงความรักไม่เหมือนกัน อย่างแม่ฉันท่านก็บ่นฉัน แต่นั่นก็เพราะรัก ส่วนพ่อก็เข้าข้างฉันตลอดเวลาที่แม่บ่นหรือดุด่า บางทีฉันรู้นะว่าตัวเองทำผิดทำไม่ถูกต้อง แต่ให้ทำยังไงในเมื่อมันทำไปแล้ว” “นายมันลูกคุณหนู” เธอเงยหน้ามองแฟนหนุ่มแล้วอมยิ้ม “ย่าคือคนที่เอาใจนายเก่งที่สุด” “ถูกต้อง ฉันทำผิดย่าก็ปกป้อง เกเรมากแค่ไหนย่าก็เข้าข้างตลอด แต่เวลาย่าดุย่าตีนะ ฉันน้อยใจและงอนไปหลายวันเลย และตอนที่ย่าทำขนมมาง้อก็หายในวินาทีนั้นเลย” “เห็นแก่กินชะมั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 46
บทที่ 46 คนที่ไม่อยากรู้จัก ติ๊ง! เสียงแจ้งเตือนข้อความในไลน์ดังขึ้นในตอนที่พราวดาวจะก้าวออกจากลิฟต์ เธอจึงเปิดอ่านข้อความนั้นแล้วก้าวออกมายืนอ่านข้อความอยู่หน้าลิฟต์ ‘ว่างไหมแก มาทานข้าวหน่อยนะ ฉันอยากคุยกับแกเรื่องงานและเสียใจกับเรื่องพ่อแกด้วย’ พราวดาวอ่านข้อความนั้นเสร็จก็เก็บโทรศัพท์มือถือใส่ลงในกระเป๋าสะพายใบโปรดแล้วรีบไปหาแฟรงค์ “เป็นไงบ้าง เขาว่ายังไงไหม” แฟรงค์เอ่ยถามแฟนสาวที่เดินเข้ามาโอบกอดเขาจากทางด้านหลัง พราวดาวยู่ปากเล็กน้อยแล้วกดริมฝีปากลงบนแก้มเขาเบา ๆ “โอเคค่ะ คุณติ๊กไม่ได้เจ้าอารมณ์ขนาดนั้น เขาเองก็มีคนคุยใหม่แล้ว...น่าเสียดายเนอะ” “ตลก แล้วเย็นนี้อยากกินอะไร” “เย็นนี้...ขอไปกินข้าวกับเพื่อนได้ไหม มันเพิ่งไลน์มาเมื่อกี้นี้” “ได้สิ แล้วจะไปกินร้านไหน ให้ฉันจองร้านให้ไหม” “ไม่ลำบากหรอกค่ะ เพื่อนคงจองไว้แล้ว” “อืม...เอางั้นก็ได้” “นายไปด้วยกันไหม” พราวดาวเอ่ยถามพลางหย่อนตัวนั่งลงบนหน้าตักแฟนหนุ่ม แฟรงค์ไม่ได้ตอบกลับในทันที แต่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 47
บทที่ 47 รางวัลคนใจดี พราวดาวส่งยิ้มให้แฟนหนุ่มแล้วจึงเดินผ่านหน้าแฟนเข้าไปในห้องนอนใหญ่ เธอขลุกตัวอยู่ในนั้นพักใหญ่แล้วออกมาพร้อมกับชุดนอนผ้าพลิ้วบาง ๆ เดินนวยนาดมาหาชายหนุ่ม “วันนี้อารมณ์ดี อยากให้รางวัลคนใจดีค่ะ” “อะไร” แฟรงค์ถามอย่างยิ้ม ๆ ที่เห็นพราวดาวก้าวขึ้นมานั่งคร่อมหน้าเขาในท่าทางล่อแหลมสุด ๆ ก่อนที่เธอจะประกบปากจูบริมฝีปากเขา คล้ายว่าจะปิดผนึกไม่ให้เขาถามหรือสงสัยใด ๆ “วันนี้ไม่ต้องขอก็จะทำให้โดยง่าย โอเคไหม” “มันก็ต้องโอเคอยู่แล้วไหม นาน ๆ ทีเธอจะใจดีกับฉันแบบนี้ ไม่ต้องเสียแรงมันดีตลอดแหละ” “เหรอคะ...แล้ววันนี้อยากให้ทำอะไรดีนะ” ขณะที่เอ่ยถามปลายนิ้วชี้เรียวก็ลากไล้ไปมาตรงเป้ากางเกงชายหนุ่มแฟรงค์มองตามพลางกัดริมฝีปากซี้ดปากเบา ๆ “อยากทำอะไรก็ทำ” “งั้นทำครั้งเดียว” “จริงเหรอ ที่ว่าเธอเคยจบที่ครั้งเดียวน่ะ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นมาในจังหวะที่พราวดาวกำลังก้มลงไปจูบเป้ากางเกงของแฟรงค์ ริมฝีปากจิ้มลิ้มสัมผัสได้ถึงสิ่งที่พองตัวอยู่ใต้เนื้อผ้า “อย่าเล่นกับมันเยอะ เดี๋ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 48
บทที่ 48 อุบัติเหตุ หลายนาทีต่อมา พราวดาวเดินเอื่อย ๆ มานั่งลงบนหน้าตักแฟนหนุ่มหลังจากอาบน้ำเปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอยกแขนขึ้นมากอดคอแฟรงค์ไว้หลวม ๆ ด้วยท่าทางหมดแรงสุด ๆ “ทำอะไรมาดูหมดแรงจัง แค่ใช้ปากก็หมดแรงแล้วเหรอ?” “ไม่รู้ รู้แค่เพลีย หายใจไม่ทัน และตอนนี้ฉันง่วง” เธอซบหน้าลงกับอกแกร่งอย่างออดอ้อน แฟรงค์หลุดยิ้มเล็กน้อยแล้วโอบอุ้มแฟนสาวไว้ ก่อนจะกดริมจูบปลายจมูกเชิดรั้นเบา ๆ “งั้นไปนอน วันนี้เธอทำฉันมีความสุข งั้นฉันจะคืนความสุขให้ด้วยการกอดเธอและกล่อมนอนดีไหม” “ดีดิ อุ้มหน่อย...” “อ้อนเก่งเชียวนะ” “เหมือนจะไม่สบายด้วยอะแฟรงค์” มาเฟียหนุ่มยกยิ้ม เดี๋ยวนี้พราวดาวอ้อนเก่งจริง ๆ แต่เขาก็ไม่เคยขัดใจเธอแฟรงค์อุ้มคนตัวเล็กเข้ามาในห้องนอน วางเธอลงบนเตียงหนานุ่ม จากนั้นตัวเองก็ก้าวขึ้นมานอนบนเตียง โอบกอดคนตัวเล็กไว้หลวม ๆ “นายคือผู้ชายอบอุ่นที่สุด” “เพิ่งรู้เหรอคนสวย” “รู้นานแล้ว” ไออุ่นที่ได้รับจากแฟรงค์ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย และตอนนี้หนังตามันจะปิดเส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 49
บทที่ 49 บอกรัก หลายชั่วโมงต่อมา แฟรงค์มองตามร่างเล็กที่เดินผ่านเตียงไปมาประมาณสามรอบเห็นจะได้ “พราว เดินทำไมนักหนาเนี่ย” เพราะตอนนี้เขาเองที่รู้สึกเวียนหัวแทนเธอ แต่เมื่อถูกทักแบบนั้นพราวดาวจึงหยุดแล้วก้าวมายืนข้างเตียงแทน “ก็พราวกำลังเอาชุดแฟรงค์ไปเก็บ แล้วหมอพีทก็บอกว่าแฟรงค์ต้องเฝ้าดูอาการก่อน เลยจะเก็บของให้เรียบร้อยแล้วมานั่งดูแลนายไง” “โอ๋...ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ เธอเองก็เพลีย ๆ ไม่ใช่เหรอ” “ฉันโอเคแล้ว นายนี่ก็นะ” พราวดาวถอนหายใจยาว ๆ เป็นการตำหนิแฟรงค์ที่ทำให้เธอเป็นห่วง ยอมรับว่าตอนที่ได้รับข่าวว่าแฟรงค์เกิดอุบัติเหตุเธอตกใจมาก มากแบบควบคุมสติตัวเองไม่ได้เลย และในใจคิดอยู่อย่างเดียวว่าแฟรงค์ต้องอาการหนักแน่เลย แต่พอมาเห็นเขาไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากนัก ความกังวลและความเป็นห่วงก็เบาลง “ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง อุตส่าห์ตื่นเช้าไปซื้อของมาทำกับข้าวให้เมียแท้ ๆ ดันทำล่มซะนี่ อดกินข้าวเช้ากับเมียเลย” “วันหน้าก็มีค่ะ พักผ่อนได้แล้ว เดี๋ยวหมอพีทคงมาหานายอีก” “ลำบากไอ้พีทเหมือนกัน มันยุ่งงานอยู่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 50
บทที่ 50 รู้หน้าไม่รู้ใจ แฟรงค์ยิ้มหวาน แม้ในใจจะรู้สึกแปลกกับคำบอกรักของพราวดาวอยู่ไม่น้อยก็เถอะ “หากวันไหนที่เธอท้อแท้หรือผิดหวัง แค่หันมาจะเจอฉันอยู่ตรงนี้ จะรับฟังและปลอบโยนเธอตลอด” “รู้สึกดีจัง” พราวดาวคลี่ยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะรั้งตัวแฟนหนุ่มเข้ามากอดไว้แนบแน่น ฝ่ามือเรียวบางลูบไล้แผ่นหลังกำยำเบา ๆ พร้อมกับกดริมฝีปากจูบไหล่เขา “รักนายนะ รักที่สุดในโลกเลย” “มาแปลกแฮะวันนี้” เมื่อผละออกจากกันแล้ว เขาจึงเอ่ยถามอย่างแปลกใจ แต่พราวดาวก็ยิ้มหวานให้แล้วส่ายหน้าไปมาเบา ๆ “ไม่มีอะไรเลย แค่อยากบอกรักนายเท่านั้นแหละ เพราะก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยได้บอกรักนายเลยไง” “อ๋อ...แบบนี้นี่เอง” “อืม...เอาไว้พรุ่งนี้จะทำอาหารอร่อย ๆ ให้กินนะที่รัก” “ฟังคำนี้แล้วรู้สึกดีจัง หายเจ็บในทันทีเลยนะเนี่ย” “จริงเหรอ...” “ล้อเล่น อ๊ะ! โอ๊ย...พราว” เขาสะดุ้งโหยงด้วยความเจ็บเมื่อคนตัวเล็กเอานิ้วจิ้มที่บาดแผล “เจ็บนะ” “ไหนบอกหายเจ็บแล้วไง ร้ายกาจ!” “อยากจะอ้อนเมียแต่เมียไม่เข้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18
บทล่าสุด
กลับใจรักมาเฟียร้าย ตอนพิเศษ 2
ตอนพิเศษ 2 วันต่อมา แฟรงค์นั่งขัดสมาธิพับใบตองตามที่พราวดาวสั่ง ส่วนลูกน้องคนอื่น ๆ ก็ปูเสื่อนั่งทำกระทงของตนเองอยู่ในสวน เพราะวันนี้เจ้านายจะพาออกไปเที่ยวข้างนอก “เท” หนูพิ้งค์ยื่นดอกไม้ให้แล้วขยับตัวไปนั่งบนหน้าตักของเทนต์ ทำเอาแฟรงค์หยุดชะงักเหลือบตามองลูกน้องอย่างเอาเรื่อง “คุณหนูทำกระทงไหมครับ เดี๋ยวผมสอนพับกระทงนะ” เทนต์ไม่ได้มองเจ้านายและสอนคุณหนูพับใบตองทำกระทงเล็ก ๆ เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กน้อยเรียกความสนใจจากเหล่าแม่บ้านและบอดีการ์ดคนอื่นได้เป็นอย่างดี “หนูพิ้งค์อยู่กับเทนต์ก็ดีแล้วค่ะ แกจะได้ไม่ป่วนคนอื่น” พราวดาวห้ามแฟรงค์ที่ตั้งท่าจะเดินไปหาลูกสาว แต่กลับถูกพราวดาวรั้งตัวไว้ด้วยคำพูด “หนูพิ้งค์แกเป็นเด็กเรียบร้อยนะคะ” “เฮ้อ...เรียบร้อยแล้วยังไง แฟรงค์ห่วงลูกมากอยู่ดี” “แฟรงค์ห่วงลูก หวงลูกอะได้ พราวไม่ห้ามหรอกค่ะ แต่คนในบ้านเว้นไว้ได้ไหม อย่างน้อย ๆ พวกเขาก็ช่วยเลี้ยงยายหนูมานะ” “คนในบ้านก็ไม่น่าไว้ใจเท่าไร ยิ่งหนูพิ้งค์สนิทกับเทนต์มากแค่ไหนแฟรงค์ยิ่งไม่ชอบ” มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้วแน
กลับใจรักมาเฟียร้าย ตอนพิเศษ 1
ตอนพิเศษ 1 หนึ่งปีต่อมา กาลเวลาผ่านมาอย่างรวดเร็ว แต่ความรักของเขาและเธอยังคงสดใสเหมือนวันแรกที่คบกัน “หนูพิ้งค์อย่าวิ่งค่ะ เดี๋ยวล้มคุณแม่ไม่โอ๋นะคะ” นางแบบสาวดุลูกสาวตัวน้อยที่กำลังอยู่ในวัยซุกซน เธอวิ่งเล่นอยู่ในสวนหลังบ้าน และได้หันมามองหน้าแม่เมื่อได้ฟังสิ่งที่แม่บอก “หนูจะให้เทโอ๋” เด็กน้อยที่ยังพูดไม่ชัดเท่าไรตอบกลับแม่ ทำเอาพราวดาวอึ้งกินกับสิ่งที่ได้ฟัง “หนูไปเอาคำพูดพวกนั้นมาจากไหนคะเนี่ย หนูพูดแบบนั้นไม่ได้นะคะหนูพิ้งค์” “หนูจะไปหาเท” ว่าจบก็วิ่งหน้าตั้งจนปลายผมถักเปียสะบัดไปมาไปหาเทนต์ที่ห้องพักบอดีการ์ด เด็กน้อยมาแอบอยู่ที่ประตูห้องแล้วกวาดสายตามองหาคนที่จะมาหา เมื่อเห็นเป้าหมายแล้วจึงวิ่งไปกอดขาเทนต์ไว้แน่นจนชายหนุ่มตกใจ “คุณหนูครับ เล่นแบบนี้ไม่ได้นะครับ ถ้าผมถือของมีคมอยู่จะทำยังไง” เทนต์ย่อเข่านั่งลงตรงหน้าหนูพิ้งค์แล้วลูบผมออกจากพวงแก้มแดงปลั่งจากการวิ่งมา เด็กน้อยยังอยู่ในอาการหอบหายใจเร็ว “ไปเย็งกัง” “ไม่เล่นแล้วครับ ตอนนี้ผมทำงานอยู่” “เย็งกัน” ม
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 69 ตอนจบ
บทที่ 69 ตอนจบ หลายเดือนต่อมา “คุณหนูไม่เล่นนะครับ เดี๋ยวคุณพ่อดุเอานะ” เทนต์ลูกน้องคนสนิทแฟรงค์กำลังดุคุณหนูตัวน้อยที่กำลังซนเดินเล่นรอบบ้าน วันนี้มีการนัดกินข้าวและประชุมใหญ่ของตระกูลโสภณ เขากับพี่เลี้ยงคุณหนูพิ้งค์อีกคนจึงต้องพาเธอออกมาเดินเล่นที่สวน เพราะบรรยากาศในห้องรับประทานอาหารไม่ค่อยดีเท่าไร “แอ๊ะ~” เด็กน้อยวัยหนึ่งขวบเดินเตาะแตะล้มบ้างไม่ล้มบ้าง เธอหัวเราะขบขันที่เห็นเทนต์วิ่งตามมาจับแล้วอุ้มขึ้นไปแนบอก “ปาปะ” “ไม่ใช่ครับ ไม่ปะป๋าครับ” เขาปัดเศษหญ้าออกจากตัวคุณหนูแล้วพาเธอเดินไปนั่งลงบนม้านั่ง หนูพิ้งค์นั่งนิ่งฉีกยิ้มกว้างอย่างดีใจพลางปรบมือแปะ ๆ เมื่อเทนต์ไกวชิงช้าไปมาเบา ๆ “ชอบเหรอครับ” “อื้อ~” เด็กน้อยยิ้มแป้นแล้วแหงนมองหน้าเขา หนูพิ้งค์ส่งสายตาหวานเยิ้มและรอยยิ้มที่ทำเอาคนทื่อ ๆ แข็งกระด้างเป็นต้องโอนอ่อนและเผยรอยยิ้มเอ็นดูออกมา “เท...” หนูพิ้งค์เอนตัวไปซบอกแกร่งอย่างออดอ้อนออเซาะ นิ้วน้อย ๆ เขี่ยแก้มเทนต์เบา ๆ พลางทำปากยื่น ๆ “คุณหนูจะเอาอะไรครับ” “หม่ำ ๆ กิงหม่ำ ๆ” “อา...นา
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 68
บทที่ 68 ความรัก ในช่วงชีวิตนางแบบคนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าชีวิตข้างหน้าจะดังเป็นพลุแตก หรือดับอนาถไม่ได้เฉิดฉายอยู่ในวงการ แต่วันนี้มีผู้ชายคนหนึ่งทำให้เธอรู้ว่าบนโลกใบนี้เธอไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยว ยังมีเขาที่เป็นดั่งลมหายใจและทุก ๆ อย่างในชีวิต “ขอบคุณมากนะที่รักที่ดูแลกันมา” พราวดาวที่ยืนอยู่ริมหน้าต่างเอี้ยวหน้ามายิ้มให้คนรักซึ่งแฟรงค์ยืนโอบเอวเธออยู่ด้านหลัง มาเฟียหนุ่มกดปลายจมูกลงบนไหล่มนอย่างแผ่วเบา “หากไม่ใช่เธอ ฉันเองก็ไม่รู้จะเป็นแบบไหน ชีวิตดำเนินไปในทางไหนมากกว่ากันระหว่างเป็นคนเลวกับเป็นคนดี แต่เพราะมีเธอ ชีวิตฉันถึงดีขึ้น เธอเองก็เป็นดั่งดวงใจของฉัน” “ปากหวานแบบนี้อยากให้พราวมีน้องให้หนูพิ้งค์เหรอคะ” แฟรงค์คลี่ยิ้มชอบใจกับคำถามเชิงหยอกล้อแฟนสาว แม้จะรู้ว่าเป็นเพียงการเย้าหยอก แต่เขากลับรู้สึกดีจนต้องซุกหน้าลงกับไหล่พราวดาว หลบสายตาเธอด้วยความเขินอาย “อย่ามาพูดดีกว่า ในเมื่อไม่อนุญาตให้มีอะ” แฟรงค์เบะปากใส่พราวดาว เพราะเธอเป็นคนบอกเองว่าจะยังไม่มีลูกคนที่สองถ้าหนูพิ้งค์ยังไม่สองขวบ “จริง ๆ แล้วลูกอาจจะอยากมีน้องนะ” แฟ
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 67
บทที่ 67 ครอบครัว หลายเดือนต่อมา พราวดาวอุ้มลูกน้อยในวัยเจ็ดเดือนไปที่สวนหลังบ้าน เพราะคุณปู่คุณย่ารอเล่นกับหลานอยู่ที่นั่น วันนี้เป็นวันคริสต์มาสเลยมีการแลกของขวัญกันหน่อย “หลานปู่มาแล้ว” พอพิ้งค์ได้ยินเสียงคุ้นหู เธอก็กรีดร้องและดีดดิ้นดีใจที่เห็นหน้าปู่กับย่า “มาหาปู่มาลูก” คาร์ลลุกขึ้นมาอุ้มหลานสาวมาแนบอก พร้อมทั้งหอมแก้มหนูพิ้งค์ไปหนึ่งฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึงมาก ๆ แม้ว่าพราวดาวจะไม่ได้ย้ายมาอยู่กับเขาตามที่พูดกันไว้ แต่ก็พาหลานสาวมาหาทุกวัน ทว่าความคิดถึงปู่กับย่าก็มีให้ทุกวันเหมือนกัน “แอ๊ะ~” หนูพิ้งค์ส่งเสียงอ้อแอ้มองหน้าปู่กับย่าด้วยรอยยิ้มสดใส เธอยกมือขึ้นมาลูบแก้มปู่แล้วซบหน้าลงกับบ่า “นี่หนูง่วงนอนเหรอเนี่ย หรือว่าอยากได้อะไรครับ” “พ่อไม่ต้องตามใจพิ้งค์เลย เดี๋ยวเอาแต่ใจ เสียนิสัยอีก” แฟรงค์รีบดักทางพ่อกับแม่ไว้ เพราะท่านทั้งสองเอาใจและตามใจหนูพิ้งค์เก่งพอ ๆ กับตามใจลูกสะใภ้ พราวดาวคลี่ยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นปู่ย่าทำหน้าสลดเมื่อถูกลูกชายปรามไว้ “ความสุขของท่านค่ะ ให้แกทำเถอะ” “ไม่ได้
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 66
บทที่ 66 ความสุข “มันไม่ยากขนาดนั้นหรอกน่าเพื่อน มึงออกจะหล่อ สูงยาวขาวตี๋แบบนี้ ผู้หญิงคนไหนก็อยากเข้าหา” หมอพีทหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกอย่างหนักแล้วหันมองหน้าแฟรงค์อย่างเหนื่อยหน่ายใจ “ก็ถ้าเป็นอย่างที่พูดก็ดีดิ กูเจอแต่คนไม่จริงใจ” “เออน่า ครั้งนี้ต้องเจอคนที่ดีแน่” “สองปีครั้งเนี่ยนะ” “เออ ดีกว่าไม่มีคนมาจีบแล้วกัน” “แหม...มึงมีเมียแล้วก็พูดได้ดิ กูยังไม่มี มันหายากเว้ย!” แฟรงค์หัวเราะขบขันกับสีหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ของเพื่อนรัก “มีเมียไม่พอ ยังหลงลูกหลงเมียอีก” “ก็ธรรมดาไหมวะ” หมอพีทกลอกตามองบนกับสิ่งที่ได้ยิน “เออ...มองแค่ปราดเดียวก็รู้แล้วว่าคุณพ่อป้ายแดงขาโหดอย่างแฟรงค์หลงลูกหลงเมียมากแค่ไหนน่ะ” “ก็จริง ไม่กล้าเถียงเลย” แฟรงค์ยกยิ้มมุมปาก จากนั้นจึงเดินออกมาด้านนอก “ทำอะไรกันครับ” แฟรงค์เดินไปหาพราวดาวแล้วโน้มตัวลงไปโอบกอดเธอไว้หลวม ๆ “กำลังกินน้ำร้อนอยู่ค่ะ คุณแม่โทร. มาบอกให้พราวกินน้ำร้อนบ่อย ๆ แล้วเดี๋ยวอีกสิบห้าวันท่านจะมาหาและให้พราวอยู่ไฟ
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 65
บทที่ 65 สุดหวง หลายวันที่พราวดาวพักฟื้นอยู่โรงพยาบาล จนกระทั่งวันนี้หมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้ เธอก้าวเข้ามานั่งในรถซึ่งแฟรงค์อุ้มลูกขึ้นมานั่งก่อนแล้ว เธอชะโงกหน้ามองลูกน้อยที่นอนอยู่ในอ้อมแขนพ่อแล้วพ่นลมหายใจออกยาว ๆ “หลับก็ดีค่ะ กลัวจะงอแงตอนนั่งรถ” “ลูกเราไม่งอแงขนาดนั้น” “ค่า~” เธอเอนหลังพิงเบาะแล้วพักสายตาจนมาถึงคอนโด ปภัสสรและคาร์ลพูดกล่อมสองหนุ่มสาวอยู่หลายครั้งว่าให้ไปอยู่ด้วยกัน แต่แฟรงค์กับพราวดาวก็ยืนยันว่าจะเลี้ยงหนูพิ้งค์เอง “มาแล้ว...หลานสาวป้าวิกกี้” วิกกี้รีบเดินเข้ามารับพราวดาวกับลูกน้อง “หนูพิ้งค์คนสวยของป้าวิกกี้ หนูถอดแบบพ่อมาเป๊ะเลยนะลูก” “เห็นไหม มีแต่คนว่าหนูพิ้งค์เหมือนผม” “ก็เหมือนคุณแฟรงค์จริง ๆ หนิคะ” “แล้วไม่เหมือนพราวบ้างเลยเหรอพี่วิกกี้” พราวดาวเบ้ปาก ทำหน้าบูดบึ้งใส่ผู้จัดการสาวที่เอาแต่ป้องปากหัวเราะขบขันกับแฟรงค์ “เหมือนค่ะ เหมือนที่เป็นผู้หญิง” “พี่วิกกี้อ่า...” “พาลูกขึ้นห้องก่อนดีกว่า” ว่าจบแฟรงค์ก็พาลูกสาวและเมียสุดที่
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 64
บทที่ 64 ฝึกสมาธิกับหนูพิ้งค์ หลายนาทีต่อมา พราวดาวถูกพาเข้ามาในห้องพักฟื้นพร้อมกับลูกน้อยที่ถูกพยาบาลสาวเข็นตามเข้ามาทีหลัง แฟรงค์กับปภัสสรรีบเดินไปรับตัวเธอ “เป็นไงบ้างลูก” “เจ็บค่ะ” ตอนนี้ไม่มีความรู้สึกไหนเท่าความเจ็บปวดแล้ว หลังจากงัวเงียอยู่นาน แฟรงค์ก็อุ้มลูกน้อยเดินมาหา “ดูซิ...คุณแม่อยากเห็นหน้าหนูไหมคะ” ไม่ว่าเปล่า แต่เขายังย่อตัวลงพอให้พราวดาวได้เห็นหน้าลูกน้อย เธอคลี่ยิ้มกว้างแล้วยกมือขึ้นมาจับแขนแฟรงค์เบา ๆ “หนูพิ้งค์หน้าได้พ่อหมดเลยค่ะคุณแม่” “จริงลูก หน้าตาเหมือนไอ้ลูกตัวแสบของแม่หมดเลย” ปภัสสรเดินเข้ามาหาลูกชายแล้วรับตัวหลานสาวมาอุ้ม เปลี่ยนกันเพื่อให้แฟรงค์ดูแลพราวดาว “แล้วคุณพ่อล่ะคะ” เธอเอ่ยถามเสียงเรียบ “เดี๋ยวคงตามมาน่ะลูก ติดประชุมใหญ่” “อ๋อค่ะ” “พักผ่อนเถอะลูก” หญิงสาวพยักหน้าหงึก ๆ แล้วหลับไปเลย ส่วนแฟรงค์กับแม่ก็นำตัวหนูพิ้งค์ไปให้พี่พยาบาลนำไปที่ห้องทารกแรกเกิด ไว้พราวดาวตื่นจะนำตัวลูกน้อยมาให้กินนมอีกทีหนึ่ง “ยินดีด้
กลับใจรักมาเฟียร้าย บทที่ 63
บทที่ 63 คุณพ่อป้ายแดง เข้าเดือนที่เก้า สัปดาห์สุดท้ายของการนับถอยหลังรอวันผ่าคลอด พราวดาวที่ตอนนี้ท้องใหญ่จนเดินเหินลำบากกว่าเดิมเดินมานั่งลงบนโซฟา ซึ่งแฟรงค์กำลังพับผ้าอ้อมเด็กใส่ตะกร้าเตรียมสำหรับไปโรงพยาบาล เธอมองเขาแล้วอดที่จะยิ้มตามไม่ได้ ก็แฟรงค์ยืนกรานว่าจะทำเองทุกอย่าง ตั้งแต่ซื้อของให้ลูกสาวและซักเสื้อผ้ารวมถึงตอนนี้ที่เขากำลังเตรียมของไปโรงพบาบาล “สนุกไหมคะ เห็นหยิบเสื้อลูกตัวไหนขึ้นมาก็อมยิ้ม” “สนุกและมีความสุขมากเลยละ ไม่น่าเชื่อว่าคนเราจะรู้จักหน้าที่ตนเองมากขนาดนี้ สมองสั่งการอัตโนมัติเลยละพราว” เขาหันมาพูดกับคนรักด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข แววตาเปล่งประกายบ่งบอกถึงความสุขที่เขาได้รับจากสิ่งที่กำลังทำอยู่ “พรุ่งนี้ป้าหมอก็ให้หนูไปแอดมิตแล้วนะคะคนสวย เราจะได้เจอกันเร็ว ๆ นี้แล้วนะ” “อยากเจอใจจะขาดแล้วครับคนสวย อยากเห็นว่าหนูจะหน้าเหมือนใครมากกว่ากัน ระหว่างพ่อกับแม่” “ก็ต้องเหมือนนายอยู่แล้ว ตั้งแต่อัลตราซาวนด์แล้ว” “ก็ไม่รู้แหละ เผื่อออกมาหนูแกล้งพ่อทำให้พ่อดีใจ” “ไม่แกล้งหร
